ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 18 ตัดสินใจ

" สิ่งที่ข้าต้องการจะบอกก็คือความปลอดภัยของประชาที่อยู่ในการดูแลของข้าในตอนนี้ต่างหาก ตัวข้าก็เหมือนกับขุนนางคนอื่นที่ต้องการขยายเขตอำนาจการปกครอง เพื่อเพิ่มอำนาจ "

ผมเริ่มอธิบายให้มันเข้าใจยากหน่อยๆ เพื่อให้เธอเข้าใจได้หลายแบบ แต่เป้าหมายที่อยากให้ธอเข้าใจก็คือ [ ฉันไม่อยากขายกับเธอ ] แต่ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจว่าสิ่งที่ผมพูดมันหมายถึงอะไร และเหมือนว่าตอนนี้เธอก็กำลังทำสีหน้าที่เหมือนกับว่าคิดหนักมากอยู่ หลังจากที่ได้ยินผมพูดไป

' ผู้ชายคนนี้แตกต่างจากถึงขุนนางคนอื่นจริงๆ ปกติถ้าได้โอกาศพวกขุนนางก็จะเพิ่มอำนาจของตัวเองทันที แต่ผู้ชายคนนี้กลับไม่ได้เป็นแบบนั้น แถมยังห่วงประชาชนอีก ' เวโรนิกาคิดในใจ

" ข้าเข้าใจสิ่งที่ท่านจะบอกแล้วท่านบารอน "

แน่เหรอ! หน้าตาของเธอมันไม่ได้แสดงว่าเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อเลยนะ ใบหน้าของเวโรนิก้าตอนนี้เต็มไปด้วยแววตาที่เหมือนกับว่าชื่นชมผมอยู่ แต่ก็ดีกว่าเข้าใจผิดว่าเราคิดไม่ดีละนะ ถึงจะยังไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่ก็เถอะ

" ถ้างั้นเรืื่องของการซื้อขายเราเอาไว้คุยกันดีกว่า เพราะยังไงตอนนี้กว่าที่จะถึงเวลานั้นก็ต้องรอให้ผ่านเดือนปีศาจไปก่อน "

" นั่นสินะครับ "

ผมตอบไปด้วยใบหน้าปั้มยิ้ม ยังไงตอนนี้ก็ผ่านเรื่องนี้ไปได้แล้ว เอาไว้ถึงตอนนั้นค่อยหาวิธีใหม่ในการแก้ปัญหากับเธอก็แล้วกัน เพราะยังไงมันก็ต้องรออีกหลายเดือนอย่างน้อยๆ ก็น่าจะ 3 เดือน

" ท่านบารอนข้ามีเรื่องจะถามครับ "

ชไนน์เดอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเวโรนิก้าพูดขึ้นมา

" เชิญเลย "

" เดือนปีศาจที่กำลังจะถึงท่านจะไปหลบภัยที่ไหน? "

เอาแล้วไง! ถามคำถามที่ตอบยากออกมาแล้ว ถ้าตอบว่าเราจะอยู่ที่นี่พวกนี้ต้องว่าเราบ้าแน่ เพราะไม่ว่าจะพูดกับใครกี่คนก็โดนว่าแบบนั้นมาตลอด อีกอย่างมันก็ดูไม่ดีด้วยที่จะให้องค์หญิงของอณาจักร,,, ไม่สิ! เรียกว่าดูไม่ดีไม่ได้หรอก ต้องเรียกว่า ไม่น่าทำเด็ดขาดดีกว่า!

" คือว่า.... ข้าจะไม่ไปหลบภัยที่ไหน "

" เอ่ะ! "

" เอ่ะ! "

ทั้งสองคนร้องออกมา และทำสีหน้าตกใจทันทีหลังจากที่ผมพูดออกไป เป็นแบบที่คิดเอาไว้ ปฏิกิริยาแบบนี้เจอมาทุกคนจริงๆ และระหว่างที่กำลังทำสีหน้าตกใจกันอยู่ชไนน์เดอร์ก็พูดออกมาอีกว่า " ท่านไมล์ท่านกำลังพูดเล่นอยู่เหรอครับ "

" ข้าพูดจริง "

แต่จะให้อธิบายมันก็ยาวอีกนั้นแหละ เพราะยังไงมันก็เป็นเรืื่องที่คนที่ไม่เคยลำบาก หรือไม่เคยเจอกับตัวจะเข้าใจได้ ยิ่งคนระดับองค์หญิงนี่แล้วด้วย ถ้างั้นทางเลือกของเราก็คือตอบให้มันดูดีเอาไว้ก่อน แบบที่พวกนักการเมืองมันทำกัน

" ข้าจะอยู่ที่เมืองแห่งนี้ เพื่อปกป้องประชาชนในเมืองครับ แล้วอีกอย่าง ตอนนี้คนในหมู้บ่านที่ติดทะเล ทั้ง 10 หมู่บ้าน ก็กำลังเตรียมตัวเดินทางมาที่เมืองแห่งนี้กันแล้ว ข้าคงทิ้งเมืองกับประชาชน แล้วหนีไปหลบอยู่ในป้อมที่ปลอดภัยไม่ได้หรอกครับ เพราะถ้าไปที่ป้อมก็ต้องใช้เงิน มันก็จริงอยู่ที่พวกคนรวยอาจไปเข้าได้ แต่ว่าคนจนที่มีอัตราส่วนเกือบ 80% ของเขตปกครองของข้าไม่มีเงินจ่ายเพื่อเข้าไปแน่นอน นี่จึงเป็นอีกสาเหตุที่ข้าไม่ไปไหน และเลือกอยู่ที่เมืองนี้พร้อมกับพวกทหาร "

ขณะที่ผมพูดออกไปผมก็ทำท่าทางเหมือนกับว่ากำลังจริงจังอยู่ด้วย โดยใส่อารมณ์เสียงสูงต่ำเข้าไป ทางชไนน์เดอร์กับเวโรนิก้าก็ทำสีหน้าอึ้งกับสิ่งที่ผมได้พูดไปเมื่อคู่ กัน หลังพูดจบ

สีหน้าแบบนั้นมันหมายความว่าอะไร ฉันก็แค่ทำตามที่เคยเห็นมาเท่านั้น ถ้าไม่พูดอะไรออกมาเลยมันน่าอายนะ อย่างน้อยก็ช่วยพูดอะไรออกมาหน่อยเถอะ ข้อร้องละ!!!

" ....สะ สุดยอดมากเลย "

เวโรนิก้าพูดมาทั้งที่ยังทำสีหน้าอึ้งอยู่

สุดยอด? นี่เธอกำลังคิดไปถึงไหนกัน นี่หรือว่าเราพูดอะไรที่มันดูเกินจริงออกไปเมื่อกี้ ไม่สิ! ไม่น่าจะใช่เพราะเราก็ไม่ได้พูดอะไรซึ้งกินใจ หรือพูดอะไรดีขนาดนั้นออกไปนิ แค่พูดตามสเต๊ปเชยๆ

" ข้าเองก็คิดเช่นนั้นครับองค์หญิง! "

ชไนน์เดอร์ซ้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกัน

หมอนี่ก็เป็นไปด้วยอีกคนเหรอ นี่หรือว่าเมื่อกีี้เราจะพูดอะไรที่มันดีออกไปจริงๆ

" เอาละท่านบารอนถ้าเช่นนั้นข้าก็จะอยู่ที่นี่กับท่านด้วย "

" เอ่ะ! "

ผมอุทานน้ำเสียงตกใจออกไปหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เวโรนิก้าพูดออกมา แล้วก็เริ่มถามกลับทันที " แน่ใจเหรอครับ? "

" ค่ะ! ข้าหาคนแบบท่านมานานแล้ว คนที่ใส่ใจผู้คนของประเทศแบบจริงจัง ที่ไม่ใช่ขุนนางที่เห็นแก่ตัว และข้าอยากจะคอยดูด้วยว่าท่านจะามารถทำแบบที่ท่านพูดเอาไว้ได้ไหม "

เอาจริงดิ! เราไปพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดสะแล้วสิ... ใบหน้าของเวโรนิก้าตอนนี้ไม่ว่าดูยังไงมันก็ไม่เหมือนเจ้าหญิงเลย ใบหน้าที่มีรอยยิ้มแบบมีนัยนั่น ดูยังไงมันก็เป็นใบหน้าของพวกตัวร้ายชัดๆ เฮ้อ~ ไม่น่าเลยเรา ไม่น่าพูอะไรออกไปแบบนั้นเลย