ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 156 ตามสมควร

ตอนที่ 156 ตามสมควร

บูม!!!

บูม!!!

บูม!!!!

เมื่อพวกทหารเริ่มวิ่งบุกเข้ามา ก็ได้มีเสียงที่ดังลั่นมาจากทางด้านหลังของทัพอย่างต่อเนื่องแบบติดกัน และมันก็ระเบิดตามจุดที่กองทัพของเฮอร์เมสยืนอยู่อย่างต่อเนื่องแบบติดต่อกัน ทำให้กำลังทหารกว่า 50% ของกองทัพหายไปภายในพริบตากับแรงระเบิดที่เกิดขึ้น ส่วนที่กำลังระเบิดอยู่ตอนนี้มันก็คืออาวุธใหม่ที่ไมล์ให้ดัสเอามาด้วย กับดักระเบิดเวทย์!

อานุภาพทำลายของมันเพียงระเบิดหนึ่งครั้งก็เหมือนกับปืนใหญ่ยิงหนึ่งครั้ง หรืออาจจะแรงกว่าด้วยซ้ำ เพราะมันใช้เวทย์ไฟเป็นตัวอัดเข้าไปในระเบิดแล้วก็ให้จอมเวทย์ที่ร่ายเวทย์ติดเอาที่เป็นของคล้ายฉนวนติดกับระเบิดเอาไว้ เมื่อเริ่มใช้ก็เริ่มกระตุ้นมันนิดหน่อยด้วยเวทย์ของตัวจอมเวทย์ จากนั้นมันก็สามารถทำให้เกิดแรงระเบิดที่รุนแรงมากอย่างที่เป็นอยู่

“-อากกกก ขาข้า!!!”

“-ช่วยด้วย!!!”

“-แขนข้า อากกกก!!!!!”

เสียงร้องเพราะความเจ็บปวดดังขึ้นมาทันทีหลังจากการระเบิดเกิดขึ้น ทหารกว่า 50% ตายไปในการระเบิด ทหารที่เหลืออยู่ต่างก็ได้รับเจ็บอย่างที่เป็นอยู่ด้วยสภาพร่างกายที่ชิ้นส่วนไม่ครบ 32 ชิ้น

‘นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?!?!’

เฮอร์เมสมองไปยังทหารด้านหลังด้วยใบหน้าและความรู้สึกตกใจ เพราะเพียงในการระเบิดไม่ถึงนาทีที่มันเกิดมาพร้อมกันทำให้ทหารของตนหายไปเยอะมากจนแทบไม่เหลืออะไร ที่เหลือก็เหลือเพียงทหารยืนอยู่ในจุดเดียวกับเฮอร์เมสไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

ซึ่งเป็นแบบนี้มันก็มีเหตุผลอยู่เช่นกัน เพราะตามคำสั่งของไมล์ที่สั่งดัสมาก็คือต้องเอาตัวเฮอร์เมสกลับไปให้แบบมีชีวิต เพราะแบบนี้ ระเบิดที่ฝังอยู่ในระยะที่จะทำอันตรายกับเฮอร์เมสได้ก็เลยยังไม่ทำงาน แต่จุดที่พวกเฮอร์เมสและทหารอยู่เองก็มีกับดักระเบิดฝังเอาไว้เช่นกัน เพียงแต่ว่าพวกเอลฟ์ยังไม่สั่งให้มันทำงานก็เท่านั้น!

ทางดัสที่เห็นอานุภาพการทำลายของระเบิดก็ยืนทำสีหน้าตกใจเช่นกัน ‘พลังทำลายอาวุธแต่ละอย่างของท่านไมล์มันสุดยอดจริงๆ ยิ่งกับดักระเบิดเวทย์ในครั้งนี้เป็นของที่อันตรายมาก ถ้ามีสิ่งนี้อยู่การล้อมเมืองเพื่อปิดทางหนี หรือล้อมเพื่อตีเมืองมันก็ไร้สาระไปเลยถ้าต้องเจอกับอาวุธนี่!’

ถึงแม้ว่าดัสจะได้เห็นการทดสอบแบบผ่านตามาบ้างแล้วก็ตาม แต่เมื่อมาเห็นอานุภาพทำลายพร้อมกันขนาดนี้ก็เป็นครั้งแรก ในตอนนี้หลังจากการระเบิดออกมามันก็มีไฟจำนวนมากกำลังลุกไหม้อยู่อย่างต่อเนื่องทำให้ปิดทางหนีของเฮอร์เมสเอาไว้ไม่สามารถถอยกลับไปได้

ทางพวกทหารของเฮอร์เมสที่เข้ามาในระยะยิ่งของปืนเองก็โดนยิงทิ้งทันที บวกกับเสียงระเบิดที่ดังขึ้นมาทำให้ทหารหลายคนตอนนี้เริ่มโยนอาวุธทิ้งลงพื้นกันบ้างแล้ว โดยมีความคิดที่ว่า

‘-ไม่ไหวหรอก ถ้าขืนยังสู้กับพวกนี้ต่อไปยังไงก็ไม่รอด’

‘-ทั้งเวทย์ไฟที่ฝังเอาไว้ใต้ดิน ทั้งปืน พวกเราเป็นเพียงทหารปกติไม่สามารถชนะพวกมันได้แน่ ยอมแพ้ดีกว่า!’

‘-ขืนยังต่อต้านตามคำสั่งของเฮอร์เมสต่อไปยังไงก็ไม่รอด สู้ยอมแพ้แล้วเข้าร่วมทัพกับองค์ชายไคเซอร์ดีกว่า’

นี่เป็นเพียงความคิดของทหารบางส่วนที่ยอมทิ้งอาวุธเท่านั้น ในเวลานี้ทหารหลายร้อยคนที่เหลืออยู่ต่างก็หวาดกลัวกับพลังทำลายที่เห็น และสิ้นหวังกับชัยชนะ ทำให้ตอนนี้ไม่กลัวเฮอร์เมสสั่งฆ่าหรือโดนหาว่าเป็นทหารที่ไม่รับฟังคำสั่งกันแล้ว

อีกอย่าง พวกทหารที่ทิ้งอาวุธตอนนี้ก็ไม่ได้มีเพียงทหารปกติเท่านั้น พวกทหารระดับสูงมากมายต่างก็โยนดาบลงกับพื้นทั้งสิ้นเพราะกลัวตายหลังจากที่เห็นเรื่องทั้งหมด เฮอร์เมสที่เห็นสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปก็คิดด้วยความโมโห ‘ให้ตายสิ! ไม่ได้เรื่องกันสักคน ถ้ายอมแพ้ตอนนี้มันคิดหรือไงยังว่าบารอนนั่นกับไคเซอร์มันจะปล่อยตัวพวกเราไป ถ้าปล่อยมันก็ปล่อยตัวพวกทหารระดับล่างเท่านั้นแหละ’

ตัวของเฮอร์เมสเข้าใจดีกับสิ่งที่ตนเองต้องเจอเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองทำอะไรไว้บ้าง เมื่อโดนจับได้ สิ่งที่จะรออยู่ก็มีเพียงความตายเท่านั้น แต่กลับกันกับพวกทหารระดับสูงไม่เว้นแม้แต่เจคอปและเจคคิดทั้งหมดคิดต่างออกไป

‘ตอนนี้ยังไงก็ต้องยอมแพ้ เพราะถ้าเดินหน้าก็ตายถอยหลังก็ตาย และเมื่ออยู่ต่อหน้าองค์ชายไคเซอร์ค่อยหาวิธีโยนเรื่องทั้งหมดให้เป็นความผิดของเฮอร์เมสคนเดียวก็พอ แบบนั้นน่าจะพอช่วยให้เรามีชีวิตรอดได้’

เจคคิดในใจแล้วโยนดาบลงพื้น

ตุป!

‘เจคมันคงคิดแบบเราแน่ ถ้างั้นทางนี้เองก็ไม่มีทางเลือกถ้าขืนสู้ต่อไปยังไงก็ตายเปล่า แล้วอีกอย่าง ถ้าโยนเรื่องทั้งหมดให้เฮอร์เมสรับผิดชอบงทั้งหมดก็คงจะจบได้ไม่ยาก’

เจคอปคิดในใจเช่นกันเมื่อเห็นเจคโยนดาบลงกับพื้น จากนั้นก็ทำตาม

ตุป!

เมื่อทั้งสองคนโยนอาวุธลงพื้นกันหมดพวกทหารที่ยังลังเลกับการยอมแพ้ก็ตัดสินใจได้กันทันทีแล้วโยนดาบลงพื้นกันทั้งหมด ตัวของเฮอร์เมสเองถึงจะยังโมโหอยู่แต่ด้วยสถานการณ์รอบตัว ก็เลยต้องเลือกที่โยนดาบลงพื้นแบบคนอื่นเช่นกัน พร้อมกับคิดในใจระหว่างที่ส่งสายตาเต็มไปด้วยความแค้นใส่ทหารยศสูงด้านหลังว่า ‘ไอพวกทรยศ!’

ถึงจะเจ็บใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี

ทางด้านของดัสเมื่อเห็นสถานการณ์ที่พวกทหารเริ่มพากันโยนดาบทิ้งกันหมดก็เริ่มมีความรู้สึกไม่ชอบใจ ‘ชิ! เลือกยอมแพ้สะได้ น่าจะสู้แล้วตายให้หมด …แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวยังไงท่านไมล์ก็คงจัดการกับพวกมันเองนั่นแหละคงไม่ปล่อยรอดชีวิตหรอก’ จากนั้นก็หันไปพูดกับทหารด้านข้างว่า “ทหาร!”

“ครับท่าน!”

“พวกเจ้าออกไปจับตัวพวกมันมาเอาไว้ให้หมด พวกเราจะเดินทางกลับไปยังป้อมเพื่อเอาตัวพวกมันไปให้ท่านไมล์ได้ตัดสินโทษ”

“ครับ”

หลังจากที่ได้รับคำสั่งพวกทหารทั้งหมดก็เดินออกไปเพื่อทำตามสิ่งที่ดัสบอก การควบคุมตัวพวกทหารของเฮอร์เมสที่ยอมแพ้กันอยู่ก็เริ่มขึ้น โดยปลดอาวุธทั้งหมดและเอาเชือกมัดรอบตัวผูกกันเอาไว้แบบเป็นขบวน

ระหว่างนั้น

“ท่านดัสทางเอลฟ์อย่างพวกเรามีเรื่องจะขอร้องท่านครับ”

หนึ่งในทหารเอลฟ์ผู้ใช้เวทย์ทำให้กับดักระเบิดทำงานก็เดินเข้ามาพูดกับดัสที่มองพวกทหารควบคุมตัวทหารของเฮอร์เมสอยู่

“พวกเจ้าต้องการอะไร???”

“นั่นครับ!” เอลฟ์ตอบโดยชี้นิ้วไปยังพวกทหารที่กำลังร้องเพราะความเจ็บปวดที่พึ่งโดยเวทย์กับระเบิดไป แต่ก็ยังไม่ตายกัน “ข้าอยากขอนุญาตท่านเพื่อไปปิดชีวิตของพวกนั้นครับ ถ้าปล่อยเอาไว้รังแต่จะทรมานป่าวๆ”

‘อื้ม! พวกเอลฟ์เองก็คงรู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของตัวเองสินะเพราะพวกที่สั่งให้ระเบิดทำงานตอนสุดท้ายก็คือพวกนี้ อีกอย่าง ทางเราคงไม่มีเวลาหรือกำลังคนมากพอมาช่วยชีวิตทหารจำนวนขนาดนี้หรอก การช่วยส่งพวกนี้ไปสบายจึงเป็นทางเลือกที่ดีเหมือนกัน’

“งั้นก็ตกลงจัดการตามสมควรได้เลย!”

“ครับท่าน”