Chapter 216 (อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)
เมื่อเวลาผ่านไป ซิฟก็เลิกคิด.
อย่างไรก็ตาม ชิฟถือว่าโอดินได้เตรียมการเพื่อช่วยธอร์ในทีมนี้เป็นการส่วนตัวและอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตัวเหมือนกับว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ อันที่จริงก็พูดได้เลยว่าเธอเดินมาอยู่หน้าประตูแล้ว!(TL:คือนางเป็นทุกอย่างให้ธอร์กะดอกแล้วเหลือแค่แต่งงาน คำว่าหน้าประตูสื่อถึงอย่างนี้)
"ไง คู่หู ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้เจอในระหว่างการถูกเนรเทศ ข้ามีความสุขมาก!"ธอร์กำลังคิดว่าใครจะมาหาเขา แต่เขาไม่คิดเลยว่าจะเป็นอดีตพรรคพวกของเขา พร้อมกับทำน้ำเสียงตื่นเต้น ธอร์จึงเดินเข้าไปกอดสหายของเขาอย่างแนบแน่นและแนะนำตัวกับพวกเขาทีละคน.
"นี่คือกลุ่ม สามนักรบ!"
เขาตบไหล่ไปที่หทารหญิงอย่างแรง ธอร์ยิ้มอย่างสดสใสและพูดกับเจนว่า"นี่ เลดี้ซิฟ ข้า....."
"เมียนาย?"ซอดถามพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์.
"เมีย...เมีย!"เจนที่ถือกาแฟอยู่แทบจะทำหก หัวของเธอชาจนคิดอะไรไม่ออก และตามมาด้วยเสียงแตกของแก้วกาแฟที่เธอถือ ภาพที่เห็นคือธอร์และชิฟอยู่ด้วยกันพร้อมกับลูกๆสามคน
"เชื่อข้า เลดี้ซิฟเป็นคู่หูที่ดีที่สุดของข้า แต่เราไม่ได้มีสัมพันธ์กันแบบที่เจ้าคิด จริงๆนะ!"
ดวงตาที่จริงใจและใสซื่อ โดยไม่มีความเจ้าเล่ห์หรือเล่ห์เหลี่ยม พร้อมกับการสบตากับเจน เธอทำได้แค่คงสติเท่านั้น และธอร์ก็ไม่อาจทำอะไร อธิบายอะไรไม่ถูก มีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่ามนุษย์ได้เขียนตำนานของเขาเป็นแบบไหน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นแค่เพือนนอนในยามเหงาเท่านั้น...
แน่นอน ธอร์ไม่รู้ว่าซอดจะบอกว่าเขานอกใจเธอ ซิฟก็แอบเศร้าเมื่อเห็นท่าทีอย่างนั้น.
หลังจากใช้เวลาอธิบายให้เจนฟังสักพัก ในที่สุดธอร์ก็จำได้ว่าเพือนของเขามาที่มิดการ์ดทำไม
"แม้ว่าข้าจะดีใจที่พบเจ้า แต่เจ้าไม่ควรมาที่นี่."
"ไม่ เราต้องมาที่นี่เพื่อพาเจ้ากลับ"ชิฟให้กำลังและพูดอย่างจริงใจ.
"แอสการ์ดต้องการเจ้า ธอร์."
"ข้อกำหนดในการสงบศึกคือการเนรเทศข้าตลอดไป บิดาของข้าเสียชีวิตใสสงครามกับโยทันไฮม์เพราะความโง่เขลาของข้า ข้ากลับไปไม่ได้แล้ว...ข้าจะไม่ทำสงครามอีก"ธอร์ถอนหายใจ ทั้งๆที่รู้ว่าซอดได้วิเคราะห์ว่านี่อาจจะมีการสมรู้คบคิดกับโยทันไฮม์ แต่เขาก็ยังหาข้ออ้างและก่อความเดือดร้อนให้กับอีกฝ่าย โดยเฉพาะเขายังไม่ได้ฟื้นพลัง.
พูดได้คำเดียวจริงๆคือธอร์ได้เรียนรู้แล้วในช่วงเวลานี้ และคาดว่าเขาอาจจะหนีกลับไปจริงๆก็ได้.
"หยุด หยุด ธอร์" เขายกมือขึ้นเพื่อขัดขวางบรรยากาศเศร้าๆที่ธอร์กำลังแสดงออกมาและซีฟก็เงยหน้ามองขึ้นอย่างว่างเปล่า
"บิดาแห่งทวยเทพตายเมื่อไหร่กัน ใครบอกนาย?"
แฟนดรัลซึ่งเก่งในการใช้ดาบแทงจุดอ่อนของเขาในหมู่สามนักรบของธอร์เกาหัวและการแสดงออกของเขาก็ดูอึดอัดเล็กน้อย
"บิดาของเจ้าไม่เป็นไร แค่หลับไปเท่านั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ถ้าเจ้าไม่กลับไป โลกิได้ทรยศเจ้าแน่ เขาคือผู้ทรยศต่อบิดาแห่งทวยเทพ และกำลังจะปกครองอาณาจักร"
"สงครามยังคงประทุ แต่ถ้าธอร์ไม่กลับไปหยุดโลกิ เหล่ายักษ์น้ำแข็งแห่งโยทันไฮม์อาจกำลังจะโจมตีอาณาจักร"
"นี่ นี่ เป็นไปไม่ได้ โลกิไม่มีเหตุผลที่จะทำสิ่งนี้ นี่เป็นการหลอกลวงที่เจ้าร่วมมือกับโลกิงั้นหรือ มันไม่ตลกเลยนะ จริงๆ..."การต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่ธอร์ลงมือ คือการเชื่อคำพูดของโลกิ
"แกล้งหรอ? กลับไปดูไม่ได้หรอ?"จู่ๆซอดก็พูด
"ถ้ามันแกล้ง แล้วมันไม่ได้มีสงคราม ธอร์ นายก็ลองคิดถึงพ่อแก่ๆของนายสิ"
"แต่ เจ้าไม่ได้หมายความว่า...."
"ภูมิปัญญาของมนุษย์...นั่นเป็นเพียงความเป็นไปได้ที่ใกล้เคียงกับสิ่งที่ฉันวิเคราะห์โดยอาศัยข้อมูลที่เจ้าให้ แต่ถ้าข้อมูลที่เจ้าให้ไม่ผิดพลาดหรือจงใจให้ฉันคิด แต่ให้ไม่ได้เป็นปราชญ์ก็รับรู้ได้เพียงแค่อาศัยข้อมูลที่นายให้มาเพียงเท่านั้น"
ซอดพูด.
ธอร์สงบลงอย่างช้าๆ อันที่จริงเขาเชื่อกว่า 90% แต่เขาไม่กล้าจินตนาการว่าโลกิจะหลอกเขา ดังนั้นเขาจึงต่อสู้อย่างหนักในศึกสุดท้าย เมื่อเขาสงบลงและเขาไม่มีที่พึ่งอื่นใด การปฏิเสธเหตุผลเหล่านี้ เขาก็แค่กลับไปที่แอสการ์ดและถามโลกิว่ามันเป็นเช่นไร
"โคลสัน เตรียมรถไว้ ไปที่ฐานที่มีค้อนโยลเนียร์และเอาพลังของนายกลับมาให้ไวที่สุด"ซอดหันหน้ามองไปที่ธอร์ที่ถูกริบพลัง แม้ว่าธอร์จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่แอสการ์ดก็เพิ่งจะเริ่มมีการล่าจับกุมและถูกบุกรุก ส่วนสามนักรบก็อ่อนแอเกินไป
"ย้ำนะธอร์ เจ้าต้องกลับไปกับพวกเรา"ซิฟจับมือของธอร์และพูดอย่างเคร่งขรึม
"เชิญ คุณธอร์"โคลสันยืนอยู่ข้างรถและดึงประตูรถและมาทำท่าทางเชิญ แม้ว่าสำนักงานใหญ่ยังคงต้องการศึกษาค้อนของธอร์ แต่หากสงครามระหว่างมนุษย์ต่างดาวแผ่ขยายมาถึงที่นี่ ผลที่ได้มันก็ได้ไม่คุ้มเสีย
ดังนั้นทางเลือกสุดท้ายคือการส่งธอร์กลับ ถ้าพวกเขามองเห็นทางข้างหน้า บางทีเขาอาจจะสร้างพันธมิตรกับธอร์ที่ฟื้นพลังมาได้ในอนาคตก็ได้?
"ธอร์ เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับการเนรเทศนี้บ้าง?"ซอดที่จู่ๆก็ถามถึงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ใบหน้าของธอร์เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม เขาเข้าใจความรีบเร่งของเหตุการณ์นี้แล้ว.
"คราวนี้จะถามอะไรข้าอีก?"
"นี่เป็นเงื่อนไขแรกในการฟื้นพลังของนาย"
"ข้า...ข้าเข้าใจความโง่เขลาและประมาทของข้า ข้าทำให้บิดาข้าผิดหวัง..."
"คำว่า พ่อ มักจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ค่อยแสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ได้รักลูกๆของเขา พวกเขาก็มักจะคาดหวังกับลูกชายของเขาใช่ไหม? ในเมื่อนายรู้ว่านายผิด ก็ไปหาพ่อของนายเพื่อยอมรับความผิด ใช่ว่าเขาจะไม่ยกโทษให้นาย"
ซอดพูดพร้อมกับทำท่าทางเล็กน้อย
"ฉันก็แค่ทำหน้าที่(เป็นผู้ปกครอง)ให้ชั่วคราว"
ในช่วงเวลาที่ซอดหยุดพูด ท้องฟ้าที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตรก็ส่องประกายแสงประหลาด สำแสงสีต่างตกลงมาจากอวกาศ ทำให้เกิดควันและฝุ่นคล้ายกับพายุทอร์นาโก และลำแสงที่กตลงมาจากท้องฟ้าก็ลอยละล่องไปกับสายรบ กลุ่มสามนักรบมีความรู้สึกที่ว่องไว พวกเขามองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในแล้ว.
"ผอ....นี่คือชุดเกราะที่สตาร์กพัฒนาขึ้นหรอ?"โคลสันค่อนข้างประทับในตัวของโทนี่ เกราะเหล็กขนาดใหญ่ที่เขาในตอนนี้ คนแรกที่เขาคิดถึงเลยก็คือ คนที่สร้างมันในความคิดของเขา
"ถ้าแอนโธนี่ เอ็ดเวิร์ด สตาร์คมีเทคโนโลยีของชุดเกราะนี้ เขาก็ไปได้ทุกที่ในจักรวาล"
ซอดตอบ.
จากนั้นโคลสันและคนอื่นๆก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายมาไม่ดี เขาจึงหยิบปืนจิ้งหรีดออกมา.
