ตอนที่ 433+434 โอเครึเปล่า

ตอนที่ 433 โอเครึเปล่า?

“ฉันไม่เป็นไร” เจียงเหยาส่ายหน้า วางมือของเธอบนฝ่ามือของลู่ชิงสีแน่น เธอลดเสียงลงก่อนจะกล่าวเสริมว่า “ฉันแค่รู้สึกไม่ดี ที่ได้ยินคนอื่นวิจารณ์ว่าเฉินเฟยถังกับคุณดูเหมาะสมกันแค่ไหน”

ลู่ชิงสียิ้มออกมา เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นเจียงเหยาแสดงความเป็นเจ้าของและหึงหวง

เฉินเฟยถังสังเกตเห็นการปรากฎตัวของเจียงเหยาที่งานการกุศล เธอหันความสนใจไปที่เด็กสาววัยสิบเก้าปีโดยไม่รู้ตัวว่าทั้งสองคนบังเอิญใส่ชุดราตรีสีขาวเหมือนกัน

เธอมั่นใจในรูปลักษณ์ของเธอเสมอ แต่การต้องมายืนอยู่ข้างเจียงเหยา ทำให้เธอต้องยอมรับว่าเจียงเหยาสวยเพียงใด

ความสวยของเจียงเหยาราวกับดวงอาทิตย์สาดแสงในฤดูหนาว ที่แผ่ซ่านเอาความอบอุ่นกระจายให้กับทุกคน ท่าทางที่สง่างามของเธอช่วยเสริมให้ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น เฉินเฟยถังไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าคนที่แข็งแกร่งและมีอำนาจเหนือกว่าคนอื่นอย่างลู่ชิงสีไปตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเจียงเหยาได้อย่างไร

เฉินเฟยถังคิดเสมอว่าลู่ชิงสีชอบผู้หญิงอย่างเธอ แข็งแกร่ง สง่างาม และมีอำนาจ เธอไม่เคยพยายามปกปิดตัวตนของเธอจากสายตาของสาธารณชน ตรงกันข้าม เธอต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเธอมีเสน่ห์และมีความสามารถมากเพียงใด

ทว่าความจริงกลับแตกต่างออกไป ผู้หญิงที่ทำให้ลู่ชิงสียิ้มอย่างมีความสุขคือเจียงเหยา

เมื่อเทียบกับเจียงเหยาแล้ว เฉินเฟยถังค่อนข้างตรงไปตรงมาและน่าสมเพชกว่ามาก เธอพยายามอย่างมากที่จะดึงดูดลู่ชิงสี แต่สุดท้ายก็ได้รับแต่ความเย็นชาจากอีกฝ่าย

พวกเขาต่างก็รู้จักกันมาหลายปีแล้ว แต่ลู่ชิงสีไม่เคยยิ้มให้เธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ลู่ชิงสีขยับมือและวางบนเอวของเจียงเหยาราวกับจะประกาศว่านี่คือผู้หญิงของเขา สร้างความประหลาดใจให้กับคนรอบข้าง

“ตอนนี้คุณโอเคขึ้นไหม?” ลู่ชิงสีกระซิบที่ข้างหูของเจียงเหยา

เจียงเหยารู้สึกถึงความสนใจจากคนในห้องโถง ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้น เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร? ตอนนี้ ทุกคนรู้แล้วว่าลู่ชิงสีเป็นผู้ชายของเธอ

เธอมองไปที่เฉินเฟยถังที่กำลังหน้าซีดและพยักหน้าให้ อืม ตอนนี้เธอมีความสุขมากขึ้นแล้ว

ลู่ชิงสีสนทนาสั้น ๆ กับนายพลเหลียงด้วยเสียงเบา ๆ ก่อนจะเรียกหาโจวเหวยฉีและเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเจียงเหยาที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ความสัมพันธ์ของซวีเหยาและตระกูลฉีคือยังไงคะ?” เจียงเหยานึกขึ้นได้ว่าเฉินซวีเหยาและนายพลเฉินใช้นามสกุลเดียวกัน “ซวีเหยาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินเฟยถัง?”

“จะว่าใช่ก็ใช่ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ใช่ ก็แค่นามสกุลเดียวกันเท่านั้น” ลู่ชิงสีอธิบายอย่างไม่เป็นทางการ “ปู่ทวดของซวีเหยาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของพ่อของนายพลเฉิน เขาถูกลุงตระกูลเดียวกันรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม เพราะพ่อแม่เขาเกิดปัญหาอะไรสักอย่าง ปู่ทวดของซวีเหยาไม่ชอบพ่อแม่ของเขา เลยพาลไม่อนุญาตให้ลูกหลานของพ่อแม่ซวีเหยากลบเข้าร่วมในสายตระกูล สองสามชั่วอายุคน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ก็เริ่มมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวกันบ้างแล้วล่ะ”

เจียงเหยาพยักหน้า เธอโล่งใจที่ได้ยินว่าเฉินซวีเหยาและเฉินเฟยถังไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน ท้ายที่สุด เธอไม่ชอบเฉินเฟยถัง ผู้หญิงที่โหยหาสามีของเธอ

“ผู้อำนวยการลีก็อยู่ที่นี่ด้วย?” เจียงเหยาดึงแขนเสื้อของลู่ชิงสี กระตุ้นให้เขามองไปที่ตำแหน่งที่ผู้อำนวยการลียืนสนทนาออยู่กับนางโจว

พวกเขายืนห่างกันเพียงไม่กี่ฟุต ทำให้เจียงเหยาและลู่ชิงสีสามารถได้ยินการสนทนาระหว่างผู้อำนวยการลีและนางโจวรวมไปถึงคนจากตระกูลตู้ได้อย่างง่ายดาย แม้แต่โจวเหวยฉีเองก็ยังกระตือรือร้นที่จะแอบฟังด้วยอีกคน

วันนี้คุณนายโจว คุณตู้และคุณนายตู้ มาที่นี่เพื่อพบกับผู้อำนวยการลีโดยเฉพาะ พวกเขาอยู่ที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้และพบว่าเขาหายตัวไป รู้ว่าเขาจะมาเข้าร่วมการประมูลการกุศลในวันนี้ จึงรีบตามมาทันที

__

ตอนที่ 434 คำเล่าลือ

“ผู้อำนวยการลี เราขอให้คุณช่วยเราหาหน่อยเถอะค่ะว่าเทวแพทย์เป็นใคร? คุณพอจะช่วยพวกเราหน่ยไม่ได้หรือ? บางทีเขาอาจจะสามารถช่วยรักษาของของตู้เฉินได้” คุณนายโจวพูดจาสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขาเป็นคนมาร้องขอความช่วยเหลือ จึงไม่กล้าหือแม้แต่น้อย กลัวจะสร้างความรำคาญให้กับผู้อำนวยการลี

ตู้ซือหัวรู้สึกสิ้นหวัง “ผมได้ยินว่าผู้ป่วยสองรายที่ส่งมาจากกองทัพเมืองจินได้รับการรักษาจากเทวแพทย์ แม้แต่ผู้พันหลินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่ขา ก็ยังรักษาขาไว้ได้ จะเป็นไปได้ไหมว่าเทวแพทย์ก็น่าจะรักษาขาของลูกชายผมได้เหมือนกัน?”

“ผู้อำนวยการลี เราขอร้องคุณล่ะ โปรดติดต่อเทวแพทย์ให้เราหน่อยเถอะ! ถ้าเพื่อลูกชายของเราแล้วล่ะก็ พวกเขาตระกูลตู้จะยอมตอบแทนทุกอย่างที่คุณต้องการ” นางตู้มองผู้อำนวยการลีอย่างจริงจัง

“เจียงเหยา พวกเขากำลังถามถึงเธอน่ะ!” โจวเหวยฉีขยับเข้ามาใกล้เจียงเหยาอย่างเงียบ ๆ และเคาะข้อศอกของเธอเบา ๆ

“อืม” เจียงเหยาตอบรับโจวเหวยฉี เธออยากรู้คำตอบของผู้อำนวยการลีจะเป็นอย่างไร ก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาล เพื่อป้องกันไม่ให้ความลับของเจียงเหยารั่วไหล เขาจงใจอธิบายว่าเธอเป็นคนที่ดุร้ายและใจร้าย ผู้อำนวยการลีจะพูดอะไรต่อหน้าตระกูลโจวและตระกูลตู้

ผู้อำนวยการลีมองไปยังผู้คนที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและรีบถอยหลัง

“เทวแพทย์เขาไมได้ทำงานให้เรา ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ผมไม่รู้จะช่วยพวกคุณได้ยังไงเหมือนกันครับ”

“เทวแพทย์ไม่ได้มีส่วนในการผ่าตัดให้กับผู้พันหลินกับลู่ชิงสีหรอกหรือ แล้วก็ยังมีทหารอีกคนที่ถูกย้ายมาจากโรงพยาบาลเมืองจินอย่างเร่งด่วนนั่นอีก?” นางโจวขมวดคิ้วไม่พอใจกับความตั้งใจปกปิดของผู้อำนวยการลีที่จะบอกพวกเขาว่าใครคือเทวแพทย์

“ดูเหมือนพวกเขาจะรู้เยอะไปนะ” เสียงของลู่ชิงสีกดต่ำ มันน่ากลัวเมื่อได้ยินเสียงเขา สิ่งที่โจวเหวยฉีต้องการรู้ตอนนี้คือ ลู่ชิงสีโกรธมากขนาดไหน

แม้ว่าตัวตนของเทวแพทย์จะถูกเก็บเป็นความลับ แต่ทุกอย่างที่เจียงเหยาทำก็ถูกเปิดเผย มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้เกี่ยวข้องไม่สามารถรูดซิบปากได้?

“พี่ลู่ ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผู้อำนวยการลีจะเรียกประชุมพนักงานของเขา” โจวเหวยฉีลูบคางแล้วพูดตาอ “ปากเปาะกันเกินไปแล้ว”

ผู้อำนวยการลีไม่รู้ตัวว่าลู่ชิงสีและคนอื่น ๆ ที่ยืนสังเกตเขาอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาขมวดคิ้วและกล่าวว่า “เทวแพทย์ได้ผ่าตัดให้ทั้งสามคนก็จริง แต่ตอนแรกเธอมาที่นี่เพื่อจ่าลู่เท่านั้น บางทีนายน้อยกู้อาจจะเป็นคนเชิญเธอมาจากต่างประเทศ หรือเธออาจจะถูกเพื่อนสักคนหนึ่งเรียกมาก็ได้? นึกอะไรได้แล้ว ทำไมคุณไม่ถามโจวเหวยฉีเพราะเขาก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย พวกคุณนี่ก็ช่างตลกเสียจริง มีคนในครอบครัวให้ถามแท้ ๆ แต่กลับเลือกมาถามคนแปลกหน้าอย่างผม”

เมื่อพูดจบประโยค เขาก็หันหลับเดินจากไป นางโจว นายตู้และนางตู้ตกใจเมื่อได้ยินคำตอบของผู้อำนวยการลี ยิ่งทำให้รู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้ยินเขาพูดถึงโจวเหวยฉี

พวกเขาสบประมาทโจวเหวยฉีอยู่เสมอ เจ้าลูกนอกสมรสที่เกิดจากชู้นั่น แต่ผู้อำนวยการลีกลับต้องการให้พวกเขาไปขอความช่วยเหลือจากโจวเหวยฉี คนที่พวกเขาเกลียดชังมากที่สุด

ตู้ซื่อหัววิ่งไปหาผู้อำนวยการลี ซึ่งกำลังเดินออกไปแล้ว และถามอย่างไม่เต็มใจว่า “ผู้อำนวยการลีครับ คุณคงทราบอาการลูกชายผม คุณช่วยบอกผมหน่อยเถอะว่าเทวแพทย์จะสามารถรักษาขาของเขาได้ไหม? เทวแพทย์คนนั้นจะทำให้ลูกชายของผมยืนขึ้นได้อีกครั้งไหมครับ?”