ตอนที่ 21 การโต้กลับของซุน เสี่ยวน่า (RE)

ใบหน้าของ ซุน เสี่ยวน่า แดงขึ้นด้วยความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ.. เธอยังมีพื้นที่ตรงไหนให้โต้แย้งได้อีก?

ซุน เสี่ยวน่า ตระหนักว่าเธอถูก หลินฟาน และเฉิน หลิงหลิง หลอกเข้าให้แล้ว หลินฟาน เป็นเด็กส่งอาหารที่ไหน และเขาย่อมต้องเป็นคนรวยรุ่นสองจริงๆ!

หลินฟาน คงจงใจแกล้งทําเป็นเด็กส่งอาหารเดลิเวอรี่ เพื่อทําให้ ซุน เสี่ยวน่า สับสน และทําให้ ซุน เสี่ยวน่า อับอาย

และนั่นจะต้องเป็นอย่างนั้น!

ซุน เสี่ยวน่า เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็โกรธจนแทบคลั่ง เธอคิดมาตลอดว่า เฉิน หลิงหลิง เป็นคนโง่ที่ไร้เล่ห์เหลี่ยม ใครจะรู้ว่าวันนี้เธอ.. จะกลับถูก เฉิน หลิงหลิง หลอกเข้าให้จริงๆ

เดี๋ยว!

ไม่ใช่ มันไม่ใช่.. เธอรู้จัก เฉิน หลิงหลิง ดี เฉิน หลิงหลิง ไม่น่าจะเจ้าเล่ห์ถึงขนาดนี้ได้

งั้น.. มันก็จะต้องเป็น หลินฟาน เท่านั้น!

หลินฟาน ยอมทุ่มเงินเป็นล้านให้กับ Ginza KTV เพื่อช่วย เฉิน หลิงหลิง ระบายความโกรธ!

เฉิน หลิงหลิง ไม่มีตรงไหนเทียบกับเธอได้… แล้วทําไมถึงจับคนรวยรุ่นสองอย่าง หลินฟาน ได้?

ในใจของ ซุน เสี่ยวน่า เกิดความอิจฉาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“เฉิน หลิงหลิง ฉันนึกว่าเธอมันไร้เดียงสา ที่แท้เธอมันก็เสแสร้งมาโดยตลอด ไหนล่ะ.. ที่เธอบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงหน้าเงินเหมือนฉัน แล้วนี่อะไรกับวิ่งหาผู้ชายรวย!”

ซุน เสี่ยวน่า พูดเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

เฉิน หลิงหลิง รีบพูดว่า : “ฉันไม่ใช่!”

เธอไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอชอบ หลินฟาน เพราะ หลินฟาน มีเงิน

ซุน เสี่ยวน่า กล่าวว่า : “เธอมันยังจะเถียงอยู่อีกหรือ.. ถ้าเธอไม่ได้ตั้งใจจะมองหาใครสักคน อย่างเธอจะมีโอกาสพบกับคนรวยรุ่นสองได้อย่างไร?”

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนคิดว่า ซุน เสี่ยวน่า พูดถูก แต่ เฉิน หลิงหลิง ที่มีแฟนเป็นคนรวยรุ่นสองแล้ว พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรุกรานเธออีก แค่แสดงสายตา และท่าทางที่คลุมเครือเล็กน้อยออกมาทีละคน

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ดูเหมือนว่าผมจําเป็นต้องอธิบายหน่อยแล้ว ตอนนี้ผมกําลังหาประสบการณ์ชีวิตอยู่ และผมก็เป็นคนส่งอาหารจริงๆ ในตอนที่ผมเห็น เฉิน หลิงหลิง ผมก็หลุมรักเธอ ในเวลานั้นเองเธอก็ไม่รู้เลยว่าผมมีเงิน ซุน เสี่ยวน่า คุณอย่าลาก หลิงหลิง เข้ามาเกี่ยวกับชีวิต และความนึกคิดของคุณ หลิงหลิง เธอเรียบง่ายกว่าที่คุณคิดไว้มาก และก็.. ไม่เหมือนคุณที่ไร้ยางอาย ที่ยอมรับโดยตรงๆ ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหน้าเงิน โดยที่ไม่มีใครเรียกร้อง”

หลังจากพูดอย่างนั้นไป หลินฟาน มองไปที่ จ้าว เจียหาว ที่อยู่ข้างๆ

จ้าว เจียหาว รู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อเขารู้ว่า หลินฟาน เป็นคนรวยรุ่นสองที่ร่ำรวยมากยิ่งกว่าเขา แม้ว่าเขาจะไม่ทราบถึงตัวตนเฉพาะของ หลินฟาน ..ในขณะนี้ แต่เขาก็ไม่กล้ารุกราน หลินฟาน ได้โดยง่ายๆ

เขาได้แต่ยิ้มเขินๆ และส่งแววตาไปให้กับ หลินฟาน ว่า ‘คุณเข้าใจนะ’ เวลานี้เขาได้แต่พยายามขอร้อง หลินฟาน ให้ปล่อยเขาไป…

หลินฟาน เองเข้าใจแล้ว จ้าว เจียหาว และซุน เสี่ยวน่า ก็คงรู้กันดี.. พวกเขาแค่โลภเงิน และอีกคนที่มีความปรารถนามากเท่านั้น

“คุณมัน!” ซุน เสี่ยวน่า โกรธอยู่พักหนึ่ง

เธอไม่เคยรังเกียจ หรือสนใจที่คนอื่นบอกว่าเธอหน้าเงิน เพราะเธอหน้าเงินจริงๆ

แต่เธอแค่รับไม่ได้ เฉิน หลิงหลิง หาแฟนที่รวยกว่าเธอได้ ..ก็ช่างมันไปเถอะ แต่นี่มันอะไร.. พวกเขากลับรักกันมากจริงๆ!

ในจุดนี้.. เธอไม่สามารถยอมรับได้ว่า เฉิน หลิงหลิง มีชีวิตที่ดีกว่าเธอได้

คำพูดของ หลินฟาน ประโยคเดียว, สามารถช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดได้ และกลายเป็นว่า เฉิน หลิงหลิง เลือกอยู่กับ หลินฟาน ซึ่งในเวลานั้นเขามีสถานะเป็นเด็กส่งอาหารเท่านั้น โดยที่เธอไม่รู้ความจริงเลยที่ว่า หลินฟาน ร่ำรวย..

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนก็เกิดความอิจฉา เฉิน หลิงหลิง มาก และมีความสุขมากเช่นกัน

“หลิงหลิง ขอแสดงความยินดีที่เธอพบรักแท้เข้าให้แล้ว”

“พี่หลิงหลิง คุณต้องประหลาดใจมากแน่ ที่ จู่ๆ ก็รู้ว่าคนที่ตัวเองชอบเป็นคนรวย!”

“ฉันอิจฉาเธอมาก ทําไมฉันถึงไม่เจอแฟนแบบนี้บ้างนะ!”

เพื่อนร่วมชั้นเข้าล้อมรอบ เฉิน หลิงหลิง และเริ่มชื่นชมเธออีกครั้ง คราวนี้ตัวตนของ หลินฟาน ในฐานะคนรวยรุ่นสองได้รับการยืนยันแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็สามารถชม เฉิน หลิงหลิง ได้อย่างมั่นใจสักที

โจว อี้เทียน ก็เข้าใจในเวลานี้แล้วที่ว่า ทำไม หลินฟาน ถึงทุ่มเงินหลายล้านให้กับร้านของเขา ที่แท้ก็เพื่อเอาใจแฟนสาว คุณหลิน คุณช่างเป็นคนดีจริงๆ..

จากนั้น โจว อี้เทียน ได้พา หลินฟาน และคนอื่นๆ มาที่ห้องห้องโถงอิมพีเรียลที่ดีที่สุดของ Ginza ซึ่งกว้างขวาง และหรูหราอย่างมาก

โจว อี้เทียน กล่าวด้วยความเคารพว่า : “คุณหลินฟาน นี่ก็คือห้องของพวกคุณในคืนนี้ คุณพอใจกับมันไหมครับ?”

หลินฟาน พยักหน้า แสดงความพอใจออกมา

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่ขออยู่รบกวนคุณแล้ว และหวังว่าทุกคนจะสนุก” หลังจากกล่าวจบ โจว อี้เทียน ก็จากไปทันที

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนประหลาดใจมาก!

ห้องใน Ginza KTV แบ่งออกเป็น อิมพีเรียล, ควีนส์, เจเนอรัล และห้องทั่วไป, อิมพีเรียล ถือเป็นห้องอันดับต้นๆ ว่ากันว่าแค่ค่าห้องก็ต้องจ่าย 100,000 ต่อคืน ซึ่งแน่นอนว่า ..คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถจ่ายได้

เดิมทีพวกเขาแค่จองห้องธรรมดา แต่ตอนนี้พวกเขาที่ติดตาม หลินฟาน มา พอมาถึงก็ได้รับโอกาสได้เข้าในห้องอิมพีเรียลในตํานาน ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าประหลาดใจมากสำหรับพวกเขา

เพื่อนร่วมชั้นพลางชื่นชม เฉิน หลิงหลิง กันอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น และพยายามอย่างยิ่งที่จะได้เข้าใกล้ หลินฟาน คนรวยรุ่นสองคนนี้ และเมินทิ้ง ซุน เสี่ยวน่า และจ้าว เจียหาว ไว้ข้างๆ.. ไปอย่างสมบูรณ์

ซุน เสี่ยวน่า ที่เห็นจุดสนใจที่เดิมเป็นของตัวเอง แต่กลับถูก เฉิน หลิงหลิง แย่งไปทั้งหมดเช่นนี้ เธอก็แทบเกือบที่จะคลั่งไปด้วยความอิจฉาแล้ว

เธอไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ เฉิน หลิงหลิง แบบนี้

“เมื่อเร็วๆ นี้เพื่อนร่วมชั้นของเราได้งานกันแล้ว อีกทั้งฉันยังได้รับข้อเสนอจาก จิงตง เรียบร้อยแล้ว เฉิน หลิงหลิง แล้วเธอล่ะ ได้งานหรือยัง?”

ซุน เสี่ยวน่า ถามเสียงดังขึ้นมา

ทุกคนเงียบลงชั่วขณะหนึ่ง และมองไปที่ เฉิน หลิงหลิง

“ฉัน…” เฉิน หลิงหลิง หน้าแดงมาก เอาตรงๆ เธอยังหางานไม่ได้เลย

จิงตง เป็นบริษัทที่ติดอันดับ 500 อันดับแรกของจีน และซุน เสี่ยวน่า ได้เข้าร่วมงานกับ จิงตง จริงๆ

ในรอบนี้ ซุน เสี่ยวน่า เอาชนะไปได้อย่างสมบูรณ์

ซุน เสี่ยวน่า หัวเราะเยาะออกมาอย่างไม่ใยดี แล้วกล่าวว่า : “เฉิน หลิงหลิง ฉันมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเธอยังหางานไม่ได้ เธอเองคงกำลังคาดหวังให้ แฟนหนุ่ม เลี้ยงดูเธอ ..ใช่ไหม? อะไรกันอะไรกัน.. นี่ไม่ใช่ว่าสี่ปีที่เธอเรียนมานี้ มัน ..สูญเปล่างั้นเหรอ?”

เฉิน หลิงหลิง รู้สึกอับอายเล็กน้อย และไม่รู้ว่าจะหักล้างคำพูดของ ซุน เสี่ยวน่า อย่างไรดี

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “หลิงหลิง คุณอยากทํางานอะไร?”

เฉิน หลิงหลิง กล่าวว่า : “ฉัน... ฉันชอบวาดภาพสองมิติ และอยากทําอนิเมะของตัวเองมาโดยตลอด แต่ฉันไม่มีประสบการณ์การทํางาน ฉันไปสัมภาษณ์กับบริษัทแอนิเมชั่นหลายแห่ง แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆ กลับมาเลย…”

ซุน เสี่ยวน่า หัวเราะเสียงดังออกมา : “เธอนี่เรียกได้ว่า ไม่เจียมตัวเองจริงๆ ประเมินความสามารถของตนเองสูงเกินไป และที่คนอื่นไม่เอาเธอมันก็แน่นอนอยู่แล้ว”

หลินฟาน กลับพูดไปว่า : “หลิงหลิง ไม่เป็นไร เดี๋ยวหลังจากนี้ผมจะซื้อบริษัทแอนิเมชั่นสักแห่งมาให้ ส่วนคุณก็ขึ้นเป็นประธานบริษัท แค่นี้ก็สามารถแก้ปัญหาได้แล้ว!”

ทุกคนต่างตกตะลึง

เพื่อให้ เฉิน หลิงหลิง ได้งานในบริษัทแอนิเมชั่น หลินฟาน ถึงกลับต้องซื้อบริษัทแอนิเมชั่นจริงๆ!

การปฏิบัติแบบนี้.. มันคืออะไร ไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว!

การมีเงิน.. เป็นสิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ หรือนี่มันคือโลกของคนรวย?

เพื่อนร่วมชั้นแทบจะร้องไห้ด้วยความอิจฉาแล้ว

เฉิน หลิงหลิง ประหลาดใจมาก และเธอไม่คิดว่า หลินฟาน จะซื้อบริษัทแอนิเมชั่น ..ให้เธอ

ซุน เสี่ยวน่า มีใบหน้าเขียวช้ำทันที เธอพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง มันราวกับมะเขือยาวที่ต้องน้ำค้าง ร่วงโรย และเหี่ยวเฉาไป

แม้ว่าเธอจะได้เข้าร่วมกับ จิงตง แต่เธอก็เป็นเพียงแค่พนักงานตัวเล็กๆ ส่วน เฉิน หลิงหลิง นั้นกลับกันเลย.. เธอกําลังจะกลายเป็นเจ้าของบริษัท แอนิเมชั่นแล้ว!

ตอนแรกเธออยากทำให้ เฉิน หลิงหลิง ไม่มีความสุข แต่สุดท้ายกลับเป็นตัวเธอเองที่ไม่มีความสุข..

หลังจากเห็นการปฏิบัติของ หลินฟาน แล้ว เพื่อนร่วมชั้นยิ่งแทบอยากจะกอดต้นขาอย่างเอาเป็นเอาตาย พวกเขาทั้งหมดเดินวนเวียนไปมารอบๆ เฉิน หลิงหลิง ทีละคนเพื่อพยายามสร้างความสัมพันธ์อันดีกับเธอ

ซุน เสี่ยวน่า กลายเป็นอยู่ตรงชายขอบห้องไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว

ในที่สุด ซุน เสี่ยวน่า ก็ตระหนักว่าเธอทํางานหนักไปก็เปล่าประโยชน์ แต่เธอก็ยังไม่เต็มใจที่จะยอมพ่ายแพ้ให้กับ เฉิน หลิงหลิง แบบนี้ เธอกลอกตาไปมา และเริ่มวางแผนใหม่อีกครั้ง

ซุน เสี่ยวน่า หยิบไมโครโฟนขึ้นมา ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ทุกคนมาที่ KTV  ในคืนนี้ เราจะพลาดการร้องเพลงไปได้อย่างไร จริงมั้ย? เจียหาว เคยชนะการแข่งขันร้องเพลงมาก่อน ฉันจะให้เขาร้องเพลงให้ทุกคนฟังดีไหม”

ซุน เสี่ยวน่า อดไม่ได้ที่จะพูด และมอบไมโครโฟนให้กับ จ้าว เจียหาว

จ้าว เจียหาว ที่ถูก หลินฟาน เกทับมาตลอดทั้งคืน ในใจก็รู้สึกไม่พอใจ และพอดีเลยเขาจะถือโอกาสนี้ แสดงความภาคภูมิใจของเขาออกมา

เขาจึงรับไมโครโฟนมาด้วยความดีใจ และร้องเพลงออกมาอย่างมีความสุข สมกับเป็นแชมป์ประกวดร้องเพลงจริงๆ, เสียงของเขาเพราะมาก

เมื่อเพลงจบลง เพื่อนร่วมชั้นก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือ..

ซุน เสี่ยวน่า รู้สึกภูมิใจมาก เธอมองไปที่ เฉิน หลิงหลิง : “เฉิน หลิงหลิง ทำไมเธอไม่ขอให้ หลินฟาน ร้องเพลง ให้ทุกคนฟังด้วยล่ะ?”

ซุน เสี่ยวน่า แอบหัวเราะอย่างเย็นชาในใจ ไม่ว่า หลินฟาน จะเก่งแค่ไหน เขาจะไปสามารถเอาชนะแชมป์การแข่งขันร้องเพลงได้อย่างไร ในคราวนี้เธอทําให้ เฉิน หลิงหลิง อับอายได้แน่ๆ!

เฉิน หลิงหลิง มองไปที่ หลินฟาน อย่างลําบากใจเล็กน้อย เธอก็ไม่รู้ว่า หลินฟาน จะร้องเพลงได้ดีหรือไม่ ถ้าเผื่อ พี่หลิน เกิดร้องเพี้ยน เสียงฟังดูไม่ดี มันคงจะเป็นอะไรที่แย่มาก…

แต่แล้วเธอก็เห็น หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า : “ร้องเพลงใช่ไหม? โอเค.. ได้ เช่นนั้นผมคงแสดงความน่าอายให้ทุกคนเห็นแล้ว”