ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 26 รายงาน

ณ คฤหาสน์ ภายในห้องของเวโรนิก้า

" มันเป็นความจริงใช่ไหม "

" ใช่ครับองค์หญิงข้าให้มากับตา "

ชไนน์เดอร์กับเวโรนิก้ากำลังคุยกันอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด หลังจากที่ชไนน์เดอร์เล่าเรื่องที่ตนได้เจอมากับตัวเกี่ยวกับอาวุธ และพวกทหารของไมล์ และการฝึกทหารทั้งหมด

" เป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ แล้วไม่ได้มีแค่เพียงอาวุธด้วยที่พัฒนาไปขนาดนั้น "

" ท่านหมายถึง.... "

" ระหว่างที่เจ้าเดินทางไปที้นั่น ข้าก็เดินตรวจสอบเมืองมา ก็ได้เห็นหลายต่อหลายอย่างเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนที่สุดยอดขนาดนนี้ "

" ครับ "

" ถ้าเป็นแบบนี้เราต้องจับตาดูเขาคนนี้ต่อไปแล้วละ ถ้าเขาเปลี่ยนฝ่ายไปอยู่ประเทศไหน หรือต้องการยึดประเทศนี้ละก็ ต่อให้ใช้กำลังรบทั้งเมืองหลวงก็ไม่สามารถชนะได้หรอก "

" ข้าก็คิดเช่นนั้นครับ "

" และอีกอย่างถ้าดูจากกำลังทหาร กับพวกอาวุธที่ท่านบารอนมีอยู่ตอนนี้มันคงจะปลอดภัยมากกว่าการที่เราจะเดินทางไปหลบภัยที่ป้อมอีก แล้วอีกเรืื่อง เจ้าส่งข่าวไปบอกท่านพ่อต่อเลยว่าเราจะอยู่ที่นี้ไปก่อนยังไม่เดินทางกลับเมืองหลวง ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อสังเกตุการณ์บารอนคนนี้ "

" นี่ท่านเอาจริงเหรอครับ??? "

" อื้ม! "

เวโรนิก้าพยักหน้าขึ้นลงเพื่อยืนยันคำตอบ จากนั้นชไนน์เดอร์ก็เดินเรื่องตามที่เวโรนิก้าสั่งทันที

############

ณ ใจกลางเมือง

ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นกลุ่มคนขนาดใหญ่ที่กำลังยืนเรียงรายกันอยู่ด้านหน้านับหลายพันคน ตามจริงก็อยากเรียกมาให้มากกว่านี้แหละ แต่มันทำไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายเหตุผล

รอบตัวของผมตอนนี้ก็เต็มไปด้วยพวกทหารที่ยืนรักษาความปลอดภัย ผู้คนเองก็กำลังมองตรงมาทางนี้ด้วยความสงสัยกัน เหตุผลที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ก็เป็นเพราะผมเรียกรวมตัวให้มมารวมกัน เพราะมีเรื่องต้องพูดกับพวกนี้

" ถ้างั้นจะเริ่มพูดเลยก็แล้วกัน วันนี้ข้าจะมาประกาศว่าพวกเราจะไม่เดินทางเข้าไปหลบที่ป้อมไหน เราจะอยู่ที่เมืองแห่งนี้ในเดือนปีศาจที่กำลังจะถึง ! "

ผมกวาดสายตามองซ้ายขวาไปด้วยขณะที่พูด ระหว่างที่กำลังพูดก็เห็นสีหน้าไม่พอใจของพวกผู้คนที่กำลังยืนอยู่อย่างชัดเจน แต่พวกที่ทำสีหน้าไม่พอใจมันก็มีเพียงคนกลุ่มน้อยเท่านั้น เช่น พวกพ่อค้า หรือพวกคนรวย

พวกนนี้มันก้จริงอยู่ที่มีเงินจ่ายเข้าไปเพื่ออยู่ในป้อมแต่มันก็มีปัญหาตรงการเดินทาง โดยทุกปีพวกนี้จะเดินทางไปพร้อมกับผมที่ไปยังป้อมเพื่อความปลอดภัยเพราะมีทหารคุ้มกันตอนเดินทาง และถ้าผมไม่เดินทางไปพวกนี้มันก็เลยต้องเสียเงินจ้างคนคุ้มกันเองซึ่งมันเปลืองเงินอย่างมาก

แต่ก็มีคนทำสีหน้าไม่พอใจออกมาให้เเห็นอยูู่ และก็เริ่มมีคนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" -ท่านกำลังจะบอกว่าเราต้องอยู่รอความตายที่เมืองแห่งนี้กันเหรอ "

" -ท่านไมล์ข้าเองก็คิดว่ามันอันตรายเกินไปเช่นกัน ได้โปดท่านช่วยคิดทบทวนอีกครั้งด้วย "

" -ใช้แล้วท่านไมล์ ถึงตอนนี้กำลังทหารจะมีเยอะขึ้นก็ตามแต่ก็ใช่ว่ากำแพงเมืองจะดีขนาดนั้น "

มาแล้ว! พวกที่กำลังพูดออกมาตอนนี้ต่างก็เป็นพวกคนรวยที่มีไม่ถึง 5% ในเมืองแห่งนี้ แตกต่างจากพวกชาวบ้านส่วนมาก... ไม่สิ! ใช่คำว่าแทบจะทั้งหมดดีกว่า เพราะพวกชาวบ้านไม่มีใครพูดอะไรโต้แย้งออกมาเลย

ซึ่งมันก็แน่ละ! ถึงเราจะเดินทางไปหลบภัยที่ป้อมหรืออยู่่ที่เมืองแห่งนี้ความจริงที่ว่าพวกชาวบ้านไม่มีเงินเข้าไปหลบภัยในป้อมมันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง พวกนนี้ก็เลยไม่มีข้อโต้แย้งอะไรกัน ต่างจากพวกคนรวยที่มีเงินเข้าแต่ไม่รู้จะเดินทางไปยังไง ถ้างั้นก็เริ่มจัดการเลยแล้วกัน

" ใจเย็นกันก่อน! "

ผมพูดไปโดยมองไปยังกลุ่มคนรวยที่พูดออกมาเมื่อคู่ จากนั้นก้เริ่มพูดต่อโดยชี้นิ้วตรงไปยังพวกนั่นว่า " ถ้าอยากไปพวกเจ้าก็เดินทางไปได้เลย แต่ข้าคงทิ้งพวกชาวบ้านแล้วหนีไปไม่ได้ จำได้ไหมว่าในป้อมเมื่อปีที่แล้วเมื่อไม่มีเงินมันเป็นยังไงบ้าง พวกเจ้าอยากเจอแบบนั้นก็ไปได้เลย แต่ถ้ามั่นใจว่าสามารถมีเงินจ่ายค่ารักษาความปลอดภัยกับค่าอาหารวันละ 10 เหรียญทอง/คน พวกเจ้าก็ไปกันได้เลย "

หลังจากที่ผมพูดออกไปพวกกลุ่มคนรวยก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทำได้เพียงมองหน้ากันไปมาด้วยความเป็นกังวล เพราะเรื่องที่เกิดในป้อมเมื่อไม่มีเงินนก็คือ

การอดอาหาร!

เมื่อเราไม่มีเงินจ่ายค่าอาหาร ตัวเราที่อยู่ในป้อมก็จะเป็นเพียงขยะในสายตาของพวกมันเท่านั้น และถึงพวกนี้มันจะรวยกัน มันก็คงมีเงินกันคนละไม่ถึง 1,000 เหรียญทองกันหรอก หึหึ!

" เอาเลย!!! ถ้าใครอยากไปหลบที่ป้อมก็เดินทางไปได้เลยแต่เมืองแห่งนี้ไม่รับคนที่ออกไปแล้วกลับมาหรอกนะ "

ผมเริ่มพูดกดดันต่อ พวกกลุ่มคนรวยก็ไม่มีใครพูดออกมา ทำได้แต่เพียงก้มหน้าลงกับพื้นกัน เหอะ! คิดว่าจะเถียงให้เราได้สนุกแต่เลือกเงียบเหรอ ผิดหวังจริง!

" เอาละถ้าไม่มีใครมีปัฐหาแล้วก็เอาตามนี้ ถ้าใครอยากออกจากเมืองไปหลบภัยที่ไหนก็ไปแต่จงจำเอาไว้ด้วยถ้าออกไปแล้วจะไม่สามารถเข้ามาอาศัยได้อีก ก่อนจะออกไปไหนกันจำข้อนนี้เอาไว้ด้วย "

" ครับ!!! "

" ค่ะ!! "

เสียงของพวกชาวบ้านตอบออกมาพร้อมกัน เท่านี้ก้เรียบร้อยไปแล้ว 1 เรื่อง เฮ้อ~ เท่านี้ก้แก้ปัญหาเรื่องพวกคนที่อยากเดินทางออกนอกเมืองได้แล้ว ถึงพวกคนรวยมันจะอยากเดินทาออกไปแต่พวกมันคงไม่ทิ้งธุรกิจของพวกมันที่อยู่เมืองนี้กันหรอก พวกชาวบ้านเองก็ไม่ใครมีปัญหาอะไร สำเร็จไปอีกหนึ่งาน!!!