บทที่ 61 จัดของขวัญ

เฟลิกซ์ตะลึงงัน อ้าปากค้างกับเงาสะท้อนของเขาในกระจก มันยากที่จะเชื่อว่ารูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

ใบหน้าทั้งหมดของเขาเปลี่ยนไปมากเนื่องจากการปลุกสายเลือด อย่างแรก ดวงตาของเขากลายพันธุ์เป็นดวงตางูสีม่วงเข้ม จากนั้นสีผิวของเขาก็ขาวขึ้นโดยไม่มีแม้แต่รูขุมขน ทำให้ผิวของเขาดูสะอาดและเรียบเนียนขึ้น

และเมื่อรวมกับผมอันน่าทึ่งของเขา สามารถทำให้คนที่ผ่านไปมาหันกลับมามองอย่างน้อย 3 ครั้ง เพื่อตรวจสอบว่าคน ๆ หนึ่งจะหล่อขนาดนี้ได้อย่างไรโดยที่ไม่ต้องทำศัลยกรรม

หากส่วนอื่น ๆ บนใบหน้าของเขาไม่เหมือนเดิม คงจะไม่มีใครจำเขาได้อีกต่อไป ไม่แม้แต่ปู่ของเขา

เขาได้รับการอัพเกรดอย่างแท้จริง!

เฟลิกซ์ได้แต่ถอนหายใจอย่างหมดหนทางหลังจากเห็นใบหน้าของเขาในกระจก “ก่อนหน้านี้ก็แย่มากอยู่แล้ว ผู้หญิงรู้สึกละอายใจที่จะเข้าหาฉันเพราะหน้าตาที่หล่อเหลาของฉัน แต่ตอนนี้มันยิ่งแย่กว่าเดิมอีก ด้วยลุคใหม่ของฉัน จะไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้ฉันเลย”

“หรือบางทีฉันควรจะทำให้ตัวเองเสียโฉมเพื่อให้โอกาสพวกเธอ? ฉันไม่ต้องการจะอยู่เป็นโสดทั้ง 2 ชีวิต มันน่าละอายเกินไป” เขาพึมพำขณะสัมผัสแก้มที่เรียบเนียนของเขา

'แต่ฉันเคยชินกับการใช้ชีวิตแบบสุนัขโสด' เขาส่ายหัวอย่างผิดหวังและออกจากห้องน้ำไปอย่างโดดเดี่ยว

‘ไอ้คนไร้ยางอาย’ แอสน่าละเมอบ่น

เขาสมควรที่จะถูกด่าอย่างแท้จริง เพราะไอ้บ้านี่ลืมไปแล้วว่าไลลาพึ่งสารภาพกับเขา แต่เขาปฏิเสธ!

สาว ๆ กล้าที่จะสานสัมพันธ์กับเขา แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการ และใช้ข้อแก้ตัวเหล่านั้นเพื่อชดเชยความผิด

....

15 นาทีต่อมา เฟลิกซ์นั่งอยู่หน้ากระจกห้องน้ำ ตัดผมยาวระพื้นให้เหลือเท่าไหล่

เสร็จแล้วเขาก็วางกรรไกรที่ถืออยู่ในมือลงและปรับมุมมองใหม่ด้วยความพอใจ "ดีขึ้นมาก"

แต่ทันใดนั้น ปลายผมสีเขียวของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงเข้มอีกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์

'น่าสนใจ ฉันคิดว่าฉันจะสูญเสียมันไปตลอดกาลหลังจากตัดผม แต่ดูเหมือนว่ามันจะกลับมาเสมอ' เปลือกตาของเขากระตุก "เป็นการกลายพันธุ์ที่ไร้ค่าอย่างแท้จริง ไม่ได้ให้อะไรนอกจากโบนัสการเป็นคนหน้าตาดี"

ในขณะที่คนอื่นมีกรงเล็บโลหะ เขี้ยวยาวที่สามารถเจาะเหล็กได้ เขากลับมีการกลายพันธุ์นี้

'ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย'

เขายืนขึ้นและเริ่มทำความสะอาดเส้นผมบนพื้น หลังจากทำเสร็จ เขาก็สระผมด้วยแชมพูอย่างทั่วถึง

....

'พรุ่งนี้ฉันควรจะลาป่วยและซ่อนตัวอยู่ในห้องจนถึงสิ้นเดือน พวกเขาจะได้ไม่แปลกใจถ้าฉันบอกพวกเขาว่าฉันตื่นขึ้นหนึ่งวันก่อนที่จะใช้สายเลือดระดับ 1 ที่พวกเขาให้มา'

ทันใดนั้นเขาก็สะดุ้งเมื่อเขาเดินไปที่เตียง หลังจากจำได้ว่าเขาใช้สายเลือดต้นกำเนิดในขณะที่พยายามโกหกว่าใช้สายเลือดระดับ 1!

'เฮ้อ ทางเลือกเดียวของฉันคือการโกหกต่อไป'

เฟลิกซ์รู้ดีว่าจะไม่มีใครรู้ เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไรพวกเขาก็เชื่อ เพียงเพราะว่ามันยังคงเป็นสายเลือดที่พึ่งถูกปลุกขึ้นมาใหม่ และยังไม่ได้รับความสามารถใด ๆ

มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเดาสายเลือดของเขาได้โดยไม่เห็นความสามารถทั้ง 6 พวกเขาเลยไม่สามารถสรุปได้ว่าเขาโกหกหรือพูดความจริง

ความสามารถคือสิ่งที่กำหนดสายเลือด โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถขั้นสูงสุดที่สายเลือดปลดล็อคระหว่าง 99% ของการรวมเข้าด้วยกัน

ทันทีที่ความสามารถนี้ถูกใช้ คนอื่น ๆ จะสามารถคาดเดาได้ว่าสัตว์ชนิดใดมีความสามารถนั้น

ตัวอย่างเช่น งูเห่าเขี้ยวพิษระดับ 2 หายาก ซึ่งเฟลิกซ์ใช้ในช่วงการแทนที่ครั้งแรกในชีวิตที่แล้ว เป็นที่รู้กันดีว่ามี ‘เขี้ยวพิษที่ร้ายแรงถึงตาย’ เป็นความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถปลดล็อกได้ระหว่างการรวม 99%

ดังนั้นถ้าใครเห็นเขาใช้ความสามารถนั้น ก็สามารถเดาได้ว่าเขาใช้สายเลือดใด และความสามารถประเภทใดที่เขาน่าจะมี

แต่ก่อนการใช้ความสามารถขั้นสูงสุด มันยากมากที่จะคาดเดา เฟลิกซ์กำลังใช้เรื่องนี้เพื่อปกปิดการสืบสวนของครอบครัวที่กำลังจะเกิดขึ้น

...

ด้วยความผิดหวัง เฟลิกซ์จึงถือขวดสายเลือดอาโนมัมบ้ายักษ์ที่หายไป 20% ไว้ในมือ เขารู้ว่าสิ่งที่เหลืออยู่ในขวดตอนนี้สามารถให้สายเลือดพิเศษยอร์มุงกันเดอร์ 3% หรือ 4% ได้มากสุด ถ้าเขาโชคดี

'หลังจากที่เซลล์ของฉันเย็นลง ฉันจะรวม % ที่เหลือแล้วขายขวดในตลาด'

แม้ว่ามันจะถูกกว่าราคาเดิมอย่างน้อย 30% แต่เขาไม่สามารถบ่นอะไรได้ อย่างน้อยเขาก็ได้ 70% คืน

เขาคลิกใช้การ์ดอวกาศ จากนั้นขวดก็สลายเป็นอนุภาคเล็ก ๆ กลับเข้าไปในกำไล AP

'มาจัดของขวัญกัน' เขาเหลือบมองยาและสารต่าง ๆ ที่เขาซื้อมาเป็นของขวัญ และแตะที่หมายเลขโทรศัพท์ของไลลา

ริง...ริง...

“ฮัลโหลนายน้อย ในที่สุดคุณก็โทรหาฉัน! ฉันเป็นห่วงว่าคุณจะไม่สบายหลังจากไม่ได้ยินเสียงคุณตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา” เสียงกังวลของไลลาดังขึ้นในห้อง

“ขอบคุณสำหรับความห่วงใย ไลลา ฉันสบายดี” เขาหัวเราะคิกคักและพูดว่า "เอาล่ะ ฉันโทรมาถามข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับการก่อสร้างเกาะ และบอกคุณว่าฉันกำลังส่งของขวัญให้คุณกับแจ็ค รวมถึงยารักษาของเคล็ดด้วย" เขายิ้ม “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธของขวัญของฉัน”

“นายน้อย คุณไม่ต้องลำบากซื้อของขวัญให้เรา เรายินดีรับใช้คุณ”

“ไม่ต้องพูดมาก แค่ยอมรับมันแทนคำขอบคุณของฉัน” ก่อนที่เธอจะพูดอะไรอีก เขาก็ตัดบทเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่อนุญาติให้ปฎิเสธ “อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก และบอกข่าวคราวของเกาะให้ฉันรู้”

ไลลารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เธอทำได้เพียงยอมรับของขวัญของเขาโดยไม่ทักท้วง “ในเมื่อนายน้อยยืนยัน เราก็จะรับไว้” เธอหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สำหรับการก่อสร้างบนเกาะ ทุกอย่างกำลังมุ่งไปในทิศทางที่ถูกต้องโดยไม่สะดุด แต่เรามีปัญหาบางอย่างระหว่างที่คุณไม่อยู่”

“หืม? ในเมื่อเธอไม่ได้โทรหาฉัน ฉันเดาว่ามันได้รับการแก้ไขอย่างถูกต้องแล้ว ใช่ไหม?”

“ค่ะนายน้อย” เธอยืนยันการคาดเดาของเขาและชี้แจงประเด็นนี้ว่า "มันเกิดขึ้นในวันที่ 3 ที่คุณไม่อยู่ ดูเหมือนว่าแฮโรลด์จะไม่พอใจที่คุณตัดสินใจให้ 10% ของงบประมาณโรงแรมแก่เอ็ดดี้ที่ดูแลสนามบิน"

“ถ้าเขาอารมณ์เสีย ทำไมเขาถึงไม่พูดอะไรเมื่อฉันตัดสินใจ แต่เคลื่อนไหวหลังจากที่ฉันจากไป” เขาขมวดคิ้วไม่พอใจกับการกระทำแบบเด็ก ๆ ของแฮโรลด์ "ฉันคิดว่าฉันจ้างวิศวกรที่กล้าหาญ ไม่ใช่คนขี้ขลาดแบบนี้"

หากแฮโรลด์บ่นกับเขาอย่างเหมาะสม เขาจะให้ทางแก้ไขหรือคำอธิบายโดยไม่ทำให้เขาโกรธ แต่ตอนนี้มีเพียงการลงโทษเท่านั้นที่รอแฮโรลด์อยู่

“บอกมาว่าเขาทำอะไร”

"เมื่อเอ็ดดี้มารับทรัพยากรที่จำเป็นในการก่อสร้างสนามบิน แฮโรลด์ได้ติดสินบนผู้จัดการคลังสินค้าคนหนึ่งเพื่อให้เอ็ดดี้ได้ของคุณภาพที่แย่กว่า" เธอถอนหายใจและเสริมว่า "แต่ความยุ่งเหยิงที่แท้จริงปรากฏขึ้นหลังจากที่เราพบว่าผู้จัดการที่รับสินบนเป็นคนของเอ็ดดี้! และของแย่ที่สุดที่ควรจะส่งไป กลายเป็นของที่ดีที่สุดที่ถูกส่งมาเพื่อใช้สำหรับการก่อสร้างโรงแรมโดยเฉพาะ”

“แล้วเกิดอะไรขึ้น ฉันหวังว่าโรงแรมจะไม่จบลงด้วยเศษวัสดุล้ำค่า” เส้นสีดำก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเขาแล้ว

“ไม่ โชคดีที่อบิเกลเข้ามาแทรกแซง และหยุดเรื่องตลกนี้ก่อนที่มันจะทำร้ายทั้งสองโครงการ จากนั้นเธอก็ดุพวกเขาและนำทรัพยากรที่ดีที่สุดที่เอ็ดดี้ขโมยไปกลับไปที่โรงแรม” เธอกล่าวด้วยความชื่นชม

“อย่างที่คาดไว้จากมาดามอบิเกล เธอไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ” เส้นสีดำของเฟลิกซ์คลายลงเล็กน้อยเมื่อคิดว่ายังมีอบิเกลอยู่ อย่างน้อยหนึ่งในนั้นก็เป็นผู้มีความสามารถ

“โอเค ถามมาดามอบิเกลว่าเธอต้องการออกแบบโรงแรมใหม่และเข้าครอบครองโครงการนี้หรือไม่ ถ้าเธอตอบว่าใช่ ให้ส่งแฮโรลด์กลับบ้าน ฉันไม่อยากทำงานกับคนขี้ขลาดไร้ความรับผิดชอบอย่างเขา”

"อย่างที่สอง ลงโทษเอ็ดดี้ที่กระหายทรัพยากรที่เขาไม่ควรแตะต้องด้วยการหัก 30% ของเงินเดือนเขาในอีก 2 ปีข้างหน้า" รอยกรีดในดวงตาที่น่ากลัวของเขาแคบลง ขณะที่เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เขาอาจทนต่อการเล่นตลกและเกม แต่กลอุบายที่อาจส่งผลเสียต่อเกาะของเขาตลอดไป? เขาไม่ให้อภัยแน่นอน

ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้สร้างความเสียหายกับเกาะที่เขาวางแผนที่จะเปลี่ยนเป็นฐานปฏิบัติการหลักของเขาบนโลก ใครก็ตามที่สนุกกับความคิดเช่นนี้จะถูกจัดการอย่างรุนแรงเหมือนแฮโรลด์

“แต่ถ้าเธอไม่อยากทำโรงแรม หรือเอ็ดดี้ปฏิเสธที่จะรับโทษล่ะคะ” เธอถามอย่างกังวลเพราะเธอไม่อยากให้กระทบต่อความมั่นคงในปัจจุบันจริง ๆ

“ง่าย ๆ ถ้าอบิเกลไม่ต้องการออกแบบโรงแรมใหม่ แค่ให้รางวัลเธอด้วยการเพิ่มเงินเดือนขึ้น 50% ในอีก 2 ปีข้างหน้า และมอบงานออกแบบใหม่ให้แบร์รี่ เขาอาจจะทาสีท่าเรือเสร็จแล้ว” เสียงหัวเราะคิกคักช่วยสลายใบหน้าที่เยือกเย็นของเขาหลังจากจำการออกแบบของแบร์รี่ได้

“สำหรับเอ็ดดี้ ถ้าเขาไม่กล้ารับโทษก็ส่งเขากลับบ้านด้วยแล้วหาคนอื่น ถ้าเขาส่งเสียงดังเกี่ยวกับการใช้แบบที่เขาออกแบบอย่างผิดกฎหมาย ให้โทรหาทนายของครอบครัวเพื่อสอนเขา”

เฟลิกซ์ตัดสินชะตากรรมของทุกคนที่มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้ในเวลาไม่กี่นาทีด้วยการโทรเพียงครั้งเดียว

"แค่นี้แหล่ะ คาดว่าของจะถึงในสัปดาห์หน้า" เขาสั่งว่า "เมื่อได้ของแล้ว ให้ทำตามคำแนะนำที่เขียนไว้บนกล่องแต่กล่องเพื่อใช้อย่างถูกต้อง เข้าใจไหม"

“โอเคค่ะนายน้อย ฉันจะจัดการทุกอย่างตามที่คุณขอ คุณสบายใจได้”

“ดี” เขายิ้ม “ไปจัดการพวกอันธพาลพวกนั้นซะ ฉันจะโทรหาคุณทีหลังเมื่อฉันไม่ยุ่ง บาย”

"ขอให้มีความสุขมาก ๆ ในวันนี้นะคะนายน้อย"

หลังจากเฟลิกซ์วางสาย เขาก็แตะหมายเลขโทรศัพท์ของป้า เพื่อแจ้งให้เธอทราบถึงของขวัญที่เขาเตรียมไว้สำหรับเธอ

'ฉันหวังว่ายาเยาว์วัยนิรันดร์จะทำให้เธอพอใจ'

ริง..ริง...

“สวัสดีเฟลิกซ์ตัวน้อย ฉันคิดถึงเธอมาก ลูกชายสุดที่รัก” ป้าแมรี่หัวเราะเบา ๆ แล้วถามว่า “ครอบครัวเป็นยังไงบ้าง?”

“สวัสดีครับป้า ผมก็คิดถึงป้าเหมือนกัน” เขายิ้ม “ฮิฮิ ไม่ต้องกังวลว่าผมจะถูกรังแก ป้าควรกังวลเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องผมมากกว่า”

“ดี ตราบใดที่พวกเขาไม่รังแกเธอ”

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกครับ" เขารีบเปลี่ยนเรื่อง "ป้า ผมโทรมาบอกว่าผมซื้อของขวัญมาฝากคุณ" เขาถามว่า “ป้าช่วยบอกที่อยู่ปัจจุบันป้าหน่อยครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ป้าอยู่ที่คฤหาสน์ไหน”

“ที่รัก ไม่เห็นต้องลำบากเลย แต่ในเมื่อเธอซื้อของขวัญมาแล้ว ฉันก็ทำได้แค่รับมันไว้” เธอรู้สึกยินดีในความรอบคอบของเขา เธอจึงบอกที่อยู่ของเธอ “ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ที่แคลิฟอร์เนีย เธอรู้จักคฤหาสน์ริมชายหาดไหม”

“ใช่ แม่เคยพาผมไปเยี่ยมป้าครั้งหนึ่ง มันเป็นความทรงจำที่ดีจริง ๆ” เฟลิกซ์พูดขณะนึกถึงช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาใช้เวลาอยู่ที่นั่นกับแม่

“นั่นแหละที่รัก ฉันจะส่งที่อยู่เต็มให้เธอทีหลัง”

"ครับ แล้วหลังจากได้รับของ ก็ใช้มันตามคำแนะนำบนบรรจุภัณฑ์นะครับ"

“ได้ยินเธอพูดแบบนั้นฉันชักจะอยากรู้แล้วสิ บอกมาว่าเธอส่งอะไรมา” เธอถามด้วยความแปลกใจ

“ฮี่ฮี่ ไม่บอก แต่ป้าต้องแปลกใจแน่ ๆ โทรหาผมเมื่อป้าได้รับของนะ และฝากทักทายลุงด้วยครับ บายครับ”

“ฉันรอไม่ไหวแล้วที่จะได้เห็นของขวัญที่เธอส่งมา บายที่รัก ดูแลตัวเองด้วย”

เฟลิกซ์วางสายทันทีหลังจากได้ยินคำตอบของเธอ และแยกสิ่งของที่เขาวางแผนจะมอบให้ไว้ทางด้านซ้ายของเตียง เขาจะได้ขอให้คนรับใช้จัดส่งของได้ในภายหลัง

ตอนนี้ของขวัญถูกจัดการแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือคือการมอบยาอายุวัฒนะให้กับปู่ของเขา

แต่เฟลิกซ์ตัดสินใจมอบมันให้ในระหว่างที่ลูกพี่ลูกน้องปลุกสายเลือดแล้ว เพราะเขาจะได้เล่าเรื่องโกหกทุกอย่างในคราวเดียว ยังไงซะยาก็มีราคาเกือบล้าน SC ความยากลำบากในการหลอกปู่และผู้อาวุโสเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้รับเหรียญจำนวนมากนั้น ไม่น้อยไปกว่าการหลอกพวกเขาเกี่ยวกับสายเลือดของเขา

หลังจากจัดการเรื่องเล็ก ๆ น้อยๆ เสร็จแล้ว เขาก็นอนบนเตียง

'ราชินี AI ล็อคอิน'

------------------------