ส่วนภูเขาหมางซานซึ่งเป็นเป้าหมายในครั้งนี้ ตั้งอยู่ทางตะวันออกของฐาน ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ในตอนที่โลกยังสงบสุข มันคืออุทยานสัตว์ป่าธรรมชาติของจีน ซึ่งตอนนี้กลายเป็นอาณาเขตที่มีสัตว์กลายพันธุ์เป็นจำนวนมากไปแล้ว

คงรู้ใช่ไหมว่าในช่วงสองปีที่ผ่านมา พวกสัตว์ร้ายส่วนใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆฐานเทียนหัว มันได้ถูกกลุ่มทหารรับจ้างและนักล่ากวาดล้างจนเกือบเกลี้ยงแล้ว

นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่า ถ้าอยากได้กำไรมหาศาล จำเป็นต้องออกไปให้ไกลจากฐานเทียนหัว

พอได้ยินคำขอของเฉียวหลวน ดวงตาของฉู่เซวียนเปล่งประกายขึ้นทันที

พูดตามตรงเลยนะ แม้ชีวิตในกลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าจะค่อนข้างสบาย แต่ฉู่เซวียนก็ยังโหยหาการต่อสู้ เวลานี้เขาคันไม้คันมือมานาน แล้วอีกอย่าง หลายวันมานี้วิญญาณมังกรในเงาโลหิตมักออกมาก่อกวนฉู่เซวียนให้ออกล่าอยู่หลายครั้งจนเขารำคาญ

และคำเชิญของเฉียวหลวนมันตรงกับความคิดของเขาพอดี

“แน่นอน ผมต้องไปด้วยอยู่แล้ว” ฉู่เซวียนยิ้ม ขณะนี้เขารู้สึกว่าเลือดในตัวคล้ายกำลังเริ่มเดือดปุดๆ

เฉียวหลวนตกใจเล็กน้อยกับคำตอบตกลงทันทีของฉู่เซวียน เขาชะงักไปครู่หนึ่ง

เดิมในความคิดของเฉียวหลวน พื้นที่รกร้างถือเป็นเขตอันตราย ผู้ใช้พลังส่วนใหญ่ล้วนอยากอาศัยอยู่ในฐานไปตลอดชีวิต เพราะท้ายที่สุดแล้ว หากเกิดฝูงสัตว์กลายพันธุ์หรือกองทัพซอมบี้เข้าโจมตี ฐานคือสถานที่ปลอดภัยที่สุด

อย่างไรก็ตาม เฉียวหลวนคงไม่มีทางเดาได้ ว่าสถานะของฉู่เซวียนคือซอมบี้

ซึ่งสิ่งที่ฉู่เซวียนต้องการไม่ใช่ความสงบสุข แต่เป็นการต่อสู้ต่างหาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นั่นคือสถานที่ที่มีเผ่าเซิร์กปรากฏตัว มันเลยยิ่งทำให้เขารู้สึกสนใจ

“พวกเราจะไปกันเมื่อไหร่?” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม

“พรุ่งนี้เช้า” เนื่องจากฉู่เซวียนตกลงแล้ว คำพูดอีกมากมายที่เฉียวหลวนเตรียมไว้จึงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เขาตอบคำถามทันที

ฉู่เซวียนพยักหน้า “ตกลง งั้นผมขอไปเตรียมตัวก่อน”

เฝ้ามองแผ่นหลังของฉู่เซวียนที่ไกลออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าเฉียวหลวนค่อยๆจางลง

เขาแหงนมองฟ้า หันไปทางทิศตะวันออก ในแววตาสะท้อนไปด้วยความโศกเศร้า อดกำหมัดแน่นไม่ได้ กำจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อตัวเอง

ในทิศตะวันออก บนเส้นทางมุ่งหน้าสู่ภูเขาหมางซาน มันคือสถานที่ที่เฉียวหลวนถูกโจมตีเมื่อหลายวันก่อน ในตอนนั้นมีพี่น้องหลายสิบคนต้องตายลงด้วยฝีมือของพวกแมลง

ยามหลับตา เฉียวหลวนยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องของคนเหล่านั้นก่อนที่พวกเขาจะตาย และเขาไม่ยอมให้มันจบลงแบบนี้ เขาต้องการแก้แค้น!

และการเดินทางคราวนี้ ด้วยความช่วยเหลือของฉู่เซวียนที่มีพลังรบเทียบได้เลยกับผู้ใช้พลังเลเวล 5 ทำให้เฉียวหลวนรู้สึกมั่นใจขึ้นหลายเปอร์เซ็นต์

“พี่น้องทั้งหลาย ฉันจะแก้แค้นให้พวกนายเอง” เฉียวหลวนพึมพำ

เวลาเช้าตรู่ หลังจากแสงแรกของดวงอาทิตย์ส่องลงบนพื้นโลก ผู้คนส่วนใหญ่ในฐานเทียนหัวต่างลุกจากเตียงเพื่อเริ่มต้นวันใหม่

ส่วนคนที่จะออกเดินทางในวันนี้ ก็มารวมตัวกันพร้อมหน้าแล้ว

ทริปนี้ นอกจากฉู่เซวียนกับเฉียวหลวน ยังมีผู้ร่วมทางไม่คุ้นหน้าอีกสามคน อย่างไรก็ตาม ทุกคนล้วนอยู่ในเลเวล 4 ทั้งสิ้น!

นี่แสดงให้เห็นว่าเฉียวหลวนให้ความสำคัญกับการเดินทางครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง เขารู้ดีว่าหากผู้ใช้พลังที่เลเวลต่ำกว่า 4 ต้องสู้กับพวกแมลง โอกาสรอดคงแทบไม่มี

6/6

Ep.100

ในบรรดาคนแปลกหน้าทั้งสาม เป็นชายสองหญิงหนึ่ง

คนแรกคือชายร่างใหญ่ในชุดเกราะ กำลังฉีกยิ้มกว้างมองมาทางเขา

คนถัดมากอดกระบี่ไว้ในอก แต่งตัวด้วยชุดดำ สีหน้าเย็นชา ไม่พูดไม่จาอะไรเลย --คนๆนี้คือเจิ้งสุ่ยที่ฉู่เซวียนเคยเจอในสนามประลอง

คนสุดท้ายเป็นผู้หญิงอายุราวๆ 20 ปี สวมใส่ชุดเกราะอ่อนที่ขับเน้นรูปร่างผอมเพรียวดูน่ามอง

ซึ่งเวลานี้ เธอกำลังมองมาทางฉู่เซวียนด้วยรอยยิ้ม

“ฉันขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก” เฉียวหลวนหันมาพูดกับทุกคน “คนข้างๆฉันคือสหายฉู่ หรือชื่อเต็มๆว่า ฉู่เซวียน ทุกคนน่าจะเคยได้ยินชื่อเขามาก่อนแล้ว”

“ผมชื่อฉู่เซวียน แต่คิดว่าพวกคุณคงรู้อยู่แล้วว่าพลังของผมคืออะไร เพราะงั้นจะไม่ขออธิบายอีก”

ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มพอได้ยิน ก็ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเบาๆ “คิก คิก ชื่อของเทพมรณะ ในกลุ่มทหารรับจ้างเทียนหัวไม่ต่างอะไรกับเสียงฟ้าร้อง ไม่มีใครหรอกที่ไม่รู้จักคุณ”

น้ำเสียงของเธอทั้งหวานและกระจ่างใส เพียงได้ฟังก็ชวนให้รู้สึกคันยิบๆตรงท้องน้อย

แต่โชคดีที่จิตใจของฉู่เซวียนหนักแน่นพอ เขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงจดจำเธอไว้ในใจ

“อันหยุนหลาน เธอช่วยรีบแนะนำตัวให้มันจบๆซักทีเถอะ คนอื่นจะได้พูดต่อ” ชายร่างใหญ่เลิกคิ้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงดิบเถื่อน

“เฮ้อ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ นายก็ยังเป็นผู้ชายที่ไม่เคยเข้าใจสไตล์ของผู้หญิงอยู่ดี” ผู้หญิงที่ชื่ออันหยุนหลานถอนหายใจเบาๆ

เจิ้งสุ่ยยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ เขาหลับตาแกล้งทำเป็นนอนหลับ ราวกับว่าทุกอย่างในที่นี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

ชายร่างใหญ่ไม่สนใจอันหยุนหลาน เขาหันมาหัวเราะให้ฉู่เซวียน “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันชื่อหยางเจิ้น เป็นผู้ใช้พลังธาตุดินเลเวล 4 แต่ไม่ต้องมากพิธี เรียกแค่ชื่อฉันก็พอ”

หยางเจิ้นรู้ตัวดี ว่าโลกใบนี้ทุกอย่างคือความแข็งแกร่ง และตามข่าวลือ ฉู่เซวียนแข็งแกร่งกว่าเขามาก ดังนั้นต้องเป็นเขาสิที่เคารพต่อฉู่เซวียน

อันหยุนหลานไม่สนใจหยางเจิ้น เธอขยิบตาให้ ฉู่เซวียน “เรานางสนมชื่ออันหยุนหลาน เป็นผู้ใช้พลังจิตเลเวล 4 ขอองค์ชายฉู่ ช่วยดูแลเราด้วย” อันหยุนหลานเอ่ยแนะนำตัวแบบโบราณ หยอกล้อเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ฉันเจิ่งสุ่ยเป็นผู้ใช้กระบี่เลเวล 4” เจิ้งสุ่ยเปิดปากของเขา กล่าวด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สหายฉู่ไม่ต้องสนใจ เจ้าหมอนี่ก็เป็นซะแบบนี้ อย่าคิดมากเลย” หยางเจิ้นกล่าว

ฉู่เซวียนพยักหน้า ยังไงซะทุกคนก็มีบุคลิกเป็นของตัวเอง และเจิ้งสุ่ยคนนี้เหมือนจะเป็นประเภทพูดไม่เก่ง

“เอาล่ะๆ ใกล้ได้เวลาแล้ว พวกเราไปกันเถอะ” เฉียวหลวนก้มลงมองนาฬิกา เอ่ยเตือนทุกคน

เวลานี้ มีสมาชิกหลายคนของกลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่ามมาออกันหน้าประตูฐาน เพราะพวกเขาได้ทราบข่าวว่า เฉียวหลวนกำลังจะออกไปพื้นที่รกร้างอีกครั้ง พวกเขาจึงมารวมตัวกันที่นี่

“หัวหน้า คุณต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ!” หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้น

“เฉียวหลวน ระมัดระวังตัวด้วย!” มู่ซวนกัดริมฝีปากเบาๆ พูดกับเฉียวหลวน

“มีผู้ใช้พลังเลเวล 4 ตั้ง 5 คน การเดินทางของหัวหน้ากับคนอื่นๆราบรื่นแน่นอน”

สมาชิกคนอื่นๆต่างอวยพรให้เดินทางปลอดภัย แต่น้ำเสียงของพวกเขาคล้ายไม่ต้องการให้หัวหน้าจากไป

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไว้ใจได้เลย ครั้งนี้จะกลับมาพร้อมกำไรก้อนโตแน่นอน!” เฉียวหลวนยิ้มให้กับฝูงชน

“ไปกันเถอะ”

ด้วยคำชักชวนของเฉียวหลวน คนในกลุ่มเริ่มออกเดินทาง

เสียงที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาค่อยๆเบาลง เบาลงจนกระทั่งไม่ได้ยินอีก

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด