บทที่ 419 เจ้าหญิงน้อย เชิญลงจากรถ (ฟรี)
คราวนี้ที่พี่ชายของพวกเธอถูกพักงานเวลานาน ทั้งหมดเป็นเพราะถูกซูเชิ่งจิ่งใส่ร้าย
ซูเชิ่งจิ่งเป็นดาวไม้กวาดที่สับสนในตัวเองเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้หลังจากการกลับมาของเขาได้ดูดความโชคดีของพี่ชายของพวกเธอไปหมด และหลังจากเกิดเรื่องพี่ชายก็ถูกพักงาน ทำให้ไม่ได้เห็นหน้าเห็นตาเขาเป็นเวลานานซึ่งนั้นทำให้พวกเธอโกรธจัด❗️
ฉินเฟิงคิดเกี่ยวกับการประพฤติตัวที่ดี เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง พูดน้อยและพูดให้ถูกที่ถูกเวลา เป็นการดีที่สุดที่จะสร้างภาพการพูดคุยเล็กน้อย
ดาราที่ไม่มีการพูดคุย อันตรายมาก
ถ้าต้องการให้บริษัทนำเขากลับมาใช้ใหม่ เขาต้องหาทางพลิกภาพลักษณ์ของตัวเอง และทำให้ตัวเองเป็นที่นิยมมากขึ้น
ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในโรงแรม ซูเชิ่งจิ่งที่ถูกเหล่าแฟนคลับของฉินเฟิงเรียกว่า "ดาวไม้กวาด" ก็มาถึงแล้ว
ซูเชิ่งจิ่งมาโดยรถของพี่เลี้ยงที่บริษัทจัดให้ หลังจากที่เขาลงจากรถ เขาก็ยืนตัวตรงและเอื้อมมือออกเพื่อขยับคอเสื้อให้ตรง และแสดงท่าทางอย่างสง่างาม
แสงไฟส่องมาที่เขา ราวกับว่าเขามีออร่าในตัวของตัวเอง และดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที❗️
ไม่ใช่แค่เพราะคืนนี้ซูเชิ่งจิ่งหล่อมาก นั้นเป็นเพราะเขาโน้มตัวเข้าไปในรถ และยื่นมืออย่างเป็นสุภาพบุรุษ "เจ้าหญิงน้อย เชิญลงจากรถ"
ทุกคนเห็นมือเล็กๆ อวบอิ่มวางอยู่บนฝ่ามือเขา จากนั้นเด็กหญิงตัวเล็กสีชมพูและอ่อนโยนก็กระโดดลงจากรถ
มันก็แค่การกระโดดธรรมดา แต่น่ารักเกินไปแล้ว❗️
ผู้คนคิดไม่ถึงว่าซูเชิ่งจิ่งจะพาลูกสาวมาด้วย
หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยลงจากรถ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ตื่นตระหนกหรือกลัวเลย ดวงตากลมโตคู่หนึ่งมองไปรอบๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น
เมื่อเห็นนักข่าวรอบๆ ถ่ายภาพเธอ เธอยิ้มอย่างเขินอาย จากนั้นจึงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซู่เซิงจิง จับขากางเกงของเขาด้วยมือเล็กๆ ของเธอ และมองไปรอบๆ โดยที่มีเพียงหัวเล็กๆ ที่ยื่นออกมา
นักข่าวหลายคนเป็นคนหนุ่มสาว ทั้งชายและหญิง พวกเขาถูกความน่ารักของเด็กหญิงตัวเล็กดึงดูดได้ง่าย
อ๊าา น่ารักมากจนฉันอยากขโมยเธอกลับบ้าน❗️
ซูเชิ่งจิ่งอุ้มเจ้าแป้งก้อนเล็กๆขึ้นมาก และเดินไปข้างหน้าโดยที่อุ้มเธอไว้ในมือข้างหนึ่ง ฝีเท้าของเขามั่นคงและกระฉับกระเฉง ป๊ะป๋าของเธอเต็มไปด้วยพลัง
เขาพยักหน้าอย่างสุภาพให้คนรอบข้าง นอกจากนี้ยังมีแฟนๆ เข้ามาดูเขาเยอะเหมือนกัน เสียงกรี๊ดไม่น้อยหน้าฉินเฟิง
ซูเชิ่งจิ่งในชุดนี้หล่อมาก หล่อจนจนจะเป็นลม รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน และมันก็ไม่เกินจริงเลยที่จะบอกว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อที่สุดในโรงเรียนระดับชาติ❗️
แฟนๆ ต่างโห่ร้องในใจ : เขากลับมาแล้ว❗️
พ่อและลูกสาวกลายเป็นจุดสนใจ กล้องเกือบทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่ชายสองคน เมื่อฉินเฟิงหันไปมอง ซูเชิ่งจิ่งก็มองมาที่เขาด้วยเช่นเดียวกันและทั้งสองต่างสบตากัน
ทันใดนั้น ประกายไฟก็ชนกันกลางอากาศ ราวกับว่ากลิ่นของดินปืนอบอวลไปทั่ว
ร่องรอยของความรังเกียจแวบผ่านเข้ามาให้ดวงตาของฉินเฟิง
ฮึ ซูเชิ่งจิ่งนายมันน่าขยะแขยงจริงๆ เอาแต่พึ่งพาลูกสาวเท่านั้น แม้แต่การเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ ก็ต้องพาลูกสาวมาด้วย ไม่ใช่ว่าเพื่อดึงดูดความสนใจงั้นเหรอ❓
ถ้าไม่มีเด็กผู้หญิงคนนั้น เขาก็เป็นแค่ขยะ❗️
ฉินเฟิงคิดในใจ จนกระทั่งพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่สองข้างประตูต้องเตือนเขาว่าถึงเวลาต้องเข้าไปแล้ว เขาจึงกลับมามีสติอีกครั้งและเดินเข้าไปข้างในด้วยความโกรธ
ซูเชิ่งจิ่งอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยเข้ามาด้วย ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมสว่างไสว กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเสื้อผ้าของแต่ละคน แขกคนอื่นๆ ที่เดินทางมาถึงก่อนต่างก็กำลังพูดคุยกัน
เพราะเป็นดินเนอร์การกุศล ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่หรูหรา ไม่มีเครื่องดื่มและของหวานราคาแพง มีเพียงน้ำชาและน้ำผลไม้เท่านั้นที่เตรียมไว้
ซูเชิ่งจิ่งหยิบน้ำส้มแก้วหนึ่งมาให้เด็กหญิงตัวน้อย ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ
บทที่ 420 สวยอยู่ยงคงกระพัน❗️
ซูจิ่วเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าคืออันย่วน พร้อมด้วยผู้ช่วยตัวน้อยที่อยู่ข้างๆ เธอ
อันย่วนคืนนี้ใส่เดรสคอวีเรียบๆ ทำให้คอหงส์ที่เรียวสวยของเธอเรียวยาว พร้อมทั้งรูปร่างที่เพรียวบางของเธอ ผมสีเกาลัดที่หยิกเล็กน้อยกระจายอยู่ด้านหลัง และใบหน้าก็ถูกแต่งอย่างปราณีตและสง่างาม ซูจิ่วนึกถึงแค่คำเดียวเท่านั้น:
ความงามที่ถูกแช่แข็ง
การเป็นดาราหญิงไม่ใช่เรื่องง่าย ในวันที่อากาศหนาวเย็นแบบนี้ พวกเธอสวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นจะทนได้จริงเหรอ❓
เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยกำลังขมวดคิ้วมองตัวเอง อันย่วนอดไม่ได้ที่จะสงสัย "เสี่ยวจิ่วมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ❓"
ซูจิ่วเอียงศีรษะเล็กน้อยและถามเธอว่า "พี่สาวคนสวย คุณใส่เสื้อผ้าน้อยมาก ไม่หนาวเหรอ❓"
อันย่วนแปลกใจ ไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนั้น
ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็อุ่นขึ้น เธอยิ้มและพูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว"
ชินแล้ว❓
ซูจิ่วตกใจ เธอมักจะสวมใส่น้อยมากในวันที่อากาศหนาวเย็นงั้นเหรอ❓มันไม่ง่ายเลย หูจมูกและมือของพี่สาวคนสวยเป็นสีแดงไปหมด เห็นได้ชัดว่าถูกแช่แข็ง
ผู้ช่วยตัวน้อยที่สวมเสื้อสเวตเตอร์หนา ๆที่อยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า "การใส่น้อยๆ เป็นสิ่งที่พี่เจิ้นต้องการ เธอบอกว่าดาราสาวทุกคนเป็นแบบนี้ ก็เลยให้ใส่น้อยกว่าใคร❗️"
ว่าไงนะ ให้ใส่น้อยกว่าใคร ไร้สาระสิ้นดี❓คุณไม่สนใจร่างกายคนของคุณเพราะเห็นแก่สายตาที่มองมางั้นเหรอ❓
ซูจิ่วแค่ต้องการให้อันย่วนใส่เสื้อผ้ามากกว่านี้ "พี่เจิ้น" ที่ผู้ช่วยพูดถึงก็เดินเข้ามา
เสวี่ยเจิ้นน่าจะได้ยินสิ่งที่พวกเธอเพิ่งพูดไป เธอจึงพูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า "เสี่ยวย่วนสบายดี เธอดูดาราสาวคนอื่นๆสิ พวกเธอยังสวมกระโปรงโชว์ไหล่และแผ่นหลัง นั้นสิถึงสมควรเป็นหวัด มีคำกล่าวว่ากลิ่นหอมของดอกบ๊วยมาจากความหนาวเหน็บ และเมื่อคุณอดทนต่อความทุกข์ยากได้คุณก็จะกลายเป็นคนที่เหนือกว่า เพลิดเพลินกับการประสบความสำเร็จนั้นไม่ใช่เรื่องดีงั้นเหรอ❓"
พอได้ยินแบบนี้แล้ว มันต่างอะไรกับผู้ที่ไม่ปลอบโยนคุณเมื่อคุณทนทุกข์กับการสูญเสีย แต่กลับพูดว่า "ความทุกข์คือพร" งั้นเหรอ❓
คนแบบนั้น เธอขอให้พวกเขาทนทุกข์ทรมานมากขึ้นและมีความสุขกับพรแบบนั้นด้วยเถอะ
ซูจิ่วดูเหมือนจะไม่เข้าใจ มองเธอด้วยความประหลาดใจ "คุณป้า แล้วทำไมคุณถึงไม่ทนต่อความลำบากล่ะ คุณยังสวมใส่มากขนาดนี้ ถ้าคุณอดทนกับความยากลำบากมากกว่านี้ บางทีคุณอาจจะประสบความสำเร็จเช่นเดียวกัน❗️"
เสวี่ยเจิ้นคนนี้ขอให้อันย่วนสวมใส่เสื้อผ้าน้อยลง แต่ตัวเองกับสวมแจ็กเก็ต เฮ้อ
ทันใดนั้นเสวี่ยเจิ้นก็สําลัก เธอไม่รู้ว่าจะหักล้างมันยังไงดี เลยทำได้แค่จ้องเธออย่างโกรธเคือง
ซูจิ่วพูดกับอันย่วนอย่างจริงจังว่า "พี่สาวคนสวยอย่าฟังนะ คุณต้องสวมเสื้อผ้ามากขึ้นเมื่ออากาศหนาวเย็น ร่างกายเป็นสิ่งสําคัญที่สุด❗️"
อันย่วนมองไปที่เด็กหญิงตัวน้อย แม้ว่าตอนนี้อุณหภูมิจะต่ำมากและเย็นเกินกว่าที่จะสวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น แต่ทว่าหัวใจของเธอกับอุ่นขึ้นราวกับว่ามีเตาผิงอยู่ข้างๆ
อันย่วนเอื้อมมือไปบีบใบหน้าตัวเล็กๆของเธอ เธอยิ้มและพูดว่า "โอเค"
ผู้ช่วยข้างๆเธอกระซิบว่า "พี่อันย่วน ให้ฉันช่วยไปเอาเสื้อโค้ทมาให้ไหม❓"
เสวี่ยเจิ้นที่ได้ยิน ก็รีบพูดทันทีว่า "นักข่าวหลายคนกำลังจะเข้ามาถ่ายรูป สวมเสื้อโค้ทจะดูอ้วนเกินไป ถ่ายรูปออกมาไม่ดี อย่าให้ดาราสาวคนอื่นมาแย่งซีน❗️"
ก่อนที่นางจะได้พูดอะไรมากกว่านี้ ก็ถูกเสียงน้ำนมของเด็กหญิงตัวเล็กๆขัดขึ้น "ใครบอก❗️พี่สาวของฉันสวยมาก สวยอยู่ยงคงกระพัน ใครจะมาแย่งความนิยมของเธอได้ คนอื่นไม่ดีพอที่จะเห็นหน้าพี่สาวของฉันด้วยซ้ำ❗️"
ซูจิ่วไม่ได้ตั้งใจจะโอ้อวด แต่ในสายตาของเธออันย่วนเป็นดาราหญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา เธอเป็นประกายเจิดจ้าไม่ว่าจะไปที่ไหน ต่อให้อ้วนแค่ไหนก็ยังเป็นนางฟ้าอยู่ดี เข้าใจไหม❓