เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 77 สถาณการ์เปลี่ยน

ณ เต๊นท์ของเฮเลอร์

ภายในเต๊นท์ตอนนี้ก็มีพวกผมทั้งสี่คนที่กำลังยืนอยู่ บรรยกาศเต็มไปด้วยความเงียยที่ด้านหน้าของพวกเราก็คือ ฮอง ที่ได้เล่าเรืื่องทั้งหมดให้กับพวกเราได้ฟัง ทำให้แต่ละคนตอนนี้รวมถึงผมต่างก็กำลังทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด เพราะตามข้อมูลที่ยืนยันจากฮองเมื่อคู่พวกเรากำลังอยู่ในอณาเขตของเผ่ายาเกา ที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในประเทศคนเถื่อนในตอนนี้

ส่วนเรื่องคนหนุ่มที่หายไปก็เป็นเพราะถูกเรียตัวไปรวมที่เผ่ายาเกาจนหมด ก็เลยต้องทิ้งเผ่าของตัวเองเอาไว้ ตามที่ฮองมันเล่ามาถ้ามีใครต่อต้านก็จะโดนกวาดล้างทั้งเผ่า เท่านี้ก็มั่นใจได้ว่าคนหนุ่มของพวกคนเถื่อนหายไปไหนกันหมด ถึงแม้ว่ามันจะเสี่ยงมากที่ปล่อยเผ่าเอาไว้โดยไม่มีผู้ชายอยู่เลย แต่ถ้าไม่ทำก็เท่ากับตายอยู่ดี และจากที่ถามดูคนที่ชไนน์เดอร์ฆ่าไปคราวก่อนก็เป็นนักรบอันดับ 3 ของเผ่ายาเกา เพราะพวกมันบังคับคนเถื่อนเผ่าอื่นให้บุกตามด้วยไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลังจากมันตายวันนั้นพวกที่เหลือรีบหนีทันทีแบบไม่คิดชีวิต ตอนแรกผมก็เผลอคิดว่าหนีเพราะหัวหน้าตายสะอีก แต่มันคงเป็นเพราะไม่มีใจจะสู้อยู่แล้วสะมากกว่า

" องค์ชายคะแบบนี้แย่แล้วนะคะ ถ้าพวกมันสามารถรวมกันเป็นหนึ่งได้ "

เอมิเลียพูดขึ้นมาท่ามกลางบรรยกาศภายในห้องที่กำลังตรึงเครียด ซึ่งหลังจากที่เธอพูดมาพวกเราทุกคต่างก็เข้าใจดีว่ามันหมายถึงเรื่องอะไร เพราะคงไม่มีเรื่องอะไรแย่ไปกว่าพวกมันรวมตัวกันได้อีกแล้ว ถ้าคิดในเชิงสงคราม

ในตอนนี้พวกคนเถื่อนมันแยกกันอยู่ก็เท่ากับมีกำลังรบเพียงน้อยนิด แต่มีหลายจุด ซึ่งทหารของผมสามารถจัดการได้แน่ แต่ถ้าเป็นแบบฮองเล่ามาก็เท่ากับว่าพวกมดกำลังจะรวมตัวกลายเป็นกองทัพหมด และอัตราส่วนจากการคำนวณที่ได้ของผม คนเถื่อนน่าจะมีราว 500,000 - 1,000,000 คน ยิ่งพวกนี้เป็นพวกที่ต้องใช้ชีวิตต่อสู้ตลอดเวลาด้วยแล้วก็คือ พวกผู้ชายสามารถสู้ได้หมดยกเว้นเด็ก กำลังรบของพวกมันก็น่าจะมีอยู่อย่างน้อยที่สุด 200,000 คน ถ้ามากที่สุดก็น่าจะ 400,000 คน

ถึงพวกมันจะฆ่ากันตายก็คงเหลือไม่ต่ำกว่า 100,000 คน แน่นอน และเมื่อเอามาเทียบกับทหารเพียง 10,000 คน ของผมตอนนี้ต้องขอบอกเลยว่า ถึงพวกทหารจะสุดยอดขนาดไหนก็ไม่ไหว กำลังรบมันห่างชั้นกันเกินไป ถ้าตัวเลขเป็นพวกทหารของอณาจักร หรือจักรวรรดิก็ยังพอไหว แต่พวกคนเถื่อนมันระดับสูงกว่าพวกทหารมาก ทหารของผมจึงไม่สามารถรับมือได้แน่ถ้าต้องเจอจำนวนมากกว่าถึงสิบเท่า

" ตอนนี้เรามีแต่ต้องหยุดพวกมันเอาไว้ให้ได้เท่านั้น "

" เราจะทำยังไงละครับองค์ชาย? "

ผมเริ่มพรึมพรัมออกไป ส่วนทางชไนน์เดอร์ก็แทรกขึ้นมาทันทีด้วยประโยคคำถามที่มันยากจะตอบ ถึงตอนนี้ผมยังหาทางไม่ได้ก็จริง แต่ที่สามารถพูดได้ตอนนี้ก็คือแผนที่วางเอาไว้ใช้ไม่ได้อีกแล้ว ในตอนนี้ผมต้องทำทุกทางเพื่อไม่ให้พวกมันได้รวมตัวกันเด็ดขาด เพราะงั้นแผนที่วางเอาไว้เป็นเวลาหลายเดือน บวกกับแผ่นใหม่ที่ได้มาจากทางหมายเลข13 มันก็ใช้ไม่ได้ เพราะถ้าอืดอาจ แบบนี้พวกมันมีหวังรวมตัวกันก่อนแน่

" ทหาร!!! "

ผมเริ่มตะโกนเรียกทหารด้านหน้าของเต๊นท์ จากนั้นก็มีทหารทั้งสองคนวิ่งเข้ามาในห้องทันที แล้วก็ตอบออกมาพร้อมกันว่า " ครับ!!! " ในท่าที่กำลังยืนตรง

" เอาตัวฮองไปรวมกับคนอื่นก่อน เรื่องจะทำยังไงกับพวกนี้ข้าจะตัดสินอีกครั้ง "

" ครับ!!! "

....

......

........

หลังจากที่ฮองโดนทหารเอาตัวออกไปก็เหลือเพียงพวกเราสี่คนที่กำลังอยู่ในห้อง ตอนนี้ทุกคนต่างก็กำลังมองมาทางผมด้วยแววตาสงสัยกันทั้งหมด อย่ามองกันแบบนั้นสิฉันจะทำยังไงก็ยังคิดไปออกเลย ถึงจะรู้ตัวว่าตอนนี้โดนมอง และต้องพูดอะไรสักอย่างผมก็ยังไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ดี ก็เลยเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะขนาดใหญ่กลางห้อง ที่มีแผนที่วางแผนการรบกลางเอาไว้อยู่กับโต๊ะ แล้วก็เริ่มกวาดสายตาดู

เอายังไงดีถ้าปล่อยเป็นแบบนี้อย่าว่าแต่ยึดประเทศมันเลย มีหวังอณาเขต... ไม่สิ! ประเทศของเราโดนพวกมันทำลายทิ้งหมดแน่ ยิ่งช่วงนี้กำลังแบ่งแยกกำลังทหารกันด้วย ถ้าพวกมันบุกจริงๆ ทางเมืองหลวงต้องรับศึกหนักแน่ ถึึงแม้เราเปลี่ยนแผนตอนนี้โอกาศชนะมันก็จะลดลงมากเช่นกัน อืม.....

...

....

......

" อะ.... เอาไงดีครับองค์ชาย "

ชไนน์ดอร์ถามมาขณะที่ผมกำลังใช้ความคิดอยู่ ถามดีจริงไม่เห็นฉันกำลังใช้ความคิดหรือไง เฮ้อ~ ถึงแม้ชไนน์เดอร์จะถามมาผมก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เพราะยังสรุปไม่ได้ถึงแม้ว่าจะยืนมองแผนที่มาแล้วไม่ต่ำกว่า 30 นาที แล้วก็ตาม! ภายในหัวของผมตอนนี้มีความคิดอยู่สองทางเลือก

1. บุกเข้าไปโดยใช้กำลังทหารทั้งหมดที่มี เพื่อหยุดพวกมันเอาไว้ไม่ให้รวมตัว

2.เดินทางกลับแล้วแจ้งข่าวนี่ให้กับเมืองหลวงเพื่อขอกำลังทหารเพิ่มในการรับมือกับพวกมัน

แต่ถึงจะมีความคิดพวกนี้อยู่นหัวก็เถอะ มันก็ยังไม่สามารตัดสินใจได้อยู่ดีเพราะมันเป็นทางเลือกที่จะชี้เป็นชี้ตายของการคงอยู่ประเทศเลยก็ว่าได้ กดดันมาก!

จากนั้น

" พวกเราต้องสู้ครับองค์ชาย "

ออฟก็พูดขึ้นมาราวกับว่ารู้ความคิดในหัวของผม

" ลองบอกเหตุผลหน่อย "

" ตอนนี้กำลังทหารของพวกมันยังไม่รวมตัว และตามที่ข้าเห็น พวกมันมีกำลังเป็นสามส่วนใหญ่ๆ ถ้าพวกเรายึดหนึ่งในสามมาได้แล้วตั้งที่มั่นสู้กับพวกมันจะทำให้เราไม่ต้องถอยกลับ และยังสามารถยึดบางส่วนของพวกมันได้อีกใช่ไหมละครับ "

โห่ว! ความคิดมันได้จริงๆ แต่ถึงจะพูดแบบนั้นมันก็ยังเป็นความคิดที่อันตรายอยู่ดีเพราะเวลา... จริงสิ! ถ้าเราแยกทัพแล้วบุกพวกมันพร้อมกันทั้งสามทัพ เราก็สามาถขนาบพื้นที่ทางซ้ายและทางขวาได้ และใช้กำลังหลักบุกเข้ายึดเผ่ายาเกาสะ หึหึ! ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอทางออกแบบนี้ถึงแผนนี้จะเสี่ยงที่ต้องแยกกำลังคน แต่กำลังรบคนเถื่อนในเขตนี้ส่วนใหญ่ก็น่าจะไปรวมตัวกันที่เผ่ายาเกาทั้งหมด มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะขนาบพวกมันไปแบบที่คิด

" งั้นก็ตกลงพวกเราจะสู้ !!! "

จากนั้นผมก้เริ่มอธิบายแผนการให้ทั้งสามคนฟังทันที โดยให้ออฟกับชไนน์เดอร์แยกตัวออกไปโดยนำทหารไปคนละ 3,000 คน ส่วนกำลังรบส่วนกลางที่มีเอมิเลียเป็นแม่ทัพซึ่งก็คือจุดที่ผมอยู่มี 4,000 คน โดยแผนครั้งนี้ผมก็จะได้รับกำลังเสริมที่ฝึกเสร็จจากเมืองมาเสริมอาทิตย์ละประมาณ 300 - 500 คน แผนการเดินทัพใช่เวลาประมาณ 2 เดือน เท่ากับว่าตัวผมที่เป็นกำลังรบหลักเมื่อไปถึงก็จะมีทหารประมาณที่ 8,000 คน เท่านี้ก็เพียงพอในการกวาดล้างพวกเผ่ายาเกาแน่นอน เพราะกำลังรบของพวกมันคงมีไม่ถึง 50,000 คน ถ้าคิดตามสัดส่วนประเทศเวลานี้ และตามตัวเลขที่เราคำนวณเอาไว้ หึหึ!

เกล็ดความรู้ : กำลังรบของคนเถื่อนที่แท้จริง!

ประชากรมีจำนวน 1,250,000 คน สามารถต่อสู้ได้ 350,000 คน แตกย่อยตามเผ่าที่ยังไม่เข้ารวมกับสามเผ่าใหญ่ 250,000 คน ส่วนจำนวนที่เหลือก็อยู่ตามเผ่าใหญ่โดยกระจายตัวกันอยู่ ถ้าคิดตามการหารแบบร้อยละก็จะมีอยู่เผ่าละ 33,333.33 คน โดยประมาณ แต่มันก็ไม่ตรงสะที่เดียว เพราะงั้นเผ่ายาเกาก็คงไมไ่ด้ชื่อว่ามีกำลังรบเยอะสุดหรอก แต่จะมีอะไรนั่นต้องรออ่านนะ ^_^!