ตอนที่ 431+432 ความหึงหวง

ตอนที่ 431 ความหึงหวง

เจียงเหยาพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้มากขึ้น หลังจากได้ฟังคำบอกเล่าจากเขา

ตระกูลโจงและตระกูลตู้ต่างพึงพาซึ่งกันและกัน หากตระกูลตู้ตกอยู่ในมือของตู้ซือเซียน สถานะของนางโจวในตระกูลโจวก็คงจะลดลง เธอคงกลัวว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น แล้วตัวเองจะไม่สามารถรั้งให้สามีไม่ดีกับโจวเหวยฉีมากจนเกินไป

หรืออาจจะบอกว่านางโจวกลัวว่าจะเสียกองหนุนจากครอบครัวเดิม ที่เป็นอยู่ในตอนนี้อาจเป็นเพราะพ่อของโจวเหวยฉีเกรงใจผู้อาวุโสตู้ เธอคงจะรู้ดีว่าสามีของเธอรู้สึกติดค้างโจวเหวยฉีขนาดไหน

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมพวกคุณไม่ช่วยตู้ซือเซียนเสียล่ะ ไม่แน่ว่าอำนาจจะตกอยู่ในมือของตู้ซือเซียน ถ้าเป็นแบบนั้นชีวิตของเหวยฉีในตระกูลโจวจะไม่ดีขึ้นหรอกเหรอ?”

“ตู้ซือเซียนไม่ได้รับมือง่ายอย่างที่คิด ไม่ไปยุ่งกับพวกเขาจะดีกว่า”

โจวเหวยฉีส่ายหน้า เขาไม่ได้ใส่ใจ “อีกอย่าง ถ้าจะว่าไปแล้ว ฉันก็ไม่ลำบากอะไร”

“ทำตัวไร้สาระ ไม่เข้าเรื่อง!” เฉินซวีเหยาตำหนิ

โจวเหวยฉีรู้ดีว่าตู้ซือเซียนเป็นคนที่พวกเขาควรอยู่ให้ห่าง แม้อีกฝ่ายจะอายุไม่มากแต่เจ้าเล่ห์และเป็นคนโลภพอตัว

หากโจวเหวยฉีต้องการจะออกจากตระกูลโจวจริง ๆ เพื่อนของเขาก็สามารถหาวิธีช่วยให้เขาตั้งตัวได้ แต่เป็นเขาเองที่ไม่อยากจะออกมา

โจวเหวยฉีทำอาหารกลางวันให้ทุกคนได้ พอทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป

โจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน ในขณะที่ลู่ชิงสีพาเจียงเหยาออกไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่

ประมาณสามโมงเย็นพวกเขานัดพบกันที่หน้าสถานที่จัดงานการกุศล

เมื่อก้าวลงจากรถ เจียงเหยาสัมผัสได้ถึงลมหนาวที่พัดผ่านตัวเธอ จึงกลับเข้าไปหาเสื้อคลุมมาสวมทับ แล้วเดินตามหลังลู่ชิงสี เธอพยายามใช้ร่างกายอันใหญ่โตของเขาเพื่อเป็นเกาะกำบังความหนาวเย็นที่พัดผ่าน

“คุณหนาวเหรอ?” ลู่ชิงสีดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน หญิงสาวในอ้อมแขนของเขากำลังตัวสั่นเทา

“เหวยฉีพาเจียงเหยาเข้าไปหน่อย” ลู่ชิงสีเรียกโจวเหวยฉีก่อนที่จะหันไปพูดกับเจียงเหยาอย่างอ่อนโยน “ผมจะอยู่รอคนอื่นที่ทางเข้ากับซวีเหยา คุณเข้าไปข้างในกับเหวยฉีนะ อย่าเดินคนเดียว”

เจียงเหยาพยักหน้าและเดินตามโจวเหวยฉีเข้าไป หลังจากเข้ามายังห้องจัดเลี้ยง

อากาศอุ่นไหวเวียนไปทั่วห้องจัดเลี้ยง เมื่อมาถึงทางเข้า พนักงานท่าทางกระฉับกระเฉงเดินเข้ามาเข้าถอดเสื้อคลุมให้กับเจียงเหยา เธอมองดูเสื้อคลุมของตนเอง อย่างไม่เต็มใจที่ถอดมันออก

โจวเหวยฉีหัวเราะเมื่อเห็นการแสดงออกของเจียงเหยา “คุณไม่ควรทำแบบนี้นะเจียงเหยา พี่ลู่จะหึงเอาได้!”

“เลิกยุ่งไปเลย! ที่นี่หนาวออก! ยังไม่ถึงเดือนพฤศจิกา เมืองจินโดหนาวขนาดนี้ได้ยังไง? ทางใต้ยังสามารถใส่กางเกงสั้นเดินไปมาได้อยู่เลย” เจียงเหยาพูดก่อนที่จะถามต่อ “พวกเขารอใครอยู่ที่ทางเข้า?”

“น่าจะเป็นนายพลเหลียงกับนายพลเฉิน ฉันได้ยินว่าพวกเขาจะเข้าร่วมการประมูลการกุศลในวันนี้ด้วย งานนี้เป็นงานใหญ่ หลายคนจับตาดูอยู่ คุณไม่เห็นนักข่าวมากมายระหว่างที่เดินเข้ามาหรือไง?”

เธอตัวสั่นมาตลอดทาง จะไปสังเกตเห็นได้ยังไง

______

ตอนที่ 432 คนเจ้ากี้เจ้าการ

“ฉันจะบอกคุณก่อนเลยนะเจียงเหยา ถ้าคุณเห็นคนอื่นมองฉัน หรือพูดถึงฉันไม่ดี ก็แค่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินซะ” โจวเหวยฉีกระซิบบอกเจียงเยหา หลังจากที่เขาเหลือบไปเห็นตระกูลโจวและตระกูลตู้อยู่ใกล้ ๆ “โดยเฉพาะคนพวกนั้น”

เจียงเหยาพยักหน้าและมองไปที่กลุ่มของนางโจวและโจวหนิงที่ยืนอยู่ด้วยกัน โจวหนิงภูมิใจกับขายาว ๆ ของเธอมาก เธอสวมกระโปรงเสียสั้น ชุดราตรีชุดนั้นได้เผยให้เห็นขาสวยคู่นั้นของเธอ เธอสวมส้นสูงสิบนิ้ว ใบหน้าแต่งแต้มสดใส ท่าทางดูกระสับกระส่าย สายตาของเธอกวาดไปรอบ ๆ ห้องจัดเลี้ยง

ดูเหมือนว่าเธอกำลังมองหาใครสักคน จู่ ๆ แววตาก็สว่างแวบขึ้น เธอกระซิบบางอย่างกับแม่ของเธอก่อนจะวิ่งไปทางนั้น

ในขณะเดียวกัน คนคู่หนึ่งกำลังคุยกับนางโจว หญิงสวคนนั้นเริ่มน้ำตาคลอเมื่อการสนทนาดำเนินต่อไป เจียงเหยาไม่สนใจฟังที่เขาคุยกับและเดินไปรอบ ๆ พร้อมกับโจวเหวยฉี

เธอหันกลับมาเห็นโจวหนิงยืนอยู่ตรงทางเข้า พูดคุยกับคนที่คุ้นเคย บุคคลนั้นรีบปัดโจวหนิงออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง

คนนั้นคือเฉินเฟยไป่ เจียงเหยาจำได้ว่าเห็นเขากลับมาที่กองทัพที่ลู่ชิงสีทำงานอยู่

เฉินเฟยไป่เดินตามหลัง โดยมีลู่ชิงสีอยู่ข้าง ๆ กับนายพลเหลียงพร้อมกับชายชราที่ดูเหมือนวัยเดียวกับเขา ชายชราท่านนั่นคือนายพลเฉิน เขาเดินเข้ามาโดยมีเฉินซวีเหยาเดินตามหลังมาติด ๆ

ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงหันไปมองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาด้วยความสนใจ เจียงเหยาได้ยินเสียงพูดคุยรอบ ๆ ตัวเธอ

“ฉันได้ยินมาว่านายพลเหลียงกับนายพลเฉินจะมา ฉันไม่คิดเลยว่าพวกท่านจะมาจริง ๆ ด้วย! แล้วผู้ชายที่อยู่ข้างเฉินเฟยไป่นั่นใครกัน? เพื่อนของเขาเหรอ?”

“อะไรกัน! นั่นจ่าลู่ ลู่ชิงสี คุณไม่รู้จักเขาเหรอ?”

“ฉันเคยได้ยินเรื่องของเขามาบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้ไปเสียทั้งหมด จ่าลู่มักจะอยู่แต่ในกองทัพ คิดว่าใครจะเคยเจอเขาได้ง่าย ๆ กัน จ่าลู่ไม่เข้าร่วมงานในเมืองจินเลยนี่ ต่างจากตระกูลเหลียง เห็นว่าเขามีส่วนสำคัญในการช่วยชีวิตนายพลเหลียงกับนายพลเฉิน ใครจะคิดว่าเขาจะหล่อขนาดนี้? เฉินเฟยถังคนนั้น เธอชอบจ่าลู่ใช่ไหม?”

“หลายคนก็รู้ แต่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วก็เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ถ้าฉันเดานะ จ่าลู่คงไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเฉินเฟยถัง ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงคบกันได้หลายปีแล้ว”

“น่าเสียดาย ยังไงเสียเฉินเฟยถังก็เป็นทหารหญิง ยืนด้วยกันแบบนั้น ยิ่งดูเหมือนเป็นคู่ที่เหมาะกันมากเลย”

ใบหน้าของเจียงเหยามืดลงเมื่อได้ยินเรื่องเหล่านั้น ไร้สาระสิ้นดี! ลู่ชิงสีก็ต้องมองหาภรรยาเขาสิ ไม่ใช่สหาย!

โจวเหวยฉีสังเกตเห็นความโกรธของเจียงเหยา จึงหันไปทางหญิงสาวที่กำลังพูดคุยกันและจ้องมองไปที่เธอ “เขาแต่งงานแล้ว อย่าพูดแบบนั้นสิ!”

เขาคว้าเจียงเหยาและเดินออกจากตรงนั้น

ลู่ชิงสีเห็นพวกเขา เขาเข้าไปจับมือเจียงเหยาหลังจากที่พวกเขาเดินเข้ามาใกล้ พอเห็นท่าทีเย็นชาของเธอ เขาคิดว่าเธอคงจะหนาว “ถ้าคุณเบื่อ ให้เหวยฉีพาคุณออกไปที่ห้องพักไหม ขอเวลาอีกสักชั่วโมง แล้วเราก็กลับกัน”