ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 67 ห้องรักษา

ณ ห้องรักษา

ตัวห้องเป็นสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก ซึ่งป็นห้องพยบาลที่ผมสั่งให้สร้างเอาไว้ แต่ตอนนี้มันเป็นเพียงโครงสร้างยังไม่ได้เปิดใช้แบบจริงจังด้วยเหตุผลที่ว่า ยังมีหมอไม่เพียงพอก็เลยให้คนของจักรวรรดิเข้ามาทำการรักษาเอลฟ์ที่โดนซุปลวกอยู่ที่นี่ก่อน

หลังจากที่ผมเดินเข้ามาก็พบกับเอลฟ์กำลังนอนอยู่บนเตียงกับคนสวมชุดสีขาวบนเสื้อมีตราของจักรวรรดิติดอยู่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งก็น่าจะเป็นหมอ

" เกิดอะไรขึ้นเจ้าจะเรียกข้ามาทำอะไร? "

แจนด์ลาสเริ่มถามหมอที่กำลังนั่งอยู่ด้วยน้ำเสียงสงสัย แต่มันก็น่าแปลกใจนั่นแหละ ไม่คิดเลยว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลังจากท่าทางการพูดของแจนด์ลาสในร้านอาหารมั่นใจสะขนาดนั้น ขนาดผมยังเชื่อไปเลยว่าสามารถรักษาได้ แต่เวลานี้เริ่มตาสว่างขึ้นมาบ้างแล้ว

" ข้าไม่สามารถรักษาแผลบนใบหน้าของเธอได้ครับ เผ่าเอลฟ์นั้นเป็นเผ่าที่มีพลังเวทย์เข้มขนสูงมากกว่ามนุษย์ ระดับพลังเวทย์ของมนุษย์อย่างพวกเราไม่สามารถทำให้บาดแผลบนใบหน้าของเธอหายได้ครับ ต่อให้เป็นข้าก็ตาม "

หมอพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ เหมือนกับว่ากำลังรู้สึกผิด

" บ้าน่าเรื่องแบบนั้นมันจะเป็นไปได้ยังไง เจ้าก็หาทางทำอะไรสักอย่างสิถ้าจะใช้เวลาก็ได้ ถ้าสักเดือนก็- "

" เรื่องนั้นต่อให้ใช้พลังของข้าเป็นปีหรือสิบปีมันก็ไม่หายหรอกครับ แต่ว่า... "

ทิ้งททายด้วยคำพูดน่าคิดแบบนี้หมอคนนี้คงกำลังพูดถึงสิ่งนั้นอยู่แน่ ตามจริงผมก็เกือบลืมถามแจนด์ลาสไปแล้วเพราะมันเกิดเรื่องติดต่อกันจนลืมไปเลย ดีนะมาเจอกับหมอคนนี้ทำให้คิดออก

" แต่อะไร!?!? "

แจนด์ลาสรีบถามเร่งเอาคำตอบด้วยน้ำเสียงร้อนรน จะร้อนรนมันก็ไม่แปลกหรอกเพราะอณาเขตปกครองของมันขึ้นอยู่กับเรื่องนี้ เอาตามจริงถ้ามันทำตามคำพูดอย่างรักษาแผลให้เอลฟ์ไม่ได้ ผมเองก็จะไม่ซื้อแร่แกนมอนจากมัน ถึงจะเสียดายแต่จะผิดคำพูดมันก็ไม่ได้ โดยเฉพราะที่มันเกี่ยวกับคนในการปกครองแบบนี้

" ถ้าท่านยอมให้ข้าใช้ยาระดับสูงที่เป็นของล้ำค่าของทางจักรวรรดิรักษาเธอละก็ มันสามารถทำให้บาลแผลของเธอหาได้แน่ ไม่ต้องรอหนึ่งเดือนแบบที่ท่านบอก แต่จะสามารถทำให้หายภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ "

ใบหน้าของแจนด์ลาสตอนนี้เต็มไปด้วยความหนักใจหลังจากที่หมอบอกมา เอามือจับคาง กระดิกเท้าไปมาเหมือนกับว่าจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง ซึ่งที่เป็นแบบนี้มันก็เป็นเรื่องปกติเพราะยาที่หมอกำลังพูดถึงมันเป็นยาระดับสูง โลกใบนี้แบ่งออกเป็น 3 ระดับ ต่ำ,กลาง,สูง และความสามารถของมันก็จะต่างกันออกไป สำหรับตัวยาบนโลกนี้มันก็เป็นของล้ำค่ามาก เพราะตัวยามันมีคุณภาพการรักษาสูงกว่ายาที่ผมรู้จักอย่าง[ยาพารา]ว่ากันว่า เพียงยาระดับกลางก็สามารถรักษาได้ทุกโรคที่คนกินมันเข้าไปเป็นอยู่ได้แล้ว

เพราะแบบนี้ใบหน้าเคร่งเครียดของแจนด์ลาสก็ไม่ได้แปลกเลย เมื่อต้องมาใช้ยาระดับสูงกับเอลฟ์ปกติอย่างนี้ ยังไงยาเองก็ไม่ได้ผลิตง่ายแบบนั้นถึงตอนนี้ผมจะยังไม่รู้วิธีผลิตแต่การจะสร้างยาระดับต่ำ 1 เม็ดมันต้องใช้จอมเวทย์นับสิบคนร่ายเวทย์ติดต่อกันเป็นเดือน เพื่อที่จะได้มัน ไม่อยากคิดเลยว่ายาระดับสูงมันต้องทำยังไงถึงจะได้มันมา แต่นี้ก็เป็นโอกาศของมันเหมือนกันถ้ายอมใช้ตอนนี้ก็ได้ของไป กลับกันถ้าไม่ยอมใช้มันรักษาก็ไม่ได้ ของกลับไปและผมคงล้มเลิกการค้าขายทั้งหมดกับมันเช่นกัน

เชื่อว่าตอนนี้มันก็น่าจะรู็ตัวดีอยู่แล้ว ถึงได้กำลังทำสีหน้าตาตัดสินใจยากแบบนั้น ถ้าเป็นปกติการที่จะเอายามารักษาคนปกติ หรือเอลฟ์ปกติ มันไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ ยาระดับสูงในส่วนมากจะใช้ในคนของราชวงศ์ หรือไม่ก็ดยุคของแต่ละประเทศกันทั้งนั้น แต่่ตอนนี้มันกำลังเอาราคาของยามาเปรียบเทียบกับการค้าขายระหว่างผมกับมันอยู่ต่างหาก ไม่ใช่ชีวิตของเอลฟ์

...

....

......

เมื่อเวลาผ่านไปสักพักแจนด์ลาสก็ตอบออกมาว่า " ตกลงใช้เลย! "

" ตะ... แต่ว่าท่าทำแบบนั้นเรื่องที่ท่านสัญญากับราชาเอาไว้ "

" ข้าบอกให้รักษาก็รักษาไม่เข้าใจหรือไง!!! "

แจนด์ลาสย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หลังจากที่หมอพยามจะห้ามเอาไว้ แต่ถึงมันจะมีปัญหาอะไรก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว ทางเจ้าตัวก็เป็นคนบอกให้ใช้มันรักษาเองผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยแท้ๆ ถึงจะยืนกดดันอยู่ด้านหลังก็เถอะ เหอะๆ

จากนั้นหมอก็เริ่มเอายาเม็ดสีน้ำตาลออกมาจากกระเป๋าและส่งมันไปยังเอลฟ์ที่กำลังนอนอยู่ " กินนี่สะแผลบนใบหน้าของเธอจหายภายในไม่กี่วันแน่นอน " หมอพูดจบเอลฟ์ก็เบนสายตามองมาทางผมเล็กน้อย เพราะตัวของเธอก็ได้ยินเรื่องที่พวกผมคุยกันเมื่อกี้ดง คงกำลังคิดว่าจะเป็นปัญหาแน่ถ้ากินมันเข้าไป หรือไม่ก็กำลังลำบากใจอยู่

" กินเถอะ! ไม่ต้องกลัวยังไงท่านแม่ทัพก็เป็นคนอนุญาตเอง "

" ....คะ ค่ะ "

ผมเลยพูดมีนัยเหมือนเป็นการออกคำสั่งกับเธอขณะที่มองหน้าผมอยู่ จากนั้นเธอก็กินมันเข้าไปตามที่หมอบอก แล้วรอยไหม้บนใบหน้าของเธอมันก็เริ่มหายไปทันทีราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกลายเป็นหน้าตาเกือบปกติที่มีรอยแดงขึ้นมานิดหน่อย สุุดยอด! ตอนแรกก็คิดว่ามันพูดเกินจริงกันเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่ายามันจะมีคุณภาพสูงขนาดนี้รู้สึกว่าเราเองก็น่าจะสร้างมันเอาไว้บ้างสะแล้วสิ

" ถ้างั้นเรื่องทั้งหมดก็สามารถเคลียร์กันได้แล้ว ท่านแม่ทัพข้าจะสนับสนุนเรื่องการเพราะปลูกของท่านอย่างเต็มที่ส่วนท่านก็อย่าลืมสิ่งที่ข้าขอไปละ "

เรื่องมันมาขนาดนี้แล้วก็มีแต่ต้องย้้อมเท่านั้น เพราะทางผมเองก็อยากได้ดินแดนที่ติดกับประเทศปีศาจอยู่ด้วย

" ครับเรื่องนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วง "

" อื้ม! ได้ยินแบบนี้ข้าก็สบายใจ ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวไปคุยเรื่องการสร้างทางรถไฟเข้าเขตปกครองของท่านกับทางองค์ชายไคเซอร์ก่อนก็แล้วกัน จะได้ให้คำตอบได้วันนี้เลย "

" ครับ "