ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 167 การช่วยเหลือ

ตอนที่ 167 การช่วยเหลือ

ณ ภายนอกพระราชวัง

เวลานี้กลุ่มทหารช่วยเหลือกำลังพากันวิ่งเต็มที่เพื่อเร่งความเร็วจากตัวพระราชวังให้ออกไปด้านนอกกันอยู่ โดยมีราชากับเวโรนิก้ากำลังวิ่งอยู่ตรงกลางของขบวนกลุ่ม ส่วนดัสเองก็กำลังวิ่งอยู่ด้านหน้าสุดของขบวน

ตามทางที่กำลังวิ่งผ่านต่างก็เต็มไปด้วยศพของทหารแบบประปราย เพราะก่อนที่จะเข้าช่วยเหลือพวกดัสก็ได้จัดการกับทหารตามทางเดินหรือทหารเฝ้าประตูเอาไว้ก่อนอยู่แล้ว ในระหว่างที่กำลังวิ่งอยู่นั้นเอง ดัสก็ได้คิดในใจโดนเบนสายตาไปทางราชาและเวโรนิก้าที่กำลังอยู่ด้านหลังไปด้วย ‘ไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปตามแผนแบบนี้สะหมดแบบนี้ กำลังทหารของพวกมันอ่อนแอแบบที่ได้ข้อมูลมาจริงๆ การช่วยเหลือเลยง่ายกว่าที่คิดมาก!’

“-หัวหน้าตอนนี้รถม้าเองก็น่าจะพร้อมแล้วครับ รถหลอกเองก็เช่นกัน” ทหารคนที่วิ่งขนาบข้างของดัสพูดออกมา ซึ่งตัวรถม้าที่กำลังพูดอยู่ก็คือรถม้าที่จะเอาไว้หนีสำหรับการช่วยเหลือ แล้วก็รถม้าเอาไว้หลอกระหว่างการหลบหนี

“เยี่ยมมาก! ดำเนินตามแผนเลย!”

“ครับ”

…

….

…..

หลังจากวิ่งออกมาสักพัก ก็ถึงทางออกด้านหน้าประตูของพระราชวังที่ด้านหน้าของดัสตอนนี้มีรถม้าอยู่ 5 คัน โดยทุกคันมีขนาดที่สามารถคนนั่งได้ประมาณสิบคนต่อคันจอดรอกันอยู่

จากนั้นดัสก็หันไปทางราชาแล้วพูดไป “องค์ราชาท่านกับองค์หญิงช่วยขึ้นคนละคันด้วยครับ!”

“นายจะบ้าหรือไง!” เวโรนิก้าตะโกนทันทีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ มองตรงไปยังดัสที่พูดเมื่อครู่ แล้วก็พรางคิดไปด้วย ‘หมอนี่มันบ้าหรือยังให้แยกกันหนีแบบนี้มันก็เพิ่มอันตรายนะสิ กำลังคิดบ้าอะไรอยู่???’  การแยกกันหนีแบบที่ดัสเสนอออกมาทำให้เวโรนิก้าไม่พอใจอย่างมาก เพราะการทำแบบนั้นมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากบอกให้คนใดคนหนึ่งเสียสละเลย

แต่ทว่าราชาที่ยืนเงียบไปสักพัก “ตกลง!” กลับตอบเห็นด้วยกับความคิดของดัส ทางดัสเมื่อได้ยินก็คิดด้วยความรู้สึกโล่งใจ ‘แบบนี้ง่ายขึ้นเยอะเลยถ้าราชาไม่ยอมขึ้นมาเราเองก็จะลำบาก เฮ้อ~ แต่ยังไงนี่เองก็เป็นหนึ่งในคำสั่งของท่านไมล์ถ้าพวกนี้ไม่ยอมยังไงเราก็ต้องยอมให้ทำให้ได้อยู่ดี’

“ท่านพ่อแยกหนีแบบนั้นมันก็-”

“คิดหน่อยสิเวโรนิก้า เวลาแบบนี้พวกเราถ้าใครสามารถรอดไปได้ก็จะช่วยไคเซอร์ได้หลายอย่าง ตัวเจ้ารู้ดีไม่ใช่หรือไงว่าน้องเจ้าเป็นคนยังไง” ราชาเริ่มขึ้นเสียงใส่เวโรนิก้าที่พยามจะพูดขัดการตัดสินใจ ทางเวโรนิก้าก็เงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับเพราะตัวเธอเข้าใจเรื่องนี้ดีตั้งแต่ที่ดัสพูดออกมาแล้ว

ส่วนทางดัสก็กำลังคิดในใจระหว่างกำลังฟังราชาพูดอยู่ ‘สมแล้วที่เป็นราชาสามารถเข้าใจแผนได้รวดเร็วแบบนี้ เพราะแผนของพวกเราตอนแรกก็ไม่คิดจะช่วยทั้งสองคนอยู่แล้ว ซึ่งก็หมายความว่าทหารหน่วยช่วยเหลือทั้ง 50% ที่ต้องแบ่งไปคนละครึ่งคันก็อาจจะไม่ได้กลับไป แต่ท่านไมล์ก็ยังมีรถม้าหลอกเอาไว้ให้อีกสามคันที่ไม่มีคน โอกาสรอดชีวิตคือ 75% ส่วนรอดทั้งหมดคือ 50% คิดไปคิดมาแล้วปวดหัวจริงท่านไมล์ไปเรียนเรื่องพวกนี้มาจาไหนกัน???’ หลังจากที่ยืนคิดได้ไม่นานดัสก็เริ่มพูดต่ออีกครั้ง “ตอนนี้รับเถอะครับพวกทหารจะตามพวกท่านไปคนละครึ่งของพวกเรา เวลานี้ข้าเองก็ไม่สามารถรับปากได้ว่าจะรอดแต่ทางเราจะทำให้ดีที่สุด”

ดัสพูดจบทุกคนก็รีบขึ้นรถม้าทันทีรวมถึงตัวของราชาและเวโรนิก้าด้วย แต่ระหว่างที่กำลังจะขึ้นศรธนูก็ตรงไปยังจุดที่ราชากำลังยืนอยู่ 1 ลูก พวกทหารก็พากันวิ่งเข้ามาเพื่อที่จะเอาตัวป้องกันเอาไว้ แต่ทว่า

ฉวบ!!!!

ศรธนูปักลงไปที่กลางแขนขวาของราชาช่วงต้นแขน ทำให้มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาตามบาดแผล ทางเวโรนิก้าเองก็เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเวลานี้รถม้าที่เธอนั่งไปออกเดินทางไปแล้ว

ด้านชไนน์เดอร์ก็กำลังคิดด้วยความเจ็บใจเมื่อเห็นบาดแผลบนแขนของราชา ‘บ้าจริงนี้มันกล้าทำกันขนาดนี้เลยหรือไง’

ปกติแล้วการโจมตีที่จะเป็นต่อตัวราชาหรือเวโรนิก้าจะไม่เกิดขึ้น เพราะพวกทหารเองก็ต้องระวังเอาไว้ แต่เวลานี้มันต่างออกไป เพราะทางศัตรูกล้ายิ่งออกมาโดยไม่สนใจอะไรหรือก็คือ พวกไม่สนใจชีวิตของราชาและเวโรนิก้ากันแล้ว

“รีบพาราชาหนีไปสิรอบ้าอะไรกันอยู่!!!” ดัสตะโกนใส่เหล่าทหารที่กำลังยืนตกใจกันอยู่ จากนั้น “ครับ” พวกทหารก็ตอบพร้อมกันแล้วเอาตัวราชาขึ้นรถม้าไป แต่ระหว่างนั้นศรของธนูก็พุ่งตรงเข้ามาเรื่อยๆ จนกว่าจะสามารถขึ้นบนรถม้าได้หมดทหารหน่วยช่วยเหลือประมาณ 3 คน ก็เสียชีวิตไปเพราะต้องเอาตัวป้องกันราชาเอาไว้

“ออกรถได้!!!” ดัสตะโกนเมื่อขึ้นรถม้าเป็นคนสุดท้าย

จากนั้นก็ปิดผ้าหลังรถม้าลงเพื่อบังการมองเห็นของพวกพลธนูที่กำลังโจมตีอยู่ เมื่อสามารถพ้นระยะการโจมตีหลังจากรถม้าเริ่มเคลื่อนที่ดัสก็หันมองด้านหลังทันทีด้วยหน้าตาตื่น

ภายในรถม้าตอนนี้ด้านในมืดก็จริง แต่ก็มีแสงเทียนส่องออกมาทำให้สามารถมองเห็นด้านในได้อย่างชัดเจน ที่กำลังอยู่ด้านหน้าของดัสตอนนี้ก็มีทหารหน่วยช่วยเหลือ 7 คน  บวกกับราชาที่กำลังใช้มือกดแผลของตัวเองเอาไว้

ช่วงระหว่างที่กำลังมองแผลของราชาดัสก็คิดในใจไปด้วย ‘ชักไม่ดีแล้วสิ! ถึงจะเป็นแผลลูกศรเพียงลูกเดียวแต่กลับร่างกายแบบนั้นมันอาจจะอันตรายถึงชีวิตก็ได้  พวกเราเองก็ไม่มีใครมีความรู้เรื่องหมอสักคน คนที่มีก็ไปกับองค์หญิงแล้วด้วย’

ร่างกายของราชานั้นเป็นเหมือนกับร่างกายของคนแก่ มันก็จริงอยู่ที่สามารถทนได้ แต่ทว่าก็คงทนได้ไม่นานนัก แถมบนรถม้าตอนนี้ก็ไม่มีใครที่ความรู้ทางเรื่องการรักษาอยู่ด้วยเลยเพราะคนที่มีความรู้ในหน่วยช่วยเหลือเอามาด้วยสองคน คนที่หนึ่งตายไปแล้ว ส่วนอีกคนก็ไปกับคันของเวโรนิก้าทำให้ดัสรู้สึกเป็นกังวลอย่างมากกับบาดแผลของราชาเวลานี้

หลังจากที่ดัสยืนมองด้วยสีหน้าหนักใจสักพักก็เริ่มพูดไป “องค์ราชาตอนนี้ท่านต้องทนเอาไว้เท่านั้นครับ ถ้าเราหยุดรถตอนนี้ท่านก็คงเข้าใจดีว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“เรื่องนั้นข้าเข้าใจ” ราชาตอบดัสทันทีเมื่อพูดจบด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดต่ออีกครั้งโดยมองเข้าไปในดวงตาของดัสว่า “ทางเจ้าเองก็คงเข้าใจ… ไม่สิ! บารอนไมล์สั่งมาแล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไงกับข้าไม่ถ้าไม่สามารถหนีไปได้”

‘ชายคนนี้รู้อยู่แล้วสินะ…’ ดัสคิดในใจเพราะท่าทางและน้ำเสียงของราชาเป็นของคนที่เตรียมใจตายเพราะรู้ว่าถ้าช่วยไม่ได้ตัวเองตายแน่ ตัวดัสก็เข้าใจเรื่องที่ราชากำลังพูดถึงดี จึงก็ตอบไปว่า “ถ้าไม่รอดทางข้าเตรียมพร้อมเสมอครับ ท่านจะไม่ถูกเอาไปใช้ประโยชน์แน่นอน!”

“อื้ม” ราชาตอบเบาๆ แล้วเบนสายตาลงพื้น ในระหว่างนั้นเองก็พรางคิดในใจไปด้วย ‘เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้บารอนคนนี้มีคุณสมบัติจริงๆ’