เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 83 บุคคลปริศนา
ณ ด้านหน้าค่าย
หลังจากที่เดินตามทหารคนไปรายงานเรื่องบุคคลปริศนากำลังรอผมอยู่ พอมาถึงก็พบกับกลุ่มทหารหลายสิบคนกำลังจับกลุ่มกัน โดยหันดาบกับหอกไปทางด้านหน้า ทำให้บังผมแบบมิดชิดไม่เห็นอะไรเลย ส่วนบุคคลปริศนาที่พูดถึงก็ยังไม่เห็น เวลาใกล้เห็นหน้าแล้วรู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้แหะ คนที่มาจะเป็นใคร? ผู้ชายหรือหญิง? ต้องการเป้าหมายอะไร? เรื่องพวกนี้มันก็เลยทำให้สนุกและวนอยู่ในหัวของผมเต็มไปหมด
" -ทุดคนเปิดทางองค์ชายเดินทางมาถึงแล้ว "
หนึ่งในทหารพูดขึ้นมา จากนั้นเหล่าทหารที่กำลังเกราะกลุ่มกันอยู่ก็พากันขยับตัวออกเล็กน้อยเพื่อให้ผมสามารถเดินเข้าไปได้ แต่พวกทหารปกติผมฝึกมาให้ล้อทพวกหน้าสงสัยเอาไว้ แต่ตอนนี้พวกทหารกลับหันหอกเขาหาเท่านั้น เหมือนคนที่มาผมกับผมจะระวังตัวจริงสินะ ถึงได้ไม่ให้พวกทหารล้อมแบบนี้ อื้ม! ...มันต้องได้ขนาดนี้สิถ้าไม่งั้นก็ไม่สนุก
เอ่ะ! ผมอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่เห็นบุคคลปริศนาที่ตั้งตารอตั้งหลายนาที เสื้อคลุมสีดำพร้อมฮูดปิดบังใบหน้า ขวาoขนาดใหญ่ติดอยู่ด้านหลัง เพียงเห็นแบบนี้ก็เข้าใจได้เลยว่าความสนุกที่จะได้เจอมันหายไปหมด นี่มันเจ้าหมายเลข13 ชัดๆ แต่...
" ยินดีที่ได้พบคะองค์ชาย"
ไม่ใช่สะงั้น! ตอนแรกก็สงสัยยู่หรอกว่าทำไมตัวเล็กกว่าเดิม ที่แท้ก็เป็นคนอื่นนี่เองครวาจะหมายเลขอะไรอีกละ 14หรือ15 เหอะๆ
" อะ... อ่า "
ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้มเฝื่อนๆ ยัยนี่ถ้าดูการแต่งตัวก็คงเป็นพวกหน่วยอีกาดำไม่ผิดแน่ ถ้าดูจากการแต่งตัวและขวานศึกด้านหลังแบบนั้น แต่คราวนี้จะหมายเลขอะไรอีกละ?.. ไม่สิ! ต้องถามว่ายัยนี่มาหาเราทำไมต่างหากเพราะมาปรากฏตัวแบบนี้ไม่ได้ต่างจากเจ้าหมายเลข13 อะไรนั่นเลย แถมยังบอกไม่กล้าเข้าไปหาเพราะกลัวไม่ได้ออกมาอีก คิดยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่
" เธอต้องการอะ- ไม่สิ! เธอชื่อหมายเลขอะไร "
ก่อนที่จะเข้าเรื่องธุระถามชื่อเอาไว้เป็นมารยาทหน่อยดีกว่า
" ขออภัยคะ! ข้าแนะนำตัวช้าไปข้าคนของหน่วยอีกาดำ ชื่อว่า เนร่า ค่ะ! "
" ห่ะ!?
" เป็นอะไรคะ? "
หลังจากที่เนร่าแนะนำตัวผมก็อุท่านด้วยน้ำเสียงตกใจออกไป ส่วนเนร่าก็รีบถามกลับมาทันทีเช่นกัน เรื่องที่ผมตกใจมันก็เป็นเพราะเรื่องชื่อนั่นแหละ เพราะตอนแรกคิดว่าเธอน่าจะใช้ชื่อเป็นหมายเลขแบบเจ้า 13 แต่มาฟังชื่อผู้หญิงคนนี้กลับต่างออกไป ถ้างั้นก็แปลว่า หมายเลข 13 เป็นชื่อของเจ้านั่นจริงๆ ....อยากเห็นหน้าคนที่ตั้งชื่อให้มันสะแล้วสิ!
" ช่างมันเถอะ งั้นเนร่าเธอช่วยบอกเรื่องที่ต้องการคุยได้ไหม เพราะที่เธอมาที่นี่ก็ไม่ได้มาเพื่อทักทายหรอกจริงไหม? "
พูดจบเนร่าก็ล่วงเข้าไปในเสื้อคลุมสีดำของเธอ จากนั้นก็เอามือออกมาพร้อมกระดาษ 1 ม้วน ในเสื้อคลุมของเธอ แล้วยื้นมันตรงมาทางผม ส่วนทางผมก็พยักหน้าให้กับทหารองครักษ์ด้านหลัง แล้วทหารองครักษ์ที่โดนพยักหน้าให้ก็เดินตรงไปยังจุดที่เนร่าอยู่ทันทีเพื่อไปเอากระดาษมาให้ผม
เมืื่อกระดาษถึงมือ
" เชิญเปิดอ่านเลยคะ เพราะทางข้าโดยกำชับมาว่าให้เอาคำตอบของท่านกลับไปด้วเลยหลังจากที่ได้เปิดอ่านมัน "
น้ำเสียงที่เนร่าจริงจังต่างจากเมื่อกี้มาก คุยไปคุยมาชักอยากให้ใบหน้าเธอแล้วสิ เพราะเมื่อกี้ยังคุยกันแบบไม่ซีเรียสแต่หลังจากกระดาษม้วนนี้อยู่บนมือของผมก็ซีเรียสขึ้นทันที ถ้าฟังจากน้ำเสียงที่เธอพูดมา จากนั้นผมก็เริ่มเปิดอ่านตามที่มีน่าบอก เพราะทางผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าคราวนี้จักรวรรดิจะมาไม้ไหนอีก
คุณแม่คะตอนนี้หนูเก็บเงินได้ 18 เหรียญทอง แล้วนะคะ อีกไม่นานหนูก็จะได้กลับไปดูแลคุณแม่ที่บ้านแล้วนะ ขอเวลาหนูหน่อยนะอีกไม่ถึง 2 ปี หนูต้องสามารถทำตามเป้าหมาย 20 เหรียญทอง แน่นอนคะ พวกเราจะได้เอาเงินไปซื้อที่นาเพื่อทำไร่กัน!
อะไรกันนี่ทำงานหรือนอนเล่น ได้ตั้ง 18 เหรียญทองแล้วไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องต้องใช้เวลาตั้งสองปีจนกว่าจะได้ครบ 2 เหรียญทองกันละ ทำไมถึงได้เงินน้อยขนาดนี้ จักรวรรดิมันขี้เหียวไปถึงไหน งานระดับนี้มันจ้างค่าจ้างให้เธอเท่าไหร่กัน ต้องสู้เสี่ยงชีวิต! ส่งข้อความอันตรายแบบนี้อีก พวกมัน...ไม่ไม่! เดี๋ยวก่อน! นี่เรากำลังอารมณ์เสียงยอะไรอยู่เนี่ย..
" แล้วฉันต้องให้เธอให้ครบใช่ไหมถึงจะกลับไปได้ "
" เรื่องนั้นข้าก็ไม่รู้คะ เพราะถ้าท่านตอบอะไรตัวข้าก็จะเอาไปให้ท่านดยุคที่รอคำตอบอยู่ "
" ไม่ใช่! ข้าหมายถึงข้อความในนี้ต่างหาก "
พูดจบผมก็หันข้อควานกระดาษที่ผมได้อ่านในมือให้เธอดู ทันทีทีหันไป [ เอ่ะ ] เนร่าก็อุทานออกมาแล้ววิ่งตรงเข้ามาทางผมทันทีด้วยความเร็ว ระหว่างวิ่งมาก็ง้างมือเต็มที่ในการที่จะเอากระดาษคืนไป แต่ทหารด้านหลังของผมหลายสิบคนก็พากันวิ่งเข้ามาเหมือนกัน โดยทั้งหอกทั้งดาบหันไปหาเธอเตรียมพร้อมโจมตีทุกเมื่อถ้าเธอยังวิ่งเข้ามาอีก ตัวของเนร่าก็หยุดชะงักหลังจากที่เห็นทหารของผมเช่นกัน
ซึ่งก็แน่นอนกระดาษที่อยู่ในมือของผมมันผิดม้วนแน่ เหอะๆ
" ถอยออกไปก่อน แล้วให้เอากระดาษม้วนใหม่มาให้ข้า ส่วนเจ้าก็เอาจดหมายถึงแม่ของคืนไป "
พูดจบเนร่าก็รีบคว้ากระดาษใต้ผ้าคลุมอีกม้วนทันทีส่วนทางผมก็ม้วนกระดาษให้อยู่สภาพเดิมและส่งคืนเธอไป โดยระหว่างส่งคืนพวกทหารก็ยังหันอาวุธไปทางเธออยู่แต่ก็มีเสียงซุบซิบออกด้วยเสียงหัวเราะเหมือนกัน ตามจริงผมก็อยากหัวเราะเหมือนกัน ท่าทางปรากฏตัวสะน่ากลัว แต่ทำสะเสียหมดเลยเพราะจดหมาย อุบ!
เมื่อได้กระดาษอีกม้วนมาผมก็เริ่มเปิดอ่านทันที ส่วนข้อความที่อยู่ด้านในก็เขียนเอาไว้ว่า
จักรวรรดิเห็นความไม่เป็นธรรทที่องค์ชายทำกับคนปรเทศเถื่อน ทางจักรวรรดิจึงจะเข้าไปช่วยเหลือคนเถื่อน โดยจะปกป้องพื้นที่ 50% ของพื้นที่ประเทศคนเถื่อน ถ้าองค์ชายไม่อยากมีปัญหากับทางจักรวรรดิ องค์ชายห้ามรุกรำอณาเขตตามรูปเด็ดขาด!
นี่เป็นข้อความที่เขียนเอาไว้ในกระดาษที่ผมกำลังอ่าน แล้วก็มีแผนที่ที่แบ่งเส้นอย่างชัดเจนโดนขีดเส้นประเทศคนเถื่อนเป็นสองเส้นแบบเท่าเทียนด้านล่างและด้านบน
เหอะ! นี่มันจะเขียนมาดูดีเพื่ออะไร ไม่เป็นธรรม! ปกป้อง! มันคิดว่าเราไม่มีสมองคิดหรือไง ที่เขียนมาแบบนี้ก็คงเพราะว่าะแบ่งพื้นที่คนละครึ่งนะสิ เขียนมาได้กวนจริงๆ
" เนร่า!!! "
ผมตะคอกเสียงออกไปด้วยน้ำเสียงกำลังโมโหหนัก ซึ่งเป็นใครก็ต้องโมโหอยู่แล้วเจอพวกที่จะมาชวยโอกาศแบบนี้ใครมันจะไปยอมกัน มาอ้างว่าช่วยเหลือแต่ขีดเส้นแบ่งสะ 50 - 50 ออกมาได้อย่างชัดเจนแบบนี้ มันคิดจะมาจับเสื้อมือป่าวชัดๆ
" คะ "
" ไปบอกดยุคอะไรของเธอนะว่าถ้ามันกล้าก็ไสม้าเข้ามา ถ้าทหารของมันเข้ามาในเขตประเทศคนเถื่อนแล้วข้าเห็นเท่ากับว่าเป็นการประกาศสงครามทันที "
พูดจบเนร่าก็หันหลังเตรียมตัวกลับทันทีโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับมา " เดียวก่อน! " ผมรังเธอเอาไว้หลังจากที่เธอหันหลังให้ จากนั้นก็เริ่มกวาดสายตากับพวกทหารแล้วพูดว่า " ใครมีเงินสองเหรียญทองไหมข้ายืมก่อน ! "
จากนั้นพวกทหารที่แสนยากจนก็รวมเงินกันคนละ 10 - 20 เหรียญเงิน จนจำนวนมันครบ 2 เหรียญทองแล้วผมก็มอบให้กับเธอไปโดยเป็นถุงที่มีขนาดใหญ่พอสมควรเพราะพวกทหารมันรวมเงินกัน
" เอานี่ไปแล้วกลับบ้านไปหาแม่สะ! "
ผมยื้นถุงเงินแล้วพูดออกไป ทางเนร่าก็เงียบเหมือนกับว่าอึ้งไปสักพักจากนั้นก็ขวาถุงเงินจากมือของผม " ขอบคุณมากคะ ข้าจะไม่มีวันลืมเรื่องวันนี้แน่นอน " พูดจบเธอก็วิ่งไปทันที หึหึ! ได้ช่วยเหลือคนแบบนี้แล้วมันรู้สึกดีจริงๆ เล่นเอาเรื่องที่จักรวรรดิมันกวนประสาทมาไม่อยู่ในหัวไปเลย สบายใจ~
