ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ตอนที่่ 76 สู้กับมนุษย์หมาป่า 2

นั้นก็คือส่วนหัวของมันหรือไม่ก็จะตัดที่คอของมันเลย ถ้าโดนตัดหัวแบบนั้นแล้วยังรอดอีก ผมก็ไม่รู้วิธีในการจัดการกับมันแล้วละ ในระหว่างที่มันกำลังยืนตั้งตัวไม่ได้หลังจากที่ผมเตะไปเมื่อกี้ผมก็พุ่งตรงเข้าไปหามันเพื่อเอาดาบฟันที่คอของมันทันที

" ฉับ !!!!! "

เสียงของดาบผมฟันลงไปที่คอของมัน แต่ว่าสามารถทำให้คอมันเป็นแผลได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะว่าในระหว่างที่ดาบของผมฟาดไปมันก็เอียงคอหลบไปทางด้านหลัังได้ทัน จากนั้นกรงเล็บของมันก็พุ่งตรงมายังตัวผมทันที

" แมมมอน ขอรูปแบบที่ 2 "

[ ได้ ]

" เคร้ง "

เสียงของกรงเล็บของมันปะทะเข้ากับแมมมอน ที่ตอนนี้เป็นโล่ขนาดใหญ่ป้องกันตัวผมเอาไว้อยู่

การตอบสนองของไอเจ้ามนุษย์หมาป่าตัวนี้มันเร็วจริงๆ ขนาดเมื่อกี้ยังแทบทรงตัวไม่อยู่แล้ว ยังสามารถหลบดาบที่เราฟาดออกไปแล้วยังโจมตีกลับมาได้ในทันทีอีก แต่ว่านะการโจมตีของผมนะมันยังไม่หมดแค่นี้หรอก

" สะท้อนกลับไปเลยแมมมอน "

" ตุ๊บ "

เสียงของมนุษย์หมาป่ากระเดนออกไปทำให้หลังไปกระทบกับพื้นหิมะ สาเหตุก็เพราะเมื่อกี้แมมมอนใช้พลังสะท้อนการโจมตีของมันกลับไปทำให้มันลงไปนอนแบบนั้น

" เวทย์สายฟ้า "

ตอนนี้เมื่อเห็นมันกำลังนอนอยู่แบบนั้นผมก็ใช้เวทย์สายฟ้าทันที เวลานี้มีสายฟ้าสีแดงกำลังอยู่รอบๆที่มือซ้ายของผม กระแสไฟที่กำลังอยู่ในมือผมนั้นอนุภาพการทำลายมันสูงกว่าเวทย์ไฟที่ใช้ออกไปมาก แต่ว่านะพลังทำลายระดับนี้นั้นก็มีต้องแรกกับพลังเวทย์ที่จะต้องใช้มันจำนวนมหาศาลเช่นกัน จากนั้นผมก็ต่อยลงไปที่กลางตัวของมันที่กำลังนอนอยู่กับพื้น ผมต่อยลงไปกลางชุดเกราะของมัน

" ตูม !!!! "

" ฮู้วววววววววว "

เสียงของมันร้องออกมา หลังจากที่ผมต่อยไป ตอนนี้ร่างกายของมันได้รับความเสียหายจากการโจมตีด้วยเวทย์สายฟ้าของผมเมื่อกี้เป็นอย่างมาก

บาดแผลจากที่โดนเวทย์สายฟ้าของผมตรงลำตัวของมันนั้นมีทั้งรอยไหม้เกรียม และแผลที่มีเลือดออก ขนสีข่าวของมันตรงจุดที่ผมต่อยลงไปนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยจากการไหม้เพราะความร้อนจนกลายเป็นสีสนิท

" หออ....หออ..หอออ"

เสียงของมันหายใจออกมาแบบค่อยๆ

ราวกับว่าตอนนี้มันไม่มีแรงที่แทบจะหายใจออกมาแล้ว เป็นไงละคราวนี้ถ้ายังไหวอีกแกรก็สุดยอดเกินไปแล้ว

" แมมมอน ถึงเวลากินของนายแล้ว"

[ ให้มันได้แบบนี้สิ ]

เมื่อผมบอกแมมมอนออกไปแบบนั้นจากที่ตอนแรกเป็นโล่อยู่ก็กลายร่างกลับมาเป็นดาบทันที แล้วผมก็ใช้แมมมอนที่เป็นดาบแทงลงไปยังบาดแผลที่อยู่กับตัวมัน

" หู้วววววววว ........."

เสียงมันร้องออกมาพร้อมกับท่าทางที่กำลังดิ้นทุรนทุรายกับพื้นที่มันกำลังนอนอยู่เสียงร้องของมันที่ร้องออกมานั้นไม่นานก็ดับไปพร้อมกับร่างกายของมัันที่หยุดนิ่ง ตอนนี้มันตายแล้วงั้นเหรอ เร็วกว่าที่คิดแฮะนี้มันตายเพราะบาดแผล หรือเพราะแมมมอนกันนะทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้

" มันตายแล้วงั้นเหรอ "

ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงสงสัยมองตรงไปยังแมมมอนที่กำลังปักอยู่กลางตัวของมนุษย์หมาป่าอยู่

[ ใช้แล้ว เป็นพลังเวทย์ที่เยอะพอสมควรเลยระดับพลังของมันพอๆกับเจ้ามิโนทอรัสนั้นเลย ]

นั้นไงจริงๆด้วยถ้าขนาดแมมมอนเองก็พูดออกมาแบบนี้แปลว่าที่เราสัมผัสพลังของมันได้นั้นไม่มีอะไรผิดพลาด ตอนแรกก็นึกว่าคิดไปเองสะอีกว่าเจ้ามนุษย์หมาป่านี้จะมีพลังเวทย์เท่าบอสของประตูมิติ 3 ดาวมันเป็นแบบนั้นจริงๆด้วย ถึงตอนนี้ผมจะรู้สึกโรงใจก็เถอะที่ความสามารถของผมมันไม่ได้มีอะไรผิดพลาด

แต่มันก็มีปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นซึ่งก็คือขนาดเป็นปีศาจปกติในประตูมิตินี้ตัวแรกที่เราเจอมันยังมีพลังขนาดนี้ แล้วถ้าไปเจอกับตัวอื่นหรือบอสของประตูมิตินี้ละ เห้อออออไม่อยากจะคิด นี้เราคิดผิดหรือป่าวเนี้ยที่เข้ามาในประตูมิตินี้คนเดียว ไม่สิตัวเรานะตัดสินใจถูกแล้วที่เข้ามาในนี้คนเดียว

ซึ่งก็เพราะว่าถึงจะเป็นพวก Hunter rank S ที่ยืนอยู่ด้านนอกก็ตามถ้ามาเจอกับพวกปีศาจระดับนี้อาจจะไม่ไหวก็ได้ นี้คงจะเป็นเหตุผลจริงๆที่ประธานปฏิพลกับอดัมพูดกับเราก่อนที่จะเข้ามาที่นี้สินะ เพราะ 2 คนนั้นรู้ว่าด้านในประตูมิตินี้มันอันตรายขนาดไหนแต่เรากลับคิดแต่เรื่อง บ้าน บ้าน บ้าน

นี้ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่กันเนี่ย เห้ออออแต่ยังไงก็เข้ามาแล้วรีบจัดการให้จบๆดีกว่า