ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 23 หน้าที่

" ที่แห่งนี่เป็นจุดแจกจ่ายงานครับ เพราคนแต่ละคนทำงานที่ถนัดแตกต่างกันออกไป พวกผู้ชายจะได้งาน ตัดไม้ ผลิตฝืน และทำงานในโรงงานผลิตน้ำตาล และจะมีการรับสมัครทหารจากจุดนี้ด้วย "

" ห่ะ! เอาคนธรรมดามาเป็นทหารเนี่ยนะ??? "

เวโรนิก้ารู้สึกสงสัยทันที เมื่อได้ฟังสิ่งที่ทหารพูดมา เพราะโดยปกติแล้วทหารของโลกใบนี้การที่จะเป็นทหารได้ต้องผ่านการฝึกนับแรมปี หรือต้องฝึกมาตั้งแต่ที่ยังเป็นเด็ก ไม่มีขุนนางคนไหนเอาชาวบ้านมาฝึกเป็นทหารอย่างแน่นอน

" ตัวข้าเองไม่กี่เดือนก่อนก็เป็นเพียงแค่ชาวนาครับ แต่พอได้รับการฝึกกับท่านบารอนข้าก็เลยมาเป็นทหารอยู่แบบนี้ได้ "

' ชายคนนี้ก็เป็นชาวนาเหรอ! พูดเป็นเล่นไป ร่างกายและขนาดตัวแบบนี้ ดูยังไงมันก็เป็นคนที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีไม่ใช่หรือไง ' เวโรนิก้าคิดในใจพรางมองทหารร่างกายใหญ่โตด้านหน้าของเธอด้วยความสงสัย เพราะร่างกายของชายด้านหน้าของเธอไม่ได้ต่างจากองครักษ์ของเธอเลย แถมอาจดูตัวใหญ่กว่าด้วยซ้ำ

' แต่ตั้งแต่ที่เราเดินออกมาก็ไม่เจอกับทหารทำร้ายพวกชาวบ้านเลยสักครั้ง ต่างจากเมืองอื่น เมื่อเมืองวุ้นวายก็จะเกิดการเอาเปรียบขึ้น สาเหตุมันเป็นเพราะทหารพวกนี้ที่ดูแลรักษาความปลอดภัยเข้าใจความรู้สึกดีสินะ ถึงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นแต่คนที่สามารถฝึกชาวบ้านให้เป็นทหารได้ก็สุดยอดอยู่ดี! '

ระหว่างที่เวโรนิก้ากำลังคิดถึงเรื่องที่คุยกับทหารอยู่ เสียงของทหารที่กำลังจัดงานให้กับผู้ชาย 1 คน ก็ดังขึ้นมา " ท่านได้รับหน้าที่ตัดไม้ หลังจากที่เดือนปีศาจมาถึงก็ไปทำงานที่ฝ่ายเพราะปลูก "

" ครับ ขอบคุณมากที่ให้งานข้า "

' ....เอ่ะ อะไร? จัดงานให้คนล่วงหน้าแบบนี้เลยเหรอ แล้วอีกอย่าง เพราะปลูกในเดือนปีศาจมันสามารถทำได้ด้วยหรือไง ตั้งแต่ที่เราเกิดมาก็พึ่งเคยได่ยินครั้งแรก??? ' ในหัวของเวโรนิก้าเต็มไปด้วยความสงสัย จากนั้นเธอจึึงเริ่มถามทหารที่กำลังนั่งอยู่ด้วยน้ำเสียงสงสัยว่า " นี่ทหาร... ที่เจ้าบอกว่าฝ่ายเพราะปลูกมันหมายถึงการเพราะปลูกในเดือนปีศาจใช่ไหม? "

" ใช่แล้วครับองค์หญิง! "

" ข้าพึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกในเรื่องนีี้ มันสามารถทำได้ยังไง??? "

" ข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ....แต่ท่านบารอนได้เอากระจกมาต่อกันเหมือนมันเป็นบ้านขนาดย่อม แต่ภายในไม่ได้ส่อะไรเข้าทำเพียงแค่พรวนดินเอาไว้เท่านั้น ข้าว่าน่าจะทำการเพราะปลูกในนั้นครับ "

" งะ- งั้นเหรอ " ' ถึงยังถามทหารต่อไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีเพียงแค่เราต้องไปดูเองเท่านั้น ...ท่านบารอน ท่านทำให้ข้าแปลกใจได้ไม่รู้จบจริงๆ หึหึ!

เวโรนิก้าจึงถามที่อยู่จากทหารแล้วมุ่งหน้าไปยังจุดที่ทหารบอกที่ตั้งของเรือนกระจกทันที แต่ในระหว่างที่เธอกำลังเดินไปก็ต้องเจอกับเรื่องแปลกใจอักครั้ง เพราะด้านหน้าของเธอกำลังเห็นเด็กที่อายุไม่มากนักกำลังเดินกันอยู่่ เป็นจำนวนมากเพื่อไปทางเดียวกัน ราวกับว่าจะไปไหนกันสักแห่ง

' เด็กพวกนี้กำลังจะไปไหนกัน? ' เวโรนิก้ามองพวกเด็กที่กำลังเดินไปทางเดียวกันด้วยความสงสัย แต่ถึงแม้จะสงสัยมากเท่าไหร่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรพวกเด็กที่กำลังเดินกันอยู่

############

เมื่อเดินตามพวกเด็กมาสักพักเวโนิก้าก็เดินมาหยุดที่บ้านไม้ขนาดใหญ่ที่รูปร่างใหญ่โตกว่าบ้านรอบด้าน และบนหัวของบ้านก็มีป้ายติดเอาไว้ว่า [ โรงเรียน ] ใบหน้าของเธอที่เห็นโรงเรียนที่มีพวกเด็กเดินเข้าไปเป็นจำนวนมาก ก็กำลังทำสีหน้าอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นอยู่ แล้วก็พรึมพรัมออกมาว่า " นี่มันอะไรกัน.... โรงเรียน! แถมยังมีเด็กเยอะขนาดนี้อีก มันเกิดอะไรขึ้น??? "

เกล็ดความรู็ : โรงเรียน!

โรงเรียน สำหรับโลกบนี้โรงเรียนมีเอาไว้ให้เพียงแค่ขุนนาง หรือราชวงศ์เข้าเรียนเท่านั้น หรือไม่ก็ลูกพวกพ่าค้าที่ร่ำรวยเข้าเรียน ไม่ได้มีเอาไว้ให้สามัญชนคนธรรมดาเข้าไปเรียนกัน ด้วยเหตุผลนี้การที่เห็นเด็กจำนวนมากเดินเข้าไปในโงเรียนก็ทำให้เวโรนิก้ากำลังอยู่ในอาการตกใจอย่างมาก