131-132

7/8

Ep.131

ขณะนี้ ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดทยอยกันมารวมตัวกับฉู่เซวียนและอี้อี้แล้ว

เวลานี้ทั้งหมดเลื่อมใสฉู่เซวียนสุดหัวใจ ขณะเดียวกันสายตายังคงมองไปทางพวกเผ่าเซิร์กระดับสูง ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา

“ฮึ! ถ้าเจ้าหมอนั่นไม่หนีไวขนาดนั้น ฉันคงทุบมันจนแหลกไปแล้ว” อี้อี้สะบัดมือน้อยๆของเธอ กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ฉู่เซวียนเห็นภาพนี้ ก็อดหัวเราะแล้วลูบหัวสาวน้อยไม่ได้ “ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องรีบร้อนไป พวกเรายังมีโอกาส เพราะดูเหมือนว่าเจ้าแมลงนั่นยังไม่ยอมแพ้ เห็นนั่นไหม มันมาหาเรื่องพวกเราอีกแล้ว”

มองไปยังท่าทีสนิทสนมที่อี้อี้แสดงออกมา แม้เมื่อสองเดือนก่อนพวกเขาจะพอรู้ว่าเจ้านายนั้นใจดีกับฉู่เซวียน แต่ก็ยังตกใจอยู่บ้าง

ต่อมา พวกแมลงระดับสูงเข้าโจมตีอีกครั้ง ซอมบี้ระดับสูงเองก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอออกมาเช่นกัน กระโจนเข้าห้ำหั่นทันที

ก๊าซซซ

เสียงร้องคำรามดังก้อง เกิดการปะทะทุกหนแห่ง

สำหรับเหล่าซอมบี้ระดับสูง การต่อสู้และสังหารเป็นสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในเลือดของพวกเขา ขนาดฉู่เซวียนเองพอเห็นฉากสงครามเบื้องหน้า เจ้าตัวยังรู้สึกได้ว่าเลือดลมเดือดพล่านไปทั้งร่างกาย แทบอยากกระโจนเข้าร่วมสู้ด้วยเช่นกัน

หากไม่ใช่เพราะพึ่งต่อสู้กับระดับลอร์ดมา เขาคงไม่ยืนเฉยอยู่ตรงนี้แล้ว และคงอยู่ในสมรภูมิจวบจนตายกันไปข้างอย่างแน่นอน

“เอ๋? แล้วเจ้าแมลงระดับลอร์ดนั่นไปอยู่ที่ไหนอีกแล้ว?” ในตอนนั้นเอง อี้อี้ขมวดคิ้วพลางหันซ้ายหันขวา

เดิมเธอคิดจะเข้าไปทุบตีเจ้าแมลงกลืนวิญญาณอีกสักสองสามร้อยหมัด ทว่าหลังการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ร่องรอยของเป้าหมายกลับหายไปอีกแล้ว นี่ทำให้เธอไม่พอใจมาก สุดท้ายเลยเข้าร่วมต่อสู้กับพวกแมลงระดับสูงของเผ่าเซิร์กแทน

ด้วยพลังรบระดับลอร์ดของอี้อี้ ควบคู่ไปกับอาการบาดเจ็บของเธอที่หายดี ดังนั้น เมื่อเข้าสู่สนามรบที่ศัตรูมีความแข็งแกร่งสูงสุดเพียงเลเวล 5 มันจึงไม่ต่างอะไรไปจากเสือที่กระโจนเข้าฝูงแกะ

เพียงสิบลมหายใจสั้นๆ แมลงระดับสูงนับสิบตัวถูกเธอสังหาร!

ในตอนนั้นเอง ระหว่างที่แมลงเลเวล 5 ตนหนึ่งกำลังพุ่งเข้ามาโจมตีฉู่เซวียน จู่ๆเสียงร้อนรนของอี้อี้ก็ดังขึ้นในหูเขา “พี่ชาย ระวัง!”

วินาทีต่อมา เห็นแค่เพียงร่างของอี้อี้โฉบวูบผ่านหน้าเขา ซัดหมัดกระแทกเข้าใส่อากาศที่ว่างเปล่าด้านข้าง

ตูมมมม!

ตามด้วยเสียงกระแทกรุนแรง อากาศที่เดิมว่างเปล่า เวลานี้กลับบิดเบี้ยว จากนั้นแมลงโปร่งแสงก็ค่อยๆปรากฏตัวออกมา

ที่แท้แมลงกลืนวิญญาณได้ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด เพื่อลอบโจมตีฉู่เซวียน!

เห็นภาพนี้ ฉู่เซวียนอดหลังเหงื่อเย็นไม่ได้ หากแมลงกลืนวิญญาณสามารถลอบโจมตีได้สำเร็จจริงๆ ฉู่เซวียนไม่อาจรับประกันได้เลยว่าเขาจะยังโชคดีเหมือนก่อนหน้านี้อีกไหม ที่มากสุดเพียงมีแผลถูกเจาะทะลุหน้าอก

อย่างไรก็ตาม ร่างของแมลงกลืนวิญญาณที่ถูกอี้อี้โจมตี จู่ๆก็เกิดการระเบิดอย่างกะทันหัน

ความผันผวนของพลังงานอันรุนแรงกวาดกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ

แมลงกลืนวิญญาณระดับลอร์ด เพียงถูกกำปั้นของอี้อี้ต่อยอีกครั้งก็ตายลงแล้ว แบบนี้มันใช่หรอ?

เห็นภาพนี้ ไม่เพียงฉู่เซวียน แต่กระทั่งอี้อี้ก็ยังตะลึงงันไปครู่หนึ่ง

วินาทีถัดมา พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอันน่าประหลาดขึ้น

ในสายตาของฉู่เซวียน จู่ๆก็มีร่างเงาที่พร่ามัวจนเกือบจะเป็นภาพลวงตาปรากฏขึ้นในอากาศ มันได้พุ่งเข้ามาทางเขาด้วยความเร็วอันน่าหวาดกลัว

และเงาร่างนั้น มันเหมือนกับแมลงกลืนวิญญาณทุกประการ ทว่าราวกับไม่มีร่างกาย มันสามารพุ่งผ่านทุกอุปสรรคระหว่างทางโดยไม่มีอะไรขวางกั้น

ร่างเงานี้คล้ายไม่มีตัวตน นอกจากฉู่เซวียน กระทั่งอี้อี้ก็ยังไม่ค้นพบการดำรงอยู่ของมัน

8/8

Ep.132

วินาทีถัดมา ร่างเงาพร่ามัวนั้นพุ่งเข้าไปในหน้าผากของฉู่เซวียน พริบตานั้นร่างเขาแข็งทื่อทันที กระทั่งกลิ่นอายก็อ่อนแอลง ร่วงล้มลงกับพื้น

“พี่ชาย!”

“ฉู่เซวียน!”

เห็นภาพนี้ ไม่เพียงอี้อี้เท่านั้น กระทั่งซอมบี้ระดับสูงก็ยังตะโกนออกมา

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ถึงอย่างไรพวกเขาไม่เคยประสบกับการปรับเปลี่ยนจิตมาก่อน อีกทั้งยังไม่เห็นร่างเงาของแมลงกลืนวิญญาณ

ในสายตาพวกเขา เห็นแค่เพียงพลังงานที่เกิดจากแมลงกลืนวิญญาณกระเพื่อมไปโดนฉู่เซวียน จากนั้นฝ่ายหลังก็หมดสติไป

ระหว่างกำลังร่วงลง อี้อี้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ร่างเธอหายวับไปจากจุดเดิม ช้อนตัว ฉู่เซวียนไว้ได้อย่างทันท่วงที จากนั้นค่อยๆวางเขาลงอย่างแผ่วเบา

“ฆ่าพวกแมลงให้หมด!” รับรู้ได้ถึงจิตสำนึกของฉู่เซวียนที่ตกอยู่ในความเงียบงัน สีหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าน้อยๆของอี้อี้ น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ

ก่อนหน้านี้ที่พวกมันถูกอี้อี้ไล่ฆ่าก็โกลาหลมากพอแล้ว พอมาตอนนี้เมื่อเห็นแมลงกลืนวิญญาณถูกระเบิดร่างในหมัดเดียว จิตใจของเหล่าแมลงระดับสูงก็พังทลายลง

เมื่อเสียงของอี้อี้ดังขึ้น ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดระเบิดความแข็งแกร่งออกมา โจมตีรุนแรงดุดันยิ่งกว่าเดิม

ภายใต้การระเบิดพลังของเหล่าซอมบี้ พวกแมลงระดับสูงฝืนสู้ได้อีกไม่กี่นาทีก็ทยอยกันถูกสังหาร

เมื่อหัวของแมลงเลเวล 5 ตนสุดท้ายถูกเด็ดโดยมู่อ้าวซวง สงครามบุกยึดเมืองตงเฉิงของเผ่าเซิร์กจบลงด้วยความพ่ายแพ้

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจซากศพของเผ่าเซิร์กระดับสูงเหล่านั้นเลย ณ ขณะนี้ ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดมารวมตัวกันรอบๆ ฉู่เซวียน  มองอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง

“นายท่าน สหายฉู่เป็นอะไรไหม?” จนในที่สุด ซอมบี้ในร่างชายหนุ่มตนหนึ่งเอ่ยถาม

ได้ยินเสียงเขา อี้อี้กลับส่ายหัวด้วยท่าทีมืดมน  เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ฉู่เซวียนถึงหมดสติไป

เห็นแค่เพียง ฉู่เซวียนที่นอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าเงียบสงบ ลมหายใจสม่ำเสมอ ราวกับกำลังหลับใหล

อย่างไรก็ตาม เหล่าซอมบี้ในที่นี้ต่างรู้ดี ว่าเรื่องมันไม่ง่ายดายอย่างที่ภาพเห็นแน่นอน

อีกด้านหนึ่ง หลังจากร่างเงาพุ่งเข้ามาในหัวฉู่เซวียน สติสัมปชัญญะเขาก็พลันหลุดลอยไปในทันใด

...

แสงแดดสาดทอลงมายังพื้นดิน นกไม่ทราบชนิดบินลงมาเกาะกิ่งไม้ บางครั้งก็ส่งเสียงจิ๊บๆ ออกมา

สภาพแวดล้อมโดยรอบช่างสงบสุข

นี่ก็เป็นเวลาเช้าแล้ว ผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังเดินอยู่บนถนนในเมือง

ในบรรดาคนเหล่านั้น มีนักเรียนหลายคนกำลังรีบวิ่งด้วยความรีบร้อน

องค์รวมทั้งหมดทั้งมวลนี้ ถือเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

“ฉู่เซวียนนายมัวทำอะไรอยู่ เดี๋ยวจะสายนะ!” เสียงที่ค่อนข้างกังวลดังขึ้นในหู ฉู่เซวียน มือขาวๆเล็กๆยื่นลงมา ใช้สองนิ้วเปิดตาเขา

ฉู่เซวียนได้สติกลับมาอีกครั้ง มองไปยังหญิงสาวข้างกายเขาที่กำลังทำหน้าโมโห ผ่านไปพักหนึ่งนิ่งงันไม่ตอบสนอง

ในพริบตา ความทรงจำที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของฉู่เซวียน

‘จริงด้วยสิ วันนี้มันวันจันทร์ ซิงเซว่ต้องไปลงทะเบียนนักศึกษาใหม่ที่มหาลัย’ ฉู่เซวียนนึกขึ้นได้

“เจ้าบื้อ นายมัวอึ้งไปอยู่ รีบไปกันเร็ว” เห็นฉู่เซวียนนิ่งงันเป็นท่อนไม้ ในที่สุดเจียงชิงเซ่ก็เริ่มโกรธขึ้นมาจริงๆ ยื่นแขนไปจับเนื้อตรงเอวฉู่เซวียนแล้วบิด

“โอ๊ย เจ็บๆ” รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยตรงเอวเขา ฉู่เซวียนร้องโวยวายเสียงดัง

เห็นภาพนี้ เจียงชิงเซว่ส่งเสียงฮึเบาๆ แล้วกลอกตา เอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ว่า “จะอยู่บนเตียงอีกนานไหม หรือต้องให้ฉันลากนายลงมา?”