ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 192 ตกหลุมพราง

ตอนที่ 192 ตกหลุมพราง

หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับการเดินทางมาของซิคฟรีสผมกับเวโรนิก้าก็เดินออกมาจากห้องอาหารทันทีเพื่อที่จะไปรอต้อนรับมันที่ด้านหน้าของคฤหาสน์ ตามจริงด้วยสถานะของผมไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องทำแบบนี้หรอก แต่เพราะมันเป็นมายาทไงก็เลยต้องมาต้อนรับมันแบบนี้

แล้วถ้าเป็นไปตามที่ผมคิดเอาไว้ ที่มันเดินทางมาด้วยตัวเองแบบนี้ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในประเทศของมันแน่ ที่แบ่งออกเป็นทั้งหมดสามส่วน

“ท่านคิดว่าองค์ชายซิคแน็คเดินทางมาทำไม”

เสียงเวโรนิก้าถามออกมาระหว่างที่กำลังเดินตามผมด้านหลัง

“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ไม่จริงหรอกที่จริงรู้แผนของมันหมดแล้วแหละ  แต่ตอนนี้เงียบได้เงียบไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ยัยนี่คิดเองบ้าง

“งั้นเหรอขนาดท่านยังไม่รู้เลย…”

เวโรนิก้าทำสีหน้าจริงจังแล้วก้มลงต่ำเล็กน้อยเหมือนกับว่ากำลังใช้ความคิด นี่มันต้องคิดขนาดนั้นเลยหรือไง เรื่องที่มันเดินทางมาก็เห็นชัดอยู่แล้วนะอยากจะพูดออกไปแบบนี้อยู่หรอกแต่อย่าดีกว่า

…

….

…..

จุดดด้านหน้าคฤหาสน์

เมื่อเดินมาสักพักพวกเราทั้งสองคนก็เดินมาถึงด้านหน้าจนได้ โดยที่ด้านหน้าก็มีพวกคนรับใช้และเหล่าทหารองครักษ์ของเวโรนิก้ายืนอยู่ก่อนแล้ว ทั้งชไนน์เดอร์และดัสเองก็ยืนอยู่ด้วยเช่นกัน

จากนั้นผมก็มองไปทางดัสแล้วถามออกไป

“เดินทางมาถึงไหนแล้ว?”

“ตอนนี้ข้าออกคำสั่งแก่ทหารป้องกันเมืองไปแล้วครับ คาดว่าอีกไม่นานก็น่าจะเดินทางเข้ามาถึง”

“จำนวนทหารตามมาด้วยเท่าไหร่”

“ข้าให้เข้าเมืองมา 30 คน เท่านั้นครับ แต่พวกด้านนอกรออยู่ประมาณ 10,000 คน”

“อ่า”

นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่ให้เข้ามาจำนวนน้อยแบบนี้ เพราะมันจะได้ควบคุมง่ายถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ถึงจะเกิดอะไรขึ้นก็เท่านั้นแหละ ทหารเพียงเท่านั้นไม่สามารถบุกเข้ามาในเมืองนี้ได้หรอก หึ!

แล้วอีกอย่าง ทางนั้นเองก็คงไม่อยากที่จะทำสงครามกับผมเหมือนกันแน่ เพราะถ้าทำจริงผลที่ออกมามันก็จบมาไม่สวยแล้วต้องเสียหายกันทั้งสองฝ่าย ถึงมั่นใจว่ากองทัพของตัวเองจะสามารถชนะได้ 99% ก็ตาม แต่มนุษย์มาทำสงครามกันเองในเวลาแบบนี้มันก็ไม่สมควร

ระหว่างที่กำลังยืนรอการมาของซิคแน็คอยู่ “ข้าคิดว่าข้ารู้แล้วว่าทำไมองค์ชายซิคแน็คถึงได้เดินทางมา” เวโรนิก้าด้านหลังของผมก็พูดด้วยท่าทางมั่นใจ

ออ! คิดออกแล้วเหรอ ใช้เวลาตั้งแต่เดินมาพึ่งคิดออกเนี่ยนะ ฉันผิดเองแหละที่เผลอคิดไปว่าเธออาจจะช่วยงานได้เพราะสามารถแก้ไขปัญหาเรื่องของซิคฟรีสเมื่อวันก่อนได้ เหอะๆ

แต่ยังไงก็เล่นด้วยหน่อยแล้วกัน!

“เพราะอะไรครับ?”

“ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับการขอความช่วยเหลือแน่นอน”

สีหน้าของเวโรนิก้าแสดงออกถึงความมั่นใจอย่างมาก ซึ่งก็แน่นอนสิ่งที่เธอพูดออกมาเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว ที่ซิคแน็คมันเดินทางมาแบบนี้คงไม่ได้เพราะอยากเจอผม หรือมาพาตัวพี่ชายของมันกลับไปหรอก

“งั้นเองสินะครับ ถ้างั้นข้าจะไม่เจรจาแต่ครั้งนี้ท่านจะเป็นคนทำมันเอง”

หลังผมพูดไปเวโรนิก้าก็มีสีหน้าแปลกใจอ้าปากค้างเล็กน้อย เชื่อว่าในหัวของเธอคงกำลังสงสัยอะไรแน่ แต่ยังไม่สามารถพูดออกมาได้เพราะไม่รู้จะถามอะไรก่อน

จากนั้นผมก็พูดไปต่ออีกครั้ง

“ตกลงไหมครับ?”

“เรื่องนั้น….”

“ท่านได้รับสิทธิ์ขาดจากราชามาไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้มันก็คล้ายกับว่าเป็นการร่วมมือระหว่างประเทศนั่นแหละ ถ้างั้นท่านผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดก็ต้องเป็นคนเจรจาสิครับ”

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหนักใจอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าผมด้วยท่าทางแปลกใจเหมือนเดิม มองแบบนั้นสรุปว่าตกลงหรือไม่ตกลงละเนี่ย เฮ้อ~

ในระหว่างที่ผมกำลังหนักใจกับท่าทางของเธออยู่ เธอก็ตอบออกมา “เอาแบบนั้นก็ได้!” ด้วยท่าทางจริงจังมองมาในตาของผม

“ครับ”

เรียบร้อย! ตามข่าวที่ได้รับมารู้สึกว่าทางซิคแน็คกับซิคฟรีสจะมีนิสัยต่างกันอย่างสุดขั้วเหมือนกับน้ำแล้วก็ไฟ เพราะทางซิคฟรีสเป็นองค์ชายเอาแต่ใจพุ่งชนอย่างเดียวแล้วชอบสร้างปัญหาแก่ประเทศอยู่บ่อยครั้ง

แต่ซิคแน็คนั้นต่างออกไป เพราะหมอนี้ได้ชื่อว่าจอมวางแผนแห่งจักรวรรดิซึ่งชื่อก็ได้มาจากการทำสงครามกับพวกปีศาจที่สามารถยึดเมืองพวกมัน หรือยึดเมืองคืนได้หลายครั้งจนได้ชื่อ [จอมวางแผนแห่งจักรวรรดิมา]

ซึ่งเมื่อได้เจรจากับคนระดับนั้นทางเวโรนิก้าต้องได้รู้ซึ่งถึงความไร้ความรู้ และความสามารถของตัวเองแน่นอน ได้เวลาจัดการกับยัยนี่สักที หึ!

…

….

…..

ในเวลาต่อมา

รถม้าของซิคแน็คก็เดินทางผมถึง โดยตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ด้านหลังของเวโรนิก้าเล็กน้อย เพราะหน้าที่เธอต้องเจรจาต้อนรับทั้งหมดมันก็กลายเป็นของเธอไปแล้วผมทำหน้าที่เพียงยืนมองเท่านั้น

จากนั้นไม่นานเมื่อประตูเปิดออกก็มีชายหนุ่มเดินลงมาจากรถม้า ทั้งหน้าตาและบุคลิกต่างก็สง่างามสมกับเป็นองค์ชาย ถึงจะมีร่างกายและหน้าตาต่างจากซิคฟรีสไม่มากแต่สามารถบอกได้เลยว่าหมอนี่มีออร่ากว่าเยอะ ถ้าไม่ใช้เพราะกฎบ้าบอของราชวงศ์ผมคิดว่าซิคฟรีสไม่มีวันได้รับตำแหน่งผู้สืบทอดตำแหน่งก่อนหมอนี่หรอก

แต่หลังจากที่ซิคแน็คเดินลงมาก็ทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยมองไปทางเวโรนิก้า ส่วนเหตุผลก็ไม่ต้องอธิบายมาก ตอนนี้มันคงกำลังแปลกใจที่เห็นเวโรนิก้ายืนอยู่แน่เพราะเรื่องที่เธอเดินทางมากับผมมันก็เป็นความลับด้วย

“อะ องค์หญิงเวโรนิก้า…”

ซิคแน็คพูดค่อยๆ เมื่อเดินถึงด้านหน้าของเวโรนิก้า

ส่วนทางเวโรนิก้าที่กำลังทำใบหน้าปั้นยิ้มอยู่ก็ตอบกลับไป

“ค่ะ ข้าเวโรนิก้าเอง”

หมับ!

หลังพูดจบเวโรนิก้าก็ใช้มือทั้งสองข้างของเธอโอบมือขวาของซิคแน็คขึ้นมาอยู่ในระดับสายตา แล้ว “ยินดีต้อนรับองค์ชายมากเลยค่ะ ที่เดินทางมาถึงที่นี่”

มารยาหญิงสินะ! เอาเรื่องเหมือนกันแฮะ แต่ว่าไม่มันจะได้ผลกับจอมวางแผนได้ยังไงไม่มี… เอ่ะ!!! ใบหน้าของซิคแน็คตอนนี้กำลังยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มดีใจแก้มเองก็แดงหน่อยๆ ท่าทางแบบนั้นมันตกหลุมพรางไปแล้วชัดๆ

เฮ้อ~ นี่เราประเมินมันสูงเกินไปหรือเปล่าเนี่ย

“ขะ ข้าเองก็ดะ ดีใจที่ได้พบกับท่านครับ”

ซิคแน็คแสดงอาการร้อนรนออกมาอย่างชัดเจน ด้วยน้ำเสียงกระตุกกระตัก ไม่ไหว ไม่ไหว ท่าทางแบบนั้นเสียชื่อจอมวางแผนหมดเลย

จากนั้นเวโรนิก้าก็หันหน้ามาทางผมด้วยใบรอยยิ้มแบบผู้ชนะ ยัยนี่มันร้ายกว่าที่คิดเอาไว้อีก ไม่คิดเลยว่าจะกล้าลงทุนทำขนาดนี้ ชิ! ว่าจะให้ซิคแน็คสั่งสอนในความไร้ความสามารถสักหน่อยแต่คงทำไมได้แล้วละ เมื่อตกหลุมพรางไปแบบนั้น

“ท่านบารอนช่วยพาองค์ชายไปที่ห้องรับแขกหน่อยสิ”

“ครับองค์หญิง!”