บทที่ 260 หลุมพราง
บทที่ 260 หลุมพราง หลังจากออกจากตึกผู้การร่วมกันหนัน เฉินเฉียงเดินไปเรื่อยๆด้วยสายตาที่ว่างเปล่าอยู่พักหนึ่ง ไม่สิ กว่าจะรู้สึกตัวก็อีกนานพอดู -ลูกชายคนโตของฮั่นจุย นายน้อยตระกูลฮั่น ฮั่นเซียงเหรอ- -คนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉิงเชิน- -เธอมีความสุขดีงั้นรึ- -นี่ลุงเว่ยต้องการจะสื่ออะไรกับเขารึเปล่า...
