ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 187 เดินทางกลับ

ตอนที่ 187 เดินทางกลับ

“ได้ยินมาว่าหลังจากนี้ท่านจะนำทหารเดินทางกลับไปเมืองทาเลสเลยใช่ไหมท่านบารอน” เวโรนิก้าแสดงรอยยิ้มแบบสดใส่ระหว่างพูด

‘หน้าตาแบบนั้นมันอะไร เห็นหน้าตาของเธอแบบนั้นแล้วรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ยัยนี่ต้องวางแผนอะไรเอาไว้อีกแน่’ ไมล์เกิดคำถามในใจเมื่อเห็นใบหน้าของเวโรนิก้า เพราะตั้งแต่ที่เจอกันมาเธอพึ่งแสดงใบหน้าครั้งนี้ออกมาเป็นครั้งแรก “ใช่ครับ! ข้าจะเดินทางกลับไปเมืองทาเลสเลย เพราะที่เมืองหลวงไม่มีอะไรให้ทำแล้ว”

“ข้าไปด้วย!”

“ครับ?”

“ก็ตรงตามที่บอกไปนั่นแหละ ข้าจะไปกับท่านด้วย” เวโรนิก้ายืนยันคำพูดของตัวเองด้วยสีหน้ายิ้มไม่ต่างจากเดิม

“แต่ว่า…”

“ท่านพ่ออนุญาตแล้ว และไคเซอร์เองก็คงไม่ตามไปหรอก เพราะหมอนั่นมีเรื่องหลายเรื่องที่ต้องจัดการ” เวโรนิก้าชิงตอบก่อนที่ไมล์จะได้พูด

‘ยัยนี่วางแผนเอาไว้จริงๆ สินะ ให้ตายสิ! ไปด้วยมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกแต่ถึงจะพูดออกไปตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะทางนั้นคงไม่สนใจคำพูดของเรา งั้นก็ช่วยไม่ได้ เอาไปด้วยแล้วกักตัวให้อยู่ในเมืองก็แล้วกันเพราะหลังจากนี้เราต้องเดินทางไปเมืองที่แจนด์ลาสมอบให้ด้วย’ ไมล์เริ่มวางแผนรับมือหลังจากที่รู้ว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้

ส่วนเรื่องที่เวโรนิก้าจะตามไปด้วยมันก็รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องพยามตามติดไมล์เพื่อให้เป็นราชาให้ได้ แต่ถึงจะรู้ไมล์ก็ไม่มีทางเลือกเพราะถึงปฏิเสธไป แต่ด้วยนิสัยของเธอที่ได้ชื่อว่า [ตัวป่วนหมายเลข 1] ต้องหาทางทำอะไรเพื่อตามไปแน่นอนอยู่ดี

ดีไม่ดีถ้าปฏิเสธไป [ตัวป่วนหมายเลข 2] อย่างไคเซอร์อาจจะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วเดินทางตามไปด้วยก็ได้ เพราะงั้นมันจึงไม่มีทางเลือกโดยการตัดปัญหาตั้งแต่ต้นลมแบบนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

“ถ้าท่านต้องการแบบนั้นก็ตกลงครับองค์หญิง” ไมล์ปั้นยิ้มเพื่อตอบรับคำตอบ แต่ในใจ ‘ไม่อยากให้ไปเลย เฮ้อ~’

“งั้นก็ตกลงตามนั้น พวกเรามาเดินทางไปกันเลย!”

“เดี๋ยวก่อนครับข้าต้องไปคุยกับราชาเรื่อง-”

“ถ้าเรื่องการค้าขายกับทวีปปีศาจท่านไม่ต้องไปคุยกับท่านพ่อให้มันเสียเวลา เพราะตอนนี้ท่านพ่อได้มอบสิทธิ์ขาดให้ข้าหมดแล้ว” เวโรนิก้ายืดอกอย่างมั่นใจ เพราะตัวเธอได้คุยเรื่องนี้กับราชามาก่อนแล้ว และก็ได้รับการตัดสินใจจากราชาให้เป็นคนดูแลเรื่องนี้โดยสามารถทำอะไรได้ตามสมควร หรือจะพูดให้ง่ายก็คือเธอสามารถตัดสินใจได้ตามใจชอบ ทุกคำพูดของเธอก็เปรียบเหมือนคำพูดของราชา

‘เราจะเชื่อได้จริงไหม???’ ไมล์สงสัยเล็กน้อยกับคำพูดที่ได้ยิน แต่ทว่าเมื่อเห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเวโรนิก้าจึงสามารถทำใจเชื่อได้ เพราะตัวไมล์เข้าใจดีว่าถึงแม้เธอจะเป็นตัวป่วนก็ตามแต่เธอก็ไม่เคยโกหกเลยสักครั้ง

“ตกลงครับงั้นพวกเราจะเดินทางกันเลย เชิญท่านไปเตรียมคนของท่านให้พร้อมด้วยอีก 1 ชั่วโมง รถไฟจะออกเดินทางทันที”

“อื้ม!” เวโรนิก้าเดินออก ด้วยท่าทางสบายใจเพราะเรื่องทั้งหมดสำเร็จตามแผนที่สองของเธอ ‘เท่านี้ก็เรียบร้อย ขอแค่เวลาเท่านั้นถ้าโดนเรารุกใส่ต่อให้เป็นผู้ชายคนนี้ก็คงต้องใจอ่อนแน่ หึหึ!’

แผนที่สองของเวโรนิก้าก็คือการรุกใส่อีกครั้งเมืองไปถึงเมืองทาเลส และด้วยสถานะพิเศษที้ได้รับจากราชา ที่เธอสามารถตัดสินใจอะไรก็ได้แผนของไมล์ที่พยามจะกักตัวของเธอเอาไว้ที่เมืองก็ใช่ไม่ได้แล้วเช่นกัน เพราะถ้าเธอต้องการตามไปไมล์ก็ไม่มีทางห้ามได้ด้วยสถานะของเธอ แล้วเมื่อเธอตามไปด้วยไมล์เองก็จะสามารถทำอะไรหลายต่อหลายอย่างมากขึ้นเช่นกัน

‘ให้ตายสินี่เราโดนเล่นเข้าแล้วสินะ!’ ไมล์คิดด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจแล้วเอามือจับหน้าผากตัวเอง เพราะตอนนี้ตนได้เดินตามเกมส์ของเวโรนิก้าไปแล้ว ‘ไม่คิดเลยว่าราชาจะยอมทุ่มขนาดนี้ ถึงกับให้ลูกสาวของตัวเองจะเดินทางไปสนามรบที่เป็นอาณาเขตที่ติดกับจักรวรรดิแบบนี้ได้ ถ้ายัยนี่เป็นอะไรคนที่รับผิดชอบก็ต้องเป็นเราอีก เฮ้อ~ เสียรู้สะแล้วสิ!’

จากนั้นไม่นานรถไฟและทหารของไมล์ทั้งหมดก็เดินทางกลับเมืองทาเลสทันที โดยมีเวโรนิก้าเดินทางกลับไปด้วยพร้อมกับชไนน์เดอร์และหญิงรับใช้อีก 10 คน แล้วก็มีทหารองครักษ์ของเธออีกจำนวน 300 คน ตามไปด้วย

สำหรับการเดินทางจากอาณาเขตทางเหนือของอาณาจักรมาเมืองหลวงขาเดินทางมาต้องใช้เวลาหลายเดือนก็จริง แต่ทว่าขากลับทุกอย่างรวดเร็วกว่าเก่าหลายเท่า เพราะไม่ต้องสร้างทางรถไฟให้เสียเวลา หรือสู้กับใคร

แถมยังได้ทรัพยากรถ่านหินจำนวนมากจากพวกพ่อค้าในเมืองหลวงทำให้ไมล์สามารถเร่งความเร็วของรถไฟได้อย่างเต็มที่ไม่มีปัญหาอะไร และเวลาคาดการในการเดินทางถึงเมืองทาเลสของรถไฟที่เร่งความเร็วเต็มที่ก็คือ 15 วัน

ซึ่งเรื่องนี้เองก็เป็นข่าวไปทั่วทั้งสี่ประเทศเกี่ยวกับความเร็วในการเดินทางของรถไฟ ปลอดภัย! บรรทุกของได้เยอะ! ไม่ต้องหยุดพัก! ทำให้ทั้งสามประเทศต่างเรียกร้องให้อาณาจักรบอกวิธีการสร้างมันให้

แต่ทว่าราชาก็พยามเบี่ยงเบนให้ไปถามบารอนไมล์เองเพราะถ้าปฏิเสธเองละก็การประชุมของทั้งสี่ประเทศอาจจะล้มก็ได้ จึงเลือกที่จะโยนไปให้ทางไมล์ตัดสินใจเองทั้งหมด แต่ทว่าทางไมล์ก็ตอบกลับสั้นๆ ก็คือ [ไม่บอก!]