ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ตอนที่ 74 หลังจากเดินเข้ามา

ตอนนี้หลังจากที่ตัวผมเดินเข้ามาที่ด้านในประตูมิติ บรรยกาศที่ด้านหน้าของผมจอนนี้ก็มีหิมะตกอยู่เต็มไปหมด ที่พื้นเองก็มีหิมะจำนวนมากตกอยู่เช่นกัน นี้มันบรรยกาศบ้าอะไรกันเนี่ยตัวผมตอนนี้กำลังหนาวสั่นกับ บรรยกาศด้านในตอนนี้มากจนใช้มือทั้ง 2 ข้างมากอดตัวเองเอาไว้เพื่อเพิ่มความอุ่น

บ้าเอ่ย ใครมันจะไปคิดว่าด้านในประตููมิิติมันจะหนาวแบบนี้ นี้ขนาดเรามีเสื้อฮูดที่ใส่ไว้กันความเย็นเอาไว้อยู่นะเนี่ย ยังหนาวขนาดนี้ ใช้เวทย์ไฟเพิ่มความอุ่นดีกว่าแบบนี้ เอ่ะ..... แต่ว่าตอนนี้เราไม่สมควรใช้พลังเวทยผ์สุ่มสี่สุ่มห้าสะด้วย เอาไงดีเนี่ยทนดีกว่า ไม่ๆจะทนไปทำไมแค่ใช้พลังเวทย์นิดหน่อยเอง จากนั้นผมก็ชูมือซ้ายออกมาด้านหน้า

" เวทย์ไฟ "

ตอนนี้ผมใช้เวทย์ไฟออกมาให้มันติดอยู่ที่บนมือซ้ายของผม ขนาดเวทย์ไฟที่ผมใช้ออกมานั้นมันใหญ่ประมาณ หัวของคนหลังจากที่ผมใช้มันออกไป ตอนนี้ผมก็เดินได้สบายขึ้นกว่าแบบเดิมมากความหนาวเย็นเริ่มหายไป แต่มันก็ต้องแรกกับพลังเวทย์ของผมที่ลดลงถ้าดูจากขนาดเวทย์ที่ผมใช้แล้ว 5 นาทีพลังเวทย์ของผมน่าจะลดไปประมาณ 1%

เอาละสภาพเริ่มพร้อมขึ้นมาแล้วตอนนี้รีบไปจัดการกับบอสของมันก่อนดีีกว่าเดียวพลังเวทย์หมดมันจะแย่เอา จากนั้นผมก็ใช้ความสามารถในการตรวจสอบพลังเวทย์ ที่อยู่ใกล้ผมไม่เกิน 500 เมตร

" ตรวจสอบ "

หลังจากที่ผมใช้การตรวจสอบพลังเวทย์ไปก็พบว่าตอนนี้มีพลังเวทย์ 1 จุดกำลังตรงมาหาผมด้วยความเร็วประมาณ 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงได้ ตอนนี้ตัวผมกำลังยืนทำหน้าตกใจอยู่หลังจากที่สัมผัสพลังเวทย์ของมันได้ ซึ่งความเร็วที่มันตรงเข้ามาหาผมนั้นถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่บินได้แล้วมันก็หน้าจะเป็นไปได้อยู่ เพราะแบบนี้ที่ผมตกใจมันก็เลยไม่ใช้ความเร็วของมันที่วิ่งตรงมาแต่ว่า

สาเหตุที่ผมตกใจนั้นก็คือพลังเวทย์ของมันระดับพลังเวทย์ของมันที่กำลังมุ่งตรงมายังจุดที่ผมกำลังยืนอยู่นั้น มันพอๆกับพลังเวทย์ของ Hunter rank A+ สายจอมเวทย์ 1 คนเลย

บ้าเอ่ย.....นี้มันตัวอะไรกันเนี่ยนี้ขนาดเป็นแค่ปีศาจปกติในประตูมิตินี้นะยังไม่ใช้ตัวใหญ่ๆ อย่างบอสเลยพลังของมันก็ขนาดนี้แล้วงั้นเหรอ ในระหว่างที่ผมกำลังยืนตกใจกับพลังเวทย์ของมันที่ผมสัมพัสได้อยู่นัั้น เจ้านั้นมันก็วิ่งมาอยู่ด้านหน้าผมแล้ว

ที่ใช้คำว่าวิ่งนั้นถูกแล้วเพราะที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้มันไม่ใช้สิ่งมีชีวิตที่บินได้แต่มันคือ หมาป่า ไม่ๆจะเรียกแบบนั้นมันก็ไม่ใช้ถึงมันจะดูเหมือนมากก็เถอะ เรียกว่ามนุษย์หมาป่าแบบนี้สิถึงจะถูก ร่างกายของมันนั้นมีขนสีขาวปนน้ำตาลฟูอยู่เต็มตัว พร้อมกับฟันขนาดใหญ่่ทีี่อยู่ในปาก ตอนนี้มันยืน 2 ขาเหมือนกับคนไม่มีผิดส่วนร่างกายก็ใส่เกราะที่ปิดบังแค่ส่วนตัว และส่วนหัวเข่าเอาไว้ ในมือของมันนั้นไม่ได้ถืออะไรอยู่เลย แต่ว่า

ก็มีกรงเล็บขนาดใหญ่งอกออกมาจากมือของมันเป็นข้างละ 5 แชก แบบนั้นถึงในมือของมันไม่ถืออะไรอยู่มันก็ไม่แปลก กรงเล็บที่ใหญ่ขนาดนั้นโดนขวนที่ตัวครั้งเดียวขาดเป็น 2 ทอนแน่ แล้วไหนจะพลังเวทย์ที่ปล่อยออกมาของมันอีก รู้สึกว่าเจ้าตัวนี้มันจะไม่ธรรมดาสะแล้ว

ตอนนี้มนุษย์หมาป่าตัวนั้นกำลังมองมาทางผมด้วยแววตาที่จ้องแบบไม่กระพริบพร้อมกับกัดฟัน จนตอนนี้ดูเหมือนว่าใบหน้าของมันบอกออกมาว่า ต้องการที่จะโจมตีผมเอามากๆ แบบนี้เราต้องเริ่มก่อนแล้วละตามที่คนอื่นบอกไว้เปิดก่อนได้เปรียบ

จากนั้นผมที่ยืนมองมันสักพักก็ปาเวทย์ไฟที่อยู่ในมือซ้ายใส่มัน ก็รู้อยู่หรอกว่าเวทย์ที่มีพลังแค่นั้นคงทำอะไรมันไม่ได้ เมื่อผมปาใส่ผมก็ใช้มือขวาหยิบ แมมมอน ออกมาทันที

" ตูม "

เสียงของเวทย์ไฟที่ผมปาออกไปปะทะเข้ากับตัวของมัน อะไรกันโดนงั้นเหรอความเร็วที่เราปาไปเมื่อกี้มันน่าจะหลบพ้นไม่ใช้หรือไง

เวทย์ไฟที่โดนตัวของมันนั้นทำให้เกิดไอน้ำขึ้นมารอบๆ บริเวณที่มันกำลังยืนอยู่แต่พอไอน้ำที่อยู่รอบๆหายไปผมก็รู้ทันทีว่าทำไมเมื่อกี้มันถึงไม่หลบเวทย์ไฟของผม