บทที่ 164 วิลล่า 

บทที่ 164 วิลล่า

มีคนเคาะประตู หวังฉีเทียนตื่นเต้นลงไปชั้นล่างในเสื้อคลุมอาบน้ำของเขาและเปิดประตู นอกประตูเป็นผู้หญิงในวัยยี่สิบ เธอสวมเสื้อผ้าที่สั่งตัดและมีคางแหลมคม เธอแต่งหน้าหนาและมีรูปร่างที่ร้อนแรง

"ที่รัก ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว ฉันคิดถึงคุณมาก!"

หวังฉีเทียนรับผู้หญิงโดยตรงโดยการโอบเอว หญิงสาวร้องออกมาด้วยความประหลาดใจและกลิ้งตามองเขา "ให้ตายสิ ทำไมรีบจัง"

"เหอเหอ ผมคิดถึงคุณมาก มาสิ, เบบี๋!"

หวังฉีเทียนอุ้มหญิงสาวและรีบเข้าไปในห้องนอน

"เดี๋ยวกลิ่นอะไร"

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย เธออาจได้กลิ่นฉุนอย่างคลุมเครือ

หวังฉีเทียนไม่สนใจเรื่องกลิ่น เขาโยนผู้หญิงบนเตียงและกระโดดบนเธอ

"อา!"

ทันใดนั้นหญิงสาวก็กรีดร้องและกระโดดขึ้นจากเตียง!

"มีอะไร!"

หวังฉีเทียนขมวดคิ้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีหลายอย่างที่ต้องทำ? มันทำลายอารมณ์ของเขา!

อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดไป

เขารู้สึกว่ามือของเขาเหนียวร้อนและมีกลิ่นฉุนมาก เอายกมือมาดม!

ทันใดนั้นหวังฉีเทียนก็ลุกขึ้นยืน เขาตะลึงกับทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขา!

เตียงสีขาวบริสุทธิ์ ตอนนี้เต็มไปด้วยอุจจาระสกปรกเช่นเดียวกับคราบปัสสาวะขุ่น ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่ไม่สามารถอธิบายได้

ในขณะนี้ร่างกายของเขาและหลังของผู้หญิงถูกปกคลุมไปด้วยอุจจาระ มันน่าขยะแขยงมาก

หญิงสาวกรีดร้องและอาเจียนพุ่งใส่ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเธอ หวังฉีเทียนยังงุนงงอยู่ เขาอดไม่ได้ที่จะอาเจียนตามเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของผู้หญิง

"ใครเป็นคนทำ"

หวังฉีเทียนและหญิงสาวรีบรีบไปที่ห้องน้ำ เมื่อพวกเขาผลักเปิดประตูห้องนอนพวกเขาเห็นหมาป่าตัวน้อยฉี่ทุกที่ กัดเฟอร์นิเจอร์โซฟาหนังในห้องนั่งเล่น

ดูเหมือนว่าเมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของพวกเขา หมาป่าน้อยก็ตัวแข็งและหันไปมองหวังฉีเทียน

"แก..แกไอ้หมาเหี้- เป็นแก ถ้าวันนี้ฉันไม่ฆ่าแก อย่าเรียกฉันว่าสกุลหวัง!"

หวังฉีเทียนโกรธมาก!

เขาพบไม้กอล์ฟและรีบวิ่งไปที่หมาป่าน้อย

"ฆ่ามัน ฆ่ามัน!"

หญิงสาวตะโกนด้วยสีหน้าดุร้าย

อย่างไรก็ตามความเร็วของหมาป่าน้อยนั้นเร็วขึ้นและความสามารถในการกระโดดนั้นน่าอัศจรรย์ มันกระโดดขึ้นจากโซฟาอีกด้านหนึ่งและหวังฉีเทียนพลาด

หมาป่าน้อยใช้โอกาสที่จะฉี่บนใบหน้าของเขาและรีบวิ่งออกจากวิลล่าเพื่อที่จะหลบหนี

ก่อนที่มันจะจากไป มันเห่าสองสามครั้ง

ถ้าหลิวฟานอยู่ที่นี่ เขาจะเข้าใจแน่นอนว่า "ไปละน้าาาา"

หวังฉีเทียนสัมผัสปัสสาวะสุนัขบนใบหน้าของเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาถูกแช่แข็ง!

ผู้หญิงคนนั้นมองเขาด้วยความดูถูก เธอรีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัว เธอออกจากวิลล่าทันที เธอไม่ต้องการที่จะอยู่แม้แต่วินาทีเดียว

"ไอ้สารเลว เขาไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับสุนัข คนเหม็นไร้ประโยชน์! ฉันต้องใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อให้กลิ่นนี้หายไป!"

ผู้หญิงคนนั้นทนกลิ่นไม่ไหวและจากไปในขณะที่สาปแช่ง

หวังฉีเทียนมองไปรอบ ๆ ความโกรธของเขามากจนเขาต้องการที่จะระเบิด!

"อ๊าก ไอ้หมาบ้า ถ้าฉันเห็นแกอีก ฉันจะถลกหนังแก ทั้งเป็น!"

หมาป่าน้อยไม่ได้วิ่งไปไกล เมื่อเห็นผู้หญิงวิ่งผ่านมัน มันทำให้ผู้หญิงกลัวมากจนเธอถอดรองเท้าส้นสูงแล้วออกวิ่ง

"วูฟ ทุกอย่างเรียบร้อยดี!"

หมาป่าน้อยยิ้มและหัวเราะอย่างดุเดือด แล้วมันก็กลับบ้านอย่างภาคภูมิใจ

ตอนตีสามของกลางดึกหลิวฟานก็ตื่นขึ้นมาด้วยการเคาะประตู