ตอนที่ 439+440 ช่วยหรือไม่ช่วย?

ตอนที่ 439 ช่วยหรือไม่ช่วย?

“เหวยฉีพูดถูก คนเราก็ต้องเคารพตัวเองด้วย” นายพลเหลียงพูดเข้าข้างอย่างร่าเริง ทำให้ตระกูลตู้ต้องเปลี่ยนสีไปทันที

อย่างไรก็ตาม นายพลเหลียงและนายพลเฉินคือแขกวีไอพีที่ทรงเกียรติที่สุดในงานประมูลการกุศลครั้งนี้

แขกเริ่มเข้ามานั่งกันเต็มห้องโถลหลังจากเรื่องราวสงบลง ลู่ชิงสีให้พนักงานรวมที่นั่งหมายเลข 6 และ 7 เข้าด้วยกัน ส่วนนายพลเหลียงและนายพลเฉินนั่งอยู่ที่นั่งวีไอพีแถวหน้า

เมื่อนั่งลงแล้ว โจวเหวยฉีมองไปที่ลู่ชิงสีและเจียงเหยาด้วยแววตาหยอกล้อ “ฉันล่ะคิดว่า พี่ไม่อยากให้มี กอขอคอ เสียอีก?”

“หุบปาก!” เฉินซวีเหยาเตะโจวเหวยฉีเข้าที่หน้าแข้ง พี่ลู่ไม่ใช่คนที่จะแสดงความรักในที่สาธารณะเสียหน่อย

ไม่นานการประมูลก็เริ่มขึ้น แทนที่จะให้ความสนใจกับการประมูล โจวเหวยฉีหันไปหาเจียงเหยาและกล่าวขอโทษ “เจียงเหยา ฉันขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยนะ”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่ผ่อนคลายของเจียงเหยา โจวเหวยฉีก็เกาศีรษะด้วยความงง “ไม่โกรธเหรอ? พวกเขาหยาบคายกับเธอมากเลยนะ!”

โจวเหวยฉีเคยชินกับการด่าทอว่าร้าย แต่สำหรับเจียงเหยา เธอเป็นเพียงเด็กสาว!

“ไม่หรอก!” เจียงเหยาหัวเราะ “พวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากฉัน เรามาดูกันว่าทัศนคติที่ชอบกดขี่ข่มเหงของพวกเขาจะพาพวกเขาไปได้ไกลสักแค่ไหน โดยเฉพาะตอนที่พวกเขาเข้ามาขอความช่วยเหลือต่อหน้าฉัน คิดแล้วน่าสนุกไม่ใช่เหรอ?”

โจวเหวยฉีนั่งเงียบ ๆ มองเจียงเหยาว่านิสัยเธอช่างน่าสนใจเสียจริง!

ลู่ชิงสีไม่ได้พูดอะไร แต่เขากลับหันมามองเจียงเหยาอย่างลึกซึ้ง

“เจียงเหยา นี่เธอวางแผนจะช่วยตู้เฉินเหรอ? ถ้าเป็นฉันน่ะ ฉันคิดว่าพวกเขาไม่สมควรได้รับความช่วยเหลือจากเธอเลยด้วยซ้ำ ยังไงซะตระกูลตู้กับตระกูลโจวก็มีเงินจ่ายค่าเก้าอี้รถเข็น หึ” เฉินซวีเหยาหัวเราะอย่างชั่วร้าย

หลังจากส่งข้อความไป ลู่ชิงสีก็ได้รับการตอบกลับในไม่กี่วินาที เป็นข้อความจากเหลียงเยวื่อจือ เขาอ่านข้อความอย่างรวดเร็วและเก็บมือถือกลับในกระเป๋าเสื้อด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ

ตระกูลโจวต้องได้รับบทเรียน

“ขึ้นอยู่กับเหวยฉี ถ้าเขาอยากให้ฉันช่วย ฉันก็จะช่วย ฉันไม่มีปัญหาในการรักษาขาให้ตู้เฉินอยู่แล้ว” เจียงเหยากล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

โจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยาแทบไม่เชื่อหูของพวกเขา! เจียงเหยากล้าที่จะพูดเรื่องนี้ออกมา

ลู่ชิงสีวางฝ่ามือไว้ที่ขาและบีบเบา ๆ เขาถอนหายใจออกมา “ตอนนี้ภรรยาผมโตขึ้นแล้ว”

“หมายความว่าไง?” เฉินซวีเหยาเปลี่ยนที่นั่งกับโจวเหวยฉีทันที เขาผลักชายหนุ่มไปออกไปด้านข้าง

อากาศอุ่นอบอวลไปทั่วทั้งห้องประมูล มืออุ่น ๆ ของเจียงเหยากลายเป็นเตาอุ่นขนาดเล็กให้ลู่ชิงสีที่ตอนนี้จับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้แน่น ในเวลานี้เขารู้สึกพอใจ

เมื่อเห็นการแสดงออกที่สับสนของเฉินซวีเหยาและโจวเหวยฉี ลู่ชิงสีก็อธิบายแทนเธอว่า “เจียงเหยาตั้งใจจะบอกว่า ถ้าเหวยฉีต้องการออกจากตระกูลโจว นี่ก็เป็นเวลาที่เหมาะ ถ้าพวกเขาอยากจะรักษาขาของตู้เฉิน พวกเขาต้องปล่อยเหวยฉีออกมา อีกอย่างจะได้รู้ด้วยว่าคุณโจวเขาต้องการลูกชายของเขาจริง ๆ หรือเปล่าด้วย”

มันเป็นเรื่องเข้าใจได้ แม้ไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ มองเพียงครั้งเดียวเขาก็เข้าใจสิ่งที่เธอคิด

__

ตอนที่ 440 ตัวกระตุ้น

โจวเหวยฉีใช้เวลาสักครู่เพื่อให้เรียกสติของเขาให้คืนกลับมา เขาตกตะลึงกับคำพูดของลู่ชิงสี

เขามีความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อเจียงเหยาขอให้เขาตัดสินใจเกี่ยวกับการผ่าตัดตู้เฉิน ด้วยคำอธิบายของลู่ชิงสีทำให้โจวเหวยฉีตื่นต้น เขารู้สึกถึงน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาของตนเอง

แม้แต่เจียงเหยาที่รู้จักเขาเพียงเดือนเดียวก็ยังปฏิบัติกับเขาดีกว่าตระกูลโจวเสียอีก

โจวเหวยฉีคิดอยู่เสมอว่าเขาไม่ใช่คนอารมณ์อ่อนไหว แต่ตอนนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งต่อเจียงเหยาและลู่ชิงสี สำหรับความพยายามและความเมตตาของพวกเขา

“เหวยฉี นายไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ เราไม่มีอะไรหรอกถ้านายอยากจะใช้ชีวิตที่เหลือในตระกูลโจว ไม่ได้หมายความว่านายต้องตัดขาดไปเลยเสียหน่อย” เฉินซวีเหยาตบไหล่โจวเหวยฉี และพูดต่อ “แม้แต่เจียงเหยา ยังรู้ว่าตระกูลโจวมีแต่จะฉุดนายให้ตกต่ำเท่านั้น”

เมื่อสังเกตเห็นความลังเลของโจวเหวยฉี เจียวเหยานึกขึ้นได้ถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้ทำข้อตกลงกับแม่ที่ล่วงลับไปแล้วก่อนที่แม่ของเขาจะเสียชีวิต เห็นได้ชัดว่าแม่ของเขาให้ความสำคัญเรื่องนี้ต่อเขามาก

เขาเป็นลูกกตัญญูและเคารพการตัดสินใจของแม่ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องเสียเวลาอยู่กับตระกูลโว ทำให้คนภายนอกเข้าใจว่าเขาเป็นคนใช้ไม่ได้

“เหวยฉี นายจำจางหลานเซียงได้ไหม?” เจียงเหยาคิดว่า โจวเหวยฉีคงต้องการตัวกระตุ้นที่มากขึ้น “นายรู้ไหมว่าทำไมคุณนายโจวถึงอยากให้นายแต่งงานกับจางหลานเซียนขึ้นมาอย่างกะทันหัน”

“เธอรู้เหรอ?” โจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยาถามขึ้นพร้อมกัน

“เพิ่งรู้วันนี้เอง” เจียงเหยาพยักหน้า “ฉันไปได้ยินแม่ลูกคู่นั้นคุยกันที่โรงพยาบาลเมื่อเช้าวันนี้ จางหลานเซียงตั้งท้อง พ่อของเด็กในท้องเธอก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นพี่ชายของนาย เขาต้องการแต่งงานกับผู้หญิงที่มีสถานะทางสังคมที่ดี แต่เขาก็ทนไม่ได้ที่ต้องแยกจากจางหลานเซียนและลูกของเขา พวกเขาเลยตัดสินใจให้จางหลานเซียงแต่งกับนาย นั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์ของพวกเขา”

“บ้าเอ้ย! น่ารังเกียจที่สุด!” เฉินซวีเหยาเกือบจะตะโกนออกไปด้วยความโกรธ แต่สุดท้ายก็ตระหนักว่ามันไม่เหมาะสม จึงลดเสียงของเขาลง

ไม่สามารถตัดคำว่าน่าขยะแขยงออกไปจากเรื่องนี้ได้เลย ช่างเป็นอะไรที่ชั่วร้ายอย่างแท้จริง

ใบหน้าของโจวเหวยฉีแสดงอาการประหลาดใจ ก่อนหน้านี้ เขาคิดถึงเหตุผลต่าง ๆ เสียมากมาย แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องมันจะเป็นเช่นนี้

“ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว กลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม!” ลู่ชิงสีกล่าวยกย่องในความสามารถอันชั่วร้ายของสองแม่ลูกตระกูลโจว “พวกเขาให้นายแต่งงานกับจางหลานเซียนเพื่อที่พ่อของนายจะได้ไม่ต้องหาผู้หญิงฐานะดีมาเป็นภรรยาให้นาย ส่วนจางหลานเซียนกับโจวฉางข่างก็สามารถพบกันได้ทุกเมื่อที่พวกเขาต้องการ แบบนี้เหวยฉีจะได้ไม่มีทายาทเป็นของตัวเอง เป็นแผนที่ดีจริง ๆ”

หากโจวเหวยฉีเชื่อว่าเด็กในท้องของจางหลานเซียนเป็นลูกของเขา หลังจากที่ได้รับมรดกจากครอบครัว ในที่สุดมรดกนั้นก็ต้องตกไปเป็นของลูกโจวฉางข่างแทน

เพื่อให้แน่ใจว่าโจวเหวยฉีเชื่อว่าเด็กในท้องของจางหลานเซียนเป็นลูกของเขาอย่างไม่ระแคะระคาย นางโจวและโจวหนิงต้องวางแผนให้โจวเหวยฉีมีความสัมพันธ์กับจางหลานเซียน

แต่คงจะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น หากเรื่องนี้รู้ไปถึงโจวฉางข่าง พวกเขาคงจะหาผู้หญิงคนอื่นมาแทนจางหลานเซียนเพื่อหลอกโจวเหวยฉีให้เชื่อว่าผู้หญิงคนนั้นคือจางหลานเซียน

คู่แม่ลูกโจวเก่งเสียจริง เจ้าเล่ห์เพทุบาย

“ฉันจะให้คนคอยจับตาดูตระกูลโจวเอาไว้” การแสดงออกของเฉินซวีเหยามืดลงและเดินออกไปโทรศัพท์นอกห้องโถงทันที

“เหวยฉีคิดให้นานและหนักแน่นเพื่อตัวเองหน่อยเถอะ ตระกูลโจวน่ะมันคุ้มไหมที่นายจะต้องเผชิญกับการต่อสู้อะไรพวกนี้” ลู่ชิงสีถาม โดยที่สายตาจับจ้องไปบนเวที