ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่่ 32 ยอมจำนน

" ถ้างั้นเรามาเริ่มเข้าเรื่องกันเลยแล้วกัน ถ้าแกพูดออกมาเองแบบนี้ "

หมอนี่มันต้องรู้ตัวอยู่แล้วว่าผมจะเรียกมันมาถาม และปัญหาตอนนี้ก็คือทำไมมันถึงได้กล้ามางานเลี้ยงอยู่อีก ทั้งๆที่รู้ว่าผมจะถามเรื่องนี้ ทั้งที่ถ้าทหารของผมตอนนี้บุกไปคฤหาสน์ของมันละก็ 100% ทหารของมันไม่สามารถสู้ได้อย่างแน่นอนทำไมมันไม่กลัว

แบบนี้แปลว่ามมันต้องมั่นใจว่าผมไม่สามารถทำอะไรมันได้ หรือไม่มันก็โง่แบบสุดๆ แต่เมื่อดูจากท่าทางการคุยของมันแล้วมันไม่ใช่ไอโง่แน่นอน แต่ก็ยังฟันธงอะไรไม่ได้งั้นก็ลองเชิงมันไปก่อนก็แล้วกัน

" แกเป็นคนฆ่าใช่ไหม "

ผมเริ่มยิงคำถามแบบไม่อ้อมคอม เพราะมันเสียเวลาป่าว

" ถ้าถามแบบนั้นข้าก็ต้องบอกว่าไม่ใช่ และไม่ใช่คนของข้าด้วยที่ทำ แต่ว่าข้าพอจะรู้ว่าใครที่เป็นคนทำ "

เลือกโยนความผิดให้คนอื่นสินะ!

" ใคร? "

" ก่อนที่ข้าจะบอกชื่อข้าอยากให้ท่านยืนยันความปลอดภัยให้ก่อน เพราะวันนั้นข้าเองก็โดนบังคับให้จัดงานเพื่อจัดฉากการฆ่าเหมือนกัน "

ในที่สุดคำว่า ฆ่า! ก็หลุดออกมาจากปากของมันเอง แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีตัวใหญ่บงการอยู่เบื้องหลังอีกแบบนี้ ชักน่าสนุกแล้วสิ!

" ข้าจะตัดสินโทษแบบไม่่ถึงชีวิต แต่เจ้าต้องทิ้งเขตการปกครองทั้งหมด และหนีไปอยู่ประเทศจักรวรรดิสะ ถ้ายอมรับก็บอกมา ถ้าไม่ยอมก็คงต้องมีชีวิตแบบที่ข้าบอกไปตอนแรก "

ผมยืนยันตามคำเรียกร้อง หลังจากที่ได้ยินผมยืนยัน ไวช์มันก็มีสีหน้าตกใจออกมาให้เห็นได้ชัด แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

ทางเลือกของมันตอนนี้เหลือเพียงทางเดียวเท่านั้น ก็คือต้องกลายเป็นคนปกติที่ร้ำรวยที่อาศัยอยู่จักรวรรดิที่มีอณาเขตกับดินแดนทางเหนือของอาณาจักร และด้วยระยะทางเพียงเท่านี้ มันสามารถหนีออกไปได้ทันอย่างแน่นอน แต่มันก็ต้องแรกกับความสบายระยะยาวของมันที่เป็นขุนนาง แต่เมื่อเทียบกับชีวิตของมันแล้วอะไรมันก็ไม่เทียบเท่าหรอก

" ข้าขออะไรอย่างได้ไหม? "

ไวช์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับว่าตัดสินใจได้อะไรได้

" อะไร "

" ข้าขอให้ลูกคนโตของข้าปคกรองอณาเขตต่อ และท่านก็ช่วยปกป้องจนกว่าลูกของข้าจะโตพอปกครองอณาเขตเองได้ เพราะถ้าไม่มีทหารของท่านปกป้อง หมอนั้นต้องโดนคนของชายคนนั้นฆ่าแน่นอน "

ตามจริงลงโทษมันคนเดียวก็เพียงพอแล้ว เด็กพวกนั้นก็ไม่ได้มีความผิดอะไรด้วยกับมัน ส่วนเรื่องข้อร้องของมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เพียงเอาเด็กนั่นเข้ามาอยู่ในเมืองทาเลสแห่งนี้ และส่งตัวแทนไปปกครองก่อนก็ไม่ใช่ปัญหา ดีไม่ดีเราอาจจะได้อณาเขตของมันมาเลยก็ได้ถ้าลูกของมันยอมมาเป็นทหารให้เรา

มีแต่ได้กับได้!

" ตกลงข้าจะรับคำข้อของเจ้า ถ้างั้นก็บอกมาได้แล้วว่าชายที่เจ้าพูดถึงมันเป็นใคร! "

" ดะ... ดยุคแลนด์เนอร์ "

เจ้านี่อีกแล้วเหรอ! แต่พอมาลองคิดดูทุกครั้งที่มีคนพยามจะยึดเขตของไมล์มันก็เป็นคนที่อยู่ในการดูแลของมันเกือบทั้งหมด เรื่องตอนที่เรามาถึงก็เหมือนกันพวกที่เป็นปัญหากับการทวงหนี้ ก็เป็นขุนนางที่อยู่ในการดูแลของมันที่ทำธุรกิจปล่อยกู้ แบบนี้มันชัดเจนแล้วว่ามันต้องการที่ดินตรงนี้ แต่ก็ถามให้มันแน่ใจอีกสักหน่อยเพื่อเราจะคิดผิดไป

" รู้เหตุผลที่มันทำไม? "

" ที่ดินในอณาเขตของท่านครับ เพราะมันสามารถเดินทางค้าขายกับจักรวรรดิได้สะดวก และดยุคแลนด์เนอร์ตอนนี้ก็กำลังติดต่อเรื่องอะไรบางอย่างกับทางจักรวรรดิอยู่ส่วนเรื่องติดต่ออะไรนั้นข้าก็ยังไม่รู้เหมือนกัน "

เมืองทาเลสเป็นเมืองเพียงเมืองเดียวในรัศหมี 50 กิโลเมตร แต่ว่าด้วยเหตุผลทางด้านความั่นคงของประเทศอณาจักรเลยไม่ให้พ่อค้าจากจักรวรรดิเดินทางเมืองนี้ แต่ให้อ้อมไปผ่านทางป้อมแทนเพราะมีทหารคุ้มกันอยู่เยอะ เพื่อจะได้จัดการได้ทันท่วงทีเมื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้ามันต้องการเมืองนี้ก็คิดได้ไม่มากนักแถมมันยังติดต่อลับกับจักรวรรดิอีก หึหึ! มันต้องกำลังจะก่อกบฏกับราชวงศ์ตอนนี้แน่!

แต่นี่ก็เป็นเพียงข้อสันนิฐานของเราเท่านั้น มันยังมีสิทธิ์เป็นอย่างอื่นได้อยู่ แต่ก็ช่างเถอะเพราะมันคงยังไม่ทำอะไรตอนนี้แน่อย่างเร็วก็น่าจะหมดเดือนปีศาจ และถ้างานเลี้ยงวันนี้สำเร็จตามแผนของเราต่อให้มันมีทหารนับแสนเข้ามาช่วยมันก็ป่าวประโยชน์!