ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 80 ถ้าต้องการจะจัดให้

." เอ่ะ!?!?! " เซเบอร์อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงและหน้าตาตกใจ จากนั้นก็เริ่มพูดต่อ " ที่แกพูดเมื่อกี้ข้าจะทำเป็นไม่ได้ยินก็แล้วกัน เพราะงั้นข้าจะให้โอกาศพูดใหม่อีกรอบ "

หึ! จะให้พูดอีกรอบหรืออีกกี่ร้อยรอบมันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาขู่ฉันคนนี้ ถ้าพวกแกต้องการสงครามนักฉันจะเป็นคนจัดให้เอง แล้วเดี๋ยวจะได้รู้กัว่าทำให้ฉันคนนี้โกรธมันจะเป็นยังไง หึหึ!

" อีกไม่นาน... ไม่สิ! เรียกว่าตอนนี้เลยก็ได้! เพราะผลการกระทำของแกและอค์ชายงี่เงาของแกที่ทำกับหมู่บ้านมิลล์ ...มันทำให้เริ่มสงครามขึ้นมาแล้ว "

" งั้นก็คงช่วยไม่ได้แล้ว ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ข้าคงหมดเรื่องจะพูดกับคนอย่างแกแล้วเหมือนกัน และก็จงจำเอาไว้ด้วยว่านี่เป็นความเมตตาครั้งสุดท้ายของจักรวรรดิที่มีต่อบารอนชั้นต่ำ "

พูดจบเซเบอร์มันก็เดินออกจากห้องไปทันที ด้วยท่าทางที่ไม่พอใจที่สามารถสังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจน พูดตามตรงตอนนี้ผมอยากจะฆ่ามันไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดตรงที่ต้องรักษาชื่อเสียงเอาไว้ เพราะถ้ามันมีข่าวว่าผมฆ่าทูตที่โดนส่งมาเจรจารับรองเลยว่าในอนาคตไม่มีใครกล้ามาเจรจากับผมแน่ เพราะงั้นยังไงตอนนี้ก็ต้องอดทนเอาไว้

ระหว่างที่เซเบอร์กำลังจะเดินออกจากประตูไปมันก็พูดขึ้นมา " จริงสิ! " ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับว่าคิดอะไรบางอย่างออก จากนั้นก็หันหน้ามาทางผมแล้วเริ่มพูดว่า " เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย ไม่เกินเย็นพรุ่งนี้กองทัพจักรวรรดินับแสนคน ได้มาประชิดเมืองแห่งนี้แน่นอน "

จร้าาาาา... จะมากี่แสนก็เชิญมาได้เลย ผมละอยากสวนมันกลับไปแบบนี้แต่ก็ไม่ได้พูดไป แต่ว่า ถึงตอนนี้ผมจะพยามใจเย็นอยู่ก็เถอะถึงยังไงผมก็ไม่ใช่หุ่นยนต์ ตอนนี้ชักเริ่มทนไม่ไหวกับคำพูดของมะนสะแล้วสิ ไม่ลงไม่รอมันแล้ว รำคาญ!!!

" ไม่ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้หรอก พวกเราได้เจอกันวันนี้แหละ "

" หึ! "

ปัง!

หลังจากที่เซเบอร์มันแสดงท่าทางดูถูกผมอย่างเห็นได้ชัดโดย้ำเสียงมันก็เปิดประตูห้องออกไปทันที โดยก่อนปล่อยประตูก็กระแทกมันเหมือนกับคนไม่พอใจอย่างมาก แต่นี่แหละที่ผมต้องการ!

เอาละ งั้นทางเราเองก็ได้เวลาแล้วเหมือนกัน!

############

ณ ค่ายทหาร

เบื้องหน้าของผมตอนนี้ก็ยังคงเต็มไปด้วยพวกทหารที่กำลังรอรับคำสั่ง โดยมีสีหน้าที่แสดงออกมาแบบไมพอใจอย่างเห็นได้ชัดสะส่วนใหญ่ จากนั้น

" เชื่อว่าทุกคนน่าจะพอเข้าใจกันบ้างแล้วกับเรื่องที่มันกำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ "

ผมเริ่มพูดโดยกวาดสายตามองพวกทหารที่ยืนอยู่

" เวลานี้อณาเขตของพวกเราชาวอณาจักรกำลังโดนรุกรานจากทหารจักรวรรดิ พวกมันปล้น! ฆ่า! ขายเป็นทาส! กับพวกผู้คนที่อยู่หมู่บ้านมิลล์ และพวกมันคิดว่าพวกเราทำอะไรพวกมันไม่ได้ คิดว่าพวกเราจะยอมให้มันย้ำยี่แบบไม่สู้พวกมัน เพราะงั้นพวกเราต้องแสดงให้มันเห็นว่าการเข้ามารุกรานอณาจักรที่เป็นประเทศของพวกเรามันต้องโดนอะไรบ้าง!!! "

โอววว

โอวววว

โอวววววว

หลังพูดจบพวกทหารก็พากันโหร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังลั้น จากนั้นก็พากันขึ้นรถไฟที่... ไม่ใช่สิ! ต้องเรียกว่าสุดยอดถไฟต่างหาก เรียกว่ารถไฟเสียชื่อมันหมด หลังจากนั้นไม่นานกองทัพนับหมื่นของผมก็เริ่มออกเดินทางด้วย สุดยอดรถไฟ! เพื่อตรงไปยังหมู่บ้านมิลล์ที่ทหารของทางจักรวรรดิปักหลักอยู่ทันที!!!

################

ณ ห้องโถงพระราชาของอณาจักร

เวลานี้กำลังมีสามคนกำลังยืนมองงกันอยู่ด้วยหน้าตาเคร่งเครียด ซึ่งก็มี ไคเซอร์, ด้อนเต้ย(อครเสนบดี) และราชาของอณาจักร ทั้งสามกำลังยืนมองหน้ากันด้วยสีหน้าไม่ดีนัก

และ

" ท่านพอข้าได้ยินมาว่ากองทัพของจักรวรรดิกำลังเดินทัพบุกอณาเขตของบารอนไมล์ ใช่ไหมครับ? "

ไคเซอร์ก็เริ่มถามด้วยน้ำเสียงสงสัย แต่ความจริงไคเซอร์ก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องจริง หลังจากที่ไคเซอร์์เริ่มถามราชาก็เบนสายตามาหาเล็กน้อย แล้วก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" ไม่ใช่กำลัง แต่ตอนนี้น่าเดินทางถึงแล้ว อีกอย่าง เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร? "

" ก็ต้องส่งกำลังทหารไปช่วยไงครับ พวกมันเดินทัพเข้ามาถึงสองครั้ง นี่ท่านไม่คิดจะทำอะ- "

" ใจเย็นก่อนองค์ชาย! "

ระหว่างที่ไคเซอร์กำลังขึ้นเสียงใส่ราชาด้วยความไม่พอใจ ดอนเต้ยผู้ซึ่งยืนฟังเรื่องราวทั้งหมดก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงคล้ายการตะคอกเล็กน้อย แล้วเริ่มพูดต่อ

" เรื่องนี้ข้ากับองค์ราชาปรึกษากันเรียบร้อยไปแล้วครับ ว่าพวกเราจะไม่ส่งกองทัพไปช่วยเหลือบารอนไมล์ในการรบครั้งนี้ "

ดอนเต้ยทำใบหน้าจริงจังระหว่างพูดไปด้วย แต่พอพูดจบ

" ข้าต้องการเหตุผล? "

ไคเซอร์ที่ใจเย็นลงก็เริ่มถามออกมา

" เหตุผลมีอยู่สองข้อครับ ...ข้อที่ 1 ถ้าเราส่งทหารไปตอนนี้เท่ากับเราประกาศสงครามกับทางจักรวรรดิเต็มรููปแบบ ส่วนข้อที่ 2 ถ้าตามที่พวกเราได้ข้อมูลมาบารอนไมล์ต้องสามารถจัดการกับพวกกองทัพจักรวรรดิได้แน่นอน ถ้ามันเป็นตามที่ทางเราได้ข้อมูลมา.... "

' ชิ! ถึงจะฟังดูไร้เหตุผลไปบ้างแต่มันก็เป็นความจริง อีกอย่าง บารอนไมล์ที่มีสุดยอดรถไฟคงไม่แพ้ง่ายๆ หรอก แต่ถ้าเจอกับอาวุธลับของทางจักรวรรดิมันก็ไม่แน่นอนอยู่ดี ' ไคเซอร์คิดในใจ

ขณะนั้นเอง ในระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่ก็มีทหารหนึ่งคนวิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยหน้าตาตื่น และเมื่อมาถึงจุดที่ทั้งสามคนยืนอยู่ก็เริ่มพูดว่า....