ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ เล่ม 2 ตอนที่ 8 คำถาม

ตัวผมที่เดินไปถึงด้านหน้าประตูก็ยกมือขวาขึ้นแล้วก็พูดทักทายออกไป ในจุดที่เกวลินกับฮายาโตะกำลังยืนอยู่

" ไง "

" นะ....นี้นายมาที่นี้ได้ยังไง "

เกวลินตอบกลับมาทันทีด้วยสีหน้าที่กำลังตกใจ

" ก็มางานหมั้นของเธอไง นี้ไม่ได้ชวนเพื่อนคนอื่นมาบ้างเลยงั้นเหรอ "

" ไม่ "

" คนนี้คือใครงั้นเหรอเกวลิน "

เสียงของฮายาโตะพูดขึ้นมาพร้อมกับหันหน้าไปทางเกวลินด้วยรอยยิ้มแบบปั้นหน้า

หมอนี้พูดภาษาไทยได้ด้วยงั้นเหรอเนี้ยตอนแรกกะจะมาด่าแบบให้มันไม่รู้เรื่องสักหน่อย

เซ็งเลย......

แต่ว่ารอยยิ้มแบบนั้นเห็นแล้วมันขวางหูขวางตาจริงๆ จัดการมันสะตอนนี้เลยดีมั้ย

ไม่ ไม่ ไม่

ตอนนี้เรายังทำอะไรแบบนั้นไม่ได้รอประธานปฏิพลเตรียมการให้เรียบร้อยก่อน

" เพื่อนนะ "

เกวลินพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่สนใจฮายาโตะ

ยัยนี้ตอบออกมาแบบนี้มันก็หมาย ความว่าไม่อยากแต่งงานจริงๆด้วยสินะ

" ออ งั้นเหรอ "

เสียงของฮายาโต๊ะพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็ยื่นมือซ้ายออกมาทางตัวผมเพื่อที่จะจับมือ

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ "

" ครับ เช่นกัน "

ผมตอบออกไปพร้อมกับยื่นมือออกไปเหมือนกัน

" ว่าแต่คุณฮายาโตะนี้พูดภาษาไทยชัดจังเลยนะครับ "

" ฮาๆๆๆๆๆ "

เสียงของฮายาโต๊ะหัวเราะออกมา

" ผมมีแม่เป็นคนไทยนะครับ ก็เลยได้พวกภาษามาอยู่บ้าง "

" ออ ครับ "

" งั้นเชิญเข้าไปที่ด้านในงานได้เลยนะครับ "

ฮายาโต๊ะพูดออกมาพร้อมกับปล่อยมือของผมที่กำลังจับอยู่

" ครับขอบคุณครับ "

หลังจากที่ผมตอบออกไปผมก็หันไปมองเกวลินที่กำลังยืนอยู่ แล้วก็พูดออกไปว่า

" นี้ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย "

" ห่ะ ..... คุยงั้นเหรอตรงนี้มันคุยไม่ได้หรือไง "

" เป็นการส่วนตัว "

ผมเน้นเสียงออกไปในขณะที่กำลังคุยกับเกวลินอยู่

เห้อออออออ

ยัยนี้พูดไปขนาดนั้นแล้วยังไม่เข้าใจอีกงั้นเหรอ ปวดหัวจริงๆปล่อยให้แต่งๆไปเลยดีมั้ยเนี้ย

" ได้ๆ งั้นเดินไปคุยกันตรงนั้นฉันกำลังอยากเข้าห้องน้ำพอดี งั้นเดี๋ยวฉันมานะคะคุณฮายาโตะ "

" ครับ "

เมื่อเกวลินพูดจบก็เดินออกจากตำแหน่งที่กำลังยืนอยู่ทันที ตัวผมเมื่อเห็นแบบนั้นก็เดินตามเธอไป

จุดที่เธอพาผมมานั้นเป็นห้องขนาดเล็กที่อยู่ใกล้ๆกับประตูทางเข้างาน และไม่มีคนอยู่

" มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ "

เกวลินถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยแล้วก็หันกลับมามองผมที่กำลังยืนอยู่

" มีสิ ก็เธอเล่นหายไปโดยไม่บอกอะไรเลยทั้งสกาวเเดือน นิรัชแล้วก็ไอลินต่างก็บอกให้ฉันมาตามเธอกลับ "

" กลับ....นี้นายจะบ้าหรือไงไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่ "

เกวลินตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" ก็กำลังจัดงานหมั้นไง "

" อะ ....ก็รู้นิแล้วมาพูดเรื่องกลับทำไม "

" เห้อออออออ "

เสียงของผมถอนหายใจ

" เธอนะอยากแต่งงานกับหมอนั้นงั้น เหรอใบหน้าของเธอมันคนละอารมณ์กันเลยนะ "

ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แต่เกวลินก็ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมาผมจึงพูดต่อไปอีกว่า

" เธอนะอยากแต่งงานกับคนที่ปั้นหน้ายิ้มแบบนั้นหรือไง ห่ะ????? "

" กะ....ก็มันไม่มีทางเลือก "

เกวลินตอบออกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆพร้อมกับทำหน้าตาที่กำลังเศร้า

" ถ้าฉันไม่ยอมทำตามคำสั่งละก็แม่ของฉันก็จะโดนพ่อทำร้าย .... "

" นี้เธอได้ฟังที่พูดไปเมื่อกี้มั้ยเนี้ย!!! "

ผมขึ้นเสียงใส่เกวลินที่กำลังทำท่าทางหวาดกลัวอยู่หลังจากพูดถึงพ่อ

" เธอเป็นถึง Hunter rank S แม่คนเดียวให้ออกมาอยู่กับเธอก็ได้ แบบนั้นก็จบเอานี้ไปฉันให้ยืมก่อน "

ผมพูดออกไปพร้อมกับโยนกุญแจบ้านที่ทางสมาคม Hunter มอบให้กับผมที่ไปจัดการเคลียร์ประตูมิติ 4 ดาวที่เชียงใหม่มาให้กับเธอ

" นี้คือ..... "

เกวลินถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" กุญแจบ้าน ฉันทำงานได้มามันอยู่ติดกับโรงเรียนของเราฉันให้เธอยืม พาแม่ไปที่นั้นก่อน "

" นี้นายไปเอาบ้านมาจากไหน "

เกวลินถามออกมาด้วยสีหน้าที่กำลัังตกใจ

" ถามอีกแล้วนะ คำถามที่ฉันถามเธอไปเมื่อกี้ยังไม่ได้ตอบมาเลยนะ ว่าสรุปแล้วเธออยากแต่งงานกับหมอนั้นมั้ย "