ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ภาค 2 ตอนที 70 กฏของการต่อสู้

" งั้นจะบอกกฏให้คราวๆ ไม่สิ!!!ต้องพูดว่ากฏนั้นมีเพียง 1 ข้อเท่านั้นก็คือ ' 1 นักสู้ที่เหลือรอดเป็นคนสุดท้ายจากทั้งหมด 7 คนก็คือผู้ชนะ' หลังจากที่ชนะการต่อสู้แล้วก็จะได้รับรางวัลจากข้า ส่วนรางวัลนั้นยังบอกไม่ได้ตอนนี้ แต่ว่ามันคุ้มค่าอย่างแน่นอน "

ผู้สร้างพูดออกมาพร้อมกับกำลังมองมาทางผมที่ยืนปล่อยพลังเวทย์อยู่ด้านหน้า เมื่อผู้สร้างที่อยู่บนเวทีพูดจบก็หันกลับไปหาปีศาจทั้ง 6 ที่ยื่นอยู่ด้านหลัง

" งั้นเพื่อให้เป็นการเท่าเทียมในการต่อสู้ ข้าจะส่งพวกเจ้าไปทั่วทั้งดาวดวงนี้ในระยะห่างที่เท่ากัน "

เมื่อผู้สร้างพูดจบก็มีประตูมิติเล็กๆเปิดออกมา ที่ด้านหน้าของพวกปีศาจทั้ง 6 แล้วพวกนั้นก็ทยอยเดินเข้าไปกัน หลังจากที่พวกนั้นเดินเข้าไป ประตูมิติที่พวกมันเดินเข้าไปนั้นก็หายไปทันที

เวลาผ่านไปสักพักหลังจากที่ปีศาจทั้งหมด เดินเข้าไปหมดแล้วผู้สร้างมันก็หันหน้ากลับมาทางผมอีกครั้งแล้วก็พูดออกมา

"เพื่อเป็นการให้ของขวัญ ข้าจะทำให้เจ้าฟังภาษาของพวกนั้นทั้งหมดออกก็แล้วกัน "

เมื่อผู้สร้างพูดจบก็ชี้นิ้วมาทางผมทันทีแล้วเวทย์กำแพงที่อยู่รอบตัวผมมันก็หายไป จากนั้นก็มีแสงสีขาวสว่างรอบตัวของผมสักพัก ตัวผมที่กำลังส่องแสงอยู่ผมก็หันลงไปมองร่างกายของตัวเอง

นี้มันอะไรกัน????

เมื่อกี้ผู้สร้างมันบอกว่าจะให้เราเข้าใจภาษาของพวกนั้นสินะ แบบนี้มันก็หมาย ความว่านี้เป็นผลของการทำแบบนั้นงั้นเหรอ

แล้วหลังจากที่แสงสีขาวหายไปจากตัวผมผู้สร้างที่อยู่บนเวทีก็พูดขึ้นมาว่า

" ข้าจะค่อยดูการต่อสู้ของนักสู้ทั้ง 7 อย่างพวกเจ้าอย่างจริงจังเลยละ "

ผู้สร้างพูดออกมาพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก เมื่อจบก็มีประตูมิติปรากฏออกมาที่ด้านหน้า แล้วมันก็เดินเข้าไปในนั้น เมื่อเข้าไปแล้วประตูมิติก็หายไปมันทีเหมือนก่อนหน้านี้

แต่ว่า...

เมื่อประตูนั้นหายไป ก็มีประตูขนาดใหญ่ปรากฏออกมาที่ด้านบนเวที ทันทีที่ประตูนั้นปรากฏออกมาพวก Hunter ที่ยืนอยู่ก็พากันมองด้วยความสงสัย ตัวผมเองก็กำลังมองประตูนั้นเหมือนกัน และตอนนี้พลังเวทย์ที่ผมสัมผัสได้จากประตูที่อยู่ด้านหน้านั้น มันก็คือประตูมิติระดับ 4 ดาวอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นมันก็มีปีศาจทยอยเดินออกมาจากด้านในประตูมิติที่อยู่บนเวที พร้อมกับเสียงร้อง

" โฮกกก!! โฮกกก!? โฮกกก!!! "

เสียงของพวกมันที่เดินออกมาร้องแล้วก็มองมาทางพวกผม ร่างกายของพวกมันเหมือนกับพวกก๊อบลิน แต่ว่าสิ่งที่ต่างออกไปก็คือขนาดตัวแล้วก็พลังเวทย์ ความสูงของพวกปีศาจที่เดินออกมาจากประตูนั้น มันสูงประมาณตัวละ 2 - 3 เมตรบนร่างกายของพวกมันไม่มีเครื่องป้องกันอะไร

มีแต่รอยเขียนจากสีแล้วก็กล้ามเนื้อขนาดใหญ่เต็มร่างกาย อาวุธของพวกมันส่วนมากจะทำมาจากหินหรือไม่ก็กระดูกของสัตว์เหมือนกับอาวุธยุคหิน

แต่ว่า

ถึงแม่ว่าพวกมันจะไม่มีเครื่องป้องกันหรืออาวุธที่ดีอยู่ มันก็ยังมีสิ่งที่น่ากลัวอย่างพลังเวทย์มหาศาลแล้วก็ร่างกาย ที่ดูทาทานแล้วก็แข็งแรงมากอยูู่เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์์ขึึ้นมา แล้วโทรหาประธานปฏิพลทันที

..

....

......

' ว่าไงครับคุณชัยกร '

' ตอนนี้ท่านอยู่ไหนครัับ '

' อยู่บนที่นั่ง VIP ที่ทางอเมริกาจัดไว้ให้ครับ แล้วก็กำลังดูพวกปีศาจเดินออกมาจากประตูมิติด้านหน้าคุณอยู่ '

' ครับ งั้นท่านเตรียมตัวกลับไทยทันทีเลยผมต้องการไปที่นั้นให้เร็วที่สุด '

' เอ่ะ!!! '

ประธานปฏิพลที่คุยกับผมพูดออกมาด้วยความแปลกใจ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกตินั้นก็เพราะว่าตอนนี้มีปีศาจจำนวนมากอยู่ด้้านหน้าแต่ว่าผมกลับบอกว่าจะกลับประเทศ ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา

ส่วนเหตุผลที่ผมจะเดินทางกลับเลยมันก็มีอยู่ นั้นก็เพราะว่า...