ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 164 ขอเรียกร้องของเมสันต์

ตอนที่ 164  ขอเรียกร้องของเมสันต์

“ถ้าท่านพูดมาแบบนั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้วกัน งั้นก็เอาเป็นเงินจำนวนร้อยล้านเหรียญทอง กับทาสอีกจำนวนแสนคน พร้อมกับแรงงานอย่างช่างตีเหล็กหรือพวกช่างฝีมือ 50% ของจำนวนที่ท่านมีอยู่ ถ้าสามารถให้ได้การประลองวันพรุ่งนี้ข้าก็จะช่วยท่านในการจัดการกับวีนัสเองไม่ต้องห่วง …เพียงแต่ว่า ข้าต้องการของที่ขอไปก่อนพรุ่งนี้เท่านั้นถ้าไม่ได้ก่อนทางข้าก็คงยอมไม่ได้เช่นกัน”

เมสันต์เริ่มพูดเกี่ยวกับความต้องการของตัวเองทั้งหมดแบบที่เวกเตอร์บอกให้พูด ทางด้านของเวกเตอร์เมื่อได้ยินทั้งหมดก็อยู่ในท่าทางของคนกำลังคิดหนัก สายตามองลงต่ำเล็กน้อย ‘ก็จริงอยู่ที่เราสามารถเอาคืนมาได้เมื่อได้รับตำแหน่ง แต่จากที่ฟังแบบนี้รู้สึกขัดใจยังไงก็ไม่รู้? มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอกที่จะให้แบบที่มันขอแต่ว่า… มันแปลก!’

ข้อเสนอที่เมสันต์ขอมาสำหรับเวกเตอร์ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเพราะเงินหนึ่งร้อยล้านมันคุ้มมากกับตำแหน่งของราชา ทาสเพียงหนึ่งแสนคนก็หาได้ไม่ยากแถมเวกเตอร์ก็มีอยู่แล้ว แต่มันก็เป็นทาสเกือบทั้งหมดที่มีเช่นกัน สำหรับกองทัพสมัยกลางที่ขาดแรงงานทาสแล้วมันก็เหมือนกับขาดสายป่านด้านแรงงานจนอาจทำให้กองทัพเสียหายได้ เรื่องทาสก็เลยเป็นปัญหาอยู่นิดหน่อย

แต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถ เมื่อให้ทาสไปแล้วการหาทาสใหม่จากชาวบ้านในเมืองหลวงงก็หาได้เยอะแยะ แถมยังเป็นช่วงสงครามถ้าเวกเตอร์ได้เป็นราชาทาสก็สร้างขึ้นได้ไม่ยาก ส่วนเรื่องของแรงงานก็อย่างที่รู้ ถึงตอนนี้เวกเตอร์จะมอบแรงงานด้านฝีมือไปให้สัก 50% ก็สามารถหาเอาใหม่ได้เช่นกัน เพราะเมืองหลวงและคนของวีนัสก็เพียงพอต่อแรงงานที่เสียไปแล้ว หนำซ้ำเมื่อชนะสงครามยังสามารถเอาคืนมาได้อีกจากคนของไคเซอร์ หลังจากที่คิดไม่นานเวกเตอร์ก็เร่มพูด

“เรื่องที่ท่านขอมาข้าสามารถให้ได้อยู่หรอก เพียงแต่ว่าข้ามีเรื่องสงสัย”

“เชิญท่านถามมาได้เลย!”

“เกี่ยวกับเรื่องหลังจากที่จัดการวีนัสได้ท่านจะทำยังไงต่อ คงไม่ได้มีความคิดที่จะยอมแพ้หรอกใช่ไหม เพราะถ้าทำแบบนั้นก็หมายความว่าท่านต้องเสียความเชื่อมั่นกับพวกทหารของตัวเองแน่?”

เวกเตอร์เริ่มถามเรื่องที่คาใจ เพราะอย่างที่รู้ การที่ทั้งสองคนเลือกใช้การประลองก็เพราะเป็นการบังคับโดยวีนัส แต่ทว่าเมื่อการต่อสู้จบลงโดยที่สามารถชนะวีนัสได้ก็จริงทางเมสันต์ถ้ายอมแพ้ก็คงเกิดเรื่องแบบที่เวกเตอร์ได้พูดมาในกองทัพ มันเลยทำให้เวกเตอร์ที่สงสัยกับวิธีการของเมสันต์ในการที่จะแพ้แบบไม่ให้เสียความเชื่อใจจากพวกทหาร หลังจากที่ถามก็พรางคิดในใจด้วยว่า ‘การเจรจาของเรากับมันอยู่ที่คำตอบของมันต่อจากนี้ ถ้ามันสามารถตอบออกมาแบบมีเหตุมีผลทางเราเองก็ให้จำนวนของตามที่มันขอมาได้ แต่ถ้าไม่สามารถตอบได้ทางเราก็คงไม่มีความจำเป็นที่ต้องเสี่ยงให้อะไรมัน เพราะจากที่ฟังราวกับว่ามันต้องการจะแยกประเทศไปปกครองเองชัดๆ’

“เรื่องนั้นข้าบอกท่านไม่ได้ แต่ทางข้ามีวิธีแน่นอนในการพ่ายแพ้”

“เอ่ะ?!?!?!” เวกเตอร์อุทานเสียงหลง ‘นี่มันกำลังพูดเล่นอะไรของมันบอกเราไม่ได้เนี่ยนะ แต่ถ้าปล่อยโอกาสแบบนี้มันก็ยังงะ-’

“ถ้าท่านไม่ไว้ใจข้าก็ไม่เป็นอะไร เพราะอย่างที่รู้ ตอนนี้พวกเราก็ไม่ได้เป็นมิตรแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นศัตรู เชื่อว่าทางท่านก็น่าจะเข้าใจแล้วเกี่ยวกับข้อเรียกร้องของทางข้าเพราะข้าเพียงแค่ต้องการปกครองพื้นที่ของตัวเองเท่านั้นถึงได้เรียกร้องไป และไม่มีความคิดที่จะโจมตีท่านที่ได้เป็นราชาด้วยเพียงแค่ท่านไม่โจมตีข้าก่อนเราทั้งสองก็ยังเป็นมิตรกัน”

เมสันต์เริ่มอธิบายเกี่ยวกับเจตจำนงของตนเอง โดยขณะที่กำลังอธิบายก็พรางคิดในใจไปด้วย ‘ตอนนี้พูดอะไรได้ต้องพูดก่อน เพราะยังไงมันก็ไม่ได้เป็นราชาแบบที่หวังหรอก หึหึ!’

ขณะเดียวกัน ทางเวกเตอร์ที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็กำลังคิดในใจ ‘ถึงการกระทำกับคำพูดของมันจะดูสมเหตุสมผลอยู่บ้างก็จริง แต่มันรู้สึกตงิดในยังไงไม่รู้แหะ? แต่ยังไงมันก็พูดสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาแบบนี้ก็ช่วยลดความแคลงใจเราลงไปเยอะแล้ว’

เวลานี้ถึงแม้ว่าจะยังสงสัยในตัวของเมสันต์ที่ได้พูดออกมาอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ความสบายใจของเวกเตอร์ก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นกว่าเดินเยอะจึงเริ่มตอบว่า “ตกลงท่านเมสันต์ข้ายินดีที่จะให้ตามท่านได้ขอมาทั้งหมด เพียงแต่ว่า…”

“แต่อะไร”

เมสันต์ถามแบบคนไม่พอใจ

“ข้าอาจใช้เวลาเตรียม-”

“ถ้าข้าไม่ได้ก่อนเช้าวันพรุ่งนี้ตามที่เรียกร้องไปท่านก็อย่าหวังว่าจะเกิดการร่วมมือของเราทั้งสองคน! ตัวท่านเองก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่หรือไงเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เพราะทางข้าเองก็ต้องการหลักประกันเช่นกัน ถ้าเป็นท่านอยู่ในสถานะแบบข้าตัวท่านละจะยอมทำไหม?”

เมสันต์พูดแบบคนไม่พอใจ แสดงออกมาทางสีหน้าและน้ำเสียงออกมาอย่างชัดเจน

‘ที่มันพูดออกมาก็ถูก’

เวกเตอร์คิดด้วยความคิดเห็นด้วยกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะปกติแล้วขุนนางจะไม่ยอมเคลื่อนไหวอย่างเด็ดขาดถ้าไม่ได้ผลประโยชน์ หรือได้อะไรตามข้อเรียกร้องของตัวเอง เพราะขนาดมารับใช้ตามคำสั่งของราชาหรือคนของราชวงศ์ขุนนางยังต้องได้รับของตอบแทน

ตัวเวกเตอร์เข้าใจเรื่องตรงนี้ดีเพราะเป็นขุนนางเหมือนกัน ก็เลยไม่ได้ตอบอะไรกลับได้แต่นั่งคิดต่อ ‘ที่มันพูดออกมาก็จริงอยู่ แต่การย้ายคนจำนวนขนาดนั้นมันก็เป็นที่ผิดสังเกตได้นะสิ ถ้าทางวีนัสมันรู้เรื่องแล้วยกเลิกงานประลองจะทำยังไง’

นี่เป็นสิ่งที่เวกเตอร์กำลังกังวลอยู่ เพราะถ้าวีนัสรู้ว่าตัวเองจะโดนรุมโจมตีก็ไม่มีทางที่จะทำการประลองต่อแน่นอน ไม่ว่าจะเก่งหรือผ่านสงครามมาเยอะก็ตามแต่ทั้งสองคนก็เป็นถึงดยุคที่ได้รับการฝึกดาบและการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก ถ้าเข้าพร้อมกันต่อให้เป็นวีนัสก็ยากที่จะรับมือ

หลังจากคิดสักพักถึงเรื่องผลได้ผลเสีย เวกเตอร์ก็สามารถตัดสินใจเรื่องข้อเสนอของเมสันต์ได้ แล้วก็ตอบเมสันต์ว่า “ตกลงข้าจะรีบดำเนินการแบบที่ท่านขอให้เลย”

‘สำเร็จ! ปลากินเบ็ดจนได้ หึหึ!’ เมสันต์เกิดความพอใจอย่างมากกับคำตอบที่ได้รับเพราะทางเมสันต์เองก็ได้มีแผนอื่นอยู่ในหัวเช่นกัน จากนั้นแสดงสีหน้าปั้นยิ้มแบบพวกพ่อค้าแล้วพูดออกมาว่า “ท่านตัดสินใจถูกแล้วท่านเวกเตอร์” ^_^