ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 172 ความต้องการ

ตอนที่ 172 ความต้องการ

หลังจากที่ไมล์กับเวโรนิก้าปลีกตัวออกมาจากไคเซอร์ ไมล์ก็ได้พาเธอเดินมาถึงห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มากที่อยู่ห่างจากห้องรักษาของราชาเล็กน้อย เมื่อเดินเข้ามาในห้องเวโรนิก้าก็เริ่มพูดก่อน “ท่านเข้าใจไหมว่าทำไมข้าถึงต้องการคุยกับท่าน?” สีหน้าที่เธอพูดออกมาเป็นสีหน้าที่จริงจังมาก

‘ฉันจะไปรู้ได้ยังไง???’ ไมล์คิดในใจ เพราะถึงขนาดจะเป็นตัวของไมล์ก็ไม่สามารถคาดเดาความคิดของเธอได้ในตอนนี้ “เชิญท่านพูดออกมาได้เลยข้าไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไรองค์หญิง”

“ข้าต้องการคุยเรื่องหลังจากนี้กับท่าน”

“หลังจากนี้?” ไมล์แสดงท่าทางสงสัย ‘ยัยนี่คงกำลังจะพูดถึงเรื่องของราชาที่อยู่ในสภาพแบบนั้นสินะ แล้วทำไมไม่คุยตอนที่อยู่กับไคเซอร์ด้วยเลยจะได้ช่วยกันหาทางออกกันไปตรงนั้น ทำไมต้องมาคุยกับเราเพียงสองคนแบบนี้ด้วย???’

ไมล์ยังคงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เวโรนิก้ากำลังทำอยู่ เพราะสิ่งที่เธอกำลังทำมันราวกับว่าย้อนแย้งกัน แต่ระหว่างที่กำลังสงสัยและพยามหาเหตุผลเวโรนิก้าก็เริ่มพูดอีกครั้งโดยชี้นิ้วตรงไปที่ตัวของไมล์ “ท่าน!”

‘อะไรละนั่น???’ ไมล์มองนิ้วที่กำลังตรงมาทางตนแบบงุนงง แล้วได้ถามออกไป “ท่านกำลังทำให้ข้าสงสัยนะองค์หญิง” พูดจบก็คิดในใจต่อ ‘ให้ตายสิกำลังคุยอยู่ชี้นิ้วมาทางเราทำไมนี่หรือว่าจะให้เราเป็นราชาหุ่นเชิดให้หรือไง เหอะๆ’

เวลานี้ไมล์สามารถอ่านแผนของเวโรนิก้าออกบ้างแล้ว แต่ทว่ายังไม่ได้มั่นใจอะไรขนาดนั้นเลยยังไม่ได้พูดหรือเสนอความคิดออกไป

“ข้าต้องการให้ท่านปกครองประเทศนี่แทนไคเซอร์ก่อน” เวโรนิก้าแสดงสีหน้าเอาจริงออกมาระหว่างพูด ขณะเดียวกันก็แสดงท่าทางกำลังเขินอายออกมาด้วย

ไมล์ที่ได้ยินแล้วเห็นท่าทางของเธอก็กำลังคิดในใจว่า ‘การคาดเดาของเราไม่ผิดจริงด้วยที่ใช้คำว่าปกครองแทน แทนที่จะใช้คำว่าให้ปกครองประเทศ แต่ที่ยังไม่เข้าใจก็คือทางท่าเขนอายแบบนั้นมันอะไร??? แต่ช่างมันเถอะเพราะทางเราถ้าทำไปก็ไม่เห็นจะได้ผลประโยชน์อะไรเลย เพราะงั้นไม่จำเป็น!’ ถึงจะยังสงสัยกับท่าทางของเวโรนิก้าอยู่ก็ตาม แต่เรื่องที่เธอกำลังพูดออกมาก็ไม่ได้ทำให้ไมล์ได้ประโยชน์อะไรเลย ไมล์จึงตอบว่า “ไม่ครับ!”

“ทำไมกันละ???” เวโรนิก้าขึ้นเสียงสูงด้วยความตกใจสีหน้าผิดหวัง เหมือนกับคนโดนทำลายความมั่นใจ

‘ยังจะมาถามแบบนั้นอีก เฮ้อ~’ ไมล์เริ่มเหนื่อยใจกับเธอแล้วก็ตอบว่า “องค์หญิงถ้าข้าทำแบบนั้นมันจะกลายเป็นปัญหานะสิ ในตอนนี้ข้าสามารถคิดปัญหาทั้งหมดออกมาได้สามอย่าง” ระหว่างพูดไมล์ก็ชูนิ้วขึ้นไปสามนิ้ว “ข้อที่หนึ่ง พวกขุนนางไม่น่าจะยอมรับเรื่องพวกนี้แน่ ก็อย่างที่ท่านได้เห็นเมื่อครู่พวกขุนนางหลายคนที่ไม่พอใจในตัวข้าถ้าทำแบบนั้น-”

“เรื่องนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าสามารถจัดการได้” เวโรนิก้าเมื่อได้ฟังข้อที่หนึ่งก็ตอบทันทีแบบมั่นใจมาก

‘อะไรทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้น ชิ! ถึงจะอยากถามก็เถอะแต่อย่าดีกว่าเดียวเจอข้อสองหรือข้อสามก็เข้าใจเอง’  หลังจากคิดสักพักไมล์ก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ส่วนข้อที่สอง ถึงแม้ว่าข้าจะได้รับการยอมรับจากขุนนางแบบที่ท่านว่ามาจริง แล้วทางด้านของประชาชนละ! ผู้คนละ! ประเทศรอบข้างละ! ท่านคิดว่าพวกนั้นจะยอมรับคนที่ไม่ได้มีเลือกของราชวงศ์ขึ้นเป็นตำแหน่งราชาได้หรือไง?”

หลังจากที่ไมล์พูดเรื่องข้อที่สองออกมาเวโรนิก้าที่แสดงสีหน้ามั่นใจก็สลดลง เพราะการสืบถอดของโลกใบนี้ทั้งตำแหน่งขุนนางและราชวงศ์ต้องเป็นสายเลือกแท้เท่านั้น ไม่งั้นแล้วก็จะไม่ได้รับการยอมรับจากผู้มีอำนาจคนอื่น ทางเวโรนิก้าที่เข้าใจเรื่องนี้ดีก็เลยมีความคิดว่า ‘มันก็จริงแบบที่บารอนไมล์บอกมา แต่ว่าเรื่องแค่นั้นใช้กำลังจัดการก็จบไม่ใช่หรือไง หึ! คิดจะปฏิเสธก็ช่วยหาเหตุผลที่มันสมเหตุสมผลมาบอกกันหน่อยสิ’  ตอนนี้ถึงจะไม่ชอบใจก็ตามเวโรนิก้าก็ยังทำหน้าปกติแล้วออกความคิด “เรื่องนั้นท่านก็ใช้กำลังจัดการแบบที่ผ่านมาสิ!”

‘โห่ว! ไม่คิดเลยนะว่าจะได้ยินคำแบบนี้ออกมาจากปากเธอ แต่เรื่องที่พูดออกมาก็ไม่ได้ผิดอะไร ช่วงเวลาที่โลกเป็นโลกยุคกลางแบบนี้ใช้กำลังจัดการเรื่องต่างๆ ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรมากมายขนาดนั้น’ ไมล์ชอบใจกับความคิดที่ได้ยิน เพราะตัวของไมล์เองก็ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้จากปากของเวโรนิก้า แต่แล้วก็เริ่มพูดข้อที่สามต่อทันที “ถ้าสองข้อสามารถแก้ไข้ได้พวกเราก็มาพูดเรื่องปีญหาข้อที่สามกันเลย!”

‘ข้อนี่แหละที่เราสงสัย!’ เวโรนิก้าสงสัยข้อนี้อยู่เมื่อได้ยิน เพราะเรื่องทั้งสองที่ไมล์พูดออกมาเธอก็คิดเอาไว้แล้ว ถ้าไมล์จะปฏิเสธต้องใช้เรื่องพวกนั้นเข้ามาช่วย แต่ทว่าปัญหาข้อที่สามเธอไม่เข้าใจมันเลยถึงพยามคิดแล้วก็ตาม

“ผลประโยชน์!” สีหน้าของไมล์แสดงออกถึงความจริงจังที่ มากกว่าทั้งสองข้อก่อนหน้านี้มาก เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่จำเป็นสำหรับไมล์ที่สุดในเรื่องของการต่อสู้หรือการเคลื่อนไหว ถ้าตัวไมล์ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรแล้วก็ไม่มีความหมายที่จะเคลื่อนไหวเพื่อประเทศเลยสักนิด อย่างเช่นการเป็นราชาก็เป็นเพียงตัวแทนเท่านั้นมันไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรขนาดนั้นเลย

หลังพูดออกไปสีหน้าของเวโรนิก้าก็เริ่มแสดงออกถึงความไม่พอใจ ทางด้านของไมล์ที่เห็นท่าทางของเธอก็คิดแบบเข้าใจความรู้สึกดีว่ามันเป็นยังไง ‘ยัยนี่คงกำลังเจ็บใจอยู่แน่ หึหึ! แต่ถ้าทางเราไม่ได้ประโยชน์อะไรก็ไม่มีความหมายที่ต้องช่วยอยู่แล้ว ถ้าปกครองประเทศเพื่อรอมอบตำแหน่งให้คนอื่นสู้ยึดอาณาเขตทางเหนือแล้วแยกตัวเป็นอีกประเทศมันง่ายกว่าเยอะ เพราะตัวเราเคลียร์เรื่องนี้เอาไว้เกือบหมดแล้ว’

เวลานี้อาณาเขตทางเหนือของประเทศลงล็อกตามที่ไมล์ได้วางแผนเอาไว้ทุกอย่าง เพราะเวลานี้พวกขุนนางส่วนมากต่างก็ตายหรือไม่ก็ออกนอกประเทศไปแล้วถ้าคิดจะยึดคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร แล้วอีกอย่าง ทางรถไฟเองก็ถูกสร้างขึ้นมาอย่างต่อเนื่องถึงแม้ว่าไมล์จะบุกยึดเมืองหลวงอยู่ก็ตาม ทำให้เวลานี้ขบวนรถไฟของไมล์สามารถไปได้ทุกที่ของอาณาเขตทางเหนือของอาณาจักรแล้ว

รถไฟเองก็ถูกสร้างที่เมืองอย่างต่อเนื่องเหมือนกับรางรถไฟ และเพราะได้กำลังแรงงานจากป้อมดีแลนด์หลายหมื่นคนเข้าไปช่วยทำให้สามารถก่อสร้างได้อย่างรวดเร็ว การผลิตเกลือหรือน้ำตาลเองก็เพิ่มพื้นที่ผลผลิตมากกว่าสมัยก่อนหลายเท่าโดยเอาดินแดนของพวกขุนนางที่หนีออกนอกประเทศมาเพราะปลูก หรือพื้นที่ติดทะเลก็เอามาสร้างเกลือ

ด้วยเหตุผลแบบนี้ไมล์ก็เลยไม่มีความจำเป็นต้องทำตามสิ่งที่เวโรนิก้ากำลังขออยู่เลยแม้แต่น้อย ส่วนที่กำลังช่วยเหลือไคเซอร์อยู่ก็เพราะต้องการผลประโยชน์ที่หาได้เพียงราชาเท่านั้นในการออกคำสั่ง ไม่ได้ต้องการตำแหน่งจอมปลอมแบบในตอนนี้

หลังจากที่เงียบไปสักพักเวโรนิก้าที่อยู่ในท่าทางไม่พอใจ กำลังกัดฟันเอาไว้แน่ กำมือทั้งสองด้วยเช่นกัน แล้วก็พูดว่า…