ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 15 ช่วยเหลือ

พวกทหารต่างก็กำลังตกใจ และทำสีหน้างุนงงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้เพราะหลังจากที่มีเสียงดังขึ้นพวกก๊อบลินก็พากันล้มลงไปทีละตัวสองตัว เลือดสีเขียวของพวกันไหลออกมาจากร่างหลังจากที่พวกมันล้มลงไปทันที

' นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ทำไมพวกก๊อบลินถถึงได้ล้มลงไปแบบนั้น ไหนจะยังบาดแผลแบบนั้นอีก ราวกับว่ามันโดนลูกศรของธนูพุ่งชน แต่ว่า เรากลับไม่เห็นลูกธนูถูกยิงออกมาเลย มีแต่รูที่ทะลุเข้าไปในร่างกายของพวกมัน ' ชไนน์คิดในใจขณะที่กำลังมองดูเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นด้านหน้าอยู่

ภายในเวลาไม่นาน หลังจากที่เกิดเสียงดังขึ้น พวกก๊อบลินก็ล้มลงไปกับพื้นกว่าครึ่ง และพวกที่เหลือก็วิ่งหนีออกไปคนละทางเพื่อเอาตัวรอด พวกมันพากันวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต

" รอดแล้วเหรอ??? "

ชไนน์เดอร์พูดออกมาด้วยสีหน้าสงสัย

หลังจากนั้นก็มีกลุ่มคนปรากกตัวออกมา นั่นก็คือกลุ่มทหารที่ไมล์ส่งออกมานั่นเอง ชุดที่พวกทหารกำลังใส่อยู่เป็นชุดสีขาวล้วนไปทั้งตัว และด้านหลังก็สะพายปืนเอาไว้คนละกระบอก

" -พวกท่านใช้ขบวนเสด็จขององค์หญิงไหม? "

หนึ่งในทหารถือปืนกล่าวออกมาเมื่อหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของชไนน์เดอร์

" พวกเจ้าเป็นใคร? " ' คนพวกนี้อันตรายกว่าก๊อบลินเมื่อกี้เยอะ ถ้าพวกนี้เป็นพวกขุนนางที่ต้องการจับตัวองค์หญิง หรือเป็นกองทัพประเทศอื่นพวกเราไม่รอดจริงแน่ '

" -พวกข้าเป็นทหารของเมืองทาเลส และท่านบารอนไมล์ก็สั่งให้พวกข้าเดินทางมาเพื่อช่วยเหลือขบวนเสด็จขององค์หญิง เพราะมันเกินเวลาที่องค์หญิงควรเดินทางไปถึงนานแล้ว "

' ทหารบารอนไมล์? เจ้าหมอนี่กำลังพูดเล่นอะไรอยู่ อณาเขตแบบนีี้มันมีทหารฝีมือดีขนาดนนี้เลยเหรอ แล้วไหนจะยังอาวุธประหลาดที่พวกนี้สะพายเอาไว้ด้านหลังอีก แต่ว่า ยังไงตอนนี้เราก็ไม่มีทางเลือกมีแต่ต้องไปกับพวกนี้เท่านั้น เพราะถ้าพวกนี้จะเอาตัวองค์หญิงไปพวกมันก็สามารถทำได้ตลอดเวลา ' ชไนน์เดอร์คิดในใจแล้วก็เริ่มวิเคราห์สถาณการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น แล้วก็พูดว่า " ใช่! พวกข้าเป็ขบวนคุ้มกันขององค์หญิง "

" -เช่นนั้นก็ดีครับ พวกเราจะคุ้มกันขบวนเสด็จไปจนถึงเมืองเอง พวกทหารองครักษ์และท่านสามารถพักได้เลย "

" ไม่ละ! พวกข้าก็จะช่วยคุ้มกันด้วย "

" -ครับ! "

###########

ณ เมืองทาเลส

หลังจากที่ขบวนเสด็จขององค์หญิงเดินทางมาถึงก็มีทหารที่ผมส่งไปวิ่งเข้ามารายงานผมทันที

" -ท่านไมล์ องค์หญิงปลอดภัยดีครับ ส่วนพวกองครักษ์ก็โดนพวกมอนเตอร์ทำร้ายจนเหลือเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนความเสียหายของทหารทั้ง 100 คน ไม่มีครับ "

" ทำได้ดีมาก กลับไปทำหน้าที่ต่อได้ "

" -ครับท่าน "

นี่เรียกว่าการรายงานภารกิจหลังจากกลับมา เรื่องนี้เองผมก็สอนให้กับพวกทหารไประหว่างฝึกเพราะมันจะเป็นประโยชน์มาก ตามจริงก็อยากให้ทำรายงานมาให้ จะได้เอาไว้อ่าน แต่ด้วยความรู้ของทหารพวกนี้ที่เคยเป็นแค่ชาวเมือง ก็เลยเขียนหนังสือไม่ได้ หรือเขียนได้ก็บางคนเท่านั้น ผมเลยให้ทำแบบนี้แทน แล้วเอาไปเขียนเองดีกว่า

ดูจากสภาพขบวนคุ้มกันขององค์หญิงก็เห็นได้เลยว่าพวกทหารองครักษ์คงต่อสู้กับมอนเตอร์ด้ยความลำบากมากแน่ เพราะมีอยู่หลายคนที่มีเลือดอยู่เต็มตัวแล้วก็ชุดเกราะเสียหาย แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ทำไมขบวนคุ้มกันมันถึงได้มีคนน้อยขนาดนี้ ถึงจะบอกเหลือครึ่งของทั้งหมดแต่มันก็น้อยอยู่ดี คนระดับเธอต้องมีหลักหลายร้อยคนเพืื่อคุ้มกันสิ แต่นี้มีไม่ถึง 100 คน ด้วยซ้ำ

ระหว่างทีผมกำลังแปลกใจและมองไปที่ขบวนคุ้มกันขององค์หญิงอยู่นั้น ก็มีผู้ชาย 1 คน เดินเข้ามาทางผม ดูจากท่าทางและการเดินของหมอนั้นที่กำลังตรงมาทางนี้ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าหมอนั้นต้องเป็นหัวหน้า หรืออะไรทำนองนั้นแน่นอน

" ท่านคงเป็นบารอนไมล์สินะครับ "

" อ่า! "

" ข้ามีชื่อว่าชไนน์เดอร์ เป็นหัวหน้าองครักษ์ขององค์หญิง ต้องขอบคุณท่านมากที่ส่งทหารไปช่วยพวกเรา ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเราคงโดนพวกก๊อบลินฆ่าไปหมดแล้ว "

ระหว่างที่ชไนน์เดอร์กำลังพูดอยู่ก็ก้มหัวลงเพื่อแสดงความขอบคุณไปด้วย

" ไม่เป็นอะไร มันเป็นหน้าที่ของข้าด้วยเช่นกันที่ต้องปกป้ององค์หญิง แต่ว่าข้ามีเรื่องสงสัยอยู่อย่าง ทหารของข้าบอกว่าพวกเจ้าโดนโจมตีจนจำนวนคนลดไปครึ่งของทหารที่มีใช่ไหม? "

" ใช้ครับ พวกเราโดนพวกก๊อบลินหลายร้อยตัวโจมตีเข้าทุกด้าน "

" งั้นทำไมถึงเอาทหารมากันแค่นี้? "

" เรื่องนั้นมันเป็นความผิดของข้าเองท่านบารอน ! "

ระหว่างที่ผมคุยกับชไนน์เดอร์อยู่ก็มีเสียงของผู้หญิงพูดขึ้นมา เมื่อหันไปตามเสียงนั้นก็เจอกับเวโรนิก้ากำลังยืนอยู่ ระหว่างนั้นเธอก็เริ่มพูดต่อ " ตัวข้ารีบเดินทางออกมาเกินไป ก็เลยจัดเตรียมกำลังทหารไม่พอ เพราะกลัวว่าจะไม่ทันเดือนปีศาจจึงรีบมาแบบนี้ "

จะบอกว่าเป็นเหตุผลที่ดีมันก็ดีอยู่หรอก แต่ว่า เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้เธอก็คงกลับไปไม่ได้แล้วละ มีแต่ต้องรอให้หมดเดือนปีศาจเท่านั้น เหอะๆ ถ้ารออีกหน่อยแล้วเอาทหารมาเพิ่มก็ได้ไปกลับแบบปลอดภัยแล้วแท้ๆ ยัยองค์หญิงนี้คงเป็นพวกอยากได้อะไรก็ต้องได้แบบลูกคนรวยสินะ

" ครับองค์หญิงข้าเข้าใจแล้ว ถ้าเช่นนั้นท่านก็็เหนือมามากแล้ว เชิญท่านกับทหารของท่านเข้าไปพักกันก่อนเลยครับ เดี๋ยวเรื่องหลังจากนี้พวกเราค่อยมาคุยกันหลังจากที่ท่านพร้อม "

" อืม!

เวโรนิก้าตอบออกมาโดยพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย

โล่งอกไป! นึกว่าจะพูดบอกให้พาตัวเองกลับไปที่เมืองหลวงสะอีก ดูเหมือนว่ายัยนี่ก็คิดเป็นเหมือนกันสินะ และผมก็หันไปพูดกับเมคัสต่อว่า " เมคัส พาองค์หญิงกับพวกทหารองครักษ์ไปพักที่คฤหาสน์ได้ "

" ครับ "

" เดี๋ยวก่อนคะ! "

เวโรนิก้าพูดขึ้นมาเหมือนกับว่ามีเรื่องอะไรบางอย่าง แต่ในระหว่างนั้นก็ได้มีทหารของผมวิ่งเข้ามาก่อน แล้วกระซิบที่ข้างหูของผมว่า " ท่านไมล์มีคนจากป้อมดีแลนด์มาขอพบกับท่านครับ ตอนนี้กำลังรออยู่ที่ด้านหน้าประตูเมือง! "

วันนี้มันเป็นวันอะไร วันรวมแขกมาป่วนเมืองเหรอ ทั้งองค์หญิง ทั้งคนจากป้อมดีแลนด์ พวกนี้มาก็มาพร้อมกันเลย เฮ้อ~ คนจากป้อมดีแลนด์เองเราก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย เพราะเรารอให้พวกมันมาตั้งนานแล้ว งั้นเรื่องของยัยองค์หญิงนี่เอาไว้ก่อนก็แล้วกัน

" ไปเรียกพวกนั้นเข้ามาพบข้าที่คฤหาสน์ "

" ครับท่าน "

ผมกระซิบกลับไปหาทหารด้วยน้ำเสียงไม่ดังมากนัก แล้วทหารก็ตอบรับคำสั่งจากนั้นก็เดินออกไปทันที และผมก็หันไปพูดกับเวโรนิก้าด้วยใบหน้าปั้นยิ้มเล็กน้อยว่า " องค์หญิงข้าต้องขอโทษท่านด้วย เรื่องของท่านเอาไว้ค่อยคุยกันได้ไหม เพราะตอนนี้ข้ามีงานต้องไปทำก่อน "

" อ่า! ถ้างั้นก็ไม่เป็นอะไร "

เวโรนิก้าตอบออกมาดวยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก และเดินตรงกลับไปที่รถม้าทันทีโดยมีชไนน์เดอร์เดินตามด้านหลังไป ระหว่างนั้น เมคัสที่อยู่ด้านหลังของผมก็ถามออกมาว่า " พวกป้อมดีแลนด์ใช่ไหมครับ "

" อื้ม!

" พวกมันต้องมาบอกให้ท่านไปหลบภัยในเดือนปีศาจแน่ และก็จะเพิ่มราคาค่าหลบภัยจำนวนมหาศาลกว่าปีก่อน "

" เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าเตรียมแผนรับมือพวกมันเอาไว้แล้ว! "