ตอนที่ 20 ทุ่มเงินเป็นล้านให้กับ KTV! (RE)
ซุน เสี่ยวน่า หัวเราะเสียงดัง หัวเราะจนน้ำตาคลอ..
“เฉิน หลิงหลิง นี่คือเธอพูดว่าอะไร เธอบอกว่าแฟนเธอเป็นคนส่งอาหารงั้นเหรอ?”
เฉิน หลิงหลิง กล่าวว่า : “ใช่ เขาเป็นคนส่งอาหาร เกิดอะไรขึ้น แล้วการเป็นคนส่งอาหารมันตลกมากเหรอไง?”
ซุน เสี่ยวน่า หัวเราะแล้วพูดว่า : “แน่นอนว่ามันต้องตลกมาก ฉันคิดว่าเธอจะประสบความสำเร็จไปแล้ว แต่ดูสิ.. ใครจะรู้ว่าเธอจะหาเด็กส่งอาหารมาเป็นแฟน ช่างสมกันจริงๆ!”
“และซุปเปอร์คาร์คันนี้คงต้องไปยืมใครมามั้ง น่าอายจริงๆ ถ้าจะบอกว่าตัวเองจน ก็คือจน อย่างน้อยๆ ถึงแม้จะจนก็ควรที่จะกล้าพูดมันออกมาอย่างกล้าหาญบ้าง แล้วนี่อะไร.. คาดไม่ถึงเลยว่าจะไปยืมรถคนอื่นมาอวด ช่างทำให้คนอื่นดูถูกได้จริงๆ ซึ่งมันแตกต่างกับฉัน.. แฟนของฉันเขาเป็นคนรวยรุ่นสองจริงๆ!”
ซุน เสี่ยวน่า คิดว่าเธอพลิกสถานการณ์กลับมาได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงแทบรอไม่ไหวที่จะเหยียบย่ำ เฉิน หลิงหลิง ให้ตาย
เพื่อนร่วมชั้นต่างพากันบ่นพึมพํา บางคนโวยวายขึ้นว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก.., รถคันนี้ไม่ใช่ของ หลินฟาน และจริงๆ แล้ว หลินฟาน ยืมมันมา?
และมันจะเป็นเรื่องโกหกไปได้ยังไง เฉิน หลิงหลิง ได้ยอมรับด้วยตนเองว่า หลินฟาน ทำงานเป็นคนส่งอาหาร!
เมื่อกี้พวกเขายังชม เฉิน หลิงหลิง อยู่เลย ใครจะรู้ว่าแฟนรวยของ เฉิน หลิงหลิง แต่แท้จริงแล้วมันกลับไม่มีอะไรจริงทั้งนั้น และเรื่องนี้ก็น่าอายแล้ว
“หลิงหลิง นี่มันไม่ถูกต้องแล้ว ทําไมตอนแรกถึงไม่พูดออกมาให้ชัดเจน และดู.. มาทําให้พวกเราเข้าใจผิดได้”
บางคนอดไม่ได้ที่จะบ่น
คําพูดนี้ทําให้คนอื่นเห็นด้วย ถ้าพวกเขารู้ก่อนหน้านี้ว่า หลินฟาน เป็นเพียงคนส่งอาหารที่ยากจน แล้วทำไมพวกเขาถึงจะต้องเข้าไปชม เฉิน หลิงหลิง ล่ะ?
“ยังคงเป็น พี่สาวเสี่ยวน่า ที่มีสายตาที่ดี มองแค่ปราดเดียวก็เห็นได้ในพริบตา!”
“พี่เสี่ยวน่า เคยเห็นโลกมาก่อน หมอนปักลาย (绣花枕头 ถุงฟาง, คนที่ไม่มีความสามารถ) จะหนีพ้นสายตาของ พี่เสี่ยวน่า ไปได้อย่างไร”
“เฉิน หลิงหลิง เป็นเพียงเด็กเนิร์ด มันไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะไปหาคนส่งอาหารมาเป็นแฟน!”
เพื่อนร่วมชั้นพากันหันหลังให้ทีละคนอีกครั้ง แล้วเริ่มเข้ามาพูดชม ซุน เสี่ยวน่า และถือโอกาสนี้เหยียบ เฉิน หลิงหลิง
เฉิน หลิงหลิง ขมวดคิ้ว และสงสัยเล็กน้อย ทําไมเพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วเมื่อกี้พวกเขายังชมเธออยู่เลย.. พอตอนนี้ทําไมพวกเขาที่เห็น หลินฟาน เป็นคนส่งอาหาร ถึงเปลี่ยนหน้าเล่นเป็นงิ้วเสฉวนไปได้?
เธอไม่รู้สึกเลยว่าคนส่งอาหารไม่ดี แล้วนับประสาอะไรกับ หลินฟาน ที่ไม่ใช่คนส่งอาหารธรรมดาๆ!
ในเวลานี้ หลินฟาน มองไปที่ ซุน เสี่ยวน่า และพูดด้วยรอยยิ้มไปว่า : “คุณก็คือ ซุน เสี่ยวน่า ใช่ไหม? ผมเคยได้ยิน หลิงหลิง พูดถึงคุณอยู่..”
ซุน เสี่ยวน่า รังเกียจที่จะพูดคุยกับเด็กส่งอาหารคนหนึ่ง เธอพูดตะคอกไปว่า : “ไม่ว่าเธอจะพูดถึงฉันยังไงก็ตาม เธอต้องเต็มไปด้วยความอิจฉา และเกลียดชังฉันอย่างแน่นอน!”
หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่เลย.. เธอบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่โง่ และ.. คุณก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ”
ซุน เสี่ยวน่า มีสีหน้ามืดครึ้ม : “คุณพูดว่าอะไรนะ?”
หลินฟาน พูดอย่างใจเย็นไปว่า : “ใครกําหนดว่าคนส่งอาหาร ..ไม่มีเงิน ใครกําหนดว่าคนส่งอาหารต้องไม่มีรถหรูขับ คุณเห็นผมเป็นคนส่งอาหาร ก็ด่วนสรุปแล้วว่ารถคันนี้ไม่ใช่ของผม แล้วแบบนี้ คุณว่าคุณเองนั้น.. ดูโง่หรือเปล่าล่ะ?”
ซุน เสี่ยวน่า โกรธอย่างมาก เด็กส่งอาหารคนหนึ่งกลับกล้าที่จะมาพูดจาแบบนี้กับเธอ!
“คุณมันนับเป็นตัวอะไร คุณมันก็เป็นแค่คนส่งอาหารเดลิเวอรี่คนหนึ่ง และฉันก็สรุปให้เลยว่าคุณมันไม่มีเงิน แล้วมันจะทำไม ลองไปเอากระจกส่องหน้าตัวเองดูบ้าง จะได้รู้ว่าคุณมันจะเป็นคนรวยไปได้ยังไง!?”
“คุณลองมองดูแฟนฉันสิ นี่ถึงจะเป็นคนรวยที่แท้จริง แค่โซ่ข้อมือเส้นนี้ของเขาก็เทียบเท่ากับเงินเดือนคุณได้หลายปีแล้ว!”
“ฉันคิดว่าคุณกับ เฉิน หลิงหลิง ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับสวรรค์สรรสร้างจริงๆ ทั้งชาย และหญิงก็ช่างยากจนด้วยกันทั้งคู่!”
ซุน เสี่ยวน่า ตะโกนดุด่าออกไปอย่างรุนแรง ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมา
หาก ซุน เสี่ยวน่า ด่าเธอ ..ก็ช่างมันเถอะ เฉิน หลิงหลิง เองก็รู้สึกชินกับมันไปแล้ว แต่เวลานี้ เฉิน หลิงหลิง ไม่อาจยอมรับได้ที่เธอมาดุด่า พี่หลินฟาน ของเธอแบบนี้
ในใจเธอ พี่หลินฟาน คือดีที่สุด..
“ซุน เสี่ยวน่า อย่าให้มันมากเกินไป!”
เฉิน หลิงหลิง พูดด้วยสีหน้าแดงก่ำ เธอยอมจํานนเสมอมา แต่เพื่อปกป้อง หลินฟาน ในที่สุดเธอก็ยืนหยัดขึ้นเพื่อต่อสู้กับ ซุน เสี่ยวน่า
ซุน เสี่ยวน่า ตกตะลึง และพูดเยาะเย้ยไปว่า : “เธอนี่ดูมีอนาคตจริงๆ เลยนะ เพื่อแฟนที่เป็นเด็กส่งอาหารคนหนึ่ง ถึงขนาดกล้าพูดกับฉันแบบนี้แล้ว.. หรือคือเธอจะเลือกอุ้มแฟนที่ยากจนของเธอไปแบบนี้ไป ..ตลอดชีวิต!”
เฉิน หลิงหลิง ถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นในใจว่า ฉันเองอยากอยู่กับ พี่หลิน ไปตลอดชีวิต แต่น่าเสียดายที่ พี่หลิน เป็นแค่แฟนปลอมๆ ของฉันเท่านั้น
ในเวลานี้เห็นเพียงชายวัยกลางคนในชุดสูท และรองเท้าหนังพร้อมบริกรสองคนเดินออกมาจาก Ginza KTV
“นี่คือเจ้าของ Ginza KTV โจว อี้เทียน เขาไม่ค่อยปรากฏตัว แล้ววันนี้.. ออกมาได้อย่างไร?”
ทุกคนเริ่มอยากรู้อยากเห็น
ซุน เสี่ยวน่า กล่าวว่า : “เขาต้องรู้ว่าแฟนของฉันมา เจ้านายโจวจึงออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง!”
“พี่เสี่ยวน่า เองก็มีหน้ามากเหมือนกัน!”
“เจ้านายโจวออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง นี่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีสิทธิได้รับ!”
“ไหนใครที่ไม่พูดสักคําว่า พี่สาวเสี่ยวน่า เจ๋ง ดูแฟนที่เธอหามาสิ!”
คําชมจากเพื่อนร่วมชั้นเริ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ…
จ้าว เจียหาว กลับรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ตัวเขาเองรู้ดีว่าด้วยสถานะของตระกูลจ้าวของเขาในหยุนเฉิงไม่มีทางมีหน้าใหญ่ขนาดนี้ได้ และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางทำให้ โจว อี้เทียน ออกมาต้อนรับเขาด้วยตนเองได้ แล้วนับประสาอะไรกับการที่เขาเป็นแค่นายน้อยสามของตระกูลจ้าว
เมื่อเห็นว่า โจว อี้เทียน เดินเข้ามา แต่ไม่ได้หยุดอยู่ตรงหน้า จ้าว เจียหาว แต่กลับเดินผ่านไปราวกับว่าเขาไม่เห็น จ้าว เจียหาว อยู่ในสายตาเลย…
แต่เขากลับเดินตรงเข้าไปหา หลินฟาน ..โดยตรง
“คุณหลิน คุณมาแล้ว และยินดีต้อนรับครับ!”
โจว อี้เทียน ยื่นมือออกไปหา หลินฟาน อย่างกระตือรือร้น และเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา
หลินฟาน เอื้อมมือไปจับมือกับ โจว อี้เทียน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ผมจะกล้าทําให้เจ้านายโจวออกมาต้อนรับด้วยตัวเองได้อย่างไร?”
โจว อี้เทียน หัวเราะเสียงดังลั่น แล้วพูดว่า : “คุณหลิน ถึงขนาดขับรถมาเยี่ยมเราถึงที่นี่ และนี่มันก็สมควรอย่างยิ่งแล้ว”
ทุกคนตกตะลึง
อะไรนะ?
โจว อี้เทียน ไม่ได้ออกมาต้อนรับ จ้าว เจียหาว แต่เขากลับมาต้อนรับ หลินฟาน งั้นเหรอ?
มันเรื่องอะไรกันแน่?
เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดต่างเขินอายกันอยู่พักใหญ่ โดยมีเหงื่อเย็นๆ ไหลตกลงมาจากหน้าผากทีละคนๆ
พ่องง.. มัน!
ให้ตาย พวกเขาชมผิดคนอีกแล้ว!
มันยากจริงๆ สำหรับกลุ่มหญ้าบนกำแพงอย่างพวกเขา (*墙头草, ไม่มีจุดยืน โอนเอนส่ายไปมาตามลม)
ใบหน้าของ ซุน เสี่ยวน่า เปลี่ยนเป็นขาวซีดอีกครั้ง การตบหน้าครั้งนี้แรงเกินไปจริงๆ เธอเพิ่งคุยโวว่า โจว อี้เทียน ออกมาต้อนรับแฟนของเธอ ใครจะไปรู้ว่าคนอื่นไม่สนใจแฟนของเธอเลยด้วยซ้ำ
สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ แม้ว่าจะไม่ใช่แฟนของเธอก็ช่างมันเถอะ แต่คาดไม่ถึงว่ามันจะเป็น หลินฟาน!
แล้วแบบนี้เธอจะเอาหน้า.. ไปไว้ที่ไหน?
ซุน เสี่ยวน่า อดไม่ได้ที่จะพูดว่า : “บอสโจว คุณจําคนผิดหรือเปล่า? และคนนี้ เขาเป็นแค่คนส่งอาหารเดลิเวอรี่เท่านั้น!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ โจว อี้เทียน ได้หันกลับไปมอง ซุน เสี่ยวน่า และพูดอย่างสุภาพว่า : “คุณผู้หญิงคนนี้ คุณหลินฟาน เป็นแขกผู้มีเกียรติของฉัน ฉันอยากขอให้คุณพูดด้วยความเคารพหน่อย มิฉะนั้นร้านของเราเองมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธที่จะให้บริการ ..แก่คุณ”
ซุน เสี่ยวน่า ที่ได้ยินรู้สึกประหลาดใจแล้ว ให้ตายสิ ดูเหมือน.. โจว อี้เทียน จะไม่ได้จําคนผิด
ซุน เสี่ยวน่า ชี้ไปที่ หลินฟาน แล้วกล่าวว่า : “เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติของคุณ แล้วทำไมเขาถึงได้สิทธิ์นี้ล่ะ?”
โจว อี้เทียน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “นั่นเพียงเพราะว่า ..คุณหลินฟาน เขาได้ทุ่มเงินเป็นล้านให้กับร้านของเราในคืนนี้ และต้องขอให้ทุกคนสนุกอย่างเต็มที่ ห้องทุกห้อง และเครื่องดื่มทั้งหมดของร้านเราฟรีสำหรับคุณลูกค้าในคืนนี้ ถ้าคุณผู้หญิงคนนี้สามารถทําแบบนี้ได้ ..คุณก็สามารถมาเป็นแขกวีไอพีของเราได้เช่นกัน”
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ทั้งสถานที่ก็เงียบลง และเวลานี้ ..คนทั้งปวง ก็ต่าง.. ตกตะลึงไปแล้ว
ทุ่มเงินเป็นล้านให้กับ KTV!
ลายมือนี่ ใหญ่เกินไปแล้วมั้ง!
นี่เป็นพฤติกรรมของคนรวย และแน่นอนว่าคนมีเงินจะทำอะไรก็ได้!
ระหว่างทางมาที่ Ginza KTV หลินฟาน ได้โทรไปหาแผนกต้อนรับ และบอกว่าเขาต้องการเหมา KTV คืนนี้
การดําเนินการนี้ทำให้เจ้าของ KTV อย่าง โจว อี้เทียน ออกมาบริการด้วยตัวเอง และนี่ก็เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของ Ginza KTV ที่ได้พบกับลูกค้าที่ร่ำรวยเช่นนี้
โจว อี้เทียน ไม่รู้ว่า หลินฟาน ทำแบบนี้ไปทำไม แต่เมื่อเห็นรถของ หลินฟาน เขาก็รู้สึกว่าเหตุผลนั้นมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ยิ่งสำหรับคนที่สามารถขับรถคันนี้ได้ ‘เงินล้านหยวน’ ไม่นับว่าเป็นเงินด้วยซ้ำ บางที.. หนึ่งล้านหยวนของ หลินฟาน คงอาจเทียบเท่ากับเงิน 10 หยวนของคนธรรมดา และแน่นอนว่าการเอาเงิน 10 หยวนไปซื้อของอย่างหนึ่ง มัน.. ยังจำเป็นต้องใช้เหตุผลอยู่อีกหรือ?
มีเพียง เฉิน หลิงหลิง เท่านั้นที่เข้าใจว่า หลินฟาน ทําเช่นนี้ ก็เพื่อช่วยรักษาหน้าให้เธอ…
เฉิน หลิงหลิง ซาบซึ้งใจ และประทับใจมาก พี่ชายหลิน ..เขาใช้เงินเป็นล้านหยวนเพื่อเธอโดยไม่กะพริบตา เขาใจดีกับเธอมากจริงๆ
“ซุน เสี่ยวน่า คุณบอกว่ารถคันนี้ไม่ใช่ของผม และคุณบอกว่า ผม.. ไม่มีเงิน แล้วตอนนี้คุณยังคิดแบบนั้นอยู่อีกไหม?”
หลินฟาน มอง ซุน เสี่ยวน่า ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย..
