ตอนที่ 16
มีคนเคยกล่าวไว้
“มีวิธ๊เคลียร์เกมทั้งหมด”
นั่นใช้ได้กับก็อดวอร์เช่นเดียวกัน
มอนเตอร์ที่มีตัวตนทั้งหมดในก็อดวอร์มีรูปแบบ
เจาะลึกลงไป ระยะของมอนเตอร์จะเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ มีรูปแบบที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละระยะ และมีความผิดปกติหลายอย่างสำหรับแต่ละรูปแบบแล้วแต่ว่าจะมากหรือน้อย แต่อย่างหนึ่งที่เหมือนกันก็คือรูปแบบพื้นฐาน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง มอนเตอร์ทั้งหมดของก็อดวอร์มีการใช้ประโยชน์จากรูปแบบของพวกมันและด้วยเหตุนี้วิธีการสังหารมันจึงชัดเจน
“แน่นอนว่านั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะสามารถสังหารมอนเตอร์ตัวนั้นได้”
ปัญหาคือว่ามันยากอย่างน่าเหลือเชื่อ
เหตุทผลที่มันยากนั้นเรียบง่ายมาก
เป็นเพราะการควบคุมในก็อดวอร์นั้นยากอย่างไม่น่าเชื่อ
ตามหลักเหตุผลแล้ว ไม่มีทางที่จะขยับร่างกายในโลกเสมือนจริงได้เหมือนกับการควบคุมผ่านเมาส์และคีย์บอร์ดหรือผ่านเกมแพด
หากมีใครต้องการสังหารมอนเตอร์ที่พวกเขาพบแค่ในจินตนาการของพวกเขาล่ะ?
ประสบการณ์และความรู้ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากความเป็นจริงจนถึงจุดนั้นจะกลายเป็นไร้ประโยชน์
“ท้ายที่สุด มีเพียงผู้มีพรสวรรค์เท่านั้นที่สามารถสังหารพวกมันได้”
ในท้ายที่สุด เฉพาะคนที่มีพรสวรรค์หรือผู้ที่สามารถแทนที่พรสวรรค์ด้วยอย่างอื่น เช่น คนที่มีไอเท็มหรือทักษะที่ทำให้การควบคุมนั้นไร้ความหมายเท่านั้นที่จะสามารถสร้างผลลัพธ์ดังกล่าวได้
ไมดัส เหตุผลที่เขาไม่สามารถสร้างผลงานได้อย่างเหมาะสมตลอด 5 ปีที่เขาเล่นเกมนั้นก็เพราะเหตุนี้
อย่างไรก็ตาม ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่ไมดัสยอมแพ้
เขาได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้สามารถแตะปลายเท้าของพวกเขาได้แม้ว่าจะไม่มีพรสวรรค์ เงิน หรือโชคก็ตาม
แน่นอนว่ามีเพียงสิ่งเดียวที่ไมดัสสามารถทำได้
‘มีทั้งหมด 3 ระยะขึ้นอยู่กับพลังชีวิตของออร์ค’
เขาได้วิเคราะห์และค้นคว้ารูปแบบการโจมตีของมอนเตอร์ให้ได้มากที่สุด สร้างวิธ๊การตอบโต้ที่เหมาะสมกับเขาและจดจำไว้ในใจของเขา
‘ในนั้น การโจมตีระยะที่ 1 จะเกิดขึ้นเมื่อพลังชีวิตของมันมากกว่า 80% ซึ่งมักจะพุ่งชนเมื่อระยะห่างจากเป้าหมายไกลกว่า 4 เมตร’
ไมดัสใช้ความพยายามจนถึงจุดเรื่องพวกนั้นตราตรึงอยู่ในใจของเขาอย่างเลือนลาง
‘มันจะลดท่าทางลงในขณะที่ระยะห่างจากเป้าหมายคือ 4 เมมตร’
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับไมดัสผู้ที่มีความสามารถในการโจมตีเป้าหมายได้ดีเท่านั้น เขาเชื่อมั่นว่าเขาใช้เวลามากที่สุดในการจับและวิเคราะห์รูปแบบของมอนเตอร์ในหมู่ผู้เล่นก็อดวอร์ทั้งหมด
‘ฉันเลือดกำเดาไหลในวันแรกที่จดจำวิธีการโจมตีของออร์ค’
มันเป็นการลงทุนอันน่าสมเพช
มันเป็นการลงทุนที่พิสูจน์ความจริงที่ว่าไมดัสนั้นไร้พรสวรรค์มากเพียงใด
การลงทุนที่เขาไม่สามารถอวดใครได้
‘ไม่คิดว่ามันจะมาช่วยฉันแบบนี้’
อย่างไรก็ตาม การลงทุนนั้นได้กลายเป็นตัวช่วยที่ดีในปัจจุบัน
30 นาทีตั้งแต่เริ่มบทฝึกสอน ไมดัสหลบหนีจากออร์คสี่ตัวได้อย่างสมบูรณ์
สิ่งที่ทำให้เป็นไปได้ก็คือไม่มีอะไรนอกจากสัญญาณแสงเหนือหัวของออร์ค
แสงที่ไม่สามารถมองเห็นได้ตามปกติ สัญญาณนั้นกำลังให้ข้อมูลไดมดัสแบบเรียลไทม์
‘แสงสีเขียวคือไม่ถูกรบกวน’
เมื่อแสงเป็นสีเขียว พวกมันจะไม่แสดงการโจมตีและรักษาความสงบนิ่งตราบเท่าที่เขาไม่ได้เข้าสู่ระยะการรับรู้ของพวกมัน
‘แสงสีเหลืองเป็นสถานะกระวนกระวายซึ่งพวกมันได้พบเป้าหมายการโจมตีแล้ว’
ในกรณีของแสงสีเหลือง ระยะการรับรู้ของพวกมันกว้างขึ้นเนื่องจากพวกมันได้เคลื่อนที่ไปรอบๆ เพื่อค้นหาเป้าหมายการโจมตีของพวกมัน
‘แสงสีแดงเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าพวกเขาได้พบเป้าหมายการโจมตีแล้ว’
แสงสีแดงบ่งบอกถึงสัญญาณการโจมตี
สิ่งที่น่าสนใจก็คือนั่นไม่ใช่ทั้งหมด
‘นอกจากนี้ ตัวเลขที่อยู่เหนือหัวน่าจะเป็นค่าพลังชีวิตของมัน’
ด้วยสายตาของไมดัส เขาสามารถยืนยันสถานการณ์รูปแบบการโจมตีของออร์คได้อย่างแน่นอน และสามารถยืนยันสถานะของออร์คได้
‘สิ่งเดียวที่มันครอบครองอยู่ก็คือหนัง’
เขายังดูไอเท็มที่เขาสามารถหาได้จากการสังหารออร์ค
สถานการณ์ที่ข้อมูลเรียลไทม์ของมอนเตอร์ถูกถ่ายโดนให้ไปไมดัส
นอกจากนี้ หัวของไมดัสยังเต็มไปด้วยวิธีการต่างๆ ที่เขาสามารถใช้รับมือกันมัน
นั่นคือเหตุผลที่ไมดัสกล่าวด้วยความมั่นใจ
‘ฉันสามารถทำได้’
ว่าเขาสามารถทำสิ่งที่เขาต้องการในวันนี้
‘ฉันทำได้’
สำหรับไมดัส นี่เป็นช่วงเวลาที่เขามั่นใจเป็นครั้งแรกในชีวิตอันยาวนานของเขา
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
