ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 69 ความในใจ

ณ ทางเดินของคฤหาสน์

หลังจากที่ผมออกมาจากห้องผมก็เริ่มเดินเร็วเพื่อเพิ่มความเร็วให้ทันเวโรนิก้า ทีี่ี่ี่ี่เดินออกมาก่อน เมื่อได้ระยะประมาณสองเมตรห่างจากตัวเธอ

" รอก่อนครับองค์หญิง! "

ผมก็เริ่มเรียกเธอ ส่วนทางเวโรนิก้าก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาพูดกับผมทันทีด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์ไม่ชอบใจเล็กน้อยว่า " ท่านมีอะไรกับข้าอีก? " ตามจริงฉันก็ไม่อยากคุยกับเธอหรอก เพียงแค่มันคาใจเท่านั้น และอีกอย่างเจ้าไคเซอร์มันก็พูดจาเหมือนบังคับให้มาด้วยท่าทางการตอบกลับแบบนีี้ถ้าตำแหน่งเท่ากันฉันไม่คุยกับเธอไปแล้ว ดีนะที่เป็นองค์หญิง ชิ!

" คือว่าข้ามีเรื่องสงสัยอยู่นะครับ "

ถึงภายในใจจะรู้สึกไม่พอใจขนาดไหนแต่ตอนนี้ผมก็พูดไปด้วยใบหน้าปั้นยิ้ม เพาะยังไม่อยากจะมีปัญหากับยัยนี่

" เรื่องอะไร... "

" เกี่ยวกับเรื่องที่การหมั่นของท่านกับองค์ชายอันดับนะ- "

" ไคเซอร์เป็นคนบอกท่านมาเหรอ "

จากน้ำเสียงที่ฟังแล้วไม่พอใจในตอนแรกตอนนี้มันกลับกลายเป็นน้ำเสียงโมโหแทนไปสะแล้ว อะไรกันคนก็แค่ถามเรื่องการหมั่นเองทำไมต้องโมโหอะไรขนาดนั้น งง? อย่าบอกนะยัยนี่จะเป็นแบบที่แจนด์ลาสพูดจริง... ไม่สิ! ไม่หรอก! ไม่มีทาง! สีหน้าที่เธอกำลังมองผมตอนนี้มันดูยังไงก็ไม่ใช่คนที่หลงรักหรือรักกัน แต่เป็นสีหน้าของผู้หญิงที่มองพวกผู้ชายที่เข้ามาเกราะเกะจนรำคาญสะมากกว่า สาตาของเธอตอนนี้ราวกับว่าดวงตาคู่นั่นกำลังจะพูดว่า [ น่ารำคาญ ] ออกมาได้ยังไงไม่รู้ ถ้าตามันพูดได้มันต้องพูดออกมาแน่

" ...มะ ไม่ใช่หรอกครับเรื่องนี้ข้าได้ยินมาจากแจนด์ลาสระหว่างคุยกัน แต่ลองถามองค์ชายดูก็ให้มาถามท่านเดียวเลย "

" ไอน้องบ้านั่นยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ " เวโรนิก้าเบนหน้าหลบเล็กน้อยแล้วพึมพรัมออกมา จากนั้นเธอก็หันกลับมาทางผมและพูดต่ออีกว่า " ถ้างั้นข้าขอบอกท่านเอาไว้เลยก็แล้วกัน ท่านไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เพราะงั้นท่านไม่ต้องเข้ามายุ่งก็ได้ "

ก็ได้! ยัยนี่กำลังจงใจจะบอกว่าถ้าอยากยุ่งก็ได้สินะ เหอะๆ

" แต่ถ้าท่านให้ข้าช่วย เรื่องนี้ข้าคิดว่าสามารถช่วยท่านได้อยู่ ถ้าเกิดท่านไม่อยากจะแต่งงานกับ- "

" ช่วย? ท่านกำลังมาเยอะเย้ยข้าอยู่หรือยังไง ให้รถไฟวิ่งผ่านประเทศของพวกมันแบบนั้น เพื่อทำให้พวกมันมีอำนาจเพิ่มขึ้น การทำแบบนั้นมันเรียก่าช่วยเหรอ...^~^ "

เวโรนิก้าสวนกลับมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสียขณะที่ผมกำลังพูดอยู่ แต่ที่เธอพูดมาฟังแล้วมันแทงใจจริงๆ การที่ผมทำแบบนั้นมันก็เหมือนกับเพิ่มอำนาจให้กับทางจักรวรรดิจริงนั่นแหละ แทนที่จะเรียกว่าช่วยเรียกมันว่าช่วยซ้ำถึงจะถูก

แต่อย่างน้อยก็สามาารถยืนยันได้หนึ่งอย่างแล้ว นั่นก็คือเธอไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับคนของจักรวรรดิ ให้ตายสิ! ไม่อยากให้เพิ่มอำนาจให้เพราะไม่อยากแต่งงานก็บอกมาตั้งแต่แรกก็จบ จะมาทำโมโหใส่ให้มันเสียเวลาทำไม เข้าใจยากจริงๆ

" องค์หญิงท่านกำลังเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว "

" คราวนี้อะไรอีก จะบอกว่าขบวนรถไฟจะเดินทางผ่านเพียงเขตดยุคแจนด์ลาสสินะ- "

มันก็ใช่นะสิ ฉันก็แค่อยากค้าขายให้ได้เงินมากขึ้นถ้าสินค้าไปถึงมือผู้บริโภคโดยไม่ผ่านคนกลางมันก็ราคาดีขึ้น ไม่ได้คิดจะไปเพิ่มพลังอำนาจทางการทหารให้สักหน่อย-

" หึ! ถึงท่านจะคิดแบบนั้นก็จริงแต่ท่านคิดว่าทางจักรวรรดิจะยอมหยุดแค่นั่นหรือไง ท่านยังไม่รู้จักพวกมันดี พวกมันทำทุกอย่างเพื่ออำนาจ ไม่ว่าจะดีหรือเลวพวกมันก็ทำได้หมดนั่นแหละ "

เวโรนิก้ายังคงตะโกนต่อว่าผมอย่างสุดเสียงแบบต่อเนื้อง ตามจริงเรื่องที่เธอกำลังพูดมาผมเข้าใจดีเลยละ ถึงพวกนักการเมืองที่ไม่สนผิดชอบชั่วดี มีแต่ทำทุกวิถีทางเพื่อเพิ่มตำแหน่งให้ตัวเองผมเห็นจนเอื้อมละอา

" แต่ก็ช่างเถอะ! ท่านจะทำยังไงมันก็เรื่องของท่าน เพราะข้ามันไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับข้าอยู่แล้วไม่ต้องมาสนใจข้ามากก็ได้ "

พูดจบเวโรนิก้าด้เริ่มวิ่งตรงไปพร้อมกับยกแขนขึ้นมาเหมือนกับว่าปาดน้ำตาตัวเอง เอ่! ห่ะ! สรุปนี่เราผิดแล้วเหรอ? ยังคุยกันไม่เข้าใจก็เล่นร้องไห้วิ่งหนีไปสะแล้ว เฮ้อ~ แต่ช่างเถอะ เอาไว้ให้อารมณ์เย็นค่อยไปคุยใหม่ก็แล้วกัน ...ถึงงั้นก็เถอะมาเล่นร้องไห้มันก็เกินไปหน่อยนะ เรายังไม่ได้พูดจาอะไรรุนแรงไปเลยมีแต่เราที่่โดนด่าคนเดียว ?

###########

หลายวันต่อมา

ณ ห้องทำงานของไมล์

" ท่านไมล์ครับข้ามีเรื่องมารายงานท่านเพิ่ม กับสิ่งที่ท่านได้ทำไปเมื่อหลายวันก่อน "

เมคัสที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของผมพูดขึ้นมา ขณะที่ผมกำลังอ่านรายงานของอาหารภายในเมืองอยู่ เรื่องอะไรกันหรือจะเป็นเรื่องที่เราทำเวโรนิก้าร้องไห้วันนั้น คงจะไม่ได้โดนถอดยศเพราะเรื่องแค่นั่นหรอกนะ.... ไม่สิ! ถ้าเป็นแบบนั้นไคเซอร์ก็น่าจะมาบอกเราด้วยตัวเองไม่น่าจะเป็นเมคัสที่มาบอก

หลังจากวันนั้นที่ทำเวโรนิก้าร้องไห้ผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลย เวลากินข้าวบรรยกาศก็เงียบสนิทไ ม่พูดจาอะไรถึงผมกับไคเซอร์จะพยามชวนคุยแต่เธอก็ต่อมาแค่ [ อื้ม } หรือไม่ก็ [ อ่า ] ตอบมาเหมือนขอไปที ทำให้ตอนนี้การกินข้าวเป็นอะไรที่กดดันมาก จะไม่ไปกินก็ไม่ได้เพราะถ้าไม่ไปมันก็เสียมารยาท เฮ้อ~ อยากให้เดือนปีศาจหมดและสองพี่น้องจอมป่วนกลับไปเมืองหลวงจัง... ไม่สิ! ตอนนี้เราต้องสนใจเรื่องของเมคัสก่อนว่ามันเป็นเรื่องอะไร

" เรื่องเมื่อหลายวันก่อนมันเรื่องอะไร ข้าทำเรื่องเอาไว้เยอะ จนจำไม่ได้แล้วว่ามันมีอะไรบ้าง? "