ตอนที่ 473+474 พิธีรำลึก

ตอนที่ 473 พิธีรำลึก

ด้วยการจากไปเป็นเวลานานและประสบการณ์ที่น่ากลัว

ทั้งคู่ได้รับรางวัลเหรียญเกียรติยศ สำหรับวีรบุรุษผู้กล้า นี่เป็นรางวัลที่หลายคนอาจไม่เคยได้รับ

“ผู้พัน ร้อยเอก ในภารกิจครั้งนี้มีทหารจำนวนมากเสียสละชีวิต ที่กองทุนกำลังระดมทุน ต้องการบริจาคด้วยไหมครับ?” โจวจุนหมินถาม

แม้ว่ากองทัพของเมืองจินส่งจะผู้พันหลินและลู่ชิงสีไปปฏิบัติภารกิจ กองทัพอื่น ๆ ที่ส่งทหารเข้าร่วมต่างได้รับบาดเจ็บและล้มตายจำนวนมาก การระดมทุนได้เริ่มต้นขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าสมาชิกในครอบครัวของทหารที่เสียสละชีวิตจะได้รับการดูแล

“แน่นอน” ผู้พันหลินระบุจำนวนเงินที่เขาต้องการบริจาคหลังจากรู้ว่าผู้บังคับบัญชาและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาบริจาคไปเท่าไหร่

ก่อนที่ลู่ชิงสีจะถามโจวจุนหมินก็พูดขึ้น “ร้อยเอกของหน่วยอื่น ๆ บริจาคระหว่างสามหมื่นถึงหนึ่งแสนครับ”

“ฉันบริจาคหนึ่งแสนหยวน” ลู่ชิงสีตอบและออกไปพร้อมกับเจียงเหยา

เขามีความสามารถบริจาคมากกว่านี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่อายทำลายกฎที่ไม่ได้เขียนไว้และมารยาททางสังคมในกองทัพได้

ใช่ที่ลู่ชิงสีร่ำรวย เขาเป็นเพียงร้อยเอก หากจู่ ๆ เขาบริจาคเงินจำนวนมาก ความนิยมของเขาจะเพิ่มขึ้น แต่ผู้บังคับบัญชาของเขาจะไม่พอใจกับเรื่องนี้

มีหลายวิธีที่จะส่องแสงและทำให้ตัวเองเป็นที่รู้จัก นี่ไม่ใช่หนึ่งในวิธีพวกนั้น

ทางกองทัพเตรียมรถโดยสารเพื่อขนส่งผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดปังอนุสรณ์ที่เมืองจินโด พิธีนี้จัดขึ้นที่สุสานผู้พลีชีพที่ตั้งอยู่บริเวณชานเมือง ทหารที่เสียสละทั้งหมดที่ร่างกายไม่ได้ถูกส่งกลับมายังบ้านเกิด จะถูกฝังไว้ที่นี่

ที่นี่ เป็นที่ที่เจียงเหยาได้พบกับคนที่โจวเหวยฉีสนใจอีกครั้ง

คนที่อยู่ข้าง ๆ จ้านชิวเหอน่าจะเป็นพ่อและแม่ของเธอ นางจ้านดูบอบบางมาก ไม่ต่างไปจากกระดูกที่ถูกห่อหุ้มด้วยหนัง ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายของนางคงทำร้ายจิตใจนางมากเกินไป

“เหวยฉีเคยบอกว่า พี่ชายของจ้านชิวเหอถูกฝังอยู่ที่นี่เมื่อสองสามปีก่อน พ่อแม่ของเธอคงใจสลาย ระหว่างที่พี่ชายของเธอเข้าร่วมภารกิจเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว เธอร้องจนพูดไม่เป็นภาษา”

เจียงเหยามองไปที่ครอบครัวจ้านอย่างเห็นใจ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถรับมือกับโศกนาฏกรรมสองครั้งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นนี้ได้

เจียงเหยาเข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดของการได้เห็นคนที่รักนอนแน่นิ่งอยู่ใต้กองดินได้ มันกระตุ้นให้เธอใช้มือเปล่าขุดดินและปลุกคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้นขึ้นมา

“ฉันขอพูดอีกครั้งนะ ลู่ชิงสี ไม่ว่าภารกิจข้างหน้าของคุณจะอันตรายขนาดไหน คุณต้องมีชีวิตรอดกลับมาอีกครั้งให้ได้” เจียงเหยากล่าวโดยเน้นทุกคำพูด

ลู่ชิงสีมองไปที่เจียงเหยาอย่างเงียบ ๆ เขาตอบรับด้วยการพยักหน้าหนักแน่นและทางพลัง

ก่อนที่พิธีรำลึกจะเริ่มต้นขึ้น ลู่ชิงสีและเจียงเหยาเดินเข้าไปหาครอบครัวจ้าน

__

ตอนที่ 474 ตำแหน่งทางทหาร

จ้านชิวเหอจำคู่รักที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ได้ เธอปาดน้ำตาและทักทายพวกเขาทั้งที่ตายังบวม “สวัสดีค่ะ คุณลู่ คุณนายลู่”

“เรียกฉันว่าพี่ลู่เหมือนที่เหวยฉีเรียกเถอะ” ลู่ชิงสีกล่าวตามความเป็นจริง

เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกที่ประหลาดใจของจ้านชิวเหอ และพ่อแม่ของเธอก็แสดงอาการงงงวยออกมา เขาจึงพูดเสริมขึ้นอย่างรวดเร็ว “ลุงของเธอเป็นที่ปรึกษาให้ฉัน เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันใช่ไหมล่ะ?”

นายและนางจ้านพยักหน้า ไม่ได้คิดอะไรเพิ่มเติมกับสิ่งที่ลู่ชิงสีเพิ่งพูด

“เสียใจอย่างสุดซึ้งกับพวกคุณนะครับ คนที่ตายก็จากไปแล้ว ส่วนคนที่ยังอยู่ก็ต้องเดินหน้าต่อไป คุณจ้าน คุณนายจ้าน คุณยังมีลูกสาว โปรดรักษาสุขภาพด้วยครับ” ลู่ชิงสีมองออกไปที่ขอบฟ้า เสียงของเขาทุ้มลึก “ลูกชายของพวกคุณเป็นวีรบุรุษของชาติ พวกเขาไม่ได้นอนอยู่ที่นี่เพียงลำพัง ยังมีวีรบุรุษอีกมากมายที่เหมือนกับพวกเขา”

ลู่ชิงสีไม่ค่อยเก่งในการปลอบโยนผู้คน แต่คำพูดของเขานั้นจริงจังและจริงใจ ทำให้จิตใจที่ทุกข์ระทมของผู้ฟังผ่อนคลายลง

อาจเป็นเพราะการแสดงออกของเขาเคร่งขรึมและดวงตาของเขาทรยศต่อความเจ็บปวดที่เขารู้สึกหรือบางทีอาจเป็นเพราะเขาสวมเครื่องแบบทหารเดียวกันกับลูกชายที่พวกเขาสูญเสีย

ผู้คนจำนวนมากเข้าร่วมพิธีไว้อาลัย ผู้นำระดับสูง บุคคลทุกคนที่ได้รับการช่วยชีวิต รวมถึงนายพลเหลียงและนายพลเฉิน

อีกสองชั่วครึ่งต่อมา งานก็สิ้นสุด แม้ว่าศพของทหารจะถูกฝังเมื่อวันก่อน มีบางส่วนที่ถูกฝังทันทีที่ศพถูกส่งมาจากสนามรบ เวลาเพียงไม่นานไม่อาจบรรเทาความเจ็บและความทุกข์ทรมานในกลุ่มคนที่รักพวกเขา จึงได้ยินเสียงสะอื้นและเสียงร้องไห้ตลอดเวลาของการไว้อาลัย

ท่านนายพลเหลียงพูดคุยเป็นการส่วนตัวกับลู่ชิงสีหลังจากพิธีการจบลง จากที่เจียงเหยาได้ยิน ลู่ชิงสีจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยไม่สนใจถึงการก่อตั้งหน่วยกองกำลังพิเศษ

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงมองไปที่เครื่องราชอิสริยาภรณ์ของเขาที่ปักอยู่บนแขนเสื้อ แต่ไม่สามารถตีความใด ๆ ออกมาได้ เธอจึงตัดสินถามเขาไปตรง ๆ เมื่อกลับมาถึงบ้าน

“ตำแหน่งปัจจุบันของคุณคืออะไรคะ” เจียงเหยาจำได้ว่าลู่ชิงสีเป็นเพียงร้อยเอก จนถึงวันที่เขาเสียชีวิต

“ผมเรียนจบก็ได้รับยศร้อยโท” ลู่ชิงสีตอบขณะที่เขาถอดเสื้อผ้าและเปลี่ยนเป็นเสื้อยืด กางเกงขาสั้นที่ใส่สบายกว่าเดิม เพื่อเตรียมทำงานบ้าน

ด้วยอาการบาดเจ็บของเขาและข้อห้ามของเจียงเหยาในการเข้าร่วมฝึกฝนร่างกาย แต่เขายังสามารถใช้พลังที่มีไปกับเจียงเหยาหรือการทำความสะอาดบ้านได้

“นายพลเหลียงบอกว่าคุณจะได้รับการเลื่อนยศภายในสิ้นปีนี้ แล้วตำแหน่งของคุณตอนนั้นจะเป็นอะไรคะ”

ลู่ชิงสีคิดสั้น ๆ ก่อนจะตอบ “ผมว่าคุณน่าจะได้เป็นภรรยาของร้อยเอกอาวุโสนะ”

มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งในกองทัพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนอย่างลู่ชิงสีที่จบการศึกษาจากวิทยาลัยทหารในฐานะร้อยโท ยิ่งตำแหน่งสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งยากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าครอบครัวเหลียงจะหนุนหลัง โดยไม่มีความสำเร็จในการต่อสู้หรือประวัติทางทหารที่โดดเด่น โอกาสที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งก็น้อยมากจนไม่มีเลย

“ตำแหน่งของผมก่อนที่คุณจะกลับมาเกิดใหม่? อย่างน้อยตอนนั้นคงได้เป็นพันตรีล่ะมั้ง?” ลู่ชิงสีชอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับอนาคตของเขา

เจียงเหยาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเขา เธอไม่กล้าบอกความจริงว่าเขายุติอนาคตของตัวเองเพราะติดตามเธอไปทุกแห่งหน และยังคงเป็นร้อยตรีไปตลอดชีวิต”