ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 2 ชีวืตใหม่ [2]

' พวกทวงหนี ' ไนน์เริ่มคิดอย่างงุนงง หลังจากที่ได้เสียงชายแก่ที่พูดออกมา ทันใดนั้น ภายในหัวของเขาก็เกิดอาการปวดอย่างมหาศาลราวกับว่าจะตายเอาให้ได้ โดนระหว่างที่กำลังปวดหัวอยู่ไนน์ก็เอามือทั้งสองมาจับที่หัวของตัวเองและบีบมันอย่างสุดแรงเพื่อบรเทาอาการปวด แต่อาการปวดมันก็ไม่ได้หายไปมันกลับมีข้อมูลจำนวนมากที่เขาไม่รู้จักไหลเข้ามาในหัว

" นี่มันอะไรกัน ความทรงจำพวกนี้ " ไนน์พรึมพรัมออกมาในท่าทางที่กำลังเจ็บปวด หลังจากที่มีข้อมูลความทรงจำของคนอื่นเข้ามาในหัวตอนนี้

เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่นาน ความเจ็บปวดที่รู้สึกมันก็หายไปจนหมด ทิ้งเอาไว้แต่ความทรงจำแปลกประหลาดที่ตัวของไนน์ไม่เคยเจอแต่มันกลับกำลังอยู่ในหัว ราวกับว่าเป็นความทรงจำของการใช้ชีวิตของอีกคน

จากนั้น

" เจ้าเข้ามาด้านในก่อน " ไมล์เริ่มเรียกชายที่อยู่ด้านหน้าประตูเข้ามาเพราะตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจเรื่องทั้งหมดจากความทรงจำที่ได้รับเมื่อกี้แล้ว

"ครับ" เสียงตอบรับจากชายด้านหน้าประตู

เมื่อประตูเปิดออกก็เอกับชายแก่สวมชุดแบบคนยุคกลางที่เป็นเสื้อที่ไม่ได้คุณภาพนัก นวดเครายาวลุงลัง ทำให้เห็นเพียงใบหน้าช่วงบนเท่านั้น ชายคนที่กำลังยืนต่อหน้าไนน์ตอนนี้ก็คือ เมคัส เป็นผู้ชายเรื่องการจัดการพื้นที่ของบารอนไมล์ที่ไนน์กำลังอยู่ในร่างของเขาตอนนี้

' เมคัสเป็นคนค่อยดูแล และช่วยเราบริหารเรื่องการเงินคือชายคนนี้ไม่ผิดแน่ เพราะในความทรงจำที่มีตอนนี้เห็นหมอนี่บ่อยที่สุด ' ไมล์คิดในใจหลังจากที่เห็นเมคัสกำลังยืนอยู่ด้านหน้าของตน แล้วก็เริ่มพูดต่อว่า " ไหนลองอธิบายมาหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมข้าถึงจำเรื่องหนี้ไม่ค่อยได้เลย "

" นี่ท่านจำไม่ได้จริงเหรอ? ก็ท่านไปยืมเงินของพวกมันมายังไงครับและพวกมันก็กำหนดให้ท่านจ่ายหนี้วันนี้ " เมคัสรู้สึกแปลกใจเล็กหลังจากที่ได้พูดออกมา ระหว่างที่พูดเองก็ดูใบหน้ากำลังอารมณ์ไม่ดีไปด้วย

" ออ! แบบนี้เอง แล้วตอนนี้ข้าเป็นหนีพวกมันเท่าไหร่ " ไมล์ยังคงถามต่อเพราะตอนนี้ความจำกลับไปมีเรื่องหนี้อยู่เลยอม้แต่น้อย

" ทั้งหมด 5,000 เหรียญทองครับ แต่พวกมันเก็บดอกทั้งหมดเป็น 7,000 เหรียญทอง "

" เอ่ะ! 5,000 แต่พวกมันเก็บ 7,000 ทำไมดอกมันถึงได้แพงขนานี้ " ไมล์พูดด้ยยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่ได้ยินถึงจำนวนของมัน เพราะดอกที่มันเพิ่มขึ้นมามันก็คือเกือบ 50% ของเงินต้นเลย

" ข้าก็เตือนท่านไปแล้ว แต่ท่านไม่ยอมฟังข้าเลยในตอนนั้น " เมคัสเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยวใจ และอธิบายถึงคำเตือนของตนเมื่อตอนที่ไมล์ตกลงกูเงิน

" ไม่เป็นไรเรื่องมันผ่านไปแล้ว เดี๋ยวข้าจะออกไปพบพกนั้นตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหนกัน? " ไมล์พยามไม่คิดมาก และถามถึงตำแหน่งของพวกทวงหนีทันที

" พวกนั้นรอท่านอยู่ด้านหน้าประตูครับ " หลังจากที่เมคัสพูดออกมาก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เกิดอะไรขึ้นกับท่านไมล์ เหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นอีกคนเลย??? ' เมคัสเริ่มสงสัยเล็กน้อยจากท่ทางของไมล์ที่ได้เปลี่ยนไป เพราะถ้าเป็นปกติไมล์จะไม่ออกไปเจอกับพวกมันอย่างแน่นอน แต่ครั้งนี้กลับบอกว่าจะออกไปเจอเอง

###########

ณ ด้านหน้าคฤหาสน์

หลังจากที่ไมล์เดินออกมาถึงด้านหน้าประตูก็เจอกับกลุ่มชาย 3 คน กำลังยืนกอดอกในท่าท่างที่กำลังไม่พอใจกันอยู่ " ข้ามาแล้ว " ไมล์เมื่อหยุดอยู่ด้านหน้าก็พุดกับชายทั้ง 3 คน ทันที และชายที่อยู่ตรงกลางของทั้ง 3 คน ก็พูดออกมาโดยหัวเราะไปด้วย " ฮาๆๆๆๆ ออกมาจนได้สินะ ไหนละเงินที่ท่านต้องจ่ายพวกเราท่านบารอน ฮาๆๆๆ " น้ำเสียงของชายที่พูดออกมาฟังแล้วก็รู้สึกได้เลยว่ากำลังเยาะเย้ยไมล์อยู่

ซึ่งเรื่องการหาเงินมาจ่ายตั้ง 7,000 เหรียญทอง สำหรับไมล์มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ภาษีจากผู้คนก็ไม่สามารถเก้บได้ เงินเองก็ใช้เที่ยวเล่นไปจนหมดทำให้ตอนนี้ไมล์มีปัญหาเรื่องการเงินอย่างมาก ด้วยเหตุี้เงิน 7,000 เหรียญทอง มันก็เลยเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

" 7,000 เหรียญทองสินะ.. ข้าว่าจำนวนมันน้อยเกินไป " ไมล์พูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแบบมีนัย ทำให้คอนนีพวกทวงนี้ทั้งสามคนและเมคัสที่อยู่ด้านหลังของไมล์พากันทำสีหน้ามึนงงกันออกมา

" ท่านพูดแบบนี้แปลว่าท่านมีเงินให้พวกเราแล้วสินะ "

" ตอนนี้ข้ายังไม่มี "

" อะไรนี่ท่านไมมีเงินใช้หนี้แต่กำลังบอกว่าเงิน 7,000 เหรียญทอง มันน้อยงั้นเหรอ ข้าขอเตือนท่านเอาไว้ก่อนเลยนะให้ท่านจ่ายมันมาแต่โดยดี คิดว่าเป็นบารอนแล้วพวกเราจะไม่กล้าทำอะไรเหรอ พวกเรามีขุนนางยศไวเคารต์ค่อยหนุ่นหลังอยู่นะ " ชายทวงนี้ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางกำลังอารมณ์เสียอย่างหนัก และเริ่มขู่ให้ไมล์จ่ายเงินโดยอ้างถึงคนที่คอยสนับสนุนอยู่

" ข้าไม่ได้บอกว่าจะไม่จ่าย แต่ข้าต้องการที่จะทำสัญญาเพิ่ม ข้าขอเวลาอีกหนึ่งเดือนข้างจะใช้ให้พวกเจ้าทั้งหมด 15,000 เหรียญทอง! " ไมล์เริ่มปฏิสธที่จะไม่จ่ายหนี้ และเพิ่มข้อเสนอแทน

" 15,000 งั้นเหรอ กับแค่เิงน 7,000 ท่านยังไม่มี งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกันถ้าภายใน 1 เดือน ท่านหาเงินจำนวน 15,000 มาให้ข้าไม่ได้ข้าขอที่ดินในเขตปกครองของท่านทั้งหมด เป็นไง? "

" ตกลง! ถ้าข้าไม่สามารถหาคืนได้เจ้าก็ยึดที่ดินของข้าไปลย " ไมล์ตอบรับข้อเสนอด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แล้วเสียงหัวเราะก้ดังขึ้นมาอีกครั้ง " ฮาๆๆๆๆ งั้นก็เอาตามนี้ท่านบารอนอีก 1 เดือนข้าจะมาหาท่านอีกครั้ง ท่านบารอน... " ทันทีที่สามารถตกลงกันได้พวกที่มาทวงหนี้ไมลืก็พากันเดินออกไปทันที พร้อมกับเสียงหัวเราะทั้งสามคนที่ดังลั้นขณะที่กำลังพากันเดินไป

iะหว่างนั้นเมคัสที่ยืนอยู่ด้านหลังของไมล์ก็พูดขึ้น " จะดีเหรอนายท่าน ไปรับข้อเสนอของพวกมันแบบนั้น??? " น้ำเสียงที่พูดออกมาของเมคัสนั้นเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล

" ทำไมจะไม่ดีละ " ไมลืพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแบบมีนัย ตัวของเมคัสที่เห็นใบหน้าของไมล์ก็ได้คิดในใจทันที ' ยังจะถามออกมาอีกมันไม่ดียังไง นี่ท่านไมลืเข้าใจจริงไหมว่าถ้าหาเงินไม่ได้ก็แปลว่าตัวเขาจะไม่ใช่ขุนนางอีกแล้ว ' ระหว่างนั้นไมล์ก็พูดต่ออีก " เจ้าไปเอาเอกสารมาให้ข้าด้วย "

" เอกสารอะไรครับ??? " เมคัสถามด้วยความสงสัย เพราะอยู่ดีๆ ไมล์ก็บอกให้ตนไปเอาเอการมาให้ และเอกสารมันก็มีอยู่หลายชนิด

" การเงิน การผลิตของ การจัดการ บัญชีและเอกสารภาษี รวมถึงของมูลเรื่องเกษตรกรรมทั้งหมดด้วย "

" ครับรับทราบครับ.... " เมคัสตอบด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วก้ได้คิดในใจอีกครั้งด้วยความสงสัย ' แปลกแบบที่คิดเอาไว้ ท่านไมล์ที่เอาแต่เที่ยวไปวันๆ วันนี้กลับมาสนใจทำงานทำการแบบนี้! ' แต่ถึงเมคัสจะเกิดความสงสัยก็ตามเขาก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป

จากนักเขียน. ต่อไปจะเป็นการบรรยายแบบบุคคลที่ 1 นะครับ แบบนี้ไม่ถนัดเลยปวดหัวมาก