ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ตอนที่ 17 ยังไม่ได้เตรียมตัว

ประกาศจากนักเขียน อ่านกันจบแล้วฝากช่วยเขียนรีวิวให้หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

ตอนนั้นหมอนั้นไปนั่งที่มุมห้องคนเดียวแทบไม่คุยกับใครในห้องเลยจนคนในห้องตั้งฉายาว่าหมาป่าผู้โดดเดียว แต่ไม่คิดเลยว่าาหมอนั้นตอนนั้นต้องเลี้ยงน้องถึง 2 คนแถมยังต้องส่งตัวเองเรียนอีก

เรียกได้ว่าปัญหาตอนนี้ของเราน้อยไปเลยนะ นี้ก็คงจะเป็นสาเหตุที่หมอนั้นเมื่อได้บัตร Hunter มาก็เข้าไปทำงานเลยสินะ

" พี่ค่ะเป็นอะไรหรือป่าวยืนเงียบไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว "

เสียงของสกาวเดือนพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเกวลินที่กำลังยืนคิดอยู่

" ไม่ๆ พี่ไม่ได้เป็นอะไร "

" ค่ะ พี่พึ่งย้ายเข้ามมาวันนี้ให้หนูไปช่วยจัดห้องไหมค่ะ "

" คะ.....คือว่าตอนนี้ของยังไมไ่ด้ซื้อเลยนะ พี่พึ่งเข้ามาเมื่อเย็นเองเพราะปัญหาจากทางบ้านนะ "

" เอ่ะ......งั้นแบบนี้ที่นอนพี่ก็ยังไม่ได้ซื้อเหรอค่ะ "

" ใช้ยังไม่ไ่ด้ซื้ออะไรเลยละ "

" งั้นวันนี้พี่มานอนกับหนูเอาไหม ถ้าไปซื้อของตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วตอนนี้ก็ 20.00 น แล้วนะ "

เกวลินหันหน้ามามองสกาวเดือนด้วยหน้าตาที่ตกใจเมื่อได้ยินสกาวเดือนชวนนอนด้วย พร้อมกับคิดในใจว่านะ....นอนที่นี้งั้นเหรอบ้านของผู้ชายเนี่ยนะ ไม่สิๆเราไม่ได้นอนกับหมอนั้นเรานอนกับน้องหมอนั้นต่างหากแล้วบ้านนี้ยังมีคนอยู่หลายคนอีก

" อืม ถ้าพี่ของเธอไม่ว่าอะไรนะ "

" ค่ะเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เดี่ยวหนูจัดการเองค่ะ "

จากนั้นทั้ง 2 คนก็ล้างจานจนเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องครัวด้วยมือที่กำลังเปียกอยู่ ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องดูทีวีอยู่คนเดียวสกาวเดือนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องครัวก็พูดขึ้นมาพร้อมกับมองมาทางผมที่กำลังนั่งอยู่

" พี่วันนี้ให้พี่เกวลินนอนกับหนูนะ "

" อืมได้เลย "

ตัวผมตอบออกไปแบบไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนี้กำลังสนใจเรื่องในทีวีอยู่ เอ่ะ.... เดี่ยวก่อนนะเมื่อกี้สกาวเดือนพูดว่า ตัวผมเมื่อได้สติกลับมาก็รีบหันไปทางน้องผมด้วยสีหน้าที่กำลังตกใจ

แต่ตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วตอนนี้น้องผมกำลังหันหน้ากับไปหาเกวลินด้วยสีหน้าที่กำลังยิ้มอยู่

" เป็นไงพี่เกวลินหนูบอกแล้วว่าไม่มีปัญหา "

เดี่ยวสิน้องพี่มันเป็นปัญหาเลยละ ทำไมห้องยายนั้นก็มีแล้วจะมีนอนกับน้องของเราทำไมแต่ถ้าพูดอะไรไปตอนนี้มันก็จะเสียมารยาทอีก เห้อออเมื่อกี้ไม่น่าพลาดเลย ตัวผมที่กำลังนั่งใจอยู่นั้นก็มองไปที่ 2 คนที่กำลังคุยกันอยู่

เหอะ....สนิทกันขนาดนนั้นแล้วคงไปห้ามไมไ่ด้แล้วสินะ แล้วคืนนั้นเกวลินก็นอนกับน้องสาวของผมตัวผมก็ไปนอนห้องเดียวกับไอรินและนิรัชแบบเรื่องปกติ

และเช้าอีกวันก็มาถึงตอนที่ผมตื่นออกมาก็ไม่เห็นเกวลินและน้องสาวของผมอยู่แล้วมีแต่จดหมายที่เขียนเอาไว้บนโต๊ะเขียนเอาไว้ว่า พี่วันนี้หนูพาพี่เกวลินออกไปซื้อของนะอาจจะกลับตอนเย็นๆ ตัวผมเมื่ออ่านจบก็คิดในใจว่าน้องสาวของเรานี้เป็นคนดีจริงๆเลยนะปล่อยให้อยู่กับยายนั้นมาก จะติดนิสัยคิดลึกมารึป่าวนะ

ในระหว่างที่ผมกำลังคิดถึงเรื่องของน้องสาวของผมอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของผมที่วางอยู่หน้าทีวีก็ดังขึ้นมา

" ติง ติง ติง"

มันเป็นเสียงของคนที่โทรเข้ามาหาผม ผมก็หยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วกดรับสายที่โทรเข้ามาหาผม พร้อมกับพูดออกไป

" สวัสดีครับ ชัยกรรับสายครับ "

" อะ...คุณชัยกร วันนี้คุณช่วยมาพบกับผมที่สมาคมHunter ได้ไหมครับ วันนี้ผมมีเรื่องจะคุยด้วย "

เมื่อผมได้ยินเสียงผมก็รู้ทันทีว่าใครที่เป็นคนโทรมาหาผมคนนั้นคือประธาน ปฎิพลที่เป็นประธานสมาคม Hunter แห่งประเทศ ไทย โทรมาแบบนี้คงไมไ่ด้เกิดเรื่องอะไรหรอกนะยิ่งให้เราไปหาด้วยแต่ก็นะวันนี้เป็นวันหยุดด้วยไปหาหน่อยแล้วกัน

" ครับเดี่ยววันนี้ช่วงบ่ายๆ ผมจะเข้าไปหาที่สมาคม Hunter นะครับ "