ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 47 รับผิดชอบ

" รับผิดชอบ! ประนาม! คิดว่าพวกแกกำลังพูดกับใครอยู่ ข้าไม่ได้มีหน้าที่อะไรต้องไปรับรู้เรื่องปัญหาของพวกเจ้าสักหน่อย ที่พวกชาวบ้านเดินทางมานี่ก็เพราะอยากได้ อาหารและพื้นที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัยในเดือนปีศาจ และจากที่รู้มาอาณาจักรก็ไม่ได้มีกฏห้ามชาวบ้านย้ายเขตปกครองด้วยสิ ช่วยอธิบายคำว่า รับผิดชอบกับประนามออกมาให้ฟังใหม่ได้ไหม? "

พูดจบพวกที่อยู่ด้านหน้าของผมก็พากันมองหน้ากันไปมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พวกมันไม่มีใครพูดอะไรออกมาทำแต่เพียงมองหน้ากัน สีหน้าที่แสดงออกมาของพวกมันก็เห็นได้ทันทีว่ากำลังเป็นกังวลอย่างมาก

" ท่านช่วยใจเย็นก่อนนะครับท่านบารอน เรื่องนีี้พวกข้าไม่ได้มีเจตนาจะสื่อแบบนั้น "

เซฟเริ่มแก้ต่างออกมาให้กับคำพูดเมื่อคู่

" ถ้างั้นข้าจะทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องเมื่อกี้ก้แล้วกัน งั้นเจ้าก็บอกมาว่าถ้าข้าให้ของตามที่พวกเจ้าขอมา ข้าจะได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน "

ผมเริ่มถามไปอีกครั้้ง

ตอนนี้ผลเจรจามันออกมาแล้ว... ไม่สิ! ผลเจรจามันออกมาตั้งแต่ยังไม่ได้เจรจาแล้วพวกนี้มันไม่มีอะไรที่ผมต้องการกันเลย แถมยังหน้าด้านเข้ามาข้อของกันแบบนี้อีก พวกมันจะไม่ได้อะไรกลับไปกันทั้งนั้น ถึงพวกมันจะเสี่ยงชีวิตเพื่อเดินทางมาพบกับผมแบบนี้ก็ตาม เพราะเรื่องพวกนี้มันก็เหมือนกับธุรกิจ

ถ้าไม่ได้ผลประโยชน์อะไรกลับมันก็ไม่น่าลงทุนอะไรไป แล้วของที่พวกมันขอตอนนี้ถ้าให้ไปมันก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรกับผมเลยด้วย มีแต่จะเกิดประโยชน์กับพวกขุนนางเจ้าของพื้นที่ทั้งนั้น

" ข้อมูลครับ! "

เซฟพูดขึ้นด้วยใบหน้าจริงจังอย่างมาก ราวกับว่ามั่นใจในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาตอนนี้แบบสุดๆ น่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ!

" ข้อมูลอะไร? "

" ข้ามีข้อมูลที่ท่านต้องการเกี่ยวกับท่านดยุคแลนด์เนอร์ ท่านสนใจมันไหม? ข้าได้ยินมาว่าท่านกำลังมีปัญหากับท่านดยุคอยู่ พวกเราทั้งหมดปรึกษากันแล้วว่าจะบอกข้อมูลกับท่าน "

ฟังจบผมก็กวาดสายตามองพวกที่อยู่ด้านหลังของเซฟซึ่งพวกนี้แต่ละคนก็ไม่มีท่าทางตกใจ หรือว่าท่าทางแปลกใจอะไรกับคำพูดของเซฟที่พูดกับผม งั้นก็แปลว่าที่พวกนี้ปรึกษากันมาแล้วเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องที่พวกนี้ปรึกษากันจะยังไงก็ช่างมัน เพราะผมไม่สนใจอยู่แล้ว ข้อมูลของพวกมันตอนนี้ก็คงไม่ได้มีอะไรดีนัก เพราะงั้น

" ข้าไม่สนใจ! "

ผมจึงเริ่มปฏิเสธออกไป สำหรับดยุคแลนด์เนอร์ตอนนี้ผมขึ้นบัญชีดำเอาไว้แล้ว กำลังทหารของหมอนั้นถึงจะเรียกได้ว่าเป็นอันดับ 1 ในอณาเขตทางเหนือแต่มันก็เป็นเพียงเรื่องสมัยก่อน ต่อให้มันบุกมาตอนนี้ก็คงโดนทหารของผมจัดการได้โดยไม่ยาก และถ้าปล่อยเอาไว้เดี๋ยวมันก็โดนผมกดดันจนโผ่ลห่างออกมาเอง ไม่จำเป็นต้องพึ่งข้อมูลพวกนี้

เพราะงั้นถึงพวกนี้จะมีข้อมูลอะไรมันก็ไม่จำเป็น ถึงจะเป็นเรื่องที่แลนด์เนอร์จะบุกโจมตีวันนี้หรือตอนนี้ก็ตามมันก็เป็นข้อมูลที่ไม่จำเป็น เพราะถ้าบุกมาก็สู้ทหารของผมตอนนี้ไม่ได้อยู่ดี

หลังจากตอบปฏิเสธออกไปพวกที่อยู่ด้านหน้าของผมรวมถึงเซฟก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เฮ้อ~ แค่นี่เองเหรอ! นึกว่าจะสามารถพูดให้เราส่งของให้ได้สะอีก น่าผิดหวังจริงๆ

############

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องรับแขกด้วยความผิดหวังผมก็เดินมาถึงห้องทำงานต่อทันทีแล้วก็ได้เจอมารค์กับโทเคนกำลังยืนอยู่ ซึ่งที่มาอยู่ตรงนี้ตีวผมเป็นคนเรียกทั้งสองคนมาเอง มารค์เป็นหัวหน้าช่างของมนุษย์ โทเคนเป็นหัวหน้าช่างของคนแคระ ทั้งสองต่างก็กำลังเร่งมือผลิตของตามที่ผมสั่ง

ซึึ่งสาเหตุที่เรียกมามันก็เป็นเพราะสิ่งที่ผมวางแผนจะสร้างเอาไว้ตั้งนานแล้ว และมันก็เป็นเครื่องจักรที่ต้องใช่ถ่านหินเป็นพลังงานในการเคลื่อนที่ สิ่งนั่นก็คือ รถไฟหัวจักรไอน้ำ!

เกล็ดความรู้ : รถไฟหัวจักรไอน้ำ!

เป็นต้นแบบของรถไฟในยุคปัจจุบัน ซึ่งเป็นรถไฟช่วงแรกที่ผลิตขึ้นมาในประวัติศาสต์ของมนุษย์ และการกำเนิดของมันก็ทำให้การขนส่งของมนุษย์เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ทั้งขนส่งคน ขนส่งของ ทุกอย่างถูกปฏิวัติวิธีการขนส่งทั้งหมดด้วยสิ่งที่เรียกว่า รถไฟ!