484 - รังไหม
484 - รังไหม
เสียงสวดแห่งเต๋าดังขึ้นเป็นเวลานานและหินที่ดูผุพังกลับเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ในทันที เย่ฟ่านเลือกหินก้อนนี้และคำพูดของเขาก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งเกาะเล็กๆ
หลายคนร่างกายแข็งคือ หินก้อนนี้มีเสียงเต๋าจากสวรรค์ หากมันไม่มีความลึกลับที่แท้จริงจะไม่มีปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ในตอนนี้แม้ว่าหินจะยังไม่ถูกเปิดออก แต่ก็มีผู้คนมากมายเสนอราคาสูงเสียดฟ้าเพื่อซื้อมันจากเย่ฟ่าน
ผู้คนในปัจจุบันประหลาดใจมาก มันเป็นการประลองศิลปะต้นกำเนิดของอัจฉริยะที่ไม่มีผู้ใดเทียบอย่างแท้จริง
“จะต้องมีการตัดสิ่งพิเศษออกมาอย่างแน่นอน”
“อย่าบอกนะว่าเป็นคัมภีร์โบราณ มีข่าวลือว่า”คัมภีร์สูงสุด“ของราชวงศ์เซี่ยนั้นถูกตัดออกจากศิลา”
“เต๋าผู้ยิ่งใหญ่นั้นไร้ขอบเขต สูงส่งและลึกซึ้ง มันทำให้ผู้คนรู้สึกอยากจะจมดิ่งลงไป”
“บางทีมันอาจจะเป็นคัมภีร์อมตะ”
ไม่มีใครคิดจะถอยหลัง ทุกคนต่างเดินหน้าเพื่อมองให้เห็นอย่างชัดเจน
“น้องชายคนเล็ก ถ้าคราวนี้เจ้าตัดเจอสมบัติขึ้นมาขอให้เจ้าเรียกร้องราคาได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าผู้เฒ่าที่กระดูกผุเช่นเราจะไม่มีเงินเพียงพอ แต่พวกเราสามารถรวบรวมต้นกำเนิดจากทุกคนเพื่อซื้อมันได้”
ผู้เฒ่ากลุ่มหนึ่งมองอย่างกระตือรือร้นและยกมือขึ้นอย่างตื่นเต้น
พวกเขาอนุมานว่าสิ่งที่อยู่ภายในนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ในเวลานี้แม้แต่ตระกูลขุนนางโบราณและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่สามารถอยู่เฉยๆ
หากคัมภีร์โบราณปรากฏขึ้นมันจะคุกคามสถานะความเป็นมหาอำนาจของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
ถ้าไม่ใช่เพราะชายชราที่นั่งอยู่ใจกลางเกาะคอยควบคุมสถานการณ์อยู่ อาจมีใครบางคนทำร้ายเย่ฟ่านเพื่อแย่งชิงก้อนหินก้อนนี้ไปแล้วก็ได้
“ตัดหิน ตัดหิน!”
หลายคนตะโกนด้วยความหวัง
ใบหน้าของผู้คนจากตระกูลจี้น่าเกลียดมาก หินสองก้อนนี้มีค่าเกินไป หากพวกมันมีสมบัติล้ำค่าที่ไม่มีอะไรเทียบได้ปรากฏขึ้น พวกเขาเชื่อว่าตระกูลจี้จะได้รับความทุกข์อย่างใหญ่หลวง
หลังจากเลือกหินก้อนนี้แล้ว ในที่สุดหลี่เหอซุยก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เขารู้สึกว่าสมบัติที่เย่ฟ่านจะเปิดได้ต้องมีความล้ำค่าไม่น้อยกว่าหินเศียรมังกรแน่นอน
อู๋จื่อหมิงเยาะเย้ย "สมบัติใดที่เทียบได้กับมังกรที่แท้จริง? แม้ว่าวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่หายากจะถูกตัดออก แต่สุดท้ายมันก็จะถูกมอบให้กับพี่ทัวป๋า"
“ใช่ นี่เทียบเท่ากับการส่งของขวัญให้พี่ทัวป๋า” หลี่จงเทียนก็เยาะเย้ย
"ตัดหิน!"
หลี่เหอซุยเมินเฉย เขาไม่คิดจะสนใจเศษสวะทั้งสองคนอยู่แล้ว
ในเวลานี้ ทุกคนประหม่ามาก พวกเขากำลังรอคอยให้ของวิเศษทั้งสองปรากฏขึ้นสู่โลก
“เชิญเจ้าก่อน” เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ทัวป๋าฉางสะบัดแขนเสื้อโดยไม่พูดอะไร เขาหยิบกระเป๋าหนังสัตว์ห้าสีที่มีมีดคมออกมาหลายสิบเล่ม มีดแต่เล่มไม่ได้มีลักษณะเหมือนกันเลย
เขามาจากตระกูลทัวป๋าที่มีความลุ่มลึกในการศึกษาศิลปะต้นกำเนิด มันเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่พวกเขาจะมีพิธีลึกลับบางอย่างก่อนเปิดศิลาต้นกำเนิด
ทัวป๋าฉางหยิบมีดที่มีลักษณะคล้ายกับหัวมังกรเพื่อใช้เปิดศิลาเศียรมังกร
"แคร่ก!"
เมื่อมีดเล่มแรกตกลงไป เขาก็ตัดเขามังกรออก และด้วยการฟาดเบาๆมันก็กลายเป็นเศษหินที่ไม่มีอะไรอยู่ข้างใน
“ชะ!”
ด้วยเสียงรบกวนอย่างต่อเนื่อง ทัวป๋าฉางยังคงกดมีดลงไปด้วยความสง่างาม มันไม่เหมือนการเคลื่อนมีด แต่เหมือนการใช้นิ้วเต้นระบำ ทำให้ผู้คนไม่สามารถถอนสายตาจากไปได้
นอกจากนี้ยังสามารถเห็นได้จากรายละเอียดทั้งหมดเหล่านี้ว่าทัวป๋าฉางมีความรู้อย่างลึกซึ้งในด้านศิลปะต้นกำเนิดและมีความเข้าใจว่าการตัดจากบริเวณไหนถึงจะไม่ทำลายสมบัติที่อยู่ข้างใน
ในเวลานี้ความเงียบก็มาถึงขั้นสุดขีด ไม่มีใครกล้ารบกวน และทุกคนก็เฝ้ามองด้วยลมหายใจ
ทัวป๋าฉางสมาธิอย่างถึงที่สุด มีดสีเงินเคลื่อนไหวราวกับมังกร โลกภายนอกภูเขาตัดออกไปอย่างสิ้นเชิง ในสายตาของเขามีเพียงหินที่อยู่ด้านหน้าเท่านั้น
เมื่อเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ การเคลื่อนไหวของเขาก็ช้าลงและนุ่มนวลขึ้น มันเป็นเพราะเขากลัวว่าอาจจะทำร้ายมังกรที่อยู่ข้างใน
เส้นประสาทของทุกคนตึงเครียด แทบจะขาดอากาศหายใจ ดวงตาของพวกเขาไม่กะพริบ เมื่อมองไปยังใจกลางสนาม ทัวป๋าฉางกลายเป็นจุดสนใจอย่างแท้จริง
“ติง!”
เสียงที่คมชัดเช่นเสียงคำรามของมังกรเก้าสวรรค์ก้องอยู่ในหูของทุกคน มีดเงินของเขาหยุดลงและไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป
“ปราณมังกร ปราณมังกรพุ่งออกมาแล้ว”
หลายคนลืมตากว้าง และมีมันสีแดงที่ปรากฏเป็นรูปมังกรปรากฏขึ้นทำให้ทุกคนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“เจ้าหนูดำจบสิ้นแล้ว หินก้อนนี้มีสมบัติศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายใน” อู๋จื่อหมิงเยาะเย้ยอีกครั้งในขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข
"ชัว", "ชัว", "ชัว" ......
ทัวป๋าฉางเริ่มเร่งจังหวะในการลงมีด การเคลื่อนไหวของเขางดงามราวกับหญิงสาวคนหนึ่ง
“ติง”
เมื่อเสียงสุดท้ายดังขึ้น หินเศียรมังกรที่มีขนาดใหญ่ก็ถูกเปิดจนหมดสิ้น
สิ่งที่อยู่ด้านในมันเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไม่มีแสงที่งดงาม แต่มันถูกล้อมรอบไปด้วยปราณมังกรหนาแน่น และดูเหมือนว่ามีบางอย่างโผล่ออกมาจากเปลือกของมัน
"นี่คือ............ลูกแก้วมังกร?!"
“ใช่ มันดูเหมือนลูกแก้วมังกร สมบัติวิญญาณที่เกิดและเติบโตจากสวรรค์และปฐพี”
“มันเป็นไข่ของมังกรหรือไม่!”
เกาะเล็กๆ กำลังเดือดพล่าน ทุกคนดูตื่นเต้น และผู้คนจากตระกูลจี้ก็ดูเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก
“เร็วเข้า อดใจรอไม่ไหวแล้ว รีบเปิดข้างในเร็วข้าอยากเห็นรูปมังกรออกสู่โลกอีกครั้ง”
ทุกคนเร่งเร้า แม้แต่องค์ชายเซี่ยและแม่ชีน้อยก็เดินไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับ อันเหมียวอี้ จินฉีเซียวและคนอื่นๆ
ทัวป๋าฉางถือลูกแก้วมังกรไว้ในมือ แต่ไม่ได้ตัดมันออกมา เขามองย้อนกลับไปที่เย่ฟ่านและกล่าวว่า
"ถึงตาเจ้าแล้ว"
เย่ฟ่านไม่พูดอะไรอีก ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบและมีดเล่มเล็กๆเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
“มันคือกระบี่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเปิดขึ้นจากหินรูปมนุษย์!”
ทุกคนตกตะลึง มันฟุ่มเฟือยเกินไป เย่ฟ่านต้องการให้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นี้ตัดหินก้อนนี้
"ก็แค่อวดเท่านั้น..."
อู๋จื่อหมิงเย้ยหยัน: “ข้าจะรอดูว่าหน้าเขาจะเป็นอย่างไรหลังจากที่ก้อนหินถูกเปิดขึ้น”
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์สีดำรูปมังกรนั้นใสราวกับหยกดำ เยฟ่านประกบมันระหว่างสองนิ้วโดยที่เขาเริ่มกรีดหินต้นกำเนิดที่อยู่ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
เขาใช้สิ่งนี้เพื่อตัดหินเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ ครั้งสุดท้ายที่เขาตัดหินรูปมนุษย์นั้นอันตรายมาก ถ้าเขาหลบหนีไม่ทันในตอนนั้นเขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
กระบี่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์สีดำสีทองบินเข้าหาหินต้นกำเนิดอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่งเสียงดังสนั่น ทันใดนั้นเสียงสวดเต๋าก็ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปในทันที
ท่ามกลางเสียงสวดที่ดังกึกก้อง การเคลื่อนไหวของเย่ฟ่านนั้นเบาและว่องไวมาก กระบี่วิญญาณมังกรดำเปลี่ยนเป็นมังกรตัวเล็กๆพร้อมกับขุดค้นเศษหินออกจากกันและเจาะเข้าไปข้างในโดยตรง
“มันจะเทียบได้กับลูกแก้วมังกรหรือไม่?”
“มันเป็นคัมภีร์โบราณจริงหรือ?”
"เงียบ!"
ทันใดนั้นชายชราที่นั่งอยู่ใจกลางเกาะก็ส่งเสียงคำรามทำให้ทุกคนใบหน้าเปลี่ยนสี เขาลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกับกางม่านแสงปิดผนึกทั่วทั้งเกาะอย่างรวดเร็ว
“ติงตง”
ด้วยเสียงที่ไพเราะ เย่ฟ่านเพิ่มความระมัดระวังมากยิ่งขึ้นและรังไหมที่งดงามขนาดใหญ่เท่ากำปั้นก็ปรากฏตัวสู่สายตาของทุกคน
“นั่นมันอะไร!”
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คนมากมาย เสียงสวดเต๋าก็เงียบลงก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงดนตรีที่ไพเราะ
แต่เมื่อเย่ฟ่านหยิบรังไหมนั้นขึ้นมาเสียงดนตรีที่ปรากฏขึ้นก็เงียบลงในทันที
