เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 27 สิ่งที่อยู่ด้านใน

" นี่นายทำแบบนี้เพื่ออะไร!!! " เอมิเลี่ยที่รู้สึกโมโห ตะโกนอย่างสุดเสียงไปทางพ่อค้าทาสที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของเธอ

สิ่งที่อยู่ด้านหน้าในตอนนี้เป็นกรงขนาดใหญ่ที่ใหญ่กว่ากรงอื่นประมาณ 10 เท่า และด้านในก็มีศพของทาสนอนกองกันอยู่ โดยบางคนก็แขนขาดขาขาด บางคนก็เป็นแผลตามร่างกายจนมีน้ำหนองไหลออกมาตลอดเวลา และก็มีพวกคนที่ผอมแห้งแบบไม่ได้กินอะไรเป็นเวลานานจนเนื้อติดกับกระดูก กำลังเกราะกรงกันอยู่

พ่อค้าทาสที่ได้ยินเอมิเลียตะโกนออกมาก็หันหน้าไปทางเธอทันที พรางคิดในใจไปด้วย ' ก็บอกไปแล้วว่ามันไม่ได้มีภาพน่าดูเลย เฮ้อ~ ' พ่อค้าทาสนึกถึงตอนที่เตือนไปก่อนที่จะเดินเข้ามา เพราะเข้ารู้ปฏิกิริยาของพวกชนชั้นสูงอยู่แล้วเมื่อเห็นเรื่องพวกนี้

" ท่านอย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ที่ข้าทำอยู่ก็ถือว่าปราณีทาสพวกนี้มากแล้ว "

" ปราณี! เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไ รการทำแบบนีี้- "

" ใจเย็นก่อนเมิเลีย! " เฮเลอร์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็ง ขณะที่เอมิเลียเถียงกับพ่อค้าทาสอยู่

ตอนนี้เฮเลอร์กำลังมองเข้าไปในกรงด้านหน้า เพื่อกวาดสายตาดูพวกทาสที่กำลังอยู่ด้านใน เฮเลอร์นั้นเข้าใจดีว่าเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว เพราะมันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็อดสงสารพวกผู้คนที่อยู่ด้านในไม่ได้เมื่อมาเห็นแบบนี้

" ข้าบอกพวกท่านแล้วว่าอย่าเข้ามาตั้งแต่แรก " พ่อค้าทาสพูดขึ้น

" เรื่องนี้ข้าคิดเอาไว้แล้วไม่ต้องเป็นห่วง " เฮเลอร์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติ จากนั้นเฮเลอร์ก็หันหน้าไปทางเอมิเลียด้านหลังของตน ที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอารมณ์โมโหอยู่ " เข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าข้าพาเจ้ามาดูอะไร " เฮเลอร์พูดเตือนสติให้กับอมิเลียที่กำลังอามรณ์เสียอยู่ ระหว่างนั้นเอมิเลียที่ได้ยินก็เริ่มคิดถึงเรื่องที่เฮเลอร์พูดกับตน ก่อนที่จะเดินทางมาทันที และสีหน้าของเธอก็ดูเหมือนว่าจะสงบลงเหมือนได้สติกลับมา

" เข้าใจแล้วคะ! " เอมิเลียที่อารมณ์เย็นลงพูดออกมา แล้วเธอก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยหลังจากที่ตอบเฮเลอร์ไป จากนั้นเธอก็หันไปทางพ่อค้าทาสที่กำลังยืนอยู่ " ข้าต้องขอโทษท่านด้วยเหมือนกัน " เอมิเลียพูดด้วยน้ำสียงสำนึกผิด

" มะ- ไม่เป็นอะไรครับ " ถึงแม้ว่าพ่อค้าทาสจะรู้สึกอารมณ์เสียอยู่ก็ตาม แต่เขาก็ตอบออกมาด้วยใบหน้าปั้มยิ้ม หลังจากที่ได้ยินเอมิเลียพูดกับตน และเขาก็หันหน้าไปมองเฮเลอร์ที่กำลังกวาดสายตามองพวกทาสที่อยู่่ในกรงอยู่ ' ในตอนแรกคิดว่าองค์ชายนี่มันจะเป็นคนสติแตกสะอีก แต่ว่ามันกลับมองทาสพวกนั้นแบบแววตาปกติ แบบไม่รู้สึกอะไรเลยสะงั้น ' พ่อค้าทาสเริ่มรู้สึกแปลกใจ หลังจากที่เห็นเฮเลอร์ตอนนี้ไม่แสดงอาการอะไรออกมา และยังมองพวกทาสด้วยแววตาปกติอีก เพราะถ้าเป็นขุนนางคนอื่นถ้าได้เจอภาพแบบนี้อาการก็คงต้องเป็นแบบเอมิเลียไปแล้ว

" องค์ชายไม่ต้องเป็นห่วงทาสพวกนี้นะครับ ข้ากำลังจะกำจัดทิ้งแล้ว รับรองว่าไม่ทำให้เกิดปัญหาแน่นอน "

." อ่า- งั้นก็ออกไปกันเถอะ " เฮเลอร์ตอบพ่อค้าทาสที่พูดกับตน จากนั้นก็หันหน้ากลับหลังเพื่อเดินไปยังทางออก

หลังจากนั้นเฮเลอร์กับเอมิเลียก็เดินทางกลับไปยังสภาเมืองกันทันมี โดยในครั้งนี้ความคิดของเอมิเลี่ยกับทาสก็ต่างไปอย่างมาก

ณ ด้านหน้าสภาเมือง

ด้านหน้าสภาเมืองตอนนี้ก็เต็มไปด้วยกลุ่มคนที่เป็นผู้ชายหลายร้อยคน ทุกคนต่างกำลังทำสีหน้าตื่นเต้นและก็ดีใจกันอยู่ โดยที่ด้านหน้าของกลุ่มชายหลายร้อยคนก็มีชไนน์เดอร์กำลังยืนกอดอกอยู่ และกำลังกวาดสายตามองพวกชายที่กำลังนั่งอยู่ไปด้วย ' องค์ชายเอาคนธรรมดามาเป็นทหารเนี่ยนะ แบบนี้มันจะดีแน่เหรอ ' ชไนน์เดอร์เริ่มมีความกังวล หลังจากที่เห็นกลุ่มคนด้านหน้าของตน

กลุ่มชายที่กำลังอยู่ด้านหน้าสภาเมืองตอนนี้ก็คือกลุ่มคนที่ชไนน์เดอร์รับสมัครมานั่นเอง โดยเฮเลอร์จะเอาไปฝึกเองแต่ว่าสิ่งที่ชไนน์เดอร์กังวลก็เป็นเพราะว่า ปกติแล้วทหารจะต้องฝึกมาตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่จะเอาใครมาเป็นก็ได้ เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะฝึกคนให้เก่งได้ในเวลาอันสั้นด้วยเหตุนี้ชไนน์เดอร์ก็เลยกังวลอย่างมาก เพราะแค่มาสมัครคนพวกนี้ก็ได้เงินกันแล้ว

" ชไนน์เดอร์นี่มันเรื่องอะไร? " คาสันทักทายเฮเลอร์ด้วยน้ำเสียงสงสัย หลังจากที่เห็นกลุ่มชายหลายร้อยคน ที่อยู่ด้านหน้าของชไนน์เดอร์ เสียงของคาสันนั้นดีงมาจากทางด้านหลัง ชไนน์เดอร์เมื่อได้ยินก็หันกลับไปพูดทันที " พวกนี้คือคนที่มาสมัครเป็นทหารครับ " ชไนน์เดอร์ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแบบเฝื้อนๆ

" ทหาร??? " คาสันแปลกใจยิ่งกว่าเดิมหลังจากที่ได้ยินเฮเลอร์ตอบออกมา ' คนพวกนี่นะเหรอทหาร ' คาสันที่กวาดสายตามองพวกชายด้านหน้าคิดด้วยความแปลกใจ ระหว่างนั้นเสียงของชไนน์เดอร์ก็ตอบยืนยันออกมา " ใช่ครับ "

' ท่านเฮเลอร์เป็นคนต้นคิดอีกแน่เลยเรื่องแบบนี้ เฮ้อ~ ' คาสันเข้าใจทันทีหลังจากที่ได้ยินชไนน์เดอร์ยืนยันคำถามของตน จากนั้นเขาก็เริ่มถอนหายใจออกมา " เฮ้อ~ " คาสันถอนหายใจด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ

" งั้นเจ้าก็จัดการแล้วกัน ข้าแค่เหมืองเหล็กก็ปวดหัวแล้ว " คาสันที่ถอนหายใจออกมาพูดต่อ โดยไม่ได้เอ่ะใจอะไร แล้วเขาก็หันหน้าเดินเข้าสภาเมืองต่อทันที ทางชไนน์เดอร์ที่เห็นท่าทางของคาสันก็พรางคิดในใจไปด้วย ' จะให้ข้าพยามอะไรละครับ แค่นี้ก็โดนหาว่าบ้าแล้วที่ไปรับคนปกติที่เป็นชาวเมืองมาเป็นทหาร ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าองค์ชายกำลังคิดอะไรอยู่ ' ชไนน์เดอร์รู้สึกอับอาย เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตัวเองกำลังทำอยู่