ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 56 แสดง

ณ ลานทดสอบอาวุธ

จุดที่ผมพาแจนด์ลาสเดินทางมาก็ตรงตามชื่อของมันเพราะมันเป็นลานกว้างขนาดใหญ่ที่มีระยะห่างจากโรงงานผลิตอาวุธพอสมควรเพื่อป้องกันอันตรายที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ บรรยกาศตอนนี้ก็เป็นวันที่หิมะไม่ลงมาไม่หยุดหย่อน พื้นที่รอบเมืองปกคลุมไปด้วยสีขาวทั่วทั้งเมือง

แต่ลานทดสอบอาวุธนั้นต่างออกไปเพราะมันเต็มไปด้วยพื้นดินสีน้ำตาลกับร่องรอยหลุมที่เกิดจากปืนใหญ่และระเบิดจำนวนมาก ความร้อนจากการทดสอบทำให้หิมะละลายไปจนหมด รวมถึงมีพวกทหารเดินไปเดินมาตลอดเวลาโดยเอาอาวุธเข้าออกจากลานทดสอบมันก็เลยมีสภาพเป็นแบบนั้น

ตุม!!!!

ตูม!!!!

บูม!!!!

เสียงของการทดสอบปืนใหญ่กับระเบิดดังขึ้นพอดีเมื่อผมกับแจนด์ลาสเดินทางมาถึง อนุภาพการทำลายของมันก็เป็นเรื่องปกติที่มันควรจะเป็นที่สามารถสร้างหลุมขนาดใหญ่ได้หลังจากที่เกิดการโจมตีขึ้น

" ทะ... ท่านบารอนนั่นมันอะไรกัน "

น้ำเสียงสั่นๆ ดังออกมามันดังมาจากแจนด์ลาสด้านข้างของผม เขาพูดออกมาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังจุดหลุมขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นเพราะปืนใหญ่เมื่อคู่

" มันคือปืนใหญ่ เป็นอาวุธที่แรงที่สุดของข้า "

" อาวุธ? นั่นไม่ใช่เวทย์มนต์เหรอ "

" แล้วท่านแม่ทัพเห็นจอมเวทย์ยืนอยู่ในลานทดสอบอาวุธกันไหมละ "

ไม่แปลกเลยที่แจนด์ลาสจะคิดว่านั่่นเป็นการโจมตีของเวทย์มนต์ เพราะพลังทำลายของมันเมื่อคู่รุนแรงมาก คนปกติเห็นแบบนั้นก็คิดว่าเป็นเวทย์มนต์แน่นอน ซึ่งการจะใช้เวทย์ใหญ่แบบนั้นได้ก็คงต้องใช้ทหารจอมเวทย์สัก 10 - 15 คน ในการร่ายเวทย์ซึ่งมันสิ้นเปลืองกำลังรบมาก แต่ผมกลับใช้ทหารเพียงไม่กี่คนในการยิงมันเท่านั้น

' ในลานไม่มีจอมเวทย์อยู่จริงๆ ด้านหน้าของเรามีเพียงทหารธรรมดาเท่านั้นที่ยืนกันอยู่ แบบนี้ก็หมายความว่ากรโจมตีรุนแรงแบบนั้นไม่ได้เกิดจากเวทยมนต์ เรื่องแบบนี้มันบ้าไปแล้วอาวุธที่มีพลังทำลายขนาดนั้นพึ่งเคยเห็นครั้งแรก เราต้องรีบสานสัมพันกับบารอนนี่ให้เร็วที่สุดไม่งั้นจักรวรรดิตกอยู่ในการสุ่มเสี่ยงแน่ ทั้งกำลังการผลิต อนุภาพการทำลาย บารอนคนนี้มีของพร้อมหมดส่วนทหารเองตามข้อมูลก็มีหลายพันคน อันตราย! บารอนคนนี้อันตราย! ' แจนด์ลาสคิดในใจถึงเรื่องที่กำลงเจออยู่ตอนนี้

" ข้อต้องขอโทษท่านอีกครั้งท่านบารอนที่นำทหารเข้ามาในเขตของท่าน ขอให้ท่านอย่าติดใจเรื่องนี้เลย "

แจนด์ลาสที่เหมือนกับว่าคิดอะไรสักพักก้มหัวลงให้ผมแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ต่างจากตอนแรงที่คุยกับผมในห้องรับแขกอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงขอโทษตอนนั้นเป็นน้ำเสียงขอโทษแบบยิ่งหน่อยๆ ราวกับว่าที่พูดออกมาตอนนั้นมันเป็นเพียงมารยาทที่ต้องพูด

แต่ตอนนี้มันต่างออกไปน้ำเสียงและท่าทางที่แสดงออกมาตอนนี้ต้องเรียกว่าจริงใจ... ไม่สิ! เรียกว่ากำลังกลัวกำลังรบของผมตอนนี้ต่างหาก เพราะหลังจากที่ได้เห็น การผลิต การใช้อาวุธ เป็นใครก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา ยิ่งหมอนี่เป็นแม่ทัพด้วยแล้วละก็ย่อมเข้าใจดีว่าอาวุธอย่างปืนหรือปืนใหญ่มันจะทำให้ได้เปรียบในการต่อสู้ขนาดไหน

" ท่านบารอนหลังจากที่ข้าได้เห็นเรื่องทั้งหมดแล้ว ข้าก็มีเรื่องสงสัยอยู่ว่าทำไมท่านถึงยอมให้วิธีการเพราะปลูกกับข้าเพื่อแลกกับเมืองแบบนั้นกัน ขอต้องยอมรับว่าข้าคิดว่าที่ท่านยอมเป็นเพราะกลัวกำลังรบของทางจักรวรรดิ แต่เมื่อได้มาเห็นอาวุธพวกนี่ข้าสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าข้าคิดผิด "

หึหึ! คิดว่าฉันคนนี้จะกลัวกำลังรบของพวกนายจริงๆ เหรอ-

" เป็นเพราะท่านบารอนอยากช่วยประชาชนของท่านยังไงละ! "

ระหว่างที่ผมกำลังจะตอบคำถามของแจนด์ลาสออกไป มันก็มีเสียงตอบออกมาจากทางด้านหลังของพวกเราทั้งสองคนแทนผมก่อน ซึ่งเจ้าของเสียงที่ตอบแทนผมนั้นก็คือ เวโรนิก้า!

เกล็ดความรู้ : ความคิดของแจนด์ลาส!

การต่อรองหรือการเจรจาจะสามารถเริ่มขึ้นได้ก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายมีความเท่าเทียมกันเท่านั้น เหมือนกับช่วงแรกที่แจนด์ลาสเดินทางมาหาไมล์แจนด์ลาสมีอำนาจการต่อรองสู้กว่า เพราะมีประเทศหนุนหลังอยู่ แต่ว่าหลังจากที่แจนด์ลาสได้รู้ความจริงอำนาจการต่อรองก็พังทรายลงทันทีเพราะอำนาจของไมล์นั้นมีมากกว่า ต่อให้ส่งทหารบุกนับหมื่นคนหรือแสนคน ก็คงไม่สามารถตีเมืองทาเลสแตกได้ นี่เป็นความคิดที่แจนด์ลาสคิดได้หลังจากที่ได้เห็นอาวุธของไมล์ทั้งหมด ด้วยเหตุผลนี้แจนด์ลาสจึงขอโทษไมล์อีกครั้งด้วยความจริงจังนั่นเอง