73-74

Ep.73

“เหล่าฉิน ไม่ทราบว่ามีเรื่งออะไรจะพูดกับผม?” เสิ่นอี้ถามด้วยความสงสัย

“เจ้าหนู นายรู้จักฉู่เซวียนไหม” เหล่าฉินตรงเข้าประเด็นทันที

“ฉู่เซวียน? ก็เหมือนจะคุ้นๆอยู่บ้าง”

ได้ยินแบบนั้น เสิ่นอี้ชะงักไป ก่อนนึกทบทวนแล้วตอบกลับ

“ไอ้ที่เรียกว่าคุ้นๆอยู่บ้างนี่สรุปคือรู้จักใช่ไหม?” เหล่าฉินไม่ค่อยพอใจกับคำตอบนี้ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเขาแฝงความกระวนกระวายเล็กน้อย

“ใช่ ผมรู้จักเขา” ในที่สุดเสิ่นอี้ก็จำเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อนได้ รีบตอบกลับ “ผมเจอเขาที่สนามประลอง”

“ดีมาก งั้นต่อไป เมื่อสองสามวันก่อน นายน่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเขตตะวันออกใช่ไหม?” เหล่าฉินถามต่อ

ได้ยินประโยคนี้ เรื่องการล่มสลายของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่งและนิมิตแห่งสวรรค์และปฐพีที่เกิดขึ้นในเขตตะวันออกฉายวาบเข้ามาในหัวเสิ่นอี้ทันที

ปรากฏการณ์ดังกล่าวโดยทั่วไปแล้ว มีเพียงเทพสงครามเท่านั้นที่สามารถสร้างได้ เสิ่นอี้คาดว่าน่าจะเป็นเทพสงครามที่ซ่อนตัวอยู่ในฐานเทียนหัว

ส่วนการล่มสลายของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่ง มีแนวโน้มสูงว่าพวกเขาอาจเผลอไปยั่วยุเทพสงครามเข้า

“นั่นน่าจะเป็นฝีมือของเทพสงคราม” เสิ่นอี้กล่าว

ได้ยินคำตอบนี้ เหล่าฉินส่ายหัว เผยรอยยิ้มบาง “ถ้าฉันบอกว่า คนที่ทำคือฉู่เซวียนเล่า?”

“นั่นเป็นไปไม่ได้!” เสิ่นอี้ลุกพรวดขึ้นทันที กล่าวโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด

แต่ที่เขาตอบสนองเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลย เพราะครั้งก่อนที่เจอกัน ฉู่เซวียนพึ่งมาถึงฐานเทียนหัว และยังเป็นแค่เลเวล 3 เท่านั้น

ถึงในช่วงสั้นๆที่ผ่านมา พลังรบของฉู่เซวียนจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าตอนแรกแล้วก็เถอะ แต่ถึงขั้นเทพสงคราม มันยังเป็นไปไม่ได้อยู่ดี

“เรื่องที่ท่านพูด เป็นเรื่องจริงหรือ?” ใช้เวลาซักพักเลยกว่าเสิ่นอี้จะรู้สึกตัว เขาเอ่ยถามด้วยความเหลือเชื่อ

“เราผู้เฒ่าจะโกหกไปทำไม?” เหล่าฉินเหลือบมองเขาอย่างว่างเปล่า เอ่ยต่อว่า “ฉันว่าเจ้าเด็กนั่นใช้ได้เลยนะ เสิ่นอี้ จงไปชวนเขาเข้าร่วมกับทางกองทัพซะ”

“แต่จะยังไงก็เถอะ บางครั้งที่มองเขา ฉันเหมือนกับเห็นเงาของชางหมิงซ้อนทับลงมาเลย ...” ประโยคหลังนี้เบามาก เสิ่นอี้ไม่ได้ยิน

ได้รับคำสั่งนี้ เสิ่นอี้ถึงกับยิ้มเจื่อน คล้ายมีความขุ่นเคืองเล็กน้อยอยู่ในน้ำเสียงเขา “เหล่าฉิน ท่านคงไม่รู้ ว่าผมชวนเขาเข้าร่วมกับทางกองทัพตั้งนานแล้ว แต่ดูเหมือนเจ้าหมอนั่นจะลืม ยิ่งตอนนี้ถ้าเขาเป็นเทพสงคราม เขายิ่งไม่มีทางตอบรับคำเชิญของผม ...”

เหล่าฉินหัวเราะขึ้นมาทันที “อัจฉริยะมักแตกต่างจากคนทั่วไป จงลองหาวิธีพาเขาเข้ามา”

“รับทราบ! ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

หลังจากเสิ่นอี้จากไป

ร่างที่คุ้นตาค่อยๆก้าวออกมาจากห้องข้างๆ --จะเป็นใครอื่นไปได้อีก หากไม่ใช่ซ่งหงผู้คุมสนามประลอง

ซ่งหงเหมือนจะสนิทกันดีกับเหล่าฉิน มาถึงก็เอนตัวลงบนเก้าอี้โดยไม่ต้องรออนุญาต ยกชาขึ้นจิบ แล้วกล่าวว่า “เหล่าฉิน ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนา คิดแย่งสมาชิกของสนามประลองของฉัน”

เหล่าฉินไม่สนใจแม้แต่น้อย เขายิ้มและพูดว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไม่ใช่นายพูดเองหรอกหรอ ว่าต่อให้เข้าร่วมกับสนามประลองแล้ว ก็ยังร่วมมือกับทางกองทัพได้”

ได้ยินคำนี้ ซ่งหงหัวเราะแล้วส่ายหัว เอ่ยปากว่า “รู้ถึงขั้นนั้นเชียว สมแล้วที่เป็นจิ้งจอกเฒ่า”

ว่าจบทั้งสองก็หัวเราะออกมา

แต่หลังจากหัวเราะ ภายในห้องประชุมก็เงียบลง

อย่างไรก็ตาม ซ่งหงเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ “เหมือนนายจะสนใจเจ้าหนูฉู่เซวียนมากเลยนะ อย่าบอกนะว่า ...”

“ถูกต้อง” เหล่าฉินพยักหน้า “บนตัวเขา ฉันเหมือนเห็นเงาของชางหมิง อีกอย่างทั้งคู่ก็วิเศษไม่แพ้กัน มีพลังใจอันแรงกล้า แต่ฉันไม่ต้องการเห็นฉู่เซวียนเป็นเหมือนเขา ที่เพียงต้องการบางสิ่ง ถึงกับยอมเป็นศัตรูกับมนุษย์ เพราะยังไงซะ อนาคตข้างหน้าต้องฝากไว้กับคนหนุ่มสาวเหล่านี้ ...”

4/8

Ep.74

ตั้งแต่กลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่งถูกรวมเข้ากับกลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า ฉู่เซวียนก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรใหญ่โตอีก

เขาพักผ่อนที่นี่สองสามวัน ขณะเดียวกันก็ค่อยๆทำความคุ้นเคยกับพลังรบใหม่ที่พุ่งสูงขึ้น

นอกจากนี้ ฉู่เซวียนยังขอร้องให้เจียงฮ่าวอยู่ที่นี่ พร้อมให้เขาสำแดงพลังธาตุสายฟ้าให้ทุกคนดู

ทางด้านเฉียวหลวน เขาฟื้นตัวจนเกือบหายดีแล้ว เมื่อเห็นพลังของเจียงฮ่าวก็ตกปากรับเป็นเด็กฝึกงานทันที

“เข้ามา! ทุ่มพลังทั้งหมดที่นายมีโจมตีฉัน!” บนสนามฝึกซ้อม จางสิงพูดกับเจียงฮ่าวที่อยู่ไม่ไกล

เจียงฮ่าวพยักหน้า อาร์คไฟฟ้าสีฟ้าปรากฏขึ้นในมือเขา และมันกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

“พี่ใหญ่จาง ระวังตัวด้วย”

เจียงฮ่าวกล่าวเสียงขรึม ในเวลานี้ อาร์คไฟฟ้าในมือเขามีขนาดใหญ่เกือบ 10 เซนติเมตรแล้ว และขว้างมันใส่จางสิง

“จัดมา!” จางสิงเห็นภาพนี้ ร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น

แม้เขาจะเป็นผู้ใช้พลังเลเวล 3 แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายเล็กน้อยจากอาร์คไฟฟ้านั้น

เสียงระเบิดดังขึ้น หมัดของจางสิงแปรสภาพเป็นโลหะสลายการโจมตีนี้ได้อย่างไม่ยากเย็น

อย่างไรก็ตาม สามารถเห็นได้ว่าบนกำปั้นของจางสิงยังคงกระพริบไปด้วยกระแสไฟฟ้าขนาดเล็ก

จางสิงสะบัดๆมือ กล่าวด้วยน้ำเสียงค่อนข้างประหลาดใจ “การโจมตีของนายทรงพลังจริงๆ ตอนนี้แขนฉันยังมีอาการชาอยู่เลย”

ได้ยินแบบนั้น เจียงฮ่าวเกาหัวด้วยท่าทีเก้อเขิน เขายิ้มแล้วพูดว่า “แต่ถ้าเทียบกับพี่ใหญ่จางแล้ว ยังห่างชั้นกันอีกเยอะ”

จางสิงพยักหน้า “แต่ก็ถือว่าไม่เลวเลยสำหรับพลังรบในเลเวล 1 เอาไว้นายขึ้นเป็นเลเวล 2 เมื่อไหร่ ฉันจะไปขอให้หัวหน้าพานายออกสำรวจพื้นที่รกร้าง”

ฉู่เซวียนที่อยู่ไม่ไกลเฝ้ามองเหล่าผู้ใช้พลังฝึกฝนกันอย่างแข็งขัน ต้องถอนหายใจออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

“สหายฉู่ ถอนหายใจแบบนี้ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจงั้นหรอ” เฉินเฟิงที่พึ่งเสร็จจากการฝึกพอดี เดินมานั่งลงข้างๆแล้วเอ่ยถาม

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก” ฉู่เซวียนส่ายหัว หรี่ตาลงครึ่งหนึ่งแล้วกล่าวว่า “ฉันแค่อิจฉาพวกนาย ที่ได้ใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่ทุกวัน ไม่เหมือนฉัน แม้แต่คู่มือก็ยังหาไม่ได้ เฮ้อ! ชีวิตมันช่างอ้างว้างจริงๆ”

เฉินเฟิงเงียบ แต่คิดในใจว่า ขืนให้คนอื่นมาฝึกซ้อมด้วย เอ็งจะไม่พลั้งมือฆ่าเขาตายหรือ?

เห็นท่าทีของเฉินเฟิง ฉู่เซวียนเผยรอยยิ้มบาง แต่ในตอนนั้นเอง เขาหันไปเห็นร่างเล็กๆเดินผ่านมา เลยถือโอกาสเปลี่ยนเรื่องเอ่ยถามทันทีว่า “ได้ยินว่าสาวน้อยคนนั้นชื่อหลิงเอ๋อใช่ไหม ฉันเห็นว่าเธอไม่ต่างไปอะไรกับคนธรรมดาเลย ทำไมเธอถึงมาอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างของพวกนายได้?”

เด็กสาวที่ชื่อหลิงเอ๋อกำลังวุ่นอยู่กับการแบกน้ำและของใช้ต่างๆให้เหล่าผู้ใช้พลังในสนามฝึก และผู้ใช้พลังเหล่านั้นดูมีทัศนคติที่ดีกับเธอมาก เอาจริงๆเรื่องนี้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของฉู่ซวียนไม่น้อย

“อ้อ หลิงเอ๋อน่ะหรอ เธอถูกหัวหน้านำตัวกลับมาจากพื้นที่รกร้าง” เฉินเฟิงตอบเสียงเรียบ

ได้ยินคำนี้ ฉู่เซวียนทำหน้าตาราวกับว่านี่นายกำลังล้อฉันเล่น? “บอกความจริงมาเหอะ ฉันไม่ได้โง่นา คนธรรมดาแบบเธอจะอยู่รอดในพื้นที่รกร้างได้ยังไง? ฉันว่าแค่ไม่ถึง 5 นาที เธอก็ถูกสัตว์กลายพันธุ์จับกินแล้ว”

เฉินเฟิงยักไหล่ กล่าวว่า “ถึงนายจะพูดแบบนั้น แต่ความจริงก็คือความจริง ตอนหัวหน้าเราพบหลิงเอ๋อในพื้นที่รกร้าง เธอกำลังเดินเตร่ไปรอบๆอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้เหมือนกันว่ารอดจากพวกสัตว์กลายพันธุ์มาได้ยังไง”

ทั้งสองคุยเรื่องหลิงเอ๋อซักพัก เฉียวหลวนก็เดินมาสมทบ

“ท่านหัวหน้า” เฉินเฟิงลุกขึ้น กล่าวทักทายเขา

ฉู่เซวียนเองก็ยืนขึ้นเช่นกัน พูดกับเฉียวหลวนว่า “หัวหน้าเฉียว หลายวันมานี้รบกวนแล้ว”

ได้ยินประโยคนี้ เฉียวหลวนจับใจความของมันได้ทันที เอ่ยถามว่า “นายจะไปแล้วเหรอ?”

“ใช่” ฉู่เซวียนพยักหน้า

“ผมจะไปศูนย์บัญชาการกองทัพ”