เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 44 เพิ่มขึ้น

เมื่อผมเดินทางกลับถึงเมืองผมก็สั่งให้ทหารไปจัดการกับพวกวูฟย์แฮงค์ที่เจอทันทีโดยส่งคนไป 300 คน ในการจัดการกับพวกมัน ตามจริงผมก็แอบสงสารมันอยู่หรอก แต่ว่าที่ตรงนั้นมันก็จำเป็นเหมือนกัน ก็เลยต้องจัดกาไล่พวกมันออกไปให้หมดเพื่อตั้งค่ายทหาร

ขณะเดียวกันระหว่างที่ผมเดินทางกลับมาก็เห็นชไนน์เดอร์กำลังประหารครอบครัวของโฮดี้อยู่พอดี แต่ภาพที่เห็นมันต่างจากที่คิดเอาไว้นิดหน่อย เพราะคนส่วนมากที่มาดูการประหารไม่มีใครชอบพวกครอบครัของโฮดี้เลย คงเป็นเพราะเวณกรรมที่โฮดี้ทำเอาไว้ละนะ เรื่องมันก็เลยเป็นแบบนั้น

" องค์ชายคะเรียบร้อยหมดแล้วคะ "

" อ่า "

เอมิเลียเดินเข้ามาพูดกับผมพร้อมกับร่างกายที่มีเลือดเปื่อนตามจุดต่างๆ ของร่างกาย จากนั้นผมก็ตอบกลับไปทันที ส่วนเหตุผลที่เธออยู่ในสภาพนี้ก็เพราะผมให้เธอนำทัพทหารทั้ง 300 คน ไปจัดการกับพวกวูฟย์แฮงค์ และตอนนี้เธอก็มารายงานเรื่องจัดการพวกมันเสร็จ ขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานกับอาเรีย

" เสียทหารไปเท่าไหร่? "

ผมเริ่มถาม

" ไม่เสียคะ "

อื้ม! สมแล้วที่เป็นกำลังรบที่เราฝึกมา ด้วยรูปแบบขบวนโรมมันแบบนั้นไม่เสียทหารก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แบบนี้รู้สึกพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมจักวรรดิโรมมันถึงได้รบชนะมากมายนักในยุคสมัยโบราณแบบนั้น

" ดีมาก งั้นเธอก็ไปพักได้เลยเพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันงานประจำปีแล้ว "

" ค่ะ "

จากนั้นเอมิเลียก็เดินออกไปจากห้อง ระหว่างนั้น อาเรียที่กำลังนั่งทำงานอยู่ก็เอียงสายตามองมาทางผมเล็กน้อยเหมือนกับว่าเธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

" มีอะไรอาเรีย? "

" คือว่า.... "

คงไม่ได้จะขอลากลับบ้านอีกใช่ไหม เธอพึ่งกลับไปเมื่อไม่นานนี้เองไม่ใช่เหรอ

" เกี่ยวกับเรื่องอาหารคะ "

อาหารอีกแล้ว คราวนี้มันเรื่่องอาหารอะไรอีก เราก็จัดการมันกับคาสันไปเรียบร้อยแล้วนิ??? ระหว่างที่ผมกำลังสงสัยกับเรื่องที่เธอพูดออกมาเธอก็เริ่มพูดต่อว่า " มีอาหารเหลืออยู่พอสมควร องค์ชายสามารถเอาไปให้บ้านเด็กกำพร้าได้ไหมคะ "

" หืม "

ผมทำเสียงแปลกใจออกไป เพราะไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดเรื่องอะไรแบบนี้มา ก็บ้านเด็กกำพร้าผมก็จัดสรรปันส่วนให้มันเพียงพออย่างแน่นอนไปแล้ว แต่ว่า ทำไมเธอถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา???

" ข้าให้อาหารเพียงพอกับบ้านเด็กกำพ้าแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องเอาของไปให้เพิ่มอีก "

" คือว่า... เมื่อวานฉันไปช่วยสอนหนังสือเด็กที่นั่นมา แล้วก็เห็นว่าจำนวนเด็กที่บ้านเด็กกำพร้าเพิ่มขึ้นเยอะมากคะ "

ออ~ นี่ราลืมคิดเรื่องแบบนี้ไปได้ยังไง หลังจากสงครามกับพวกคนเถื่อน มันก็คงต้องมีเด็กกำพร้าเพิ่มขึ้นมาแน่ ตัวเราเองก็มัวแต่ยุุ่งกับเรื่องพัฒนาพื้นที่จนลืมนึกถึงเรื่องเด็กพวกนั้นเลย เพราะอีก 10 หรือ 20 ปี เด็กพวกนั้นต้องโตมาเป็นแรงงานของอณาเขตทางเหนือแห่งนี้ ยังไงก็ต้องรักษาพวกนี้เอาไว้

" ถ้างั้นก็เอาจำนวนมาให้ข้าใหม่ ข้าจะคำนวณอัตราอาหารใหม่ให้ "

" ค่ะ! "

อาเรียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เดินตรงมาทางผมทันที พร้อมกับกระดาษหนึ่งแผ่นที่อยู่ในมือ ยัยนี่เตรียมเอาไว้แล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ

เมื่อได้กระดาษมาผมก็เริ่มก้มหน้าลงอ่าน และข้อความในกระดาษก็มีเขียนเอาไว้ว่า

_____________________

ยอดเด็กปัจจุบัน 743 คน

_____________________

743? เอาจริงดิ! เมื่อรอบล่าสุดที่ตรวจเช็คมันมีแค่ 400 คน เองไม่ใช่หรือไง แล้วไอช่วงเดือนมมาทำไมบ้านเด็กกำพร้าไม่แจ้งเรื่องที่จำนวนเด็กเพิ่มขึ้นมาเลย???

" นี่เป็นตัวเลขปัจจุบันที่เพื่อนของฉันที่ทำงานอยู่เขียนมาให้คะ เพราะด้วยสงครามกับคนเถื่อนบุกเมืองเมื่อไม่นานมานี้พ่อแม่ของเด็กพวกนี้ก็ตายไปในการโจมตีครั้งสะส่วนใหญ่ ก็เลยจำนวนเพิ่มอย่างที่เห็นคะ "

อาเรียเริ่มอธิบายออกมา

ตามจริงมันก็สงสัยอยู่หรอกว่าตายเพราะอะไร เพราะพวกคนเถื่อนมันไม่ได้บุกเข้าเมืองสักหน่อย แต่ว่าเมื่อเห็นภาพเมืองตอนนั้นจะเกิดการฆ่ากันเพื่อชิงอาหาร หรือการเหยียบกันตายมันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เฮ้อ~ อยากไปเอาคืนพวกคนเถื่อนสะแล้วสิ บุกเลยดีไหมทหาร 2,000 คน ก็น่าจะไหว! ไม่สิ! ใจเย็นก่อนตัวเรา ถ้าเอาทหารไปหมดใครมันจะปกป้องเมืองกัน เฮ้อ~

" ข้าเข้าใจแล้ว! เดี๋ยวจะจัดการเรื่องอาหารให้ใหม่ ส่วนเจ้าก็ฝากจัดการส่งข้อความไปหาพวกขุนนางทั่วอณาเขตทางเหนือด้วยว่า [ ให้ส่งกำลังทหาร 50% ของตัวเองมาที่เมืองแห่งนี้ ข้าจะเตรียมตัวสำหรับบุกพวกคนเถือนเมื่อหมดฤดูหนาว ] "

" ค่ะ! "