ตอนที่ 42 หญิงหน้างู (RE)

“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร? อยากให้ฉันไปเชิญเธอกลับมาด้วยตัวเอง ซู จิ่นจิ่น บอกกับคุณแบบนี้งั้นเหรอ?”

หญิงชราตระกูลซู โกรธมาก เธอได้ตบโต๊ะเสียงดังปัง

ทุกคนในตระกูลซูทั้งหมด ต่างประหลาดใจ

จากสถานะของเธอ หญิงชราแห่งตระกูลซู ในตระกูลซู เธออยู่ภายใต้คนคนเดียว เช่นเดียวกับจักรพรรดินีซูสีไทเฮา และในตระกูลซู มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะมีอำนาจในการตัดสินใจ

และไม่มีใครใน ตระกูลซู ที่กล้าล่วงเกินบารมีของเธอ…

เธอต้องการขับไล่ ซู จิ่นจิ่น ออกไปจากตระกูลซู ใช่.. แต่นั้นมันก็เป็นเพียงแค่คำพูด

แล้วมันตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คนรุ่นหลังต้องการขึ้นขี่หัวฉัน? ..ต้องการให้ หญิงชรา ไปเชิญ ซู จิ่นจิ่น ด้วยตัวเอง และนี่มันคือ การกบฏชัดๆ!

ไม่แปลกใจเลยที่ หญิงชราซู จะโกรธถึงขนาดนี้ เพราะครานี้ ..ซู จิ่นจิ่น ได้ท้าทายอำนาจบารมีของเธอ!

ลุงไฉ่ เหงื่อตก เขารีบกล่าวว่า : “นี่เป็นความคิดของ หลินฟาน แต่ คุณหนูสาม เองก็ไม่ได้คัดค้าน…”

หญิงชราซู มีสีหน้าเย็นชา และมองไปที่ เจิ้ง เซว่เอ๋อ : “แกให้กำเนิดลูกสาวที่ดีมากจริงๆ!”

เจิ้ง เซว่เอ๋อ ไม่กล้าพูดอะไร แต่สายตาของเธอ กลับมีร่องรอยของความภาคภูมิใจปรากฏขึ้น จิ่นจิ่น เป็นคนที่ถูก คุณหลิน จับตามอง ..ด้วยสถานะปัจจุบันของ จิ่นจิ่น การเชิญยายแก่กะโหลกกะลาแบบนี้แล้วมันจะทำไมกัน?

ทุกคนในตระกูลซูต่างก็อิจฉาริษยา ซู จิ่นจิ่น ดังนั้นพวกเขาจึงถือโอกาสนี้กําจัดเธอ

“ซู จิ่นจิ่น มันบ้าไปแล้ว ไร้มารยาม ไร้ความเคารพ คนแบบนี้ สมควรถูกขับไล่ออกจากตระกูลซู!”

“เธอมันคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน อยากให้ คุณย่า ไปรับ ถ้าเธอมันเก่งมากขนาดนี้ ทำไมไม่ขึ้นไปสวรรค์เลยล่ะ!” (1)

“มาตอนนี้ ซู จิ่นจิ่น ที่กล้าทําแบบนี้มันมากเกินไปจริงๆ ต่อไปก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะคิดทําอะไรอีก ดูๆ ไปแล้วคนแบบนี้เราคงเก็บเอาไว้ไม่ได้!”

ท่ามกลางเสียงร้องเรียนทั้งหมด หญิงชราตระกูลซู กลับนิ่งเงียบไป..

เมื่อทุกคนเงียบลง หญิงชราตระกูลซูก็พูดขึ้นว่า : “ตอนนี้ ซู จิ่นจิ่น อยู่ที่ไหน?”

ลุงไฉ่ กล่าวว่า : “พวกเขาไปช็อปปิ้งอยู่กันที่ห้าง ยี่ต๋า พวกเขาแจ้งว่าจะจากไปก่อนมืด หากสายพวกเขาจะไม่รั้งรอ หญิงชรา ถ้าหากท่านไม่ไปรับเธอด้วยตนเอง เธออาจจะไม่ได้ไปพบ คุณหลิน..”

ลุงไฉ่ เช็ดเหงื่ออันเย็นเหยียบ ถึงเขาจะเป็นผู้ส่งสาร แต่ก็รู้สึกได้ว่า ซู จิ่นจิ่น เวลานี้ ..หยิ่งเกินไปจริงๆ

หากพูดให้ถูกก็คือ หลินฟาน หยิ่งเกินไป เพราะสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดนั้น ..มันเป็นความคิดของ หลินฟาน

คำพูดนี้ได้ทุบเข้าไปในใจของ หญิงชราตระกูลซู ใช่.. ซู จิ่นจิ่น ต้องไปพบ คุณหลิน ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลซู ยังคงหวังพึ่ง คุณหลิน ที่ว่า และถ้า ซู จิ่นจิ่น ทำให้ คุณหลิน ขุ่นเคืองมันคงกลายเป็นเรื่องที่แย่ขึ้นมาแน่ๆ

“ได้ ฉันจะไป!” หญิงชราตระกูลซู กัดฟัน แล้วพูดมันออกมา

อะไรนะ?

หญิงชราตระกูลซู ตัดสินใจไปเชิญ ซู จิ่นจิ่น ด้วยตัวเอง!

นี่มันหน้ายักษ์เกินไปจริงๆ ลูกหลาน ตระกูลซู ไม่เคยมีใครได้รับการปฏิบัติแบบนี้มาก่อน และก็ไม่มีใครกล้าได้ที่จะรับการถูกปฏิบัติเช่นนี้!

ทุกคนในตระกูลซูตกตะลึง และทั้งตกใจจนพูดไม่ออก ชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนทั้งหมดก็ได้พากันเงียบกริบ

ดวงตาของ เจิ้ง เซว่เอ๋อ ส่องประกายเย็นชาออกมา โดยเธอเองรู้อยู่แล้วว่า หญิงชรา ..คนนี้ต้องใช้วิธีประนีประนอม เว้นเสียแต่เธอจะไม่ต้องการเห็นอนาคตของ ตระกูลซู อีกต่อไปแล้ว

แน่นอนว่า หญิงชราซู ไม่ได้ต้องการประนีประนอมกับ ซู จิ่นจิ่น จริงๆ แต่กลับเป็น คุณหลิน!

ตอนนี้ การผูกสัมพันธ์กับ คุณหลิน ถือเป็นโอกาสเดียวที่ ตระกูลซู จะสามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้ ตราบใดที่ หญิงชรา ไม่ใช่คนโง่ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปล่อยโอกาสนี้ ..ให้หลุดลอยไป

ขณะเดียวกัน..

หลินฟาน ยังพาสองสาวไปช็อปปิ้งอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า ยี่ต๋า

หลังจากทราบเรื่องคําเชิญของ คุณหลิน ซู จิ่นจิ่น ไม่สามารถสงบใจได้อยู่เป็นเวลานาน

หยุนติงวิลล่า, คุณหลิน มหาเศรษฐีลึกลับคนนี้ ทำไมเขาถึงได้ชวนเธอไปเป็นแขก ทำไม?

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม การกระทําของ คุณหลิน ก็ได้ช่วยเธอให้พ้นจากภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในปัจจุบัน ..ไปอย่างไม่ต้องสงสัย

เธอไม่จําเป็นต้องแต่งงานกับ หลี่ เจี้ยนซิง อีกต่อไป คุณย่า ก็จะไม่ขับไล่เธอออกจากตระกูลซูอีกต่อไปแล้ว ตรงกันข้าม.. สถานะของเธอในตระกูลซู ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และคุณย่า ต้องการเชิญเธอกลับไป และแม้แต่กระทั่งมาเชิญเธอ ..ด้วยตัวเอง

ซู จิ่นจิ่น ถาม หลินฟาน ว่า : “หลินฟาน คุณว่าฉันควรจะไปตามคำเชิญนี้ไหม?”

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ด้วยฐานะ คุณหลิน เขาคงไม่คิดทําอะไรกับคุณหรอกมั้ง และการไปพบเขาก็ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องเสียหายอะไรจริงมั้ย?”

ซู จิ่นจิ่น พูดว่า : “อืม... คุณไปกับฉันได้ไหม?”

เธอเป็นผู้หญิง ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่สามารถวางใจได้ คุณหลิน เป็นมหาเศรษฐี.. เกิดถ้าเขามีเจตนาที่ไม่ดีต่อเธอ เธอคงไม่สามารถจัดการกับมันเพียงลำพังได้แน่ๆ

หลินฟาน รู้สึกขบขันอยู่ในใจ และพูดออกไปว่า : “โอเค ผมจะไปกับคุณเอง”

หลินฟาน ได้ตอบตกลงที่จะไปกับเธอ ในที่สุด ซู จิ่นจิ่น ก็รู้สึกสบายใจแล้ว

หลินฟาน กล่าวว่า : “ดูเหมือนว่าคุณไม่จําเป็นต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่แล้ว.. เพราะอีกไม่นานคุณก็สามารถกลับบ้านได้แล้ว”

พูดตามตรง ในใจเขายังอยากให้ ซู จิ่นจิ่น อยู่กับเขาต่ออีกสักสองสามวัน.. แม้ว่าจะอยู่ตลอดไปเลยก็ไม่เป็นไร

แต่เพื่อช่วยเธอแก้ปัญหา มันก็ ..ไม่สําคัญแล้ว

หลินฟาน ก็บอกไม่ได้ว่าทําไมเขาถึงต้องการช่วย ซู จิ่นจิ่น บางที.. แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ใช่แฟนของเขาแล้ว แต่ก็ยังคงครองตําแหน่งที่สําคัญมากในใจของเขา

แทนที่จะซื้อเสื้อผ้า พวกเขากลับพากันเดินเล่นภายในห้าง

สิ่งอํานวยความสะดวกในด้านความบันเทิงที่นี่มีเพียงพออยู่แล้ว ทั้งคาราโอเกะ เครื่องเล่นเกม เครื่องคีบตุ๊กตา… โดยเฉพาะเครื่องคีบตุ๊กตา เด็กผู้หญิงสามารถเล่นได้ไปครึ่งวัน

ซู จิ่นจิ่น และหลิน ซานซาน แข่งขันกันคีบตุ๊กตา ในการแข่งเล่นคีบจับตุ๊กตา หญิงสาวทั้งสองต่างพูดคุย และหัวเราะไปด้วยกันอย่างสนุกสนาน และทั้งสองเหมือนกลายเป็นพี่น้องที่ดีกันไปแล้วจริงๆ

หลินฟาน ยืนอยู่หน้าร้านตุ๊กตา มองดูหญิงสาวทั้งสองคนอย่างปลื้มใจ.. เขาพาพวกเธอมาที่นี่เพื่อให้พวกเธอมีความสุข และตราบใดที่พวกเธอมีความสุข เขาก็รู้สึกมีความสุขเช่นกัน

ซู จิ่นจิ่น กล่าวกับเขาว่า : “หลินฟาน คุณมาเล่นด้วยกันสิ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่ดีกว่า.. ผมกลัวว่าพอผมลงมือแล้ว พวกคุณจะพ่ายแพ้จนร้องไห้เรียกหาพ่อหาแม่ขึ้นมา”

ซู จิ่นจิ่น หัวเราะแล้วพูดว่า : “คุณนี่ไร้สาระจริง และฉันก็ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าคุณจะขี้อวดแบบนี้ มานี่เลยเร็ว!”

หลิน ซานซาน ก็พูดว่า : “พี่คะ รีบมาช่วยหนูหน่อยเร็ว หนูสู้ พี่จิ่นจิ่น ไม่ไหวแล้ว”

หลินฟาน กําลังจะเดินไปที่นั่น ในเวลานี้ มีผู้หญิงที่แต่งหน้าอย่างหนาๆ จับมือของชายวัยกลางคนที่ดูร่ำรวยคนหนึ่ง เดินผ่านไปพอดี

แป้งบนใบหน้าของผู้หญิงคนนี้หนาราวกับกําแพง ซึ่งนี่เป็น ‘ใบหน้างู’(2) ทั่วๆ ไป

มือของชายวัยกลางคนที่ร่ำรวยจับเอวของหญิงใบหน้างู และค่อยๆ เคลื่อนไปที่บั้นท้าย..

หญิงหน้างู ถูกดึงดูดด้วยความมีชีวิตชีวาตรงหน้า เธอได้มองตรงเข้าไปที่ร้านตุ๊กตา และแสดงท่าทีรังเกียจพร้อมกับพูดจาดูถูกไปว่า : “ดูของที่พวกคนจนเล่นกันสิ คุณดูพวกเขาสิ ดูมีความสุขมาก..”

ชายวัยกลางคนที่ร่ำรวยมอง หลินฟาน ด้วยความดูถูก เด็กหนุ่มคนนี้ใส่เสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัว มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่ายากจน แต่เด็กสาวสองคนที่เขาพามานั้นกลับสวยงามมาก

“ที่รัก ถ้าคุณอยากได้ตุ๊กตา ผมจะซื้อรถให้คุณคันหนึ่ง” ชายวัยกลางคนที่ร่ำรวย ยิ้มตาหยี และเคลื่อนฝ่ามือไปบีบก้นหญิงหน้างูอย่างแรง

หญิงหน้างู พูดด้วยเสียงออดอ้อนไปว่า : “เค้าไม่ต้องการตุ๊กตาเน่าๆ พวกนี้ จริงๆ แล้วเมื่อเร็วๆ นี้เค้าชอบกระเป๋า LV มันไม่แพงเลย เพียง 30,000 หยวนเท่านั้น”

ชายวัยกลางคนที่ร่ำรวย ยกยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย : “ไม่มีปัญหา ตราบใดที่คุณทําให้ผมมีความสุข คุณคงรู้นะ…”

แน่นอนว่า หญิงหน้างู นั้นเข้าใจ แต่แสร้งทําเป็นเขินอาย : “คุณหลัว.. คุณนี่ช่างเป็นคนไม่ดีจริงๆ…”

ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน เสียงหัวเราะของทั้งคู่ก็ค่อยๆ ห่างออกไปไกลแล้ว

หลินฟาน รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ผู้หญิงบูชาเงินที่รังเกียจคนจนแล้วรักคนรวยแบบนี้มีอยู่มากจริงๆ แค่เล่นเครื่องคีบตุ๊กตาก็เจอคนหนึ่งแล้ว เขาไม่รู้จริงๆ ว่า ผู้หญิงแบบนี้ที่ขายตัวเองเอาใจคนรวย เพื่อเงิน มีหน้ากล้ามาดูถูกคนอื่นได้อย่างไร?

โชคดีที่ทั้ง หลิน ซานซาน และซู จิ่นจิ่น กําลังยุ่งอยู่กับการคีบตุ๊กตา จึงไม่ได้ทันสังเกตเห็น หญิงหน้างู และหลีกเลี่ยงมลพิษทางจิตใจไปได้

“พี่ชาย ทําไมยังไม่มาอีก” หลิน ซานซาน เร่งเร้า

หลินฟาน กล่าวว่า : “พี่กระหายน้ำนิดหน่อย ขอไปซื้อเครื่องดื่มก่อนล่ะ เดี๋ยวค่อยกลับมาเล่นกับพวกเธอ เอา.. ใครอยากได้เครื่องดื่มอะไรไหม?”

หลิน ซานซาน : “หนูอยากกินชานมไข่มุก!”

ซู จิ่นจิ่น : “เอาน้ำแร่มาให้ฉันขวดหนึ่งก็พอแล้ว”

หลินฟาน จึงเดินออกไป ลงไปที่ร้านสะดวกซื้อที่ชั้น 1 ของห้างสรรพสินค้า

ขณะกําลังเดินเข้าไปในร้าน มีชายคนหนึ่งเดินออกมา และเผชิญหน้ากัน ทั้งสองมองหน้ากัน แล้วตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง โดยทั้งคู่จำกันได้

“หลินฟาน!” ชายคนดังกล่าวกล่าวออกมาอย่างดีใจ

หลินฟาน ก็พูดอย่างมีความสุขมากเช่นกัน : “หลี่ เสี่ยวหมิง!”

ชายคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะเป็น หลี่ เสี่ยวหมิง เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายของเขา ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันในสมัยเรียนมัธยม และมันช่างเป็นเรื่องบังเอิญเกินไปจริงๆ ห่างหายกันไปหลายปีแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะได้มาพบเจอกันที่นี่

หลี่ เสี่ยวหมิง ดึง หลินฟาน เข้ามา แล้วพูดกล่าวทักทายไปว่า : “หลินฟาน จําสิ่งที่เราพูดกันในตอนสมัยเรียนมัธยมได้ไหม? ต่อไปเราจะหาแฟนสวยๆ และนายเองดูหล่อขึ้นมากจริงๆ แบบนี้ต้องมีแฟนแล้วใช่ไหมหะ?”

หลินฟาน ส่ายศีรษะ : “เปล่าเลย ..ฉันยังไม่มีแฟน”

หลี่ เสี่ยวหมิง ยิ้ม แล้วพูดว่า : “งั้นนายก็ตามหลังฉันแล้ว ฉันหาเจอแล้ว มาๆ ฉันจะให้นายดูรูป”

จะเห็นได้ว่า หลี่ เสี่ยวหมิง ชอบแฟนคนนี้มาก เจอใครอื่นก็มักจะอวดเธอ

พอหยิบโทรศัพท์ออกมา หลี่ เสี่ยวหมิง ก็เปิดอัลบั้มรูป ขยายรูปให้หลินฟาน ได้ดู : “สวยไหม?”

หลินฟาน มองดูรูปแล้วอึ้งไปทันที แมร่งมันเหอะ ..นี่ไม่ใช่ว่า หญิงหน้างู คนเมื่อกี้หรอกหรือ?

เมื่อมองไปที่รอยยิ้มที่มีความสุขของ หลี่ เสี่ยวหมิง หลินฟาน ก็รู้สึกเห็นใจเล็กน้อย เขากล่าวไปว่า : “เพื่อน นายรู้ไหมว่าตอนนี้แฟนของนายอยู่ที่ไหน?”

หลี่ เสี่ยวหมิง พูดว่า : “อืมม.. เธอบอกว่าเธอไปทําผม”

(1)[ทำไมไม่ขึ้นไปสวรรค์ล่ะ (她怎么不上天)] - มาจากประโยค ‘你这么牛逼，你咋不上天呢？’  คือเก่งมากนัก ทำไมไม่ขึ้นไปสวรรค์ล่ะ? ต่อมา ทำให้ชาวเน็ตหลายคนจับตามอง และเลียนแบบ จนกลายเป็นกระแสไวรัล ซึ่งมันเป็นประโยคที่เรียบง่าย และหยาบคายที่โดนใจใครหลายๆ คน พอเมื่อต้องเผชิญกับคำถามว่า ‘ทำไมไม่ไปสวรรค์ล่ะ?’ ชาวเน็ตหลายคนจึงพูดติดตลกว่า ‘ฉันคือกงจู่ตัวน้อยที่มาจากสวรรค์’ (我就是天上来的小公举。)

(2)[ใบหน้างู (蛇精脸)] - หมายถึงบุคคลที่มีคางแหลมซึ่งดูเหมือนตัวร้ายในเรื่อง Calabash Brothers (葫芦娃) และนั่นก็คือ Snake Queen (金蛇夫人) กล่าวคือ หญิงสาวที่มีใบหน้าแหลม ผิวขาว ตาโต ริมฝีปากแดง ที่ผ่านการทําศัลยกรรมมาแล้วหลายครั้ง ซึ่งใบหน้าเช่นนั้นดูไม่เป็นธรรมชาติเลยสักนิด