เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 47 อีกคน

ชไนน์เดอร์!

ที่ตอนนีกำลังถือดาบกับโล่ที่มีขนาดไม่ต่างจากแฮงค์เกอร์เอาไว้ ถึงแม้ว่าตัวของชไนน์เดอร์จะดูเล็กกว่านิดหน่อยแต่ก็ถือว่าเป็นการจับคู่ที่เหมาะสมมาก แต่เล่นเอาตัวเกร็งชนะเลิศทั้งสองคนมาเจอกันแบบนี้มันจะดีเหรอ งานมันจะก่อยเอานะ?!

หลังจากที่ทั้งสองคนอยู่บนเวทีสักพัก ก็เริ่มตั้งท่าเตรียมสู้ทันที โดยทั้งสองยกดาบกับโล่ขึ้นมาและค่อยๆ เดินเข้าหากัน แบบว่ากำลังรอจังหวะอะไรบางอย่าง จนกระทั่งเข้าใกล้กันโดยมีระยะห่างประมาณ 2 - 3 เมตร ชไนน์เดอร์ก็เริ่มโจมตีก่อนโดยใช้ดาบในมือขวาแทงเข้าไปที่กลางตัวของแฮงค์เกอร์

เคล้ง!

แฮงค์เกอร์ก็เอาโล่ในมือซ้ายเพื่อมาป้องกันการโจมตี และทั้งสองคนก็ถอยห่างกันอีกครั้งเพื่อดูเชิง นี่สินะที่เรียกว่าการต่อสู้ของยอดฝีมือที่พลาดเพียงเสี่ยววินาทีก็สามารถตัดสินแพ้ชนะได้ บรรยกาศรอบสนามประลองตอนนี้ก็กำลังเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่ทั้งสองคนขณะกำลังสู้กันอยู่

ถึงแม้ว่าจะไม่มีการฟันแทงกันอย่างต่อเนื้องให้เห็น แต่ทุกคนก็ลุ้นกับการต่อสู้ของทั้งสองคนอย่างมาก ขนาดตัวผมเองก็ยังลุ้นเลยว่าผลมันจะเป็นยังไง

เคล้ง!

ชไนน์เดอร์เริ่มโจมตีอีกครั้งโดยใช้ดาบฟันไปที่กลางตัวของแฮงค์เกอร์ แต่ผลที่ออกมามันก็เหมือนเดิม แฮงค์เกอร์สามารถป้องกันได้อีกครั้งโดยใช้โล่ในมือซ้าย จากนั้นแฮงค์เกอร์ก็เริ่มโจมตีคืนโดยการฟันด้วยความเร็วชนิดที่ว่าสายตาของผมมองแทบไม่ทัน ได้ยืนเพียงแค่เสียง

เคล้ง!

เคล้ง!

เคล้ง!

ดังออกมาติดต่อกันนับสิบครั้ง ขณะที่มือของแฮงค์เกอร์สบัดไม่มาจนมองไม่ทัน แต่ทว่าทางชไนน์เดอร์ก็สามารถป้องกันเอาไว้ได้ทั้งหมดโดยการเอียงดาบกับโล่ไปมาเหมือนกับว่ากลายเป็นของเล่นแฮงค์เกอร์ไปแล้ว

เคล้ง!!!

ดาบของทั้งสองปะทะกันเป็นเสียงที่ดังกว่าเสียงอื่นๆ จากนั้นทั้งสองคนก็ถไหลไปกับพื้นราว 2 เมตร กันทั้งคู่ เวลานนี้ชไนน์เดอร์แสดงท่าทางว่าเหนื่อยออกมาอย่างเห็นได้ชัดต่างจากแฮงค์เกอร์ที่กำลังยืนยิ้มแบบชอบใจมองตรงไปยังชไนน์เดอร์

แต่เรื่องแบบนี้มันก็ปกติถ้าคิดตามขนาดร่างกาย และ DNA พลังกายของชไนน์เดอร์ไม่สามารถสู้กับแฮงค์เกอร์ได้แน่นอน แต่เรื่องที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือความเร็วในการโจมตีของแฮงค์เกอร์เมื่อคู่เพราะมันเป็นการโจมตีที่เร็วขนาดคนร่างยักษ์แบบนั้นไม่น่าจะสามารถทำได้

" สุดยอดจังเลยนะแฮงค์เกอร์เนี่ย สมแล้วที่ได้แชมป์ 3 ปี ติดต่อกัน "

ผมพูดชมขณะที่สายตาของผมมองไปทางแฮงค์์เกอร์อยู่ จากนั้นวอเตอร์ก็พูดขึ้นมาว่่า " แน่นอนสิครับ หมอนั่นสามารถสู้กับคนสิบคนพร้อมกันได้เลยนะ ข้านี่สิต้องแปลกใจที่องครักษ์ของท่านสามารถรับการโจมตีได้ทั้งหมดแบบนั้น "

จะว่าไปชไนน์เดอร์มันก็สุดยอดจริงนั่นแหละ ถ้าเป็นเราเมื่อกี้ก็คงตายไปตั้งแต่ดาบแรกแล้ว แต่หมอนั่นกลับสามารถรับได้ทั้งหมด อื้ม! มันสุดยอดจริงๆ

หลังจากนั้นการต่อสู้ของทั้งสองคนก็ดำเนินต่อเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปได้ประมาณ 10 นาที ก็ดูเหมือนว่าทั้งสองคนอยู่ในอาการอ่อนล้ากันแบบสุดๆ

" สมแล้วที่เป็นหัวหน้าองครักษ์ขององค์ชาย "

แฮงค์เกอร์พูดชมขณะที่เอาดาบยันกับพื้นเพื่อพยุงตัวเองเอาไว้

" เจ้าเองก็เหมือนกัน "

" ถ้างั้นพวกเรามาตัดสนกันดีกว่า ถ้าเจ้าสามารถรับการโจมตีสุดแรงของข้าได้เจ้าก็ชนะไปเลย "

พูดจบแฮงค์เกอร์ก็ง้างดาบเหมือนกับว่าเตรียมโจมตีแบบตั้งใจมาก แต่ในระหว่างนั้นชไนน์เดอร์ก็

เคล้ง!

เคล้ง!

โยนดาบและโล่ของตัวเองลงพื้นทั้งสองอย่าง ผู้คนที่กำลังนั่งดูอยู่ก็พากันทำสีหน้างุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ แม้แต่วอเตอร์ที่กำลังนั่งอยู่ด้านข้างของผมก็ยัง

" เอ่ะ! "

ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ เมื่อเห็นชไนน์เดอร์โยนดาบทิ้ง จากนั้นก็ชูมื้อทั้งสองข้างขึ้นพื่อแสดงออกให้เห็นว่ายอมแพ้

" องค์ชายนั่นหมายความว่าอะไรครับ "

วอเตอร์ถามออกมาด้วยหน้าตาตื่น ส่วนผมก็ตอบไปด้วยการหยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นว่า " ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน " แต่ว่าเรื่องนี้มันก็เป็น 1 ในคำสั่งที่ผมสั่งชไนน์เดอร์เอาไว้เช่นกัน ผมได้สั่งเอาไว้ว่า [ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะแพ้ หรือว่าจะอันตรายถึงชีวิตให้ยอมแพ้ทันที ] เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ชไนน์เดอร์มันต้องเอาดาบอีกเล่มมาใช่แน่นอน และก็จะกลายเป็น ชไนน์เดอร์ดาบคู่! พอเป็นแบบนั้นไปแล้ว คู่ต่อสู้ด้านหน้าไม่ตายก็จะไม่ยอมหยุด เพราะเหตุผลนี่ ผมเลยจะยอมให้เกิดเรื่องขึ้นไม่ได้ ก็เลยต้องสั่งไปอย่างนั้น!