ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 159 เรื่องที่ทหารมารายงาน
ตอนที่ 159 เรื่องที่ทหารมารายงาน
เมื่อไคเซอร์เริ่มถามทหารก็แสดงท่าทางอ้ำอึ้งออกมาเล็กน้อยโดนเบนสายตามองไปทางไมล์ที่กำลังยืนอยู่ ‘มันเป็นความลับขนาดฉันคนนี้ฟังไม่ได้เลยหรือไง???’
ไมล์สงสัยกบท่าทางของทหาร เพราะท่าทางแบบนั้นก็ส่งแววตามาที่ตนตัวของไมล์สามารถเข้าใจได้ดีว่ามันหมายถึงอะไร แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไป แล้วเตรียมตัวที่จะเดินออกจากห้องแบบที่เข้าใจ แต่ทางไคเซอร์ก็พูดขึ้นก่อน
“ไม่มีอะไรท่านบารอนก็จะอยู่ฟังด้วย”
“คะ ครับ”ทหารตอบเสียงอ่อยแบบหมดทางเลือก จากนั้นก็เดินตรงเข้ามาจากประตูเพื่อเข้าใกล้ไคเซอร์กับไมล์ที่ยืนอยู่ เมื่อเดินได้ระยะประมาณสองเมตรก็เริ่มพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ท่านอสิสซาเบธกำลังรอท่านอยู่ที่ห้องต้อนรับครับ แล้วก็มีท่านชไนน์เดอร์องครักษ์ขององค์หญิงเดินทางมาด้วย ทั้งสองคนขอเข้าพบท่านทันทีเมื่อเดินทางมาถึงโดยบอกว่าต้องเป็นท่านเท่านั้น”
“จะ จริงงั้นเหรอ?”
ไคเซอร์แสดงท่าทางแบบดีใจร้อนรนออกมา ส่วนทางทหารก็พยักหน้าขึ้นลงเพื่อยืนยันคำตอบของตนแบบแน่ใจด้วยใบหน้าจริงจัง หลังจากที่ไคเซอร์สามารถยึดป้อมรักษาการณ์ได้ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวออกมาทันที ในตอนนี้จึงเริ่มทำให้ไคเซอร์มีความหวัง ‘แบบนี้ก็โล่งใจได้นิดหน่อยอลิสซาเบธหนีออกมาแปลว่าไม่เห็นด้วยกับพ่อของเธอสินะ แล้วถ้าไคเซอร์ยังไม่ตายท่านพ่อกับท่านพี่เองก็คงไม่ต่างกัน’
ในหัวของไคเซอร์ตอนนี้กำลังรู้สึกดีใจอยู่สองเรื่อง
1.เรื่องของอลิสซาเบธที่เดินทางออกมาเช่นนี้ก็เท่ากับว่าไม่เห็นด้วยกับพ่อของเธอ ซึ่งมันเป็นเครื่องยืนยันได้ดีกับการกระทำของเธอในการหนีออกมาแบบนี้
2. ชไนน์เดอร์ที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าคิดตามหลังสงครามของโลกใบนี้แล้วการฆ่าผู้เป็นนายหรือเจ้านายตายไปผู้ติดตามก็ต้องโดนฆ่า หรือถ้าไม่โดนฆ่าจากศัตรูก็ต้องปิดชีวิตของตัวเองตามเจ้านายทันที เพราะไม่สามารถทำหน้าที่ได้ดีพอนี่เป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นหลังจากที่เจ้านายตายกับองครักษ์
ระหว่างที่ไคเซอร์กำลังแสดงใบหน้าดีใจอยู่ไมล์ก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงแข็ง
“องค์ชายท่าทางแบบนั้นมันอะไร!!!”
ตัวไคเซอร์ก็สะดุ้งเล็กน้อยเพราะตกใจ แล้วตอบกลับว่า “มะ ไม่มีอะไรท่านบารอนข้าแค่กำลังโล่งใจทะ-”
“ท่านกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่หรือป่าวองค์ชาย”
“หมายความว่ายังไง…?”
ไคเซอร์ขมวดคิ้วถามกลับด้วยความสงสัย
‘ให้ตายสิ! ท่าทางที่ไคเซอร์แสดงออกมาเมื่อครู่เพียงเห็นก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่ นี่มันลืมแล้วหรือไงว่าพวกเรากำลังทำสงครามกัน จะมาดีใจกับเรื่องลูกสาวของหนึ่งในขุนนางทรยศที่มีอำนาจที่สุดมาหาเพื่ออะไร แล้วอีกอย่าง การที่ชไนน์เดอร์เดินทางออกมาคนเดียวแบบนี้มันก็แปลกเกินไปแล้วมาใช่หรือไง อย่างชไนน์เดอร์คงไม่มีความคิดที่จะปล่อยเวโรนิก้าเอาไว้แบบนั้นหรอก เรื่องนี้มันต้องมีไรมากกว่าปกติแน่’
ไมล์คิดจากข้อมูลที่ได้มา ตามจริงความคิดของไมล์ก็ไม่ได้ต่างจากไคเซอร์มากนักที่คิดเหมือนกันอยู่สองเรื่อง แต่ทว่าความคิดในมุมมองของไมล์นั้นลงลึกไปกว่าไคเซอร์ที่ยังไม่มีประสบการณ์มากนัก ก็จริงอยู่ที่สถานการณ์มันเป็นแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับไคเซอร์ แต่ถ้าคิดอีกมุมมันก็กลายเป็นปัญหาเช่นกัน
“องค์ชายท่านคิดจะทำยังไงกับนาง?”
ไมล์ถามสีหน้าจริงจัง สีหน้าที่ไมล์กำลังแสดงออกมาหลังถามจบสร้างความรู้สึกกดดันให้กับทางไคเซอร์ไม่น้อย จากใบหน้าที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อครู่ก็เต็มไปด้วยใบหน้ากดดันเข้ามาแทรกแทน
“ข้ายังไม่แน่ใจ…”
ไคเซอร์ตอบพร้อมก้มหน้าลงเล็กน้อย
‘เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้ ไคเซอร์มันไม่ได้เข้าใจเรื่องทั้งหมดตอนนี้เลย เมื่อเป็นแบบนี้ก็คงให้มันไปเจอกับอลิสซาเบธไม่ได้เพราะโอกาสที่ยัยนั่นอาจจะเป็นนักฆ่าก็ยังมีอยู่ เมื่อเป็นแบบนั้นการให้ไปเจออันตรายเกินไป ถ้าไคเซอร์ผู้เป็นสัญญาลักษณ์แห่งการบุกในครั้งนี้เป็นอะไรไปแผนพังหมดแน่ ผลประโยชน์ของเราเองก็เช่นกัน!’
ไมล์เริ่มวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้ เพราะถึงยังไงก็ตาม โอกาสที่ดยุคทรยศจะส่งเธอมาเพื่อสังหารไคเซอร์มันก็ไม่ได้เป็นศูนย์ แล้วอีกอย่าง ตัวของไคเซอร์ก็ไว้ใจเธอมากจึงทำให้เข้าใกล้ได้ง่ายและจะง่ายต่อการโดนสังหาร ที่ไมล์มีความคิดแบบนี้ก็เพราะเมื่อชาติก่อนได้เห็นมาเยอะ
พวกที่บ้าผู้หญิงจนโดนฆ่า!
พวกที่ต้องตายหรือเสียหายเพราะผู้หญิง!
ทำให้คิดออกมาได้อย่างที่เป็นอยู่ จากนั้นก็เริ่มพูดว่า “ถ้าท่านยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงท่านก็ไม่ต้องไปเจอเธอ”
“เอ่ะ!?!?!?”
ไคเซอร์อุทานด้วยสีหน้าแปลกใจ
‘แกไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยน ะก็เมื่อกี้ถามยังบอกอยู่เลยไม่ใช่หรือไงว่าถ้าไปเจอจะทำอะไรก็ไม่รู้ เฮ้อ~’
“ท่านกำลังจะทำอะไรกับอลิสซาเบธกันแน่ท่านบารอน”
ใบหน้าของไคเซอร์เปลี่ยนไปเป็นแบบจริงจังแทนหลังถามออกมา เพราะตัวไคเซอร์ตอนนี้เริ่มแสดงความไม่พอใจออกมาบ้างแล้ว แต่ทางไมล์เองก็ยังยืนนิ่งไม่ได้ตอบอะไร
“….”
‘ท่าทางแบบนั้นมันอะไรกัน นี่ไม่คิดจะบอกงั้นเหรอ’
ไคเซอร์เริ่มหัวเสียกับท่าทางของไมล์ด้านหน้า แต่ถึงจะรู้สึกหัวเสียก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดีจึงเริ่มถามต่ออีกครั้ง “ข้าจะมีโอกาสได้เจอกับนางเมื่อไหร่ ท่านไม่เข้าใจหรือไงว่าข้า-”
“ข้าเข้าใจท่านดีองค์ชาย! แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ เอาไว้ข้าสามารถยืนยันความปลอดภัยและยืนยันจุดประสงค์ของเธอได้ข้าจะไม่ขวางท่านเลย ท่านเองก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรือไงว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับท่านตอนนี้มันจะเป็นยังไง!!!”
ไมล์ขึ้นเสียก่อนที่ไคเซอร์จะพูดจบ ทางด้านของไคเซอร์เมื่อได้ยินก็ได้คิดในใจทันที ‘นี่ท่านบารอนกำลังสงสัยในตัวของอลิสซาเบธอยู่เหรอ! เธอไม่มีวันเป็นนักฆ่าแน่นอนเพราะเรารู้จักมาตั้งแต่ยังเด็กเห็นถ้ามาตั้งแต่ตอนนั้นไม่มีทาง อีกอย่าง ที่บารอนไมล์พูดออกมาก็มีเหตุผลอยู่เช่นกัน ยังไงสะตอนนี้เราก็จะเอาชีวิตไปเสี่ยงไม่ได้ เฮ้อ~’
ไคเซอร์ถึงจะยังไม่พอใจที่ไมล์เห็นอลิสซาเบธเป็นนักฆ่าก็จริง แต่ก็ยังเห็นด้วยคำพูดส่วนใหญ่ที่ไมล์ได้อธิบายออกมาเมื่อครู่จึงพูดว่า “ตกลงท่านบารอน เรื่องนี้ข้าให้ท่านจัดการก้แล้วกันเพราะที่ท่านพูดมาก็ถูก แต่เมื่อคุยจบแล้วท่านรีบไปรายงานข้าที่ห้องด้วยแล้วกัน”
“ครับองค์ชาย” ‘ครั้งนี้เข้าใจง่ายดีแหะ แต่ก็ดีแล้วจะได้ไม่เสียเวลาเราด้วย’
