เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 68 ความพร้อม

ณ ห้องทำงานของเฮเลอร์

ตอนนี้บรรยกาศในห้องทำงานของผมมันเริ่มอบอุ่นขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะสิ้นสุดฤดูหนาวไปเมื่อสามวันที่แล้ว แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นในห้องก็คงยังมีกองไฟกำลังจุดเอาไว้อยู่เพื่อให้ความอบอุ่นตรงเต๊าไฟของห้อง ส่วนที่ด้านหน้าของผมก็มีคาสันกับชไนน์เดอร์กำลังยืนอยู่ ในมือทั้งสองข้างของผมก็กำลังถือกระดาษรายงานของทั้งสองคนนี้เกี่ยวกับเรื่องความพร้อมด้านต่างๆ ของเมือง

คาสันดูแลเรื่องการบริหารในเมือง

ชไนน์เดอร์ดูแลเรื่องกำลังทหาร

เพราพวกนี้สองคนเป็นจุดศูนย์รวมของทั้งหมด เวลาจะอ่านรายงานอะไรผมก็จะให้พวกนี้มาด้วย และวันนี้พิเศษขึ้นมาหน่อยเพราะต้องเตรียมตัวเพื่อบุกประเทศคนเถื่อนก็เลยต้องเรียกมาพร้อมกับอย่างที่เห็น เพื่อสำรวจความพร้อมก่อนที่จะออกเดินทางในอีกไม่กี่วันที่จะถึง

" ตามรายงานที่สรุปมา แปลว่าทุกอย่างไม่มีอะไรติดขัดใช่ไหม? "

ผมเเริ่มเอ่ยถามหลังจากที่ได้อ่านกระดาษที่ทั้งสองคนสรุปมาให้ เพราะมันดูราบรื่นจนเกินไป การเงินไม่ติดขัด! อาหารมีเพียงพอทั้งชาวเมือง และกองทัพที่กำลังจะออกเดินทาง! ทหารเองก็มีมากกว่าที่คำนวณเอาไว้ 20% ทั้งหมดตอนนี้มี 12,000 คน เรียกได้ว่ามันสมบูรณ์แบบเกินที่จะเป็นความจริงก็ได้

ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเองก็เหมือนกันเงียบสงบทั้งหมด ไม่โดนคนเถื่อนบุกมันก็พอเข้าใจอยู่ว่ามันเป็นช่วงงฤดูหนาวพวกนั้นเองก็ต้องระวังตัวเองเหมือนกัน แต่พวกขุนนางก็ไม่มีใครต่อต้าน ทั้งในเมืองและนอกเมือง อณาเขตเองก็สงบสุขมาก ทหารเองก็ฝึกจนมีร่างกายหนัก 90 กิโลกรัมแทบทุกคน ถึงจะแปลกตรงที่พวกนี้มันร่างกายเร็วกว่าปกติก็เถอะ แต่ก็ช่างมัน แค่ตัวใหญ่ก็พอแล้ว เพราะโลกแต่ละโลกร่างกายมนุษย์มันอาจจะต่างกัน และไม่มีเวลาไปตรวจสอบเรื่องนี้ด้วย

" ตามที่ท่านได้อ่านแหละครับ ตอนนี้เรียกได้ว่าระบบเศรษธกิจเมืองเห็นนี้ดีกว่าเมืองหลวงสะอีก ตัวข้าที่ดูแลเมืองหลวงมากว่าครึ่งชีวิตสามารถยืนยันเรื่องนี้ได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่า เพียงเวลาไม่ถึงปีเมืองที่สุ่มเสี่ยงต่อการล้มสลายจะมาเป็นแบบนี้ได้ "

คาสันพูดออกมา

แต่ที่คาสันพูดออกมามันก็เป็นเรื่องจริง ตอนแรกผมเองก็ไม่ได้มั่นใจอะไรในตัวเองขนาดนั้นหรอกว่าจะสามารถพัฒนาเมืองได้ขนาดนี้ เพราะสมัยก่อนก็เป็นเพียงคนสั่งงานเท่านั้นไม่ได้ลงลึกอะไรมาก จะลงลึกก็แค่การเจรจากับการเอาหน้าเท่านั้น แต่เรื่องบริหารนี่ต้องยกให้คาสันกับอาเรียด้วยเหมือนกัน เพราะช่วยทำงานประหยัดเวลาผมไปได้เยอะ โดยเฉพราะบัญชีตัวร้าย!

" ทางข้าเองก็คิดแบบนั้นครับ ไม่คิดเลยว่าจะมีทหารเยอะขนาดนี้ได้ ตั้งแต่เกิดมาข้าไมคิดเลยว่าจะได้คุมกองทัพนับหมื่นแบบนี้ คิดแล้วก็รู็สึกเป็นกังวลยังไงไม่รู้ "

ชไนน์เดอร์แทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างจากคาสันนัก จากนั้น

" เฮ้อ~ "

" เฮ้อ~ "

ทั้งสองคนก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน อะไรกันพวกแกสองคนนัดกันมาหรือไง มาถอนหายใจพร้อมกันแบบนี้หลังพูดจบ?

" ถ้างั้นพวกเราก็มาคุยกันเรื่องบุกประเทศคนเถื่อนกันดีกว่า "

" ท่านคงไม่คิดที่จะเดินทางไปกับกองทัพด้วยใช่ไหม??? "

เมื่อผมพูดออกไปคาสันก็ถามขึ้นมาทันทีด้วยหน้าตาจริงจังมองมาทางผมเพื่อรอคำตอบ ส่วนทางชไนน์เดอร์ก็ทำสีหน้าไม่ต่างกัน สองคนนี้ทำหน้าแบบคนลุ้นหวยที่ผมเคยเห็นเลย แต่ถึงจะยังไงคำตอบมันก็แน่นอนอยู่แล้ว

" แน่นอนข้าจะเดินทางไปด้วย "

" ท่านเอาจริงเหรอ ถึงจะมีทหารนับหมื่นคนก็ตามและเก่งขนาดนั้นแต่เดินทางเข้าไปบุกเองนี้มัน... "

" ข้าก็คิดเหมือนกับท่านคาสันครับองค์ชาย ท่านน่าจะอยู่ที่เมืองดีกว่าแล้วปล่อยให้หน้าที่บุกประเทศคนเถื่อนเป็นหน้าที่ทหารอย่างพวกข้า เพราะถ้าท่านเป็นอะไรไปละก็ทุกอย่างก็จะจบสิ้นทันที อย่าว่าแต่บุกประเทศของพวกมันเลย เมืองแห่งนี้หรืออณาเขตทางเหนืออาจจะกลับเป็นเหมือนเดิมก็ได้ "

ที่ชไนน์เดอร์มันพูดมาก็เป็นเรื่องที่น่าคิดเหมือนกัน เพราะถ้าขาดผมไปอณาเขตทางเหนือก็อาจจะเละเทะเหมือนเดิม เรื่องนี่ผมก็พยามคิดแล้วเหมือนกันว่าจะเอายัังไง แต่สุดท้ายมันก็ไปหยุดอยู่ที่เดินทางไปกับกองทัพอยู่ดี ด้วยเหตุผลที่ว่าถ้ามีผมเดินทางไปด้วยก็จะสามารถตัดสิ้นใจทำอะไรได้ทันท่วงที และเพิ่มโอกาศในการกวาดล้าง... ไม่สิ! ชนะได้เร็วขึ้น

" ข้าเข้าใจความคิดของพวกเจ้าทั้งสองคน แต่ว่า ถ้าคิดตามปกติเวลาไปรบทำไมต้องให้ขุนนางหรือลูกขุนนางออกเดินทางไปกลับกองทัพด้วยละ ลองบอกมากันหน่อย? "

" ก็เพื่อจะได้ตัดสินใจในการรบได้แบบเฉียบขาด.... "

ชไนน์เดอร์พรึมพรัมออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆ ส่วนคาสันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาได้แต่ยืนสายหัวซ้ายขวาไปมาด้วยท่าทางเหนื่อยใจอยู่

" ใช่แล้ว! ถ้าข้าไปด้วยก็จะสามารถตัดสินใจได้รวดเร็ว "

" ...แต่ว่านะครับองค์ชาย ทำไมท่านไม่สั่งขุนนางอย่างบท่านดยุควอเตอร์ หรือคนอื่นไปให้ละครับ??? "

ชไนน์เดอร์เสนอทางแก้ออกมา

" เรื่องนั้นมันก็มีเหตุผลของมันอยู่นั้นแหละ "

ผมตอบกลับชไนน์ด้วยน้ำเสียงออกรำคาญหน่อยๆ ทำให้ชไนน์เดอร์ที่ถามมาก้มหน้าลงต่ำลงทันที แต่ที่หมอนี่ถามมันก็มากเกินไปนั่นแหละ หน้าที่ของมันมีเพียงปกป้องผมเท่านั้น ไม่จำเป็ต้องรู้เรื่องกาเมืองที่เรากำลังทำอยู่นตอนนี้หรอก แล้วอีกอย่างสงครามกับพวกคนเถื่อนจะให้คนอื่นไปทำแทนไม่ได้ ดังคำที่ว่า [ ถ้าไม่ทำเองก็ไม่ได้ดั่งใจ ] ถึงจะเป็นคำที่เก่าไปแล้วแต่มันก็ยังใช้ได้อยู่ถึงปัจจุบัน

ยกตัวอย่างงานที่ให้วอเตอร์ไปจัดการกับพวกขขุนนางที่โกงอณาเขตทางเหนือ วอเตอร์ก็ไปเล่นสะกำจัดทหารของพวกมันหมด ทำให้ตอนนี้พื้นที่ปกครองของพวกขุนนางที่ตายไปเต็มไปด้วยมอนเตอร์จำนวนมาก ขนาดที่ว่ามนุษย์ไม่มีใครกล้าอยู่อาศัยกันแล้ว เท่ากับว่าเสียพื้นที่ส่วนนั้นไปฟรี ด้วยเหตุผลแบบนี้แหละ ผมก็เลยต้องเดินทางไปเองถ้าให้ขุนนางไปแล้วไปทำพลาดอีกมันจะยุ่งยากเอา เพราะผมไม่ได้หวังแค่ชนะก็จบ แต่วางแผนเอาไว้ไกลกว่านั้นกลับประเทศคนเถื่อนเอาไว้แล้ว

" เอาละงั้นพวกเราก็ไปดูพวกทหารกันดีกว่า เจ้าเตรียมกำลังรบเอาไว้พร้อมแล้วใช่ไหม? "

ผมหันไปพูดกับชไนน์เดอร์

" ครับท่าน ข้าเรียกทหารทั้ง 10,000 คน เอาไว้หมดแล้ว โดยเราจะเหลือทหารเอาไว้ที่เมืองแห่งนี้ 2,000 คน ตามคำสั่งที่ท่านได้บอกเอาไว้ "

" ดีมาก! "

ตามจริงเหลือคนเอาไว้ 2,000 คน มันอาจจะฟังดูน้อยไปหน่อยก็จริง แต่มันไม่ได้น้อยเลย เพราะในอดีตที่ผ่านมาเมืองแห่งนี้มีทหารเพียง 1,000 คน และในตอนนี้เองพวกทหารก็มีความสามารถเพิ่มขึ้นมามาก มีอยู่ 2,000 คน สามารถปกป้องเมืองแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน!