95-96
1/6
Ep.95
“จบซะแล้ว? แค่นี้เองหรอ” ฉู่เซวียนที่อยู่ไม่ไกลอุทานขึ้น
“ไม่แน่นอน” เหล่าหลี่ส่ายหัว ก่อนหันหลังกลับมามองฉู่เซวียนแล้วพูดว่า “เดี๋ยวเถอะเจ้าหนู ทำไมยังไม่รีบหนีไปอีก! การต่อสู้ระหว่างผู้ใช้พลังเลเวล 5 ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใช้พลังเลเวล 4 จะทนไหวหรอกนะ!”
“ผู้อาวุโสไม่ต้องกังวล ผมมีวิธีรับมือของผมเอง” ฉู่เซวียนตอบด้วยรอยยิ้ม
แต่ก่อนที่เหล่าหลี่จะพูดประโยคถัดมา ภายในเถาวัลย์ก็ดันเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเสียก่อน
ตูมมม!
วินาทีต่อมา กรงเถาวัลย์ระเบิดแหลกเป็นชิ้นๆ ร่างของเว่ยโฉวปรากฏสู่สายตาทุกคนอีกครั้ง
ขณะนี้ร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยระลอกคลื่นพลังงานสีเลือด มันกัดกร่อนเถาวัลย์ของเหล่าหลี่ทันทีที่สัมผัส
“โฮกกก”
เว่ยโฉ่วในร่างมนุษย์หมาป่ากู่คำรามก้องฟ้า คลื่นเสียงอันไร้ที่สิ้นสุดแผ่ออกมาจากร่างเขา สร้างอาการวิงเวียนแก่ฉู่เซวียนทันทีที่ได้ยินมัน
ทว่าในวินาทีถัดมา ภูมิคุ้มกันทางจิตก็ถูกเปิดใข้งานโดยอัตโนมัติ ความรู้สึกอึดอัดสลายหายไปทันที
“นี่เป็นการโจมตีทางจิตของเว่ยโฉว ตั้งสมาธิให้ดี! แล้วจะไม่ได้รับผลกรทบจากมัน” เล่ยซานอธิบายเสียงขรึม
อย่างไรก็ตาม หลังจากเห็นสีหน้าท่าทีที่ยังสงบของฉู่เซวียน เขาก็ถอนหายใจโล่งอก
หลังจากนั้น อาศัยจังหวะที่ทุกคนเผลอ เว่ยโฉวกระโจนเข้าใส่ทันที
“แน่จริงก็เข้ามา! คุกสายฟ้า!” เห็นแบบนั้น เล่ยซานตะโกนขึ้นทันใด กระแสไฟฟ้าพรั่งพรูออกจากตัวเขา พวกมันร่ายระบำในอากาศราวกับมีชีวิต
จากนั้น สายฟ้าทั้งหมดก็ฟาดลงไปทางเว่ยโฉว เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง
ตกอยู่ภายใต้กระแสสายฟ้าอันไร้ที่สิ้นสุด ร่างของเว่ยโฉวสั่นสะท้าน ดวงตาสีเสียวมรกตเริ่มกลายเป็นสีแดงฉาน
อย่างไรก็ตาม วินาทีถัดมา เว่ยโฉวหายวับไปจากจุดเดิม ก่อนปรากฏกายขึ้นเบื้องหน้าทั้งสองในระยะประชิด
กำปั้นมหึมาเหวี่ยงออกไป เกิดเสียงแหวกอากาศดังวู้ม วู้ม
หัวหน้าหน่วยเลเวล 5 ทั้งสองตอบสนองทันที เถาวัลย์เขียวก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเบื้องหน้าเหล่าหลี่ ขณะเดียวกัน เกราะชุดหนึ่งที่สร้างขึ้นจากสายฟ้าสวมทับลงบนร่างของเล่ยซาน
ลมหายใจต่อมา โล่เถาวัลย์พลันแตกเเป็นเสี่ยงๆ เกราะสายฟ้าระเบิดไม่เหลือซาก
ทั้งคู่ถูกกำปั้นซัดเข้าอย่างแรง ปลิวกระเด็นออกไป
เมื่อกำจัดอุปสรรคลงได้ ในที่สุดเว่ยโฉวก็หันมาจับจ้องฉู่เซวียน รอยยิ้มอันโหดเหี้ยมผุดขึ้นบนใบหน้าเขา เป็นรอยยิ้มที่มองไม่ออกแล้วว่ายังมีความเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่
“ไอ้หมอนี่ ขนาดเสียสติไปแล้วยังคิดจะฆ่าฉันอีก” ฉู่เซวียนเห็นภาพนี้ อดพึมพำออกมาไม่ได้
“ฉู่เซวียน รีบหลบเร็ว!” เล่ยซานที่ถูกอัดลอยอยู่กลางอากาศร้องตะโกน หากสังเกตดีๆจะพบว่ามีรอยเลือดอยู่ตรงมุมปากเขา เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บ
ฉู่เซวียนสูดหายใจลึก ณ ตอนนี้เอาจริงๆเขาก็อยากไปเหมือนกันแต่มันทำไม่ได้ เนื่องจากกลิ่นอายของเว่ยโฉว ตรึงแน่นลงบนร่างของฉู่เซวียน
“เอางั้นก็ได้ มาดูกันว่าแกจะฆ่าฉันยังไง!” ฉู่เซวียนสูดหายใจลึก ความโกรธเริ่มพรั่งพรู โหมดคลุ้มคลั่งถูกเปิดใช้งานทันที
ในการรับรู้ของเล่ยซานและเหล่าหลี่ จู่ๆกลิ่นอายของฉู่เซวียนก็พุ่งพรวดขึ้นด้วยอัตราเร็วอันน่าหวาดกลัว
“กลิ่นอายนี่มัน ... น่ากลัวว่าจะไปถึงเลเวล 5 แล้ว!”
เหล่าหลี่เมื่อเห็นภาพนี้ ถึงกับอุทานด้วยความตกใจ
เล่ยซานพยักหน้า รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขาเช่นกัน “เจ้าเด็กนี่ซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้จริงๆด้วย ฉันกะแล้วเชียว ว่าคนที่พลตรีเสิ่นให้ความสนใจจะเป็นแค่อ่อนแอได้ยังไง แต่จะพูดยังไงดี ... ฉันว่าเจ้าเด็กนี่ค่อนข้างคล้ายกับชางหมิงเลย”
ภายใต้สายตาประหลาดใจของทั้งสอง ฉู่เซวียนค่อยๆ ยกเงาโลหิตขึ้นในมือ
“เอ๋? นั่นมันอาวุธในคลังของเหล่าซ่งไม่ใช่หรอ?” เห็นภาพนี้ เล่ยซานคล้ายนึกอะไรบางอย่างมาก ร้องขึ้นมา
“แถมการโจมตีด้วยปืนเลเซอร์ก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้ด้วย”เหล่าหลี่กล่าว ณ จุดนี้ทั้งสองไม่รีบร้อนอีกต่อไป
เพราะในความคิดของพวกเขา ฉู่เซวียนน่าจะมีวิธีรับมือกับเว่ยโฉวอยู่จริงๆ
2/6
Ep.96
เว่ยโฉวรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายอันตราย ขนเขาลุกชัน พลังงานสีเลือดรอบกายเดือดพล่าน เขาร้องคำรามคลั่ง ก่อนตัดสินใจในเสี้ยวพริบตา กระโจนเข้าใส่ฉู่เซวียน
อย่างไรก็ตาม ภายในระยะเวลาสั้นๆนี้ ฉู่เซวียนเตรียมตัวเสร็จสิ้นแล้ว
ด้านเหล่าหลี่กับเล่ยซาน เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานที่เล็ดลอดออกมาจากเงาโลหิต พวกเขารู้สึกตกใจเล็กน้อย
“นี่ใช่กระบวนท่าที่ถูกใช้โดยผู้ใช้พลังเลเวล 4 จริงๆน่ะหรอ?” เล่ยซานกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ
“เหลือเชื่อจริงๆ” เหล่าหลี่พึมพำกับตัวเอง
“ผ่ามิติ!”
ฉู่เซวียนเปล่งเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ เงาโลหิตเหวี่ยงสับออกไปเบื้องหน้า ใบมีดรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวปรากฏขึ้นในอากาศ กวาดไปทางเว่ยโฉว
เห็นภาพนี้ ร่างของเว่ยโฉวชะงักงันกลางอากาศ หากสังเกตดีๆจะพบว่าศีรษะหมาป่าของเขายกสูงคล้ายอยากถอยไปข้างหลัง
อย่างไรก็ตาม ชั่วพริบตาเดียวผ่ามิติก็กวาดเข้ามาถึงตรงหน้าเขาแล้ว เว่ยโฉวตระหนักดีว่าเขาไม่มีทางหลบการโจมตีนี้พ้น
สัญชาตญาณของหมาป่าถูกกระตุ้นออกมาอย่างเต็มเปี่ยม เห็นแค่เพียงเจ้าตัวคำรามด้วยความโกรธ ตะปบกรงเล็บเข้าปะทะท่าผ่ามิติ
และผลลัพธ์ไม่ยากเกินคาดเดา ทันทีที่สัมผัสกับท่าผ่ามิติ พลังงานเลือดรอบกายเว่ยโฉวแหลกสลายทันที กระทั่งกรงเล็บคมกริบของเขาก็ถูกเฉือนขาดเช่นกัน
แต่ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น แม้ทำลายอุปสรรคขวางกั้นถึงสองอย่างแล้ว แต่แรงกดดันของผ่ามิติกลับยังไม่ลดลงเลย มันยังพุ่งต่อไป เฉือนลงบนร่างของเว่ยโฉวโดยตรง
ฉัวะ!
บังเกิดเสียงคมมีดกรีดเนื้อพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนอันน่าสังเวช
สุดท้ายท่าผ่ามิติพุ่งผ่านร่างเว่ยโฉว ทะลุออกมาด้านหลัง
เห็นร่างของเว่ยโฉวที่อยู่เบื้องหน้า เล่ยซานกับเหล่าหลี่ถึงกับสูดหายใจเย็นเยียบ
มองไปยังสภาพของเว่ยโฉว เวลานี้สามารถอธิบายได้แค่ว่า ‘น่าสังเวช’ แขนขวาทั้งแขนลากยาวขึ้นไปถึงช่วงหัวไหล่หายไป ขนทั้งตัวเขาถูกแผดเผาไปมากกว่า 7-8 ส่วน กระทั่งกลิ่นอายยังลดทอนลง
หากดูตามกลิ่นอายในตอนนี้ เกรงว่าต่อให้เป็นผู้ใช้พลังเลเวล 3 เว่ยโฉวก็ยังไม่สามารถเอาชนะได้
“นี่เขายังไม่ตาย?” ฉู่เซวียนเองก็ตกใจเช่นกัน ร่างของเว่ยโฉวในโหมดกลายร่างทนทานอะไรขนาดนี้ ถึงกับรอดชีวิตจากท่าผ่ามิติมาได้
เหล่าหลี่เห็นภาพนี้ เขาอดกลืนน้ำลายไม่ได้ สายตาที่มองฉู่เซวียนไม่อาจเก็บซ่อนความตกใจเอาไว้
“เหล่าเล่ย ถ้าเป็นนาย นายจะหยุดกระบวนท่านั่นได้ไหม?” เหล่าหลี่เอ่ยถามเสียงสั่นเครือ
“หยุดไม่ได้ ถ้าโดนเข้าไปฉันตายแหงๆ” เล่ยซานกล่าวด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ
ทางด้านฉู่เซวียน เขาเลิกสนใจเว่ยโฉวแล้ว เพราะเจ้าหมอนี่ไม่น่าจะสู้ได้อีกต่อไป เขาเบนสายตามองข้ามไปข้างหลังที่อยู่ไม่ไกล
เห็นแค่เพียงท่าผ่ามิติที่ใช้โจมตีเว่ยโฉวยังคงอยู่ มันพุ่งต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก ค่อยๆลอยเข้าใกล้ตัวอาคารไปเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม ฉู่เซวียนไม่ได้กังวลเรื่องนี้ เพราะเขาเชื่อว่าในกองทัพต้องมีคนระดับเทพสงครามเข้ามาขวางมันไว้อย่างแน่นอน ไม่มีทางที่พวกระดับสูงจะยอมให้เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้น
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ในเวลาที่เรียกได้ว่าทันหวุดหวิด ร่างที่คุ้นเคยร่อนลงมาจากฟ้า หยุดอยู่เบื้องหน้าผ่ามิติ
“เสิ่นอี้?”
เห็นผู้ปรากฏกาย ฉู่เซวียนอุทานขึ้นมา เขาไม่นึกเลยเทพสงครามที่ออกมาจะเป็นคนๆนี้
มองไปยังเสิ่นอี้ที่ไม่ได้ตั้งท่าอะไรจริงจังเลย ยามผ่ามิติที่มีพลังทำลายล้างสูงกวาดเข้าถึงเบื้องหน้า เสิ่นอี้เพียงเอื้อมมือออกไปและเคาะมันเบาๆ จากนั้นท่าผ่ามิติก็สลายกลายเป็นจุดแสง หายวับไปกับสายลม
หลังจากหยุดการทำลายล้างนี้ เสิ่นอี้กวาดสายตามองไปทางทางฉู่เซวียน หลังจากได้เห็นสภาพเละเทะของสนามฝึกซ้อม เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นร่างๆหนึ่งในสภาพครึ่งเป็นครึ่งตายที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น
ควรทราบนะว่าพลังรบของเว่ยโฉวนั้นสูงมากในบรรดาหัวหน้าหน่วย แต่เขากลับมีสภาพแบบนี้ได้ยังไง?
“พลตรีเสิ่น!” ทั้งสามก้าวเข้ามาทำความเคารพเสิ่นอี้
“เกิดอะไรขึ้น?” แม้ในหัวใจเขาจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่สีหน้าของเสิ่นอี้ยังคงเรียบเฉย
เล่ยซานยิ้มเจื่อน บอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นแก่เสิ่นอี้
