ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 30 งานเลี้ยง

ณ ห้องแต่งตัวของคฤหาสน์

ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง แล้วก็กำลังปวดหัวกับการแต่งชุดของโลกใบนี้มาก ความจำของร่างก่อนมันก็ไม่มีอะไรเลยเพราะให้คนรับใช้จัดการให้หมด ตั้งแต่หัวจรดเท้า ส่วนตอนนี้ที่คนรับใช้ไม่เข้ามาช่วยแต่งก็เป็นเพราะว่าผมบอกให้ออกไป เพราะตอนแรกคิดว่าแค่แต่งชุดมันจะยากอะไร

แต่ที่หลังจากได้ลอง ผ่านมาแล้ว 10 นาที แค่เสื้อก็ยังใส่ไม่เสร็จเลย ไม่รู้มันจะมีกระดุมอะไรนักหนา นับได้สิบกว่าเม็ดเข้าไปแล้วที่ติดได้ แล้ะถ้าติดตัวที่ต้องติดทีหลังก่อนก็ต้องแกะออกมาใหม่อีก เฮ้อ~ ชุดบ้าอะไรวะเนี่ย!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ท่านไมล์ครับตอนนี้ถึงเวลาแล้วครับ "

ระหว่างที่ผมกำลังปวดหัวอยู่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา ตามด้วยคำพูดของเมคัสที่มาตามผมเพื่อไปเข้าร่วมงาน แต่ระหว่างที่ผมยังไมได้ตอบอะไรไปเมคัสก้เปิดประตเข้ามา พร้อมกับหน้าตาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ และเริ่มถามว่า " ท่านคิดอะไรอยู่ท่านไมล์ที่ให้องค์หญิงปรากฏตัวในงานเลี้ยงแบบนีี้ ท่านก็น่าจะเข้าใจดีว่าองค์หญิงอยู่นี้มันเป็นความลับ ถ้าพวกขุนนางคนอื่นรู้เข้ามันอาจเป็นปัญหาได้ โดยเฉพราะพวกที่คิดไม่ดีกับท่าน "

" ช่างมัน! ตอนนี้กำลังรบของข้าพร้อมแล้ว ต่อให้พวกมันมีคนนับหมื่นมาก็สู้ไม่ได้หรอก ถ้าพวกมันแน่ก็ให้มันไสม้าเข้ามา "

ตามจริงที่ทำไปผมก็ได้คิดเอาไว้หมดแล้ว โดยยึดหลักที่ว่าถ้ามีคนรู้เรื่องมากกว่า 1 คน มันก็ไม่ใช่ความลับ ซึ่งเร่ืองที่เวโรนิก้าอยู่นี้พวกขุนนางส่นมากก็ต้องรู้เรื่องแล้วแน่นอน ก็เลยเอาเวโรนิก้าออกมาเลยสะก็จบ แถมยังทำประโยชน์ให้ได้อีก

" ....ท่านเอาจริงเหรอเนี่ย "

คิดว่าฉันล้อเล่นอยู่หรือไง

" เรื่ององค์หญิงนะช่างเถอะ แต่งานฉลองวันนี้ ข้าจะถือโอกาศตามล่าตัวคนที่มันสั่งฆ่าท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยเลย"

" ท่านยังคาใจกับการตายของทั้งสองคนอยู่สินะครับ แต่ว่าโปรดอย่าทำอะไรใจร้อนก็แล้วกัน เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้ท่านก็เป็นเจ้าบ้านจะให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นไม่ได้ "

" อืม! "

สิ่งที่เมคัสพูดออกมามันก็ถูก เพราะผมเป็นคนเชิญพวกมันมา และถ้าจับตัวใครในงานชื่อเสียงของผมก็จะเสียหายมาก ตามจริงก็ไม่ต้องสนใจพวกมันก็ได้ แต่ว่าเพื่ออนาคตที่ต้องติดต่อกับดินแดนอื่น หรือประเทศอื่น ผมจะมาสร้างเรื่องเสียหายกับชื่อเสียงไม่ได้เด็ดขาด

ส่วนเรื่องพ่อแม่ที่พูดถึงเมื้อกี้ก็เป็นพ่อแม่ของผม.. ไม่สิ! จะเรียกว่าของผมมันก็ไม่ถูก เรียกว่าของบารอนชื่อไมล์ถึงจะถูก ตามจริงเรื่องนี้ผมก็ไม่จำเป็นที่จะต้องแก้แค้นอะไรเพราะพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม แต่ว่าบารอนไมล์คนนี้มีเพียงความทรงจำเดียวที่ศึกษาแบบจริงจังในหัว

ก็คือเรื่องการตายของพ่อแม่ตัวเอง ในรายงาเขียนเอาไว้ว่า หลังจากที่เดินทางกลับจากงานเลี้ยงของบารอนไวช์รถม้าก็เกิดอุบัติเหตุโดยตกภูเขาจนไม่สามารถหาศพเจอ แต่จุดที่แปลกก็คือทหารที่ไปด้วยกว่า 20 คน ก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน ด้วยรายงานที่มีจุดขัดกันหลายจุดบบารอนไมล์ก็เลยเริ่มศึกษา เส้นทางการเดินทาง และระยเวลาการเดินทาง พอศึกษาไปมาก็เจอจุดขัดกันอีกหลายอย่างจนมั่นใจว่าไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอน

และผมที่กำลังใช่ร่างของหมอนี่อยู่ก็เลยต้องมาสานต่อให้มันเสร็จ เพราะผมเองก็ไม่ชอบไปเรื่องแบบนี้เหมือนกัน เพราะชาติก่อนทำเอาไว้เยอะ อย่างเช่นการอุ้มฆ่านักการเมืองฝ่ายคู่แข่งของคนที่ทำงานให้ มันรู้สึกแย่แบบสุดๆ

ถึงแม้วันนี้จะทำอะไรไม่ได้มาก แต่ผมก็วางแผนเอาไว้แล้วเช่นกันว่าจะเริ่มกดดันมันยังไง หึหึ!

#############

ภายในงานเลี้ยง

งานเลี้ยงถูกจัดในห้องโถงขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ และด้านหน้าของผมตอนนี้ก็มีพวกขุนนางมากมายนับร้อยคน ทั้งชายและหญิง ต่างคนต่างสวมชุดดูดีกันทั้งหมด อาหารเองก็ถูกจัดเรียงเอาไว้เป็นโต๊ะขนาดใหญ่ที่เอาไว้เดินกิน

เห็นแล้วเสียดายชะมัด ที่ต้องเอาอาหารมาให้พวกนี้กิน!

" ยินดีตอนรับพวกท่านทุกคนที่เดินทางมางานเลี้ยงของข้าในวันนี้ แม้จะเข้าใกล้เดือนปีศาจก็ตาม เชิญพวกท่านตามสบายกันได้เลย "

ปรบ! ปรบ! ปรบ!

เมื่อพูดจบเสียงปรามือก็ดังขึ้นมาทันที ซึ่งมันเป็นมารยาทของขุนนางที่ต้องทำแบบนี้กัน ถึงแม้ว่าสิ่งที่ผมพูดมันจะไม่ได้ดีอะไรก็เถอะ ปรบเอาไว้ก่อนมันเป็นมารยาท เหอะๆ

ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปมาเพื่อหาตัวเป้าหมายภายในงาน แต่

" -ท่านไมล์ข้าเป็นขุนนางที่อยู่ทางใต้อณาเขตท่าน ข้ามีเรื่องขอร้อง "

" -ท่านไมล์ข้ามีอณาเขตติดกับท่านทางตะวันตก ข้าอยากขายมันให้กับท่าน ท่านสนใจที่จะซื้อมันไหม? "

" -ท่านบารอนข้าเองก็มีข้อเสนอมาให้ท่าน "

พวกขุนนางต่างก็พากันวิ่งเข้ามาหาผม พร้อมกับพูดเรื่องธุรกิจกันทั้งนั้น ส่วนผมก็ตอบไม่ทันได้แต่ทำหน้ายิ้มแบบอ่อนๆ มองพวกมันที่กำลังพูดอยู่ แต่ระหว่างนั้นพวกขุนนางที่กำลังพูดอยู่ก็หยุดลง และมองไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งที่ทุกคนกำลังหันมองไปกันอยู่ก็คือ เวโรนิก้า! ที่กำลังเดินเข้ามาในงาน