ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 155 โดนดักทาง

ตอนที่ 155 โดนดักทาง

ณ จุดดักทางของดัส

เวลานี้ดัสกับทหารทั้งหมดที่มีอยู่กำลังตั้งแถวแบบหน้ากระดานเรียงหนึ่ง และหันปืนออกไปด้านหน้าเพื่อป้องกันไม่ให้ทหารของเฮอร์เมสเดินทางข้ามมาได้ ซึ่งจุดที่ดัสตั้งทหารเอาไว้ก็เป็นจุดที่เล็กที่สุดในการเดินทางของถนนเส้นนี้ ทำให้ทหารเพียงที่มีอยู่ก็สามารถปิดทางถนนเอาไว้ได้หมด

ที่ด้านหน้าก็คือกองทัพนับแสนของเฮอร์เมสที่กำลังยืนนิ่งกันอยู่ โดยกำลังใช้โล่ขนาดใหญ่เอามาตั้งป้องกันตัวเองเอาไว้ เพราะพวกทหารต่างก็รู้ดีถึงอาวุธปืนที่กำลังหันเข้ามาหาพวกตนว่ามันมีอานุภาพทำลายรุนแรงขนาดไหน

หลังจากที่ประจันหน้ากันได้ไม่นานดัสก็เดินออกมาจากกลุ่มทหารฝั่งตน แล้วก็เริ่มตะโกนไปยังกองทัพของเฮอร์เมสที่อยู่ด้านหน้าว่า “ยอมแพ้แต่โดยดี ถ้าใครทิ้งอาวุธตอนนี้ทางเราจะไม่ฆ่า!”

ประโยคที่ดัสพูดออกมามันเป็นเสียงที่ดังมาก เพราะมันถูกเพิ่มพลังเสียงโดยเวทย์มนต์ที่เอลฟ์กำลังร่ายอยู่ พูดจบดัสก็คิดในใจด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์ว่า ‘ให้ตายสิทำไมท่านไมล์ต้องให้ทำอะไรยุ่งยากอย่างการให้พวกมันยอมแพ้ด้วย พวกมันทำกับทูตของเราขนาดนั้นแท้ๆ ชิ!’

สิ่งที่กำลังพูดออกมาตอนนี้ไม่ใช่ความคิดของดัส

เพียงแต่ว่ามันก็คือหนึ่งในคำสั่งของไมล์ที่สั่งเอาไว้ก่อนที่ดัสจะเดินทางออกมาเพื่อจัดการกับพวกมัน ถึงแม้ว่าตอนนี้ดัสจะอยากสั่งให้ระเบิดที่ติดตั้งเอาไว้ทำงานเท่าไหร่ก็ยังไม่สามารถทำได้เพราะต้องจัดการเรื่องที่ไมล์สั่งให้หมดก่อน ถึงตอนนี้จะอยู่ในอารมณ์ไม่ชอบใจก็ตาม

ประโยคที่ดัสพูดออกมาเมื่อครู่ ต่างก็ทำให้พวกทหารทั้งหมดในทัพของเฮอร์เมสได้ยิน และทหารก็เริ่มมีความคิดหลายอย่างขึ้นมา บ้างก็อยากยอมแพ้ บ้างก็อยากสู้ ทำให้ความคิดแตกกันและมีเสียงซุบซิบดังขึ้นมาเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่มีใครแสดงจุดยืนที่แน่นอนออกมา

จนกระทั่ง

“อย่าไปเชื่อคำพูดของมัน ตอนนี้พวกเราสู้ยังไงก็สามารถชนะได้”

เฮอร์เมสที่อยู่บนหลังมาตะโกนออกมา และควบมาเดินออกมายังกลุ่มทหารด้านหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ออกจากกลุ่มทหารที่ตั้งโล่เอาไว้อยู่เพราะระแวงปืนที่กำลังเล็งมาทางพวกตนอยู่ แต่มันก็อยู่ในระยะที่เพียงพอในระดับเสียงและสายตาของมันสามารถมองเห็นดัสและเริ่มคุยได้

‘ตัวใหญ่ออกมาแล้ว หึหึ! ท่านไมล์นี้คำนวณเอาไว้ถูกหมดเลยถ้าเราเริ่มพูดจนพวกทหารเกิดความลังเลเฮอร์เมสมันต้องหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อเรียกสติของทหาร ถึงจะรู้สึกว่าเสียเวลาเปล่าแต่ก็เล่นกับมันหน่อยแล้วกัน เพราะการรักษากำลังทหารเอาไว้ให้มากเท่าที่จะสามารถทำได้เป็นสิ่งที่ท่านไมล์ต้องการด้วย’

ดัสคิดในใจเมื่อทุกอย่างไปเป็นแบบที่คิดเอาไว้ แล้วก็พูดโดยชี้นิ้วตรงไปยังเฮอร์เมสที่อยู่บนหลังม้าด้านหน้าว่า “ยอมแพ้สะตอนนี้ท่านไม่มีทางหนีแล้ว ทางเราไม่อยากให้เกิดการศูนย์เสียไปมะ-”

“ฮาฮาฮาฮา!!!” ระหว่างที่ดัสกำลังพูดอยู่เฮอร์เมสก็เริ่มหัวเราะแบบชอบใจ แล้วก็เริ่มพูดต่อหลังหยุดหัวเราะว่า “แกกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือป่าว ก็จริงอยู่ที่ปืนพวกแกมันสามารถฆ่าพวกเราได้ในระยะไกลโดยเพียงการโจมตีครั้งเดียว แต่แล้วยังไงละ เพราะตอนนี้กำลังรบของพวกแกมีเพียงหยิบมือถ้าโดนทหารของข้าโจมตีพร้อมกันมันก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก”

ใบหน้าของเฮอร์เมสเต็มไปสีหน้าแบบสะใจ

พวกทหารตอนแรกอยู่ในท่าทางลังเลเองก็เริ่มกำอาวุธที่อยู่ในมือเอาไว้แน่น เพราะได้รับกำลังใจและหนทางชนะมาจากสิ่งที่เฮอร์เมสพูด แต่เรื่องที่เฮอร์เมสพูดออกมาถ้าคิดในแบบปกติมันก็เป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เพราะยังไงสะต่อให้เป็นปืนก็สามารถฆ่าได้ไม่ถึงหมื่นคนก่อนที่ทหารของเฮอร์เมสจะเข้าไปประชิดตัวและใช้ดาบสังหารพวกทหารของไมล์กัน แต่นั่นมันเป็นเรื่องแบบปกติเท่านั้น

“เฮ้อ~” ดัสถอนหายใจหลังจากที่เฮอร์เมสพูดจบ แล้วได้เห็นท่าทางของพวกทหารที่ไม่มีความคิดจะยอมแพ้ จากนั้นจึงชูนิ้วในมือซ้ายขึ้นมาห้านิ้วแล้วพูดว่า “ห้าวินาที …ข้าจะให้เวลาท่านตัดสินใจใหม่ห้าวินาที ถ้ายังไม่พูดยอมแพ้ออกมาทางข้าจะเริ่มโจมตีตามที่ได้วางแผนเอาไว้ทันที”

เมื่อได้ยินและเห็นท่าทางของดัสที่ไม่ได้ร้อนรนอะไร แถมยังมั่นใจมากเฮอร์เมสก็เริ่มเกิดความหวั่นใจ ‘อะไรของมันนี่มันยังคิดว่าจะหยุดทหารของเราได้อีกงั้นเหรอ… ไม่สิ! เรื่องนั่นไม่น่าจะเป็นได้เพราะไม่ว่ายังไงทหารของเราถ้าบุกเข้าไปกะอีแค่ทหารของมันเพียงเท่านั้นต้องบดขยี้ได้แน่นอน แต่แววตากับท่าทางของมันนี่สิอะไรกันแน่???’

ถึงแม้ว่าจะยังไม่เข้าใจเหตุผลที่เฮอร์เมสก็วิตกกับท่าทางของดัสที่กำลังเห็นมาก เพราะถึงยังไงเฮอร์เมสก็เป็นขุนนางสงครามกับพวกโจรหรือขุนนางด้วยกันเองก็เคยทำมาบ้าง ทำให้มีประสบการณ์ในการต่อสู้ติดตัวจึงมีสัญชาตญาณในการรบอยู่บ้าง แล้วในตอนนี้ ก็กำลังสงสัยกับท่าทางของดัสและทหารถือปืนด้านหน้ามากเพราะไม่มีใครแสดงท่าทางกลัวตายหรือสีหน้าเป็นกังวลออกมาเลยสักคน

“5”

ดัสเริ่มนับ

“ท่านเฮอร์เมสขอคำสั่งโจมตีด้วยครับ”

เจคอปผู้ที่ควบม้าอยู่ด้านข้างของเฮอร์เมสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเร่ง จากนั้นเจคที่อยู่ในตำแหน่งอีกข้างก็พูดตามอีกว่า “ยังไงตอนนี้พวกเราก็ไม่มีทางเลือกแล้วครับท่านเฮอร์เมส โจมตีมันเถอะครับ”

“4”

“3”

เมื่อได้ฟังคำพูดของทหารยศสูงทั้งสองคนเห็นด้วยกัน บวกกับเสียงของดัสที่กำลังนับตัวเลขลดลงไปครั้งละหนึ่งจำนวนเฮอร์เมสก็รับรู้ถึงความกดดันอย่างมากกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่

จนในที่สุด

“เริ่มการโจมตีพวกมันได้ บุกเข้าไปยังไงพวกมันก็มีน้อยกว่าพวกเราต้องสามารถชนะได้แน่นอน!!!!”

เฮอร์เมสก็เริ่มตะโกนแบบสุดเสียงเป็นการออกคำสั่ง พวกทหารที่ได้รับคำส่งก็วิ่งเข้าไปหาดัสและพวกทหารทันที

‘เหอะ! ตัดสินใจได้โง่จริงๆ แต่ก็ดีเพราะทางเราเองก็ไม่อยากให้พวกมันยอมแพ้เช่นกัน’

ดัสคิดในใจหลังจากที่เฮอร์เมสเริ่มการสั่งบุก จากนั้นก็เบนสายตาไปทางเอลฟ์กลุ่มประมาณ 20 คน ที่กำลังยืนอยู่โดยพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยเพื่อเป็นสัญญาณอะไรบางอย่าง ส่วนเอลฟ์ที่เห็นก็พยักหน้าตอบและเริ่มร่ายเวทย์อะไรบางอย่างทันที ทางดัสเมื่อสามารถสั่งเอลฟ์รู้เรื่องแล้วก็หันไปพูดกับทหารด้านหลังว่า “ยกเว้นเฮอร์เมสเพียงคนเดียวอย่ายิงมัน เพราะงั้นถ้ามีทหารคนไหนมันวิ่งเข้ามาในระยะยิงก็ฆ่าพวกมันได้เลย!”

“ครับ!!!