ตอนที่ 36 คู่ควรกับการเป็นเจ้าบ่าว (RE)

หลี่ เจี้ยนซิง ได้พาคนขับรถเก๋งไล่ตาม หลินฟาน และซู จิ่นจิ่น ออกไป เดิมทีเขาคิดว่า หลินฟาน ขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า จะวิ่งสู้รถเก๋งของเขาได้ที่ไหน?

อย่างไรก็ตาม ในฐานะที่เป็นคนส่งอาหาร ทำให้ หลินฟาน รู้จักถนน และตรอกซอกซอยของเมืองหยุนเฉิง ..เป็นอย่างดี รวมถึงรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าก็สามารถขับเข้าไปในตรอกซอยแคบๆ ได้ แต่รถเก๋งไม่สามารถขับเข้าไปได้ ด้วยการขับเลี้ยวไปมาอยู่หลายครั้ง หลินฟาน ก็ได้ทิ้ง หลี่ เจี้ยนซิง และคนอื่นๆ ไว้ข้างหลัง

กลุ่มของ หลี่ เจี้ยนซิง ถูกพาวนเวียนไปมาอยู่หลายรอบจนเวียนหัวไปหมด และในที่สุดก็พบว่า หลินฟาน และซู จิ่นจิ่น ได้หลุดพ้นสายตาไปแล้ว

หลี่ เจี้ยนซิง โกรธอย่างมาก และตะโกนเสียงดังออกมาราวกับฟ้าร้อง : “หลินฟาน แกบังอาจลักพาตัวภรรยาของฉัน หลี่ เจี้ยนซิง ฉันจะฆ่าแก!”

เจิ้ง เซว่เอ๋อ ก็โกรธมากเช่นกัน เธอเรียกคนให้ออกไปติดตามที่อยู่ของ หลินฟาน และซู จิ่นจิ่น ทันที : “ต้องนําตัว จิ่นจิ่น กลับมาให้ได้ แผนการแต่งงานระหว่างตระกูลหลี่ และซู จะปล่อยให้เธอทําลายไม่ได้!”

บนถนน ในตรอกซอยแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ หลินฟาน พา ซู จิ่นจิ่น ที่นั่งซ้อนท้ายมา ที่ด้านหลังพวกเขาเองก็ไม่มีรถที่วิ่งไล่ตามมาแล้ว

หลินฟาน กําจัดพวกเขาได้สําเร็จ

ซู จิ่นจิ่น มีความสุขมาก และถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอไม่อยากถูกจับ และถูกพาตัวกลับไป

“หลินฟาน ขอบคุณมากที่ช่วยฉัน” ซู จิ่นจิ่น กล่าวอย่างซาบซึ้งใจ ถ้าไม่มี หลินฟาน เธอคงไม่มีทางหนีพ้นแน่ๆ

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณมีแผนจะไปที่ไหนต่อไหม ผมจะได้ไปส่งคุณที่นั่น?”

ซู จิ่นจิ่น พูดอย่างว่างเปล่าออกมาว่า : “ไม่มี... บ้าน ฉันกลับไปไม่ได้อย่างแน่นอน ส่วนเพื่อนสนิทของฉันก็ไม่ได้อยู่ในเมืองนี้... หลินฟาน ถ้าเกิดว่ามันไม่สะดวกสำหรับคุณ ก็ปล่อยฉันลงตรงนี้เถอะ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ตอนนี้มันดึกแล้ว คุณยังใส่ชุดแต่งงานอยู่ ผมคงปล่อยคุณลงตามใจชอบไม่ได้ ในเมื่อผมพาคุณออกมา ผมก็ต้องรับผิดชอบความปลอดภัยของคุณด้วย เอาแบบนี้เถอะ ผมจะพาคุณกลับไปที่บ้านของผมก่อน”

หลินฟาน พา ซู จิ่นจิ่น กลับไปที่อพาร์ทเมนต์ที่เขาเช่า

หลิน ซานซาน ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ โดยถือแอปเปิ้ลลูกหนึ่งกัดกินอยู่ในมือ พลางคุยกับ เฉิง เสี่ยวลู่ ใน WeChat ไปด้วย

เฉิง เสี่ยวลู่ ได้สอบถามเธอเกี่ยวกับ หลินฟาน มาตลอด

“ซานซาน เธอบอกฉันมาตามความจริง พี่ชายของเธอเขามีแฟนหรือยัง?” ในที่สุด เฉิง เสี่ยวลู่ ก็ถามคําถามที่เธอเป็นกังวลมากที่สุด

หลิน ซานซาน พูดว่า : “ไม่มีนะ พี่ชายฉันโสดมาสามปีแล้ว... ทำไม เธอถามเรื่องนี้ทําไม หรือนี่ไม่ใช่ว่าเธออยากเป็นพี่สะใภ้ของฉันใช่ไหม?”

เฉิง เสี่ยวลู่ ยิ้มแล้วพูดว่า : “ก็ใช่ไงล่ะ แล้วเธอคิดว่า ฉัน.. มีความหวังไหม?”

ในเวลานี้ หลินฟาน ผลักประตูเข้ามาพอดี ตามมาด้วยความงดงามที่ไม่มีใครเทียบได้ ..ในชุดแต่งงาน

ลูกแอปเปิ้ลในมือ หลิน ซานซาน ร่วงตกจากมือทันที เธอตกตะลึง และรีบพูดกับอีกคนใน WeChat ว่า : “เสี่ยวลู่ ฉันดูแล้วเธอคงไม่มีความหวังอีกแล้วล่ะ”

หลังจากวางสาย WeChat ไปแล้ว หลิน ซานซาน ก็ถามทันทีอย่างประหลาดใจไปว่า : “พี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน นี่พี่ไปลักพาตัวเจ้าสาวมาจากไหน? หรือว่าวันนี้พี่แต่งงานแล้ว แล้วทําไมแม้แต่ฉันก็ไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ?”

หลินฟาน พา ซู จิ่นจิ่น เข้าไปในบ้าน และปิดประตูแล้วพูดว่า : “ขอแนะนําก่อน เธอคือ ซู จิ่นจิ่น ส่วนเธอ หลิน ซานซาน น้องสาวของผม”

ซู จิ่นจิ่น ยิ้มแล้วพูดว่า : “สวัสดี ซานซาน”

ในตอนแรก หลินฟาน บอกว่าจะพาเธอกลับบ้าน ซู จิ่นจิ่น ก็รู้สึกอายเล็กน้อย อย่างไรก็ตามบุรุษสตรีไร้ครอบครัว.. ยิ่งกว่านั้นความสัมพันธ์ของพวกเราทั้งคู่ยังคลุมเครือมาก อีกอย่างต่อให้กระโดดลงแม่น้ำฮวงโหก็คงไม่สามารถล้างมลทินได้…

พอเมื่อรู้ว่า หลินฟาน มีน้องสาวอาศัยอยู่ด้วย เธอจึงรู้สึกสบายใจขึ้น

หลิน ซานซาน ยิ่งตกใจมากขึ้น : “ซู จิ่นจิ่น? คุณเป็นอดีตแฟนของ พี่ชายฉัน... แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็น ซู จิ่นจิ่น มาก่อน แต่ หลินฟาน และซู จิ่นจิ่น ก็เคยเป็นแฟนกัน เรื่องนี้เธอรู้ แต่แล้วนี่คือส่วนที่น่าแปลกประหลาดใจที่สุด

หลินฟาน กล่าวว่า : “จิ่นจิ่น เธอหนีจากการแต่งงานมา”

หลิน ซานซาน รู้สึกประหลาดใจแล้ว : “หนีงานแต่งงาน? พี่คะ พี่กำลังบอกว่า.. พี่ไปลักพาตัวแฟนเก่าของพี่ออกมาจากงานแต่งงานของเธอ? นี่พี่สุดยอดเกินไปแล้ว  และน้องสาวคนนี้ ชื่นชมมากๆ!”

หลินฟาน เหงื่อตก : “อย่ามาพูดจาเหลวไหลนะ พี่ไม่ได้ลักพาตัวเธอมา แต่เธอเป็นคนขอให้พี่พาหลบหนีมาต่างหาก”

หลิน ซานซาน มอง ซู จิ่นจิ่น แล้วถามอย่างสงสัยว่า : “ทำไมคุณถึงอยากจะหนีออกจากงานแต่งงานของตัวเอง ทําไม?”

หลินฟาน เองก็อยากรู้ว่าทําไม

ซู จิ่นจิ่น ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา แล้วพูดว่า : “ฉันไม่มีความรู้สึกใดๆ กับ หลี่ เจี้ยนซิง ฉันเพิ่งพบเขาเป็นครั้งแรกเมื่อสัปดาห์ก่อน ฉันที่แต่งงานกับเขานั้นเป็นการแต่งงานกันระหว่างตระกูลหลี่ และซู เป็นการแต่งงานที่เต็มไปด้วยเหตุผลทางธุรกิจ ธุรกิจของบริษัทตระกูลซู ของเรา ไม่ดี.. ดังนั้นจึงมีแต่ต้องผูกสัมพันธ์กับตระกูลหลี่เท่านั้น ถึงจะมีความหวังได้ ถ้าฉันไม่แต่งงานกับ หลี่ เจี้ยนซิง ตระกูลซู อาจจะถึงวาระแล้ว ฉันเองตอนนี้เป็นได้แค่เบี้ยตัวหนึ่ง ครอบครัวได้บังคับให้ฉันเป็น ‘เบี้ย’ ตัวนี้ แต่ฉันเพียงแค่ ..ไม่อยากเป็น”

หลิน ซานซาน พยักหน้า : “เดิมเป็นเช่นนี้ แล้วคุณหาพี่ชายฉันเจอได้ยังไง?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คืนนี้ พี่มีงานปาร์ตี้เพื่อนร่วมชั้น บังเอิญว่างานแต่งงานของเธอก็ถูกจัดอยู่ในสถานที่เดียวกัน และเธอจําพี่ได้…”

หลินฟาน อธิบายสั้นๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลิน ซานซาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “งั้นพวกคุณก็มีวาสนาต่อกันจริงๆ นะสิ แบบนี้ พี่ ก็คู่ควรกับการเป็นเจ้าบ่าวคนนี้แล้ว”

เมื่อได้ยิน ซู จิ่นจิ่น ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงก่ำขึ้นมา

หลินฟาน เหงื่อตก เขารีบพูดว่า : “หลิน ซานซาน พอได้แล้ว คืนนี้น้องนอนกับ จิ่นจิ่น นะ พี่จะไปนอนที่โซฟาต่อ”

ที่นี่เขามีห้องเดียวเท่านั้น หลังจาก หลิน ซานซาน มาถึง เขาก็ไปนอนที่โซฟา

หลิน ซานซาน ยิ้มหัวเราะแล้วพูดว่า : “เอ้า หนูแค่ล้อเล่นเท่านั้น พี่จิ่นจิ่น มาคะ หนูจะพาพี่เข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

ซู จิ่นจิ่น กล่าวว่า : “ขอบคุณ ซานซาน”

ซู จิ่นจิ่น ก็เข้าไปในห้องกับ หลิน ซานซาน แล้ว

หลินฟาน มองดูพวกเธอเข้าไป และในที่สุดเขาก็ได้มองเธอในชุดแต่งงานเป็นครั้งสุดท้าย อารมณ์ของ หลินฟาน ในเวลานี้ ..ค่อนข้างซับซ้อน

ในปีนั้น ท่ามกลางมวลบุปผาใต้จันทรา.. เขาเคยสาบานไว้ว่า ในอนาคตจะจัดงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบขึ้นให้กับ ซู จิ่นจิ่น เพื่อให้เธอดูเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด และมีความสุขที่สุดในโลก.. ให้ได้

เขาเคยจินตนาการถึงรูปลักษณ์ของ ซู จิ่นจิ่น ในชุดแต่งงานมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะมีลักษณะเช่นนี้

รูปลักษณ์ของ ซู จิ่นจิ่น ในชุดแต่งงานนั้น สวยงาม ไม่.. มันสวยงามเอามากๆ จริงๆ แต่นี่เป็นงานแต่งงานที่ล้มเหลว ซึ่งมันน่าอับอายมาก

ใช่.. มันน่าอายจริง

แต่นี่.. มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

สามปีก่อน ตระกูลซูมีอำนาจมาก พวกเขาได้ตัดภาพจินตนาการวาดฝันของเขาทิ้งไป ..ทั้งหมด

ซู จิ่นจิ่น เข้าไปในห้อง ล้างเมคอัพ และถอดชุดแต่งงานออก สวมเสื้อผ้าของ หลิน ซานซาน รูปร่างของพวกเธอคล้ายกัน และซึ่งถือว่าพอดีตัว ..พอดี

ซู จิ่นจิ่น ที่ไม่แต่งหน้า ยังคงสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับ หลินฟาน ได้มาก…

เธอสวยมากจนดูไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อสามปีก่อนเลย เธอยังคงเต็มไปด้วยความงามที่เปล่งประกายความอ่อนเยาว์.. อย่างกับวันวาน

ความทรงจําทั้งหมดเกี่ยวกับ ซู จิ่นจิ่น ได้หลั่งไหลผุดขึ้นมาราวกับกระแสน้ำ..

ซู จิ่นจิ่น ได้เดินมานั่งลงข้างๆ หลินฟาน ด้วยความระมัดระวังเล็กน้อย

ตั้งแต่แยกจาก หลินฟาน เธอเคยคิดว่าจะได้พบกับ หลินฟาน อีกมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะได้มาพบเจอกันภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

“ฉันอยากจะบอกคุณว่า ขอโทษนะ.. ขอโทษที่คืนนี้ฉันทําให้พวกเขาเข้าใจคุณผิด..” ซู จิ่นจิ่น พูดอย่างอายๆ

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย : “นี่มันเรื่องเล็กน้อยนะ ส่วนพวกเขาจะคิดอย่างไร ผมเองไม่สนใจอยู่แล้ว”

ซู จินจิน ยิ้มหวานออกมา ..หลินฟาน ยังคงเป็น หลินฟาน คนนั้นคนเดิมที่มีความเป็นตัวของตัวเอง

ซู จิ่นจิ่น เปลี่ยนเรื่อง เธอกล่าวว่า : “หลินฟาน สามปีมานี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง แล้วตอนนี้คุณทํางานเป็นคนส่งอาหารอยู่?”

เธอเองไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า หลินฟาน จะมาทำงานเป็นคนส่งอาหาร หลังจากรู้แล้ว เธอเองแค่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเท่านั้นจริงๆ

เมื่อคิดว่า ซู จิ่นจิ่น กำลังดูถูกพี่ชาย หลิน ซานซาน ก็อดจะพูดออกไปไม่ได้ว่า : “พี่ชายของฉันเขา…”

เธออยากบอก ซู จิ่นจิ่น ว่า แม้มองผิวเผินพี่ชายของเธอจะเป็นคนส่งอาหาร แต่จริงๆ แล้วเขารวยมาก และรวยกว่าทุกคนในครอบครัวซู ของเธอรวมกันเสียอีก

แต่ หลินฟาน ได้ใช้สายตา หยุด หลิน ซานซาน ไว้ด้วยการมอง

หลินฟาน กล่าวว่า : “อืมม.. ผมทํางานเป็นคนส่งอาหารอยู่”

หลิน ซานซาน อธิบายว่า : “เดิมทีพี่ชายของฉันทํางานที่บริษัท แต่ถูกคนอื่นทําให้ตกงาน เลยออกมาทำงานเป็นเด็กส่งอาหารชั่วคราว”

เธอสงสัยเล็กน้อยว่าทําไมพี่ชายถึงไม่ยอมให้เธอบอกว่าเขามีเงิน คือแบบนี้เขาต้องการทำให้ ซู จิ่นจิ่น ดูถูกเขาเปล่าๆ นะเหรอ?

ซู จิ่นจิ่น ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ซานซาน คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้ดูถูกคนส่งอาหาร ในโลกนี้ตราบใดที่มันเป็นอาชีพสุจริตที่พยายามหาเงินด้วยตัวเอง พวกเขาก็สมควรได้รับความเคารพแล้ว”

หลินฟาน รู้จักนิสัยของ ซู จิ่นจิ่น เป็นอย่างดี เธอไม่ใช่คนที่รังเกียจคนจน และรักคนรวย มิฉะนั้นในปีนั้นเธอคงจะไม่คิดออกเดทกับเด็กที่ยากจน ..อย่างเขา

ที่เขาไม่ให้ หลิน ซานซาน บอกว่าเขามีเงิน แค่คิดว่ามัน ..ไม่จําเป็นก็เท่านั้น

หลินฟาน กล่าวถามว่า : “จิ่นจิ่น แล้วคุณมีแผนอะไรต่อไปในอนาคต?”

ซู จิ่นจิ่น พูดออกมาอย่างสับสนว่า : “ฉัน.. ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณสามารถพักอยู่ที่นี่ชั่วคราวได้”

แม้ว่า ซู จิ่นจิ่น จะต้องการอาศัยอยู่ในบ้านของเขาตลอดไป เขาก็ไม่มีความคิดที่จะคัดค้านใดๆ

ซู จิ่นจิ่น กล่าวว่า : “อืมม”

เธอเวลานี้ ..แค่รู้สึกว่า มันเป็นเรื่องดีจริงๆ ที่เธอได้มาพบกับ หลินฟาน ในคืนนี้

คืนนั้น ซู จิ่นจิ่น ก็นอนในห้องกับ หลิน ซานซาน และหลินฟาน นอนที่โซฟา

เช้าวันรุ่งขึ้น หลินฟาน พลิกตัวจากโซฟา และลุกขึ้นนั่ง

“ติ๊ง!”

“ระบบแจ้งเตือนว่า โฮสต์สามารถลงชื่อเข้าใช้ได้แล้วในวันนี้ การลงชื่อเข้าใช้ในวันนี้จะให้รางวัลเป็นที่ดินในอ่าวดาญ่า ต้องการลงชื่อเข้าใช้หรือไม่?”